Ο δικός μας Ανδρέας\
Την εκκλησία αγαπώ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Ο δικός μας Ανδρέας
«Εχει απλώσει τα χέρια του σαν δυο τεράστιες φτερούγες κι ετοιμάζεται να πετάξει. Ο αναστάσιμος όρθρος της Προσδοκίας έχει μόλις αρχίσει και κανείς δεν υποψιάζεται ότι η Λειτουργία μπορεί να μην είναι η αναμενόμενη… Στ’ ακροδάκτυλά του κρέμονται χαϊμαλιά τα όνειρα της νεότητάς μας. Εσαεί! Ακόμα κι όταν διαμοιράζουν τα ιμάτιά του αυτοί που λένε ότι τον αγάπησαν. […] Ακόμα κι όταν τον απωθούν στα σκοτεινά υπόγεια της λήθης, σαν παλιά αμαρτία, οι εσχάτως “ανανήψαντες”… Ακόμα και τότε Εκείνος, έχει απλωμένα τα χέρια του στους αιώνες, σαν έναν χαιρετισμό διαρκείας… Στο εικονοστάσι της ψυχής μας, στο σαλόνι της καρδιάς μας, στο πιο φωτεινό διαμέρισμα της μνήμης… Εκεί δίπλα στους αγαπημένους μας ο δικός μας Ανδρέας»…
Απόσπασμα από ένα “ακροθιγώς” του γράφοντος στη στήλη “Αυτός ο τόπος ο μικρός ο μέγας” (βλ. “Χανιώτικα νέα” 25 Ιουνίου 1997) με τίτλο “Ο Ανδρέας της Προσδοκίας”. Με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τον θάνατο του αν μη τι άλλο χαρισματικού ηγέτη που σημάδεψε με την όλη παρουσία του τα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα η αναδημοσίευση, εν είδει θύμησης και των χρόνων, που κατά που επιμένει να λέει ένας φίλος μου ήμαστε νέοι, ωραίοι και προπάντων αθώοι…
Την εκκλησία αγαπώ
«Την εκκλησία αγαπώ -τα εξαπτέρυγά της,/ τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,/ τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της./ Εκεί σαν μπω, μες σ’ εκκλησία των Γραικών·/ με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,/ με τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,/ τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες/ και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό-/ λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό-/ ο νους μου πιαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,/ στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό». Το ποίημα “Στην εκκλησία” του Κ.Π. Καβάφη.
”Στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό” ο νους μου παρακολουθώντας έστω και λίγο από τηλεοράσεως, προχθές το πρωί το συλλείτουργο των προκαθημένων των ορθοδόξων εκκλησιών στον λαμπρό ναό των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου της πόλης μας. “Στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό” και η καρδιά, ωστόσο, λίγο αργότερα, όταν βρέθηκα, εντός του πανηγυρίζοντος μικρού βυζαντινού ναού των Αγίων Πάντων, στο ομώνυμο χωριό της πάλαι ποτέ επαρχίας και νυν Δήμου Αποκορώνου, το οποίο ακούγεται ακόμα και του Μπαμπαλή το Χάνι. Η ορθοδοξία είναι πάνω απ’ όλα και πρώρα απ’ όλα βίωμα.
«Μόνον η ορθοδοξία αναγνωρίζει πως η θρησκεία είναι μυστήριο», μας λέει ο Στίβεν Ράινσμαν σε μια συνέντευξή του (www.myriobiblos.gr πηγή www.flash.gr, Σερ Στήβεν Ράινσμαν: Χρειαζόμαστε την πνευματική μετριοφροσύνη, 6/11/2000. Επιμέλεια – Επιλογή αποσπασμάτων: Λαμπρινή Χ. Θωμά) και συνεχίζει: «Οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι προτεστάντες θέλουν να τα εξηγήσουν όλα. Είναι άσκοπο να πιστεύεις σε μια θρησκεία, θεωρώντας ότι αυτή η θρησκεία θα σε βοηθήσει να τα καταλάβεις όλα. Ο σκοπός της θρησκείας είναι ακριβώς για να μας βοηθάει να κατανοήσουμε το γεγονός ότι δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε όλα. Νομίζω πως η ορθοδοξία συντηρεί αυτό το πολύτιμο αίσθημα του μυστηρίου».
Και “υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου” δεήθηκε ο ταπεινός ιερέας με τον “σιρόκο στη γενειάδα”, για να χρησιμοποιήσω τη φράση του Νίκου Καρούζου, στους Αγίους Πάντες. Να σταματήσουν οι πολεμικές συρράξεις και να επικρατήσει η ειρήνη στον κόσμο, ζήτησαν οι προκαθήμενοι των εκκλησιών, εκτός των άλλων, στο μήνυμα της Συνόδου που διάβασε ο επίσης “με τον σιρόκο στη γενειάδα” Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Χανιώτικα νέα (28.06.2016)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/o-dikos-mas-andreas/#ixzz4CsHc2dN0
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου