ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 ΝΑ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ “στο χλοερό δάσος των ποιητών” μας καλεί ο φίλος ποιητής Γιάννης Κουβαράς στο ποίημά του “Δάσος”. Οπως ξεχνιέται και ο ίδιος. Να ξαποσταίνουμε “κάτω απ’ το γέρικο πλατάνι του Παλαμά. Υπό την βασιλικήν δρυν του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Τον ευκάλυπτο του Εμπειρίκου. Το μοναχόδεντρο του Ελύτη”… Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης σήμερα!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Υπό την βασιλικήν δρυν του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
(Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ, εκδ. ΣΜΥΡΝΙΩΤΑΚΗ)

 ΝΑ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ “στο χλοερό δάσος των ποιητών” μας καλεί ο φίλος ποιητής Γιάννης Κουβαράς στο ποίημά του “Δάσος”. Οπως ξεχνιέται και ο ίδιος. Να ξαποσταίνουμε “κάτω απ’ το γέρικο πλατάνι του Παλαμά. Υπό την βασιλικήν δρυν του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Τον ευκάλυπτο του Εμπειρίκου. Το μοναχόδεντρο του Ελύτη”… Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης σήμερα!

“Η ΑΝΟΙΞΗ στην ποίηση” ο τίτλος της εκδήλωσης που διοργανώνει απόψε, στις 8.30 μ.μ., στο καφέ “Κήπος” της πόλης μας, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων του Νομού μας κατά τη διάρκεια της οποίας Χανιώτες ποιητές θα διαβάσουν ποιήματά τους για την άνοιξη. Όσοι πιστοί της ποίησης, μα και της άνοιξης, προσέλθετε!

“Ο ΕΡΩΤΑΣ κι η ποίηση τον άνθρωπο μαγεύουν/ στις σκέψεις βάζουν φτερά κι αλάργο ταξιδεύουν”. Δεν μπορώ να πω ότι έχει άδικο σ’ αυτά που λέει στη μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω Διαδικτύου, για την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης, η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Αδιαμφισβήτητη η μαγεία της ποίησης, όπως και του έρωτα…

“ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ το λένε ΑΓΩΝΙΑ 014”. Αυτόν τον τίτλο επέλεξαν οι εκδόσεις “Μανδραγόρας” για την εκδήλωση που θα γίνει σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, αλλά και μέρα κατά του ρατσισμού, στο Polis Art Cafe στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου (Αθήνα). “Οι δημιουργοί οφείλουν να ενεργοποιούν την κοινωνία”, υπογραμμίζεται στο σχετικό δελτίο Τύπου.

ΝΑ ΜΗ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ οι ποιητές μας! Κάποτε, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του γνωστού έργου που έγραψε ο διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας Ευγένιος Ο Νηλ “το μακρύ ταξίδι της νύχτας”, που επέβαλαν στον λαό μας, και όχι μόνο, οι κάθε μορφής εξουσίες, δεν μπορεί παρά θα πάρει τέλος. Να μη σωπαίνουν οι ποιητές μας!

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ποιητής δεν γράφει τόσο για τον εαυτό του, όσο για να επικοινωνήσει με τους συνανθρώπους του. Κοινωνικό γεγονός, πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα η ποίηση, όπως και κάθε μορφή τέχνης άλλωστε…

ΤΟ ΒΡΑΔΥ στον “Κήπο”, το πρωί (10 η ώρα) στο 10ο Δημ. Σχ. Χανίων καλεσμένος απ’ τα παιδιά της Στ1 τάξης και τη δασκάλα τους, την Ελένη Βορεινάκη. Διάβασαν, όπως λένε στο σχετικό Δελτίο Τύπου, που ανάρτησαν και στο Σχολικό Δίκτυο (blogs.sch.gr), την ποιητική μου συλλογή “Οταν γίνεις ποίημα” και θέλουν να μοιραστούν μαζί μου τις εντυπώσεις και τους προβληματισμούς των. Ετοίμασαν και μια μικρή αφιερωματική εκπομπή με απαγγελίες απ’ τα ποιήματά μου που θα ακουστεί στο European School Radio, γράφουν…

ΣΤΙΣ 15 Οκτωβρίου 1897 ο Παλαμάς διορίστηκε από τον τότε υπουργό Παιδείας Ανδρέα Παναγιωτόπουλο γενικός γραμματέας του Πανεπιστημίου. Ο διορισμός του ήταν άσχετος προς κάθε πολιτικό μέσο και υπαγορεύτηκε από διάθεση τιμητική προς έναν ποιητή που ολοένα κέρδιζε και μεγαλύτερη θέση στον ελληνικό Παρνασσό. Γι’ αυτό και οι εφημερίδες του καιρού (“Εστία”, “Αστυ”, “Ακρόπολις”) επήνεσαν ζωηρότατα την υπουργική απόφαση, βρίσκοντας την ευκαιρία να εγκωμιάσουν και τον ποιητή. Δεν φαίνεται όμως ότι όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι του καιρού είχαν συνείδηση της ποιητικής του αξίας. Λέγεται ότι ο τότε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αλκ. Κρασάς, όταν ο Παλαμάς παρουσιάστηκε ν’ αναλάβει υπηρεσία, του είπε: “Ελπίζω, κύριε Παλαμά, τώρα που έχετε μια αξιοπρεπή θέση ότι θα παύσητε να γράφητε ποιήματα”. Ευτυχώς ότι η ελπίδα διαψεύστηκε και η ελληνική τέχνη κέρδισε μια κορυφαία ποιητική φυσιογνωμία (Πηγή: Μιχ. Περάνθη: “Μεγάλη Ανθολογία της Ποιήσεως”).

“Περιδιαβαίνω στο χλοερό δάσος/ Των ποιητών, ξεχνιέμαι…/ Κανένα αστροπελέκι του χρόνου δεν το απειλεί/ Καμιά ξηρασία/ Ξαποσταίνω στο γέρικο πλατάνι του Παλαμά/ Υπό την βασιλικήν δρυν του Παπαδιαμάντη/ Τον ευκάλυπτο του Εμπειρίκου/ Το μοναχόδενδρο του Ελύτη/ Την ελιά του Μαβίλη/ Το κυπαρίσσι του Παπαδίτσα/ Το δάσος λέξεων του Κατσαρού/ Το αγέρωχο καραγάτσι του Αναγνωστάκη/ Την καρυδιά με τον βαρύ ίσκιο του Σεφέρη/ Το μαυλοδάσος του Μέσκου/ Κι ανάμεσά τους εμείς οι νεότεροι/ Ταπεινοί θάμνοι οι περισσότεροι/ Χαμηλές παραφυάδες άλλοι/ Λίγοι οι επάξια αναγνωρίσιμοι/ Άντε και κισσοί αναρριχώμενοι κάποιοι”.
Το ποίημα “Δάσος” του Γιάννη Κουβαρά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.03.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/files-ke-fili-kalimera/#ixzz2wbMpSEuK
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook