ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΛΩΡΙΔΑ ΘΑΝΑΤΟΥ η Λωρίδα της Γάζας. Δίχως έλεος, δίχως σταματημό η σφαγή, περί σφαγής πρόκειται, των Παλαιστινίων που μετρούσαν μέχρι χθες τουλάχιστον 570 νεκρούς, 3.350 τραυματίες και γύρω στους 100.000 πρόσφυγες. Γιατί; Γιατί; Γιατί;… Βάλετε όσα ερωτηματικά θέλετε. Γιατί έτσι… Τι κυνικά που είναι τα αποσιωπητικά!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“MA ΠΩΣ έγινε;/ Εχω χαθεί μέσα σ’ ένα δάσος από ερωτηματικά/ Κι όμως, όταν πρωτόρθα εδώ/ μόνο δυο τρία δέντρα υπήρχανε./ Μόνο δυο τρία δέντρα έβλεπα./ Τ’ ορκίζομαι”. Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΑΝ ΚΑΙ Τετάρτη “στα πεταχτά” κι όχι με τα “Ευθύβολα και μη” θα… πορευτείτε καθώς ούτε σήμερα επέστρεψε στη γωνιά του ο Νεκτάριος. Απ’ το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα… Πάμε κατευθείαν, λοιπόν, στα βαθιά κι όπου μας βγάλει.

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ στίξης του λόγου! Τα σημεία στίξης της επί της γης μοναχικής ή και συλλογικής πορείας του καθενός από μας. Οι τελείες, τα κόμματα, οι παρενθέσεις, τα εισαγωγικά, τα θαυμαστικά, τα ερωτηματικά, προπάντων τα ερωτηματικά, τα αναπάντητα ερωτηματικά, που όσο περνούν τα χρόνια τόσο πληθαίνουν. Γιατί ετούτο, γιατί το άλλο και γιατί το παράλλο… Γιατί έτσι και όχι αλλιώς; Μεγάλη η κουβέντα που κάναμε επί του θέματος με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο προχθές.

ΛΩΡΙΔΑ ΘΑΝΑΤΟΥ η Λωρίδα της Γάζας. Δίχως έλεος, δίχως σταματημό η σφαγή, περί σφαγής πρόκειται, των Παλαιστινίων που μετρούσαν μέχρι χθες τουλάχιστον 570 νεκρούς, 3.350 τραυματίες και γύρω στους 100.000 πρόσφυγες. Γιατί; Γιατί; Γιατί;… Βάλετε όσα ερωτηματικά θέλετε. Γιατί έτσι… Τι κυνικά που είναι τα αποσιωπητικά!

ΠΟΛΛΑ ΤΑ  πεδία παραγωγής ερωτηματικών κι όχι μόνο αυτό της Λωρίδας της Γάζας, όπου έμεινα παραπάνω. Θα μπορούσα να μείνω σε άλλα της καθημερινότητας. Οπως σ’ εκείνο το ανορθόγραφο “πινάο” που συνάντησα τις προάλλες σ’ έναν δρόμο της πόλης μας για παράδειγμα.. Οπως… Οπως… Οπως…

ΓΡΑΦΩ, ΕΝΩ έξω αστράφτει στην κυριολεξία ο τόπος απ’ το καλοκαίρι. Τα τζιτζίκια επιμένουν τραγουδώντας στη διαπασών ότι “ο βασιλιάς ο ήλιος ζει”, για να χρησιμοποιήσω τον στίχο του ποιητή. Απνοια, πλήρης άπνοια.

ΚΑΤΩ ΑΠ’ την κόλλα που γράφω τα “πεταχτά”, ανοιχτό, ορθάνοιχτο… το σαλόνι του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας. Να κάνω ένα διάλειμμα σκέφτομαι και χάνομαι στις κάθε είδους εκδηλώσεις που γίνονται ή θα γίνουν στην πόλη μας. Μια απ’ αυτές και η Εκθεση σύγχρονης τέχνης στη Σπλάντζια με θέμα “Εισαγωγή στην Κρίση”. Πρέπει να πάω κάποια στιγμή να τη δω, σκέφτομαι.

“ΑΝ ΕΞΥΠΝΑΔΑ θεωρείς τσιγάρο να καπνίσεις/ φλέβες, καρδιά και πνεύμονες σαν τα μπουριά μαυρίζεις”. Δεν είναι γενικά και αόριστα σήμερα η ημέρα για το κόψιμο του τσιγάρου. Μπορεί όμως να είναι η ημέρα για τον καθένα ξεχωριστά. Αυτό μας λέει ο φίλος μοναχός στη μαντινάδα του.

ΑΡΚΕΤΑ ΑΝΕΒΑΣΜΕΝΟΣ από τους φιλάθλους ο πήχης για τον Α.Ο. Χανιά που ξεκίνησε προχθές την προετοιμασία για το νέο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Να είναι ξανά σε μία από τις τρεις θέσεις, ο βασικός στόχος και μετά… ΑΟΧΑΡΑ ΟΜΑΔΑΡΑ στην Α’ εθνική να σε δω/ και να τρελαθώ! Μαζί με τον Α.Ο. Πλατανιά βεβαίως – βεβαίως.

ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ περιοχή του Αργους δύο συντοπίτες, ο Προίτος και ο Ακρίσιος, πολέμησαν για το ποιος θα πάρει την εξουσία. Η μάχη ήταν αμφίρροπη και τελικά, επειδή κανένας από τους αντίπαλους στρατούς δεν μπορούσε να νικήσει τον άλλο, συνθηκολόγησαν. Η μάχη αυτή είχε δύο πρωτοτυπίες: πρώτη φορά οι στρατιώτες χρησιμοποίησαν ασπίδες και πρώτη φορά έθαψαν σε κοινό τάφο τους νεκρούς των, γιατί ήταν όλοι συντοπίτες και συγγενείς. Στο μέρος όπου έγινε η μάχη έχτισαν ένα κτήριο σε σχήμα πυραμίδας και πάνω σ’ αυτό τοποθέτησαν αργολικές ασπίδες. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Ευτυχώς έχω δύο τηλέφωνα./ Το σταθερό μου και το κινητό./ Ετσι όταν κορυφώνεται/ η σιωπή στην κάμαρα/ τ’ αποφασίζω./ Φροντίζω πρώτα ν’ αποξενωθώ/ διασπώντας επιμελώς τα μέλη μου./ Επειτα κάπως δειλά/ το δεξιό μου χέρι/ σχηματίζει στο καντράν του κινητού/ το γνώριμο αριθμό./ Ακούω το κάλεσμα μια, δυο, τρεις φορές/ ωσότου ο τηλεφωνητής/ με κάποιο στόμφο αναγγείλει/ πως… απουσιάζω./ Τότε το αριστερό πάντοτε χέρι/ σηκώνει το ακουστικό/ κι αναστατώνομαι αφουγκράζοντας τη σκέψη μου/ να υπαγορεύει στα χείλη/ κάτι σχεδόν απρόβλεπτο./ Οταν νυχτώσει παίρνω τα μηνύματά μου/ κι ακούω τη φωνή μου ταραγμένη/ ν’ απαντά στην ξένη σταθερή φωνή μου/ Ευτυχώς”.
Το ποίημα “Μοναχικός διάλογος” της Αγγελικής Σιδηρά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (23.07.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-139/#ixzz38I5wTQEP
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook