ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ, οργή Θεού! Ηχηρό το ΟΧΙ της Κρήτης στα σχέδια των Αμερικανών για την καταστροφή των χημικών της Συρίας με τη μέθοδο της υδρόλυσης εν πλω στη Μεσόγειο. Κι όχι μόνο απ’ τους χιλιάδες που βρέθηκαν προχθές στη Σούδα, αλλά απ’ όλους, χωρίς καμιά εξαίρεση, τους κατοίκους του νησιού. Η Μεσόγειος είναι η θάλασσά μας, η αυλή του σπιτιού μας!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“Ο ΕΝΑΣ πνίγεται στο μίσος του. Ο άλλος ερωτεύεται την άψυχη./ Εκείνος έγινε νόμισμα στους υπονόμους. Εκείνης εξαερώθηκε η ομορφιά./ Εκείνο μιλάει χωρίς αποδέκτη. Αυτός παλεύει να μην ξυπνήσει το ζώο μέσα του. Αυτή βούτηξε σιωπηλή στην παραφορά. Αυτό είναι εσαεί παρόν. Ολοι μαζί συνθέτουν τον άγνωστο εαυτό./ Τον δικό μας και των άλλων”.

ΣΑΝ ΝΑ ’ΝΑΙ στίχοι ποιήματος διαβάζονται τα που αναγράφονται στο οπισθόφυλλο του νέου βιβλίου του διακεκριμένου δημοσιογράφου και αισθαντικού ποιητή Γιώργου Δουατζή “Η άλλη λέξη”, που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “Γαβριηλίδη” και περιλαμβάνει εννέα διηγήματα. Γροθιές στο στομάχι… Για αναστοχασμό. Στάζουνε “κάτι κόκκινο οι λέξεις” και στα πεζά κείμενά του, για να χρησιμοποιήσω σε ενεστώτα χρόνο, έναν στίχο του.

ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ, οργή Θεού! Ηχηρό το ΟΧΙ της Κρήτης στα σχέδια των Αμερικανών για την καταστροφή των χημικών της Συρίας με τη μέθοδο της υδρόλυσης εν πλω στη Μεσόγειο. Κι όχι μόνο απ’ τους χιλιάδες που βρέθηκαν προχθές στη Σούδα, αλλά απ’ όλους, χωρίς καμιά εξαίρεση, τους κατοίκους του νησιού. Η Μεσόγειος είναι η θάλασσά μας, η αυλή του σπιτιού μας!

ΑΝ ΔΕΝ τους πάρουμε με τις πέτρες, θα ξεσηκωθούν οι ίδιες οι πέτρες να τους διώξουν κακήν κακώς. Ωραίος, και παραστατικός, όπως πάντα, ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος που επιμένει να μην το βάζει κάτω. Να μην συμβιβάζεται στην ιδέα ότι τα ηνία της παγκόσμιας εξουσίας τα έχει το “αόρατο” χέρι της αγοράς.

ΑΝΟΙΓΩ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ. Πετούσαν τα κόκκαλα οι αφεντάδες στα σκυλιά τους, χόρταιναν αυτά την πείνα τους και τους έγλειφαν μ’ ευγνωμοσύνη. Και ζούσαν και τα σκυλιά τους τη σκυλίσια ζωή τους στοιχειωδώς καλά και αυτοί την πλούσια απάνθρωπη ζωή τους καλύτερα. Κλείνω την παρένθεση.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ελληνική Βουλή πριν από λίγες μέρες για την κύρωση συμφωνίας της χώρας μας με το κράτος του… Γκέρνσεϊ, ενός κράτους 65.000 κατοίκων, κατασκεύασμα της Μ. Βρετανίας, ένας ακόμα φορολογικός παράδεισος. “Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο πάει να συντελεστεί ένα έγκλημα”, καταγγέλλει, παίρνοντας τον λόγο ο Μανόλης Γλέζος. “Ε, με εγκλήματα θα ασχολείται η Βουλή φίλε Μανόλη ή… με φορολογικούς παραδείσους!”, το σχόλιο που κάνει στη στήλη του “9 μποφόρ” (βλ. Εφημ. “Χριστιανική”, Πέμπτη 27-2-2014) ο “Βοριάς”. Για να συμπληρώσει: “Δεν μπορείς να τους καταλάβεις, γιατί μένεις πάντα έφηβος! Να ’σαι καλά να τους τα λες”.

“ΚΑΘΕ ΜΑΤΙΑ σου γέφυρα που δυο καρδιές ενώνει/ και κάνει βόλτα η χαρά μ’ αγάπη για τιμόνι”. Επρεπε να ξωμείνω για να βρει τη θέση της η σημερινή μαντινάδα, που καλά το καταλάβατε, είναι του Ηλία του Σταματάκη. Δεν παίζεται στις ερωτικές μαντινάδες ο φίλος μου…

Ο ΗΛΕΙΟΣ μάντης Ηγησίστρατος, που ήταν εχθρός των Σπαρτιατών, συνελήφθη από αυτούς με σκοπό να βασανιστεί και να εκτελεστεί. Επειδή, λοιπόν, ήξερε τι τον περίμενε σκεφτόταν πώς θα μπορούσε να αποδράσει. Ωστόσο, κάτι τέτοιο ήταν σχεδόν ακατόρθωτο καθώς του είχαν δέσει το πόδι με έναν σιδερένιο χαλκά. Ετσι, αποφάσισε να κάνει κάτι αδιανόητο: Εκοψε ένα κομμάτι από τη φτέρνα του, με αποτέλεσμα να ελευθερωθεί από τον χαλκά. Υστερα, επειδή τον επιτηρούσαν φύλακες, άνοιξε μια τρύπα στον τοίχο και απέδρασε. Τέλος, βαδίζοντας στη διάρκεια της νύχτας και καταφεύγοντας την ημέρα στα δάση, για να μην τον βρουν οι διώκτες του, έφτασε στην Τεγέα. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Στάζανε οι λέξεις κάτι κόκκινο/ αίμα, χρώμα/ κάτι κόκκινο έσταζαν οι λέξεις/ και το ποίημα έδειχνε αιμόφυρτο/ αλλά κι αν ήτανε κρασί,/ κόκκινο, κατακόκκινο/ και μεθυσμένο το ποίημα/ αιμόφυρτο θα έδειχνε/ σαν το πρώτο παιδικό ποδήλατο/ που σκουριασμένο στο υπόγειο/ ανακαλεί μνήμες δεκαετιών/ κι ακόμα κοκκινίζει τα γόνατα/ σε ματωμένες αταξίες./ Η Ποίηση είναι, μην ανησυχείς/ φεύγει μόνο με αποδόμηση κυττάρων/ κι ίσως με τη σιωπή της γνώσης/ κάνει τα όνειρα αληθινά κι ας είναι αιμόφυρτα ή μεθυσμένα”.
Το “Κόκκινο ποίημα” του Γιώργου Δουατζή.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (11.03.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-72/#ixzz2veiZq3Wh
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook