΄ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ένα παιδί μα και δέντρο αειθαλές ο Ποιητής
Η αλληλογραφία μας (Χάρη Στρατιδάκη)
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Ένα παιδί μα και δέντρο αειθαλές ο Ποιητής

«Οι πολύ βάθοι/ Οι πολύ πλάτοι/ Οι πολύ μήκοι/ Οι πολύ υψοι/ ανακράζουν λέγοντες./ Ω προνοητικότητα/ Ω Νοη-τότητα/ Ω Α-νοη-τότητα/ Ω Υ ΥπερΝοητότητα/ Σε ποιες κρύπτες σκοτεινές της αρχέγονης/ Μαύρης οπής κατοικείτε/ Ολοι Οι οι οι οι/ Αλαλάζοντες και αλαλάζοντες/ ρυθμοί και αριθμοί/ Σύμπαντος Κόσμου». Δημήτρης Κακαβελάκης.





Ενα παιδί με “κουρεμένο κεφάλι” και πολλά “ακούρευτα όνειρα” ο ποιητής Δημήτρης Κακαβελάκης. Ενα παιδί, με “γρατζουνισμένα γόνατα” που επιμένει να αναρτά σε κοινή θέα, σαν θέαμα και σαν ακρόαμα, τον γεωμετρικό τόπο των συναισθημάτων του, το υπέροχο “α” της απορίας του. Ενα παιδί με όλα τα “ακρωτήρια της ύπαρξής” του σε εγρήγορση, κρεμασμένο στο τεράστιο ερωτηματικό του αναπάντητου “γιατί” του.
Πάντα ένα παιδί, ακόμα πιο μικρό απ’ το  παιδί, που έγραψε, στα δέκα του χρόνια τον Ιούνιο του 1939 επί τη λήξει των μαθημάτων του Κατηχητικού Σχολείου που λειτουργούσε στον Αγιο Κωνσταντίνο Νέας Χώρας, κατόπιν παραγγελίας του και προϊσταμένου του Ναού κατηχητή παπα – Αντώνη Στρογγυλάκη, το πρώτο του ποιήμα: «Δέντρο που δεν πέφτουνε ποτέ τα φύλλα σου/ και πάνω τους η λάμψη/ του Χριστού να τα φωτίζει/ Με την αειθαλή/ της Πίστης φορεσιά/ Αυτός που εσένα δέντρο/ Σ’ αυγατίζει για ν’ ανεβαίνεις/ Πιο ψηλά για ν’ απαντέχεις/ Τον Βοριά την παγωνιά/ Και το Νοτιά της Λαύρας/ Δέντρο αειθαλές των Χριστιανών/ Που γίνεσαι Τίμιος Σταυρός/ Να φέρνεις την Ανάσταση/ Με το Αγιο Φως/ Δέντρο αειθαλές/ που ποτέ τα φύλλα σου δεν πέφτουν».
Ενα παιδί – παιδιογέρων, δέντρο – αειθαλές, ο κατ’ εξοχήν πολιτικός, μα και βαθύτατα θρησκευτικός ποιητής Δημήτρης Κακαβελάκης. Μια αει-θάλουσα πολύκαρπη και καλλίκαρπη ελιά, για παράδειγμα, στα φυλλώματα της οποίας βρίσκουν πάντα καταφύγιο τα διωγμένα απ’ τους αέρηδες πουλιά και στον ίσκιο της παρηγοριάς οι ξεριζωμένοι και αδικοχαμένοι όλων των αιώνων και ιδιαίτερα αυτοί των απάνθρωπων τούτων καιρών συνάνθρωποι. Καθόλου τυχαίο ότι επιλέγει τους αύλειους χώρους των εκκλησιών και μάλιστα εκείνων που σκιάζονται από αειθαλή δέντρα για την παρουσίαση των ποιημάτων του…





Οπως αυτός της Αγίας Μαγδαληνής στη Χαλέπα, για παράδειγμα, στον οποίο έγινε προχθές, Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου, δύοντος του ηλίου, η παρουσίαση (βασικός σχολιασμός – ανάγνωση ποιημάτων: Πηνελόπη Ντουντουλάκη, Συντελεστές: Δημήτρης Κακαβελάκης, Βαγγέλης Κακατσάκης, Ζωή Κολλάρου, Γιάννης Μαρκαντωνάκης και Δημήτρης Νικολακάκης) της τελευταίας (20ής) ποιητικής του συλλογής με τίτλο “ΟΙ”.


Η αλληλογραφία μας

Χάρη Στρατιδάκη, δάσκαλο – σχολικό σύμβουλο, συγγραφέα, Ρέθυμνο: Θαυμασμός! Η μόνη λέξη που βρίσκω για να εκφράσω αυτό που ένιωσα ύστερα από την περιδιάβαση στις 110, ιδιαίτερα επιμελημένες και με αγαπητική γνώση γραμμένες, σελίδες του βιβλίου σας “Εκτός σχολικής αιθούσης – Εφαρμοσμένες δραστηριότητες βιωματικής μάθησης” (Ρέθυμνο 2016) που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε με μια αγαπητική αφιέρωση. Τυχεροί οι μαθητές που διδάξατε, βγάζοντάς τους στο “ανοιχτό” βιβλίο του ήλιου, όπως και οι δάσκαλοι που είχατε ως σχολικός σύμβουλος, αλλά και οι αναγνώστες σας. Το λιγότερο, που έχω να κάμω για το βιβλίο σας αυτό, ένας “Παιδότοπος”.

Χανιώτικα νέα (09.09.2016)