ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Καλή σχολική χρονιά
Παραμονή του Σταυρού στο Νίππος
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Καλή σχολική χρονιά

«Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δεν βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο Νηπιαγωγείο. Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα: Να μοιράζεσαι τα πάντα. Να παίζεις τίμια. Να μη χτυπάς τους άλλους. Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες. Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου. Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου. Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον. Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό. Να κοκκινίζεις. Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό. Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή· να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο. Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα. Οταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους. Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα». Από το βιβλίο “Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο” (εκδ. “Λύχνος”) του Robert Fulgman (μετάφραση: Μαρία Καββαδία).
«Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επίκριση, μαθαίνουν να αποδοκιμάζουν. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στην εχθρότητα, μαθαίνουν να είναι επιθετικά. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στον φόβο, μαθαίνουν να φοβούνται. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στον οίκτο, μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στον χλευασμό, μαθαίνουν να είναι συνεσταλμένα. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στη ζήλια, μαθαίνουν να ζηλεύουν. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ντροπή, μαθαίνουν να νιώθουν ένοχα. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ενθάρρυνση, μαθαίνουν να έχουν αυτοπεποίθηση. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στον έπαινο, μαθαίνουν να εκτιμούν. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αποδοχή, μαθαίνουν να αγαπούν. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επιδοκιμασία, μαθαίνουν να αγαπούν τον εαυτό τους. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ανάγνωση, μαθαίνουν ότι είναι καλό να έχουν στόχους. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στην προσφορά, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ειλικρίνεια, μαθαίνουν να είναι φιλαλήθη. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνουν να είναι δίκαια. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στην καλοσύνη και το ενδιαφέρον, μαθαίνουν να δείχνουν σεβασμό. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνουν να έχουν πίστη στον εαυτό τους και στους γύρω τους. Οταν τα παιδιά ζουν μέσα σε φιλική ατμόσφαιρα, μαθαίνουν ότι ο κόσμος είναι φιλικό και ευχάριστο μέρος για να ζουν». Ντόροθυ Νόλτε (μετάφραση Μάρω Τσουρή).
Με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, χθες, 12 Σεπτεμβρίου, η “Στάση” στα δύο παραπάνω “κλασικά” κείμενα που κυκλοφορούν ευρύτατα και στο Διαδίκτυο. Οδηγίες προς… ναυτιλλομένους, γονείς και δασκάλους.



Παραμονή του Σταυρού στο Νίππος



Παραμονή του Σταυρού στο Νίππος, στην αυλή του πατρικού σπιτιού, όπου το βασίλειο των βασιλικών. Λίγο πριν ο παπα – Χρήστος δώσει το σύνθημα στους επιτρόπους να κρεμαστούν στις καμπάνες για να σημάνουν Εσπερινό. Εγώ στα δέκα, αρκετά μεγάλος πια για να τα καταλαβαίνω όλα, ο Αντώνης στα οκτώ, η Στέλλα στα πέντε, η Χρυσούλα, μωρό, λίγων μηνών, στις φασκιές ακόμα. Η σταφίδα (το μόνο εισόδημα της οικογένειας) απλωμένη στα Λιβάδια, καμιά ανησυχία για βροχή, ωστόσο, ούτε δείγμα σύννεφου στον ουράνιο θόλο. Απ’ την καμινάδα μας, ωστόσο, αναθρώσκει γαλάζιος καπνός. Και απ’ το κεραμίδι που χρησιμοποιεί η μάνα μου για θυμιατό επίσης. Σώσον Κύριε τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου… Ωραίος ο γερω-κότσυφας στο διπλανό λιόφυτο!
Παραμονή του Σταυρού στο Νίππος. Να βρεθώ στην έρημη πια αυλή του πατρικού σπιτιού, με συντροφιά τις αναμνήσεις μου, λίγο πριν οι καμπάνες σημάνουν Εσπερινό. Απόψε…

Χανιώτικα νέα (13.09.2016)