«Ακουμπώντας στα κάγκελα,/ μήνες τώρα/ είχαν αποθέσει/ στα πόδια του σέντερ φορ/ το “αχ” της αγωνίας των./ Ηθελαν να ζήσουν/ τη μαγεία της επαφής/ της στρογγυλής θεάς με τα δίχτυα,/ τις σκηνές του θριάμβου,/ τα δάκρυα της χαράς…/ Μετά βρέθηκαν πάλι/ στα ίδια καγκελόφραχτα κλουβιά,/ έχοντας πάντα συντροφιά ένα μικρό σκουλήκι·/ μιαν απροσδιόριστη ανησυχία/ που, όμως, δεν προλαβαίνει/ να τους ξεσηκώσει/ πριν να ’ρθει το επόμενο Μουντιάλ/ Μια ζωή συνεχώς οφσάιτ». Το ποίημα “Μουντιάλ” του γράφοντος (“Οταν γίνεις ποίημα”, εκδ. “Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης, Χανιά 2014).
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
ΤΕΛΙΚΑ, ΟΠΩΣ αναμενόταν άλλωστε, “η σιδηρά ηγεμονίς της Ευρώπης” νίκησε στην παράταση το “μαύρο πρόβατο της παγκοσμιοποίησης” για να χρησιμοποιήσω φράσεις απ’ το τελευταίο “ΒΗΜΑγκαζίνο” (13 Ιουλίου 2014) και το ρηθέν παλιότερα απ’ τον Αγγλο ποδοσφαιριστή Λίνεκερ επαληθεύτηκε: Ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι στο οποίο παίζουν 22 παίκτες και στο τέλος νικούν οι Γερμανοί. Γερμανία – Αργεντινή 1 – 0, λοιπόν! Και στο επόμενο Μουντιάλ με το καλό…
ΤΟ ΠΙΟ σημαντικό από τ’ ασήμαντα πράγματα της ζωής η μπάλα, κατά μία άποψη. Το πιο ασήμαντο απ’ τα σημαντικά κατά μία άλλη. Η μπάλα! Η στρογγυλή θεά. Η μαγεία της επαφής της με τα δίχτυα. Οι σκηνές του θριάμβου. Το βουβό κι ενίοτε γοερό, κλάμα των ηττημένων. Ολα αυτά και μύρια άλλα, τα “πάντα όλα”, που θα ’λεγε κι ο Αλέφαντος.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ, γεια σου! Μια χαρά τα κατάφερε η Εθνική μας ομάδα στο Μουντιάλ που τελείωσε. Αξιοπρεπής, αξιοπρεπέστατη η παρουσία της. Τι καλά να μην είχε χάσει και ο Γκέκας το πέναλτι και να είχε πιάσει ο Καρνέζης ένα… Καλή προσγείωση!
“ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ θα πουλήσουνε απ’ τη ΔΕΗ το κάτι,/ τι έγινε κι αν βλέπουμε το βράδυ μ’ ένα μάτι…”. Διάχυτη η ειρωνεία στην τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε ο φίλος μοναχός. Ξεκάθαρη η άποψή του.
ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ η αιματοχυσία στη Λωρίδα της Γάζας, ενώ χιλιάδες Παλαιστίνιοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους. Στο ίδιο, εδώ και δεκαετίες, επαναλαμβανόμενο, δράμα, θεατές. Ονειρο θερινής νυκτός η ειρηνική συνύπαρξη των λαών;
ΤΟ… ΣΑΦΑΡΙ για τη σύλληψη του κροκόδειλου στο φράγμα των Ποταμών συνεχίζεται. Εκεί που τον βρίσκουμε, εκεί τον χάνουμε. Εδώ ο κροκόδειλος, εκεί ο κροκόδειλος, πού είναι αλήθεια ο κροκόδειλος; Μήπως είναι αλήθεια προϊόν της φαντασίας μας; Μήπως είχαμε ανάγκη απ’ την ύπαρξή του και τον φτιάξαμε;
ΧΑΝΙΑ, ΤΟΠΟΣ να ζεις ολοχρονίς του χρόνου κι όχι μόνο το καλοκαίρι! Ωστόσο, τώρα το καλοκαίρι το συνειδητοποιούμε, μια που μας το επιβεβαιώνουν οι επισκέπτες μας. Ολοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, φεύγουν με τις καλύτερες εντυπώσεις.
“ΗΤΑΝΕ ΧΑΡΜΑ!/ Ξυπόλυτη και μ’ ανασηκωμένο το φουστάνι/ να περπατάει στα νερά του ποταμού/ με βήματα χορευτικά η νεαρή Σελήνη·/ και να χτενίζει τις ιτιές με τ’ αργυρό της χτένι”. Από το “Ψηφιδωτό” (Τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ, ΜΟΥΣΙΚΑ αφιερώματα, εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις… Απ’ όλα έχει ο πολιτιστικός μας μπαξές που βρίσκεται σε πλήρη άνθηση κι αυτό το καλοκαίρι. Απολαύστε τον!
ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ο Διογένης έπλεε προς την Αίγινα, αιχμαλωτίστηκε από πειρατές και μεταφέρθηκε στην Κρήτη, όπου εκτέθηκε για πούλημα. Καθώς ο κήρυκας τον ρωτούσε τι ήξερε να κάνει, αυτός δήλωσε: “Αρχειν ανθρώπων” (να κυβερνώ ανθρώπους). Στη συνέχεια έδειξε έναν καλοντυμένο άνθρωπο, τον Ξενιάδη και είπε: “Σ’ αυτόν να με πουλήσετε. Αυτός χρειάζεται αφεντικό”. Ο Ξενιάδης τον αγόρασε, τον έφερε στην Κόρινθο και του ανέθεσε τη διδασκαλία των παιδιών του. Οι φίλοι του τότε θέλησαν να τον ελευθερώσουν και εκείνος τους αποκάλεσε ανόητους, γιατί, όπως είπε, τα λιοντάρια δεν είναι δούλοι αυτών που τα τρέφουν, αλλά αυτοί που τρέφουν τα λιοντάρια είναι δούλοι των λιονταριών, αφού ο φόβος χαρακτηρίζει τους δούλους, ενώ τα θηρία προκαλούν φόβο στους ανθρώπους. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας, εκδ. “Σαββάλας”).
«Ακουμπώντας στα κάγκελα,/ μήνες τώρα/ είχαν αποθέσει/ στα πόδια του σέντερ φορ/ το “αχ” της αγωνίας των./ Ηθελαν να ζήσουν/ τη μαγεία της επαφής/ της στρογγυλής θεάς με τα δίχτυα,/ τις σκηνές του θριάμβου,/ τα δάκρυα της χαράς…/ Μετά βρέθηκαν πάλι/ στα ίδια καγκελόφραχτα κλουβιά,/ έχοντας πάντα συντροφιά ένα μικρό σκουλήκι·/ μιαν απροσδιόριστη ανησυχία/ που, όμως, δεν προλαβαίνει/ να τους ξεσηκώσει/ πριν να ’ρθει το επόμενο Μουντιάλ/ Μια ζωή συνεχώς οφσάιτ». Το ποίημα “Μουντιάλ” του γράφοντος (“Οταν γίνεις ποίημα”, εκδ. “Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης, Χανιά 2014).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (15.07.2014)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-134/#ixzz37X0OqxJA
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου