ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Υπήρξαν δύο φορές που είδα κάποιον  να χορεύει ζειμπέκικο και ένιωσα ψηλότερα! Μόνο δυο! Κι ο θαυμασμός μου μ’ έκανε να συστηθώ στους αγνώστους μου και να εκφράσω τη χαρά, την υπερηφάνεια, τον θαυμασμό μου! Κι έμεινα με την ανάμνηση έκτοτε, πάνε πολλά χρόνια! Και χτες πάλι θαυμασμός, τρίτη φορά!Ο Δημήτρης πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι κρατά γερά τις ρόδες και το κάνει να εξαϋλώνεται κάποιες στιγμές!

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Τα εννιά όγδοα της ψυχής του Δημήτρη Βάσση

Το ζεμπέκικο δεν είναι ένας ακόμη χορός! Και γι” αυτό δεν… χορεύεται!
Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν βήματα για να πατήσεις πάνω τους, απ’ εκεί να κρατηθείς… Γιατί ούτε χέρι υπάρχει γύρω, ούτε και άλλη ψυχή ζώσα ν’ ακουμπήσεις!
…Κι όσο κι αν ψάχνει κανείς για ορισμούς του ζεμπέκικου πάλι εκτός θα βρίσκεται, γιατί το ζεμπέκικο είναι ο ήχος, ο ρυθμός και η κατάσταση που βιώνεις αν πολύ το θέλεις να πάψεις να μιλάς, αν πολύ το νιώθεις πως θες να υψωθείς κατά που βρίσκονται τ’ αόρατα και τ’ ανείπωτα!

Γιατί λειτουργώντας μες από τα 9/8 και τον ήχο που περικλείει τούτον τον ρυθμό, πολύ αισθάνεσαι πως θες να ζήσεις τη στιγμή που σ’ αντροκαλεί η ψυχή να… μετρηθείτε!
Εσύ κι αυτή, ποιος από τους δυο σας θα κοντέψει στον θεό, ποιος από τους δυο σας κάνει κουμάντο στο σώμα, στην ίδια την καρδιά!

Ενας “αγώνας” που είναι πέρα μακριά πολύ από τον όποιο ανταγωνισμό, πέρα από τα φθαρτά όρια της ύλης που σας κρατά δέσμιους εδώ κάτω σε αυτό που έλαχε να είναι το σύντομο πέρασμά σας από τη γη, το έδαφος, την… “πίστα” του μισού μέτρου που συνυπάρχετε!
Δεν προσπαθώ με όλα αυτά τίποτα καινούργιο να προσθέσω ούτε εξάλλου είμαι ειδικός!

Κι όσες φορές θέλησα κάτι να γράψω και στο παρελθόν για το ζεμπέκικο, στο τέλος το βρήκα πολύ… ασθενές, ρηχό κι ανούσιο! Σκίζω το χαρτί και το καίω στάχτη! Δίχως να καταλαβαίνω τι με οδήγησε σ’ αυτήν την πράξη!
Υπήρξαν δύο φορές που είδα κάποιον αρσενικό να χορεύει και ένιωσα ψηλότερα! Μόνο δυο!
Κι ο θαυμασμός μου μ’ έκανε να συστηθώ στους αγνώστους μου και να εκφράσω τη χαρά, την υπερηφάνεια, τον θαμασμό μου! Κι έμεινα με την ανάμνηση έκτοτε, πάνε πολλά χρόνια!

Και χτες πάλι θαμασμός, τρίτη φορά!
Ο Δημήτρης πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι κρατά γερά τις ρόδες και το κάνει να εξαϋλώνεται κάποιες στιγμές!
Μέσα από την επιμονή του -μου φάνηκε- να γίνει το θαύμα και ν’ αποκτήσουν δύναμη τα πόδια του, να λύσει τα λουριά που τον κρατούν δέσμιο πάνω σε δυο ρόδες, κάποιες στιγμές ξεφεύγει, παρασύρει αυτόν που τον θωρεί προς τα κει που ίπταται κι ο ίδιος!
Τι άλλο να γράψει κανείς; Και τι να πρωτοχωρέσει στον λίγο αυτό χώρο;
Μια βαθιά υπόκλιση -μοναχά- στα 9/8 της ψυχής του Δημήτρη Βάσση που πετά στο ζεμπέκικο της Ευδοκίας!
Αυτό μόνο, τι περισσότερο!
Και σκέφτομαι πως αυτή η αίσθηση είναι βιωμένη μέσα από ένα βίντεο που είδα στο διαδίκτυο!
Πώς θα αισθανόμουν άραγε αν ήμουν εκεί παρών;

Χανιώτικα νέα (12.03.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ta-98-tis-psichis-tou-dimitri-vassi/#ixzz2vkZazBcO
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook