ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Καλοί μου φίλoι, καλό Σαββατοκύριακο!
Κάποια απ’ τα ένα προς ένα διαλεγμένα τραγούδια που έχουν συμπεριληθφεί στο ιδιαίτερα επιμελημένο 58 σελίδων βιβλίο με τίτλο “Μουσική και Περιβαλλοντική Εκπαίδευση” που κυκλοφορήθηκε πέρυσι από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βάμου, διανθισμένα με φωτογραφίες μουσικών οργάνων, που επίσης βρήκα στο ίδιο έντυπο, φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο. Και σαν απάντηση στο ρητορικό ερώτημα αν θα μπορούσε η Μουσική να χρησιμοποιηθεί στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Αυτό δα έλειπε, να μην μπορεί ένα τραγούδι ή ένα μουσικό κομμάτι να χρησιμοποιηθεί ως αφόρμηση, αφορμή για συζήτηση, προβληματισμό κι ευαισθητοποίηση, αλλά και ως έκφραση, μετά την επεξεργασία, στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, που χρησιμοποιεί τη διαεπιστημονική προσέγγιση και απευθύνεται στο παιδί ως όλον!
Εκ βαθέων τα συγχαρητήρια μου στον υπεύθυνο Λειτουργίας του Κέντρου Φώτη Ποντικάκη και στους συνεργάτες του (Ελένη Δεσποτίδου, Ανδριάνα Μπάσιου και Κωνσταντίνα Παπαδογιανάκη που είχαν την ευθύνη της συγγραφής και της επιμέλειας του εν λόγω εντύπου που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Κ.Π.Ε. Βάμου και ως βοήθημα για εκπαιδευτικούς που υλοποιούν δράσεις και προγράμματα Περιβαλλονικής Εκπαίδευσης και γι’ αυτήν τους την πρωτοβουλία, αλλά και κυρίως για το όλο σπουδαίο έργο του! Ιδιαίτερα φωτεινός ο Περιβαλλοντικός Εκπαιδευτικός Φάρος της περιφερειακής ενότητας Χανίων που “εκπέμπει” απ’ τον Κεφαλά!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος

Ο εφιάλτης της Περσεφόνης

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη


Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο,
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά, πριν μπουν στο θυσιαστήριο,
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν’ να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης, στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα,
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά, σιδερικά, παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.



Ο Ρομπέν των καμένων δασών
Ερμηνεία: Ορφέας Περίδης


Γεννήθηκα μες τη σπηλιά του τσιμεντένιου δράκου./ Από το στόμα του ξερνάει τις φλόγες του θανάτου./ Στένεψε ο κόσμος, στένεψε, στένεψε το μυαλό μου,/ η πολιτεία πιο μικρή απ’ το δωμάτιο μου.
Σπίτι, τους φίλους, τη δουλειά, όλους θα τους αφήσω/ δίχως βοήθεια καμιά, μόνος θα πολεμήσω./ Θα πάρω κράνος διχτυωτό απ’ το Μοναστηράκι,/ θα βάλω πάνω ένα φτερό μαύρο από κοράκι,/ θα πάρω φτυάρι και κασμά και πετσετέ φουλάρι,/ θα πάρω δρόμους και βουνά πάνω σ’ ένα μουλάρι.
Είμ’ ο Ρομπέν των καμένων δασών και των πολυκατοικιών.
Γεννήθηκα μέσα στη γη μια ντάλα μεσημέρι/ και σε πλατεία φύτρωσα, σ’ ένα μικρό παρτέρι./ Στένεψε ο κόσμος στένεψε, στέρεψε η έμπνευση μου./ Ο αέρας μου λιγότερος απ’ την αναπνοή μου.
Είμ’ ένα φαλακρό βουνό, γη καταπατημένη,/ μπουλντόζα ακυβέρνητη, από κλωστή δεμένη./ Είμαι εδώ, δεν είμαι εδώ, δεν ξέρω, δεν κρατιέμαι/ θηρίο είμαι ακέφαλο, θηρίο που καταριέμαι/, φτάνει ως εδώ, βγάλτε για μένα ένα νόμο/ βάλτε με να περνάω γέρους απ’ το δρόμο.
Είμ’ ο Ρομπέν των καμένων δασών και των πολυκατοικιών.











Για ιδές περβόλιν όμορφο
Ριζίτικο τραγούδι της Κρήτης



Για ιδές περβόλι όμορφο,
για ιδές κατάκρυα βρύση, στο περιβόλι μας
στ’ ώριο περβόλι μας, τ’ όμορφο.
Κι όσα δεντρά έπεψεν ο Θιός
όλα είναι φυτεμένα, στο περιβόλι μας
στο ώριο περβόλι μας, τ’ όμορφο.
Κι όσα πουλιά έπεψεν ο θιός
μέσα ’ναι φωλεμένα στο περιβόλι μας
στ’ ώριο περβόλι μας, τ’ όμορφο.
Μέσα σ’ εκείνα τα πουλιά
ευρέθ’ ένα παγώνι
ω, το παγώνι μας τ’ όμορφο,
και χτίζει τη φωλίτσαν του
σε μιάς μηλιάς κλωνάρι,
στο περβόλι μας,
στ’ ώριο περβόλι μας τ’ όμορφο.

Λεξιλόγιο
Ο Θιός = ο Θεός, Επεψεν = έπεμψε, έστειλε
Ωριο = ωραίο


Βάλια Κάλντα
Στίχοι – Μουσική – Ερμηνεία: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Το νερό στη Βάλια Κάλντα το φυλάγουν οι αγγέλοι.
Μόνο τ’ αγριμάκια πίνουν κι όποιος άτυχος δεν ξέρει.
Το νερό στη Βάλια Κάλντα άμα θα το πιεις σε πίνει.
Σ’ αγκυλώνει και σ’ αφήνει να παραμιλάς.
Φέρνει από μακριά, λέξεις που δεν ξεχωρίζουν.
Ιστορίες που ανθίζουν κάτω από τη γη.
Το νερό στη Βάλια Κάλντα είναι πιο ζεστό απ’ το αίμα.
Ετσι εκεί τα μανιτάρια κάνουν την αλήθεια ψέμα.
Το νερό στη Βάλια Κάλντα μόνο με νερό δε μοιάζει.
Απ’ το πουθενά πηγάζει κι απ’ την άβυσσο.
Φέρνει από μακριά, λέξεις που δεν ξεχωρίζουν.
Ιστορίες που ανθίζουν κάτω από τη γη.



Κηπουρός
Στίχοι – Μουσική – Ερμηνεία: Βαγγέλης Γερμανός


Θα ’θελα να, θα ’θελα να ’μουν κηπουρός
σ’ ένα κοραλλένιο κήπο στο βυθό,
γερο πουρός θαυματοποιός,
με τα στοιχειά της νύχτας να μεθώ.
Θα ’θελα να, θα ’θελα να ’μουν παπουτσής,
το χρόνο να μετρώ με το σφυρί,
το γυάλινο γοβάκι της
να κρύψω και κανείς να μην το βρει.
Βάλε βήμα κι έμπα στο χορό.
Γέλα και συ αγαπούλα χρυσή.
Βάλε βήμα κι έμπα στο χορό.
Το δάκρυ σου είναι το δικό μου αθάνατο νερό.
Θα ’θελα να, θα ’θελα να ’μουν κυνηγός
χαμένος σ’ ένα δάσος μαγικό,
σαν τον Ορφέα το μουσικό
από τις μάγισσες να φαγωθώ.
Μ’ αφού δεν είμαι κηπουρός,
ας ήμουν της αγάπης μας φρουρός.
Μ’ αφού δεν είμαι κυνηγός,
ας ήμουν στην ποδιά σου ναυαγός.
Βάλε βήμα κι έμπα στο χορό.
Γέλα και συ αγαπούλα χρυσή.
Βάλε βήμα κι έμπα στο χορό.
Το δάκρυ σου είναι το δικό μου αθάνατο νερό.

,