ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΛΙΚΙΑΝΟΥ

Το Λύκειο Αλικιανού Χανίων θα επισκεφθεί την Τρίτη, 21 Μαρτίου, στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης ο δάσκαλος – ποιητής Βαγγέλης Κακατσάκης, όπου θα συνομιλήσει με τα παιδιά των τμημάτων της Α ΄τάξης και του τμήματος Θεωρητικής Κατεύθυνσης της Β’ τάξης για την ποιητική του συλλογή “Τα χελιδόνια του μοναχού” και γενικότερα για την ποίηση. Υπεύθυνες για την δράση οι καθηγήτριες Ανδρονίκη Κοκοτσάκη και Θεανώ Θεοδωρίδου. “Τα χελιδόνια του μοναχού”, που είναι η έκτη ποιητική συλλογή του Ποιητή, κυκλοφορούν από το 2020 ελεύθερα στο Διαδίκτυο ( https://online.fliphtml5.com/rsfkr/otem και σε έντυπη έκδοση από την “Πυξίδα της Πόλης, έχουν τύχει θερμής υποδοχής και στις σχολικές αίθουσες… 

 

 Ο ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΩΝΑΣ

Να φυτεύει τριανταφυλλιές 

το διακόνημα του ενός απ’ τους μοναχούς.

Να χαρίζει τριαντάφυλλα 

στους επισκέπτες του μοναστηριού 

το διακόνημα ενός άλλου-

τις μονές χρονιές,

τις ζυγές άλλαζαν τα διακονήματα.

Έτσι κυλούσε η ζωή των, χωρίς ποτέ 

να βάλει την ουρά του ο πειρασμός.

Κι όλο μεγάλωνε, κι όλο μεγάλωνε,

κι όλο μεγάλωνε ο τριανταφυλλώνας των. 

Η χαρά να φυτεύουμε τριαντάφυλλα,

η ευλογία να τα χαρίζουμε.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ (Από τα ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ)  

https://www.kriti24.gr/pagkosmia-imera-poiisis-sto-lykeio-alikianoy-o-vaggelis-kakatsakis/

https://www.haniotika-nea.gr/sto-lykeio-alikianoy-o-vaggelis-kakatsakis/

https://xania.gr/xania/%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%AC-%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB/

 

ΠΟΙΗΣΗ

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ 

 

(ΦΩΤΟ: Νίππος, της Σταυροπροσκύνησης, στον Τίμιο Σταυρό, Κυριακή, 19.3.023 )

 

 Όλα τα άνθη παρόντα. 

Τα κατημέρια της παιδικότητας. 

Τα κρινάκια της εφηβείας.

Τα γεράνια της νεότητας. 

Οι βασιλικοί των ώριμων χρόνων.

 Ο αροσμαρής της αιωνιότητας. 

Οσμή ευωδίας πνευματικής

Ο  σταυρός πάντα εκεί για προσκύνηση. 

 

“Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν, Δέσποτα, 

και την Αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν."

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ  

(Κυριακή, 19.3.023)  

 

 https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid02E2rQ48ZkVopLpFx8VemkqwTqyzqjMG5LyTDk85SUsEoCoRVv2wNYUe3FyQEanNYXl

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

ΟΡΘΟΔΟΞOΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΡΗΤΗΣ 

ΕΥΛΟΓΙΑ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ "ΞΕΣΤΕΡΙΑΣ" ΜΟΥ 

 

Αν ήμουν υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσω μια μόνο λέξη για την παρουσίαση της "ΞΕΣΤΕΡΙΑΣ" μου σήμερα, Σάββατο, 18 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης, στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης  από την Ομάδα Φιλαναγνωσίας του Ιδρύματος, θα χρησιμοποιούσα την λέξη ΕΥΛΟΓΙΑ- το είπα και στην αντιφώνησή μου. Κατάπολλα και από καρδιάς τα ευχαριστώ μου στον γενικό διευθυντή της Ακαδημίας Δρα Κωνσταντίνο Ζορμπά (όρθιος στην ΦΩΤΟ) στους υπεύθυνους  της Ομάδας, τον βιβλιοθηκονόμο Γιάννη Μουντογιαννάκη και στην έχουσα την ευθύνη του συντονισμού της συζήτησης  ποιήτρια -  συγγραφέα  Μάχη Χουρδάκη, αλλά και σε όλα τα άλλα μέλη της (Μάρκο Καραβιτάκη, Φωτεινή Καραβιτάκη,Φωτεινή Σεγρεδάκη, Ευαγγελία Μυλωνάκη - Νταουντάκη,Μανόλη Μουντογιαννάκη, Μαίρη Μανουσάκη, Μαρία Καστανάκη, Βασίλη Τσουρουδιανάκη και Βασιλική Προγούλη). Για την υποδοχή που μου έκαμαν, για τα που είπαν έτσι, όπως αγαπητικά τα είπαν, για την φιλοξενία τους...

Σήμερα  μια μόνο φωτογραφία και το κείμενο του δασκάλου, μέλους της Ομάδας, Γιάννη Μυλωνάκη, που είχε αναρτήσει την προηγούμενη μέρα στο υπέροχο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ του για την ΞΕΣΤΕΡΙΑ, το οποίο και διάβασε στην εκδήλωση...

 

 ΠΟΤΕΣ ΘΑ ΚΑΜΕΙ ΞΕΣΤΕΡΙΑ... ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

(ΜΝΗΜΗ ΘΕΟΚΛΗ ΝΙΚ. ΚΑΚΑΤΣΗ, ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΥ ΚΡΗΤΙΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ )

Χρέος βαρύ η διατήρηση της ιστορικής μνήμης της Νήσου. Και σε καιρούς δύσκολους σαν τους τωρινούς, το Χρέος βαρύτερο γίνεται. Διαβάζοντας τη συλλογή διηγημάτων «Πότες θα κάμει ξεστεριά…», ο αναγνώστης με σιγουριά μπορεί να βεβαιώσει πως ο Βαγγέλης Κακατσάκης, τιμά με τρόπο άξιο το Χρέος του.

Με τον λόγο του, μας παρασύρει σ’ ένα ταξίδι ιερό. Μας βάζει να σταθούμε μπροστά σε ώρες δύσκολες του ιστορικού μας παρελθόντος. Τα δεινά της Νήσου, απίστευτα σκληρά. Ο εξισλαμισμός και η βαρβαρότητα στη συμπεριφορά των εξισλαμισμένων, το Παιδομάζωμα, οι εξευτελισμοί και η βία με θύματα γυναίκες και παιδιά, τα φρικτά αντίποινα σε κάθε πράξη αντίστασης, ποτίζουνε το δεντρί της Λευτεριάς με αίμα, αθώο αίμα.

Μαζί του μας παίρνει ο συγγραφέας και, στην Παναγία του Λουτρού μάς φέρνει. Ν’ ακούσουμε τον ανασασμό των παλικαριών, ν’ αφουγκραστούμε τ’ όνειρο της Λευτεριάς, να πάρουμε κι εμείς μέρος στην άγια και άγρια ψαλμουδιά της Ξεστεριάς. Κι ύστερα, στην Πόλη μάς στέλνει. Να θυμηθούμε τον βίο της κόρης του Δασκαλογιάννη, της Μαρίας, που όσο μεγάλα ήταν τα βάσανα που της όρισε η ζωή, άλλο τόσο μεγάλη ήταν και η προσφορά της στον Αγώνα.

Για όλα λαχταρά να μιλήσει ο συγγραφέας. Για τους φανερούς και τρανούς αγωνιστές μα και για τους άλλους, τους κρυφούς, που μην αντέχοντας να βλέπουν την Νήσο καρφωμένη στο Σταυρό, φανερώθηκαν και μετάλαβαν των Αχράντων της Λευτεριάς Μυστηρίων. Κι η ώρα που ο Χουσεΐν, Μιχαήλ γίνηκε, θαρρείς και τα δικά μας τα φυλλοκάρδια κάνει να τραντάξουν από τη λαχτάρα της Λευτεριάς.

Στο Βαφέ, η τελευταία στάση του ταξιδιού μας. Στη μνήμη των, άγνωστων σε εμάς, εθελοντών, που δεν άκουσαν τους κυβερνήτες ή τους ισχυρούς του κόσμου, μα την ψυχή τους μονάχα, να τους προστάζει. Για χάρη του Δίκιου και της Λευτεριάς.

Ο Βαγγέλης Κακατσάκης, όπως σε όλο του το έργο, έτσι και σε αυτό το λογοτεχνικό πόνημά του, ετοιμάζει με σεβασμό το στημόνι και το υφάδι του. Κι ύστερα, άξια υφάντρα καλεί, τη Μνημοσύνη, να υφάνει πέπλο ταιριαστό της Μεγάλης Θυσίας. Το αποτέλεσμα, όφελος μεγάλο για όλους τους αναγνώστες. Όσοι δεν έτυχε να ‘χουν διαβάσει για τον Αγώνα στην Νήσο, να μάθουν θα ζητήσουν. Κι όσοι πάλι τα σημάδια της Θυσίας έχουν ψηλαφίσει, περήφανη χαρά στην ψυχή τους θα νιώσουν να θεριεύει...

[Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, Πότες θα κάμει ξεστεριά…, Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη, Χανιά 2021]

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ 

 https://verbisincharta.blogspot.com/2023/03/blog-post.html?fbclid=IwAR29Zl1Pw9CaDcVl6hjTxHRsMvzkc7OtUkNIor3nDdiBF6jwV7uT7S27gYc

 https://www.facebook.com/mylonakis.yannis/posts/pfbid022Whr4D6ajJEpZ4bVkJci9RAqHHJfYCRXT7jME7bGQArhA1HhJPJDJvnFStk6KQdHl

 https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid02NbeazqDRoncJFjZR57t5Mzxnix6qePLA1Wx4QFyvUsFJLQLBcQBB9zPXWzh2HQGil?notif_id=1679171079236361&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

9o ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

"ΓΑΛΑΡΙΑ", Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΑΦΙΚΗ ΜΑΣ ΟΜΑΔΑ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

“Γαλαρία” ο τίτλος της κινηματογραφικής ομάδας του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων - για τη δημιουργία, τη λειτουργία, την προοπτική και τους στόχους της, ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο. Αναζητήστε την ΔΑΣΚΑΛΑ! Τη  γνωστή και από άλλες υπέροχες εργασίες μαθητών της, που έχουν φιλοξενηθεί κατά καιρούς στην στήλη, Βασιλεία Νυσταζάκη. Σ’ αυτήν που επιμένει χάριν των μαθητών της τάξης της, αλλά και όλων των μαθητών του Σχολείου που υπηρετεί να υπάρχει, προπάντων, τα εύσημα.

Και στην παρουσίαση της ταινίας που ετοιμάζετε, με το καλό, Βάσω! Πάντα Ωραία ως Ελληνίδα Δασκάλα! Χίλια μπράβο στα παιδιά της “Γαλαρίας”! Να τα χαίρεσαι μαζί με τους γονείς τους και να σε χαίρονται!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, 

δάσκαλος - λογοτέχνης

Οι ταινίες είναι μια γλώσσα χωρίς σύνορα, που συνδέει ανθρώπους ανεξάρτητα από την καταγωγή, τη γλώσσα, το φύλο ή την ηλικία. Με το σκεπτικό αυτό ξεκίνησε τη λειτουργία της η «Γαλαρία», η κινηματογραφική ομάδα του σχολείου μας, η οποία στοχεύει στο διαδοχικό πέρασμα από το παιδί-θεατή, στο παιδί-κριτικό και στη συνέχεια στο παιδί-δημιουργό.

Βασιλεία Νυσταζάκη

Δασκάλα

Όταν η κυρία Βάσω μας ενημέρωσε ότι θα ξεκινήσει στο σχολείο μας να λειτουργεί κινηματογραφική ομάδα, ενθουσιάστηκα και θέλησα να συμμετέχω σε αυτή. Οι συναντήσεις μας είναι ενδιαφέρουσες. Μαθαίνουμε πολλά πράγματα για τη δημιουργία μιας ταινίας μπροστά αλλά και πίσω από την κάμερα. Όταν η θεωρία γίνεται πράξη, χαίρομαι και εύχομαι μεγαλώνοντας να γίνω ηθοποιός και να ζήσω αυτές τις υπέροχες εμπειρίες μέσα από το ταξίδι μιας ταινίας.

Νεφέλη Σουβαρή

Μπήκα στην κινηματογραφική ομάδα του σχολείου μας, που ξεκίνησε τη λειτουργία της τον περασμένο Οκτώβριο, επειδή μου αρέσει ο κινηματογράφος. Όταν γράφτηκα, περίμενα ότι θα μάθω σημαντικά πράγματα για το πώς γυρίζεται μια ταινία. Μέχρι τώρα μου αρέσει που συμμετέχω σ’ αυτή την ομάδα γιατί έχω μάθει πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες και περιμένω πώς και πώς να δημιουργήσουμε τη δική μας ταινία.

Ραφαέλα Ανυφαντάκη

Εγώ αποφάσισα να γραφτώ στην κινηματογραφική ομάδα του σχολείου μας για να μάθω καινούρια πράγματα και κυρίως για να μάθω πώς δημιουργείται μια ταινία και να δω από κοντά τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται. Στην αρχή πίστευα πως όλοι θα συμμετέχουν στην ταινία που θα φτιάξουμε ως ηθοποιοί, όμως η κυρία Βάσω μας εξήγησε ότι κάποιοι από εμάς θα αναλάβουν άλλους ρόλους που είναι απαραίτητοι για να ολοκληρωθεί μια ταινία. Χαίρομαι που βρίσκομαι στην ομάδα αυτή. Τη λατρεύω!

Μελίνα Σαλπέα

Αποφάσισα να μπω στην ομάδα του κινηματογράφου γιατί από μικρή μου άρεσε να φτιάχνω ταινίες και γενικά πάντα μου άρεσαν ο κινηματογράφος και το θέατρο. Από την ομάδα περίμενα να μιλάμε για κινηματογράφο και να φτιάχνουμε ταινίες αλλά κάνουμε εκτός από αυτά και πολλά άλλα πράγματα όπως να σκεφτόμαστε ιδέες για το σενάριο μας, να πηγαίνουμε σε κινηματογραφικά σεμινάρια και πάρα πολλά άλλα!!

Στην ομάδα πηγαίνω κάθε φορά με χαρά και ευχαρίστηση και πάντα ό,τι κάνουμε έχει ενδιαφέρον. Επίσης θα είμαι υπερήφανη για την ταινία που θα φτιάξουμε.

Μιχαέλα Κλωνιζάκη

Πήγα στην ομάδα κινηματογράφου για να μάθω περισσότερα για τις ταινίες και να είμαι με τους φίλους μου. Η κυρία Βάσω λέει ότι θα φτιάξουμε μία ταινία και εγώ θέλω να είμαι σκηνοθέτης ή boom man! Πρότεινα να έχει θέμα την βιβλιοθήκη του σχολείου μας! Υπήρξαν κι άλλες ιδέες όπως για την Χαλέπα, την γειτονιά που ζούμε. Τελικά αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από την ενασχόληση με τα social media.

Μαθιός Φραϊδάκης

Ξεκίνησα τον κινηματογραφικό όμιλο γιατί ήθελα να απασχοληθώ με κάτι ενδιαφέρον. Όταν πήγα στον σύλλογο για πρώτη φορά, παίξαμε παιχνίδια για να γνωριστούμε. Στις επόμενες συναντήσεις βλέπαμε βιντεάκια για να βρούμε ιδέες για την ταινιούλα που θα φτιάξουμε. Ένα Σάββατο πήγαμε στο Πνευματικό Κέντρο για να μας δείξουν απαραίτητα μηχανήματα για τη δημιουργία μιας ταινίας. Χαίρομαι πολύ που γράφτηκα στο σύλλογο και περιμένω με ανυπομονησία να ξεκινήσουν τα γυρίσματα για τη δική μας ταινία.

Θάνος Μπαρμπόπουλος

Μπήκα σε αυτή την ομάδα γιατί θεώρησα ότι θα ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Η κινηματογραφική μας ομάδα ονομάζεται “Γαλαρία”. Αυτό το όνομα δείχνει ότι είμαστε μια ωραία παρέα που συνεργαζόμαστε για να υλοποιήσουμε τις διάφορες ιδέες μας. Εξάλλου στη γαλαρία κάθονται τα πιο κεφάτα και δεμένα παρεάκια.

Ελένη Ρουμπεδάκη

Τη φετινή χρονιά μου δόθηκε η ευκαιρία για πρώτη φορά να συμμετέχω στην κινηματογραφική ομάδα του σχολείου μου που οργάνωσε η κ. Βάσω Νυσταζάκη. Έχω ενθουσιαστεί πολύ γιατί είδα από κοντά πως φτιάχνεται μια ταινία και έμαθα πόσοι πολλοί άνθρωποι συμμετέχουν για την παραγωγή της. Άκουσα πρώτη φορά λέξεις όπως πλάνο, γωνία λήψης, μοντάζ, και σενάριο. Είμαι χαρούμενη και ανυπομονώ για την δικιά μας ταινία την οποία θα ανεβάσουμε και στο διαδίκτυο.

Δανάη Πεντάρη

Στην ομάδα αποφάσισα να συμμετέχω γιατί βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την ιδέα, το θέμα του κινηματογράφου και για να ζήσω την εμπειρία. Στις συναντήσεις μας έχουμε παρακολουθήσει ταινίες και τις έχουμε σχολιάσει, καθώς επίσης έχουμε βρει το θέμα της μικρής μας ταινίας. Έχω πολύ μεγάλη ανυπομονησία να τελειώσουμε την δική μας ταινία και να δούμε το αποτέλεσμα.

 

 

Μανώλης Γεωργεδάκης

Αποφάσισα να παρακολουθήσω τα μαθήματα κινηματογράφου, γιατί μου αρέσει να ασχολούμαι με τη φωτογραφική μηχανή, να βγάζω φωτογραφίες, να φτιάχνω μικρά βίντεο! Στα μαθήματα είμαστε σε ομάδες και μαθαίνουμε πώς φτιάχνονται οι ταινίες! Συζητάμε όλοι μαζί με την κ. Βάσω και μου αρέσει πολύ! Περιμένω πώς και πώς να έρθει η στιγμή να γυρίσουμε μία δικιά μας ταινία!

Βασίλης Παπαδάκης

 Τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας: Στέλλα Μυρτώ Τσερκάκη, Άγγελος Φαντάκης,Γιώργος Σαλπέας, Αλκιβιάδης Παπαμίχος, Αναστασία Ανδρουλάκη, Ελένη Λαζαρίδη, Αχιλλέας Καράμπελας, Κατερίνα Φουντουλάκη, Μελίνα Τουρλέα. Νικόλας Καλιοντζάκης. Μιχάλης Κωνσταντινίδης. Άννα Κωστουράκη

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 18.3.2023) 

 

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ, 18 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023

Η "ΞΕΣΤΕΡΙΑ" ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

 

Και στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης, το Σάββατο18 Μαρτίου στις 12 μ. παρουσίαση του βιβλίου μου " Πότες θα κάμει Ξεστεριά... ". Από την Ομάδα Φιλαναγνωσίας του Ιδρύματος (υπεύθυνοι ο βιβλιοθηκονόμος του Ιδρύματος Γιάννης Μουντογιαννάκης και η φιλόλογος - συγγραφέας Μάχη Χουρδάκη) και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης η ιδιαίτερα τιμητική πρόσκληση. Καλώς να βρεθούμε! 

Η εκδήλωση είναι μόνο για τα μέλη της Ομάδας

Λεπτομέρειες για την εκδήλωση  εδώ https://www.facebook.com/photo?fbid=585877006907855&set=a.433772075451683

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΓΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ - ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ - ΠΑΝΤΑ ΩΣΕΙ ΠΑΡΩΝ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΛΕΞΗΣ ΖΕΡΒΑΝΟΣ)

 

 

Γι’ άλλη μια χρονιά στο Ακρωτήρι, στους Τάφους των Βενιζέλων μεθαύριο, Κυριακή 20 Μαρτίου, με αφορμή το 87ο συναπάντημα απ’ τον θάνατο του Εθνάρχη. Αφού γι’ άλλη μια χρονιά, γίνει, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια, από το σχολικό έτος 2002-2003, αποσπέρας, μια μέρα πριν, στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” η απονομή βραβείων του Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Δοκιμίου για τη Γ΄ Λυκείου, με θέμα τα σχετικά με τη ζωή, το έργο και την εποχή τού κατά κοινή παραδοχή κορυφαίου Έλληνα πολιτικού.

«Στις 29 Μαρτίου (1936), στις 4 το απόγευμα, η κρητική γη τον δέχθηκε στα σπλάχνα της. Στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία στο Ακρωτήρι, εκεί όπου το 1897 ύψωσε τη σημαία της κρητικής ελευθερίας και έγραψε την πρώτη μεγάλη σελίδα μιας τρικυμιώδους πολιτικής σταδιοδρομίας. Στον λαϊκό θρήνο προστέθηκε η φωνή του Κωστή Παλαμά: “Έσβησε ο Μέγας, μεγάλο ανάφτε, καθώς εκείνος,/ μνήμα, να είν’ άστρο, φως του η Αθήνα, δρόμος του η Κρήτη,/ του Ομήρου ο στίχος φωνή του πρέπει, δε φτάνει ο θρήνος,/ το πάτημά του πυρό, το ανέβα του Ψηλορείτη./ Των ιερών χρόνων, αρχαίων και νέων, τη λαμπυράδα/ γραμμέν’ η μοίρα του να ξυπνήσει και ν’ αναστήσει,/ οι όργητες άγριες, τα πάθη μπόρες, νύχτες τα μίση·/ τρεμοσαλεύει ο αποσπερίτης, λάμπεις η Ελλάδα”! Η Πηνελόπη Δέλτα θα αποδώσει στο ημερολόγιό της επιγραμματικά τον συγκλονιστικό τρόπο που μεταδόθηκε το άγγελμα του θανάτου, από το ένα στο άλλο χωριό της Κρήτης: “- Σύντεκνε, Εεεε! Σύντεκνε.../ -Εεεε! Ακούω!/ - Κακά μαντάτα… - .../ - Ο αρχηγός απόθανε.../ Σιωπή… Και σε λίγο: / - Ο Θεός σχωρέσει την ψυχή του.../ Κι αν πόθανε, για μας ποτέ δεν θα ποθάνει…”. Η λαϊκή μούσα του νησιού θρήνησε τον μεγάλο ηγέτη εκφράζοντας την οδύνη για την απώλεια της πατρικής μορφής του Βενιζέλου, αλλά και την περηφάνια της κρητικής ψυχής: “Ένας αντρειωμένος πόθανε και παν να τονε θάψουν./ Χάρε και μην το καυχηθείς πως πήρες αντρειωμένο/ τον ηύρηκες ξαρμάτωτο, στα ξένα κουρασμένο./ Χάροντα τσι σαΐτες σου να τσι μαλαματώσεις/ γιατί δεν άφησες καρδιά να μην τηνε πληγώσεις!”». Από το βιβλίο του γενικού διευθυντή του Ιδρύματος “Βενιζέλος” Νικολάου Εμμ. Παπαδάκη (Παπαδή).

Αισιοδοξίας ανάγνωσμα. Όταν το χανιώτικο “εμείς” συντονίζεται για να τιμά κατά που τού αξίζει τον μεγαλύτερο Έλληνα πολιτικό, χάρις στο Ίδρυμα που φέρει τ’ όνομα του… Και στην επέτειο του θανάτου του και στην επέτειο της γέννησής του και σε κάθε ευκαιρία και να προβάλλει σε παγκόσμιο επίπεδο το έργο του. Όταν το “βενιζελικό” εμείς σε πανελλήνιο επίπεδο λειτουργεί, έτσι όπως υποδειγματικά και παραδειγματικά λειτουργείται εδώ και 23 χρόνια… Χάρις στο Ίδρυμα με ιθύνοντα νου τον γενικό διευθυντή του Νικόλαο Εμμ. Παπαδάκη που κινεί τα νήματα του, και με πρόεδρο του τα πρώτα 13 χρόνια τον και εμπνευστή του μακαριστό μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη και τα υπόλοιπα με τον εκάστοτε πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων… Γι’ άλλη μια χρονιά στο Ακρωτήρι, μεθαύριο! 

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ  «Απόψε στους Χαιρετισμούς όσοι πιστοί βρεθούνε/ το “Υπερμάχω Στρατηγώ” μ’ ευλάβεια ακούνε», μας λέει στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να συμπληρώσει στη δεύτερη: «Τον Ύμνο τον Ακάθιστο θα ψάλλουμε για (Ε)Κείνη/ την Παναγία που σ’ όλους μας αγάπη μόνο δίνει». Οι Β΄ Χαιρετισμοί της Παναγίας, απόψε, μας θυμίζει η μαντιναδολόγος μας…

 ΠΑΝΤΑ ΩΣΕΙ ΠΑΡΩΝ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΛΕΞΗΣ ΖΕΡΒΑΝΟΣ  «Στον ήλιο γυάλιζαν πολύ/ τα μπιχλιμπίδια που ‘χαν οι στολές/ και δείχνανε απίθανα μεγάλα/ τα χάρτινα κεφάλια./ Τα τύμπανα χτυπούσανε μ’ ένα ρυθμό παράξενα βαρύ/ κι ο Βασιλιάς Καρνάβαλος/ σκορπούσε ευαρέσκειες με ύφος γελαστό/ στο πλήθος των πιστών του υπηκόων,/ στους μασκαράδες που πιστά ακολουθούν/ και στο λαό που του αρέσουν οι παράτες». Από την ποιητική συλλογή “Ένας πίθηκος συλλογιέται” του ποιητή Αλέξη Ζερβάνου, που έφυγε πριν από 7 χρόνια για τον Επουράνιο Παρνασσό, οι στίχοι. Και του Αγίου Αλεξίου ανθρώπου του Θεού, σήμερα 17 Μαρτίου. Πάντα ωσεί παρών με τον πίθηκο του ο φίλος μου...

 

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 17.3.20023) 

 https://www.haniotika-nea.gr/gi-alli-mia-chronia-sto-akrotiri/

 

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ: ΣABBATO, 15 ΜAΡTIOY 2014

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΛΑΛΗΣΟΝ ΚΑΙ εκρίθης” από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ “πετάχτηκε” έξω λόγω χώρου το παραπάνω (κι ας ήταν μια μπουκιά) πρώτο σημερινό “πεταχτό”. Η τρίτη το ’χει είπα μέσα μου και το έβαλα… πρώτο τραπέζι πίστα. “Λάλησον και εκρίθης”, λοιπόν, για να έρθουμε στο προκείμενο. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός δεν είναι όμως, το παν. Αντε μολυβάκι μου!

ΑΝΟΙΓΩ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ. “Αντε προβατάκια μου/ περπατάτε αρνάκια μου/ πάμε τε σιγά – σιγά/ και μας πήρε η βραδιά”. Απ’ το πουθενά φαίνεται πως ήρθαν στον νου μου οι στίχοι αυτοί απ’ το ποίημα “Γερω-βοσκός” του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Φαίνεται. αλλά δεν είναι έτσι. Το “Αντε μολυβάκι μου”, τους έφερε…

ΤΟ ΧΘΕΣ χάθηκε, το αύριο είναι αβέβαιο, μόνο το σήμερα υπάρχει και πρέπει να το εκμεταλλευόμαστε. Αυτό μας λέει με τον δικό του τρόπο και ο Οράτιος: “Η χθεσινή μέρα δεν επανέρχεται/ και η αυριανή δεν είναι εξασφαλισμένη./ Μόνο η σημερινή είναι δική σου”.

ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ συλλογή του αξέχαστου γιατρού, συγγραφέα και πάνω απ’ όλα ενεργού πολίτη Δημήτρη Καρτάκι “Το τριαντάφυλλο και ο χρόνος” βρήκα εν είδει προμετωπίδας στο ποίημά του “Ας λογάριαζες σωστά τον χρόνο”, τους στίχους του Λατίνου ποιητή. Κερί στη μνήμη του η δημοσίευση του εν λόγω ποιήματος σήμερα, στη θέση του τελευταίου “πεταχτού”. Το ετήσιο μνημόσυνό του στον Άι-Γιώργη των αγαπημένων του Πλακαλώνων αύριο…

ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ, ΛΕΕΙ, οι Η.Π.Α. για καταστροφή των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο. Είπαν οι Η.Π.Α. και ελάλησαν… Γραμμένους κανονικά στα παλαιότερα των υποδημάτων τους μας έχουνε. Δεν φταίνε οι Η.Π.Α. Εμείς που τις έχουμε κορώνα στο κεφάλι μας φταίμε. Τη δουλειά τους κάνουν αυτές…

ΕΥΡΗΚΑ! ΕΥΡΗΚΑ! Γυμνός βγήκε στους δρόμους των Συρακουσών και πανηγύριζε ο Αρχιμήδης, όταν τυχαία (;) ανακάλυψε τον νόμο της βαρύτητας. Εκ των ων ουκ άνευ ότι δεν θα ξεσπάσει, ωστόσο, σε πανηγυρισμούς ο ελληνικός λαός, όταν τυχαία (;) τα βρουν οι δικοί μας με τους τροϊκανούς.

ΝΥΝ ΥΠΕΡ πάντων ο αγών! Και για τον Α.Ο. Πλατανιά που παίζει τα ρέστα του αύριο στα Περιβόλια με την Καλλονή στην προσπάθειά του να κρατηθεί στην Α’ Εθνική και για τον Α.Ο. Χανίων που θα επιδιώξει στον σημερινό εκτός έδρας αγώνα του με τη Γλυφάδα να εξασφαλίσει μια θέση στον ήλιο των πλέι οφ για τη μεγάλη κατηγορία. Καλά αποτελέσματα και για τους δύο!!

ΟΤΑΝ ΟΙ Μύριοι με τον Ξενοφώντα επέστρεφαν από τα βάθη της περσικής αυτοκρατορίας και βρίσκονταν προς το τέλος της πορείας τους, πέρασαν και από τη χώρα των Κόλλων, στον Εύξεινο Πόντο, όπου τους συνέβη ένα παράξενο γεγονός. Στη χώρα αυτή υπήρχαν αναρίθμητα μελίσσια, που παρήγαν μέλι εξαιρετικής ποιότητας. Επειδή, λοιπόν, το μέλι αυτό ήταν πολύ γλυκό και απολαυστικό, πολλοί από τους στρατιώτες το δοκίμασαν. Υστερα όμως από λίγο και χωρίς να υπάρχει λογική εξήγηση, όλοι όσοι το είχαν δοκιμάσει, έχασαν τις αισθήσεις τους και έπεφταν στη γη σαν να ήταν πεθαμένοι. Ομως, την επόμενη μέρα και την ίδια περίπου ώρα ανακτούσαν τις αισθήσεις τους. Η σωματική κατάσταση των ανθρώπων αυτών που γνώρισαν μια παράξενη εμπειρία ήταν παρόμοια με την κατάσταση ανθρώπων που είχαν πάρει φάρμακα και είχαν σωθεί από κάποια αρρώστια που τους βασάνιζε. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. Σαββάλας).

“Και ξαφνικά, έκλεισαν οι δρόμοι/ και αξεπέραστα οδοφράγματα/ υψώθηκαν παντού./ Κρίμα, γιατί είχες πολλά να πράξεις/ που θα σου ’φερναν χαρά και δόξα./ Όμως, όλο έλεγες,/ έχω καιρό ακόμα!/ Και τώρα που ’κλεισαν οι δρόμοι,/ θλίβεσαι για τα χαμένα σχέδια/ που γέννησε η σκέψη σου/ και έθρεψε η ψυχή σου./ Ας λογάριαζες σωστά τον χρόνο!/ Ας μέτραγες με σεβασμό/ τα έτη, τις ώρες, τα δευτερόλεπτα./ Ο χρόνος δεν συγχωρεί και δεν περιμένει”.
Το ποίημα “Ας λογάριαζες σωστά τον χρόνο” του Δημήτρη Καρτάκι.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! 

Χανιώτικα νέα (15.03.2014)

https://petaxta.blogspot.com/2014/03/blog-post_15.html?fbclid=IwAR0t56gSYhdhTFJRCDpp1ahrpeoTvFnmFSzC7hI4vOj2G6u2lcu8_ixhg4Q

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΕΠΙ ΑΣΠΑΛΑΘΩΝ* 

 

 

 

 

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Tο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, κυριαραχεί ακόμη στη ζωή μας! Κυρίαρχο θέμα στην κοινωνία!

Τούτος ο ξαφνικός θάνατος μιας έφηβης νεότητας στο έμπα της Άνοιξης… ο συγκλονισμός των κυττάρων της ζωής μας!

Προσπαθώ να λειτουργήσω και σε αυτό το νέο ναυάγιο του τρελοβάπορου!

Καθόλου εύκολο· θλίψη, απόγνωση, οργή, αδυναμία, διάψευση…

Τι να ’χαν στο νου τους όλοι οι ποιητές, οι ραψωδοί, οι μεγάλοι στοχαστές τούτου του τόπου καθώς αποτύπωναν στα γραψίματά τους την ωμή δυστυχία ενός προδομένου λαού!

Τι παραπάνω θα μπορούσαν να πουν και να γράψουν πέρα από όσα έχουν ήδη αφήσει για εμάς!

...Και τούτη τη φορά και πάλι παιδιά βγήκαν στους δρόμους, γράφουν στα πλακάτ και τραγουδούν και φωνάζουν!

«Αφήστε τα παιδιά να φτιάξουν τον κόσμο τους όπως τον ονειρεύονται», σκέφτομαι κι αίφνης κατοχή κάνει στο νου η πραγματικότητα των... επιτήδειων:

«Καληνύχτα, Κεμάλ

Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ

Καληνύχτα».

Βαδίζω σε τούτα εδώ τα χώματα, σέρνω τη ζωή μου στη ξένη πόλη όπως είχε περιγράψει τα Χανιά, ο σπουδαίος ποιητής της πόλης μας Γιώργης Μανουσάκης!

...Φταίνε οι καιροί, φταίνε οι συγκυρίες, φταίει η αένανη επανάληψη του κύκλου μιας ζωής που συνεχώς επαναλαμβάνεται· σε κάθε βήμα μου πια σταματώ, στέκει η ματιά μου να θωρεί τα σημεία, να θωρεί τις γνωστές εγκληματικές επεμβάσεις κατά του μέλλοντος! Στέκει και θωρεί τις ρεμούλες, τις διαψεύσεις…

Προσπαθώ να περπατήσω, κίνηση πολλή! Οδός Αμερικανικής Ευκολίας στο κέντρο της πόλης! Κώνοι και κορδέλες επί της οδού της χανιώτικης ταλαιπωρίας! Μία ακόμη ταλαιπωρία στις τόσες θα πεις! Ε και;

*Τίτλος του τελευταίουποιήματος του Γιώργου Σεφέρη 

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 15.3.2023)

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Π, ΜΠΟΓΔΑΝΟΣ, ΕΝΑΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΩΡΑΙΟΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝΑΣ - ΚΑΙ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ - ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΓΛΩΣΣΑ", ΤΟΥ ΣΤ, ΑΝΤ. ΚΟΥΒΑΡΑ)

 

 

 

 Π, ΜΠΟΓΔΑΝΟΣ, ΕΝΑΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΩΡΑΙΟΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

 

Έχοντας δίπλα του την οικογένειά του, τη γυναίκα της ζωής του, την ξαδέλφη μου την Αρχοντούλα («στήριγμα και έμπνευση του» την είπε στην προτελευταία έκθεσή του που έγινε στο Γενικό Προξενείο της Νέας Υόρκης τον Σεπτέμβρη του 2019), τα 4 παιδιά τους και τα 13 εγγόνια τους, έφυγε για τη Χώρα των Μακάρων, στις αρχές του μήνα που διανύουμε ο διακεκριμένος Ελληνοαμερικανός (Λήμνιος στην καταγωγή, γεννημένος ωστόσο στη Νέα Υόρκη) ζωγράφος Peter Bogdanos, στα 84 του χρόνια. Πολλές οι αναφορές γι’ αυτόν και το έργο του…

Ερωτευμένος… μέχρι θανάτου με τον τόπο μας, και λόγω συζύγου, βλέπετε. Εδώ, στην πρώτη επίσκεψη του στα μέσα της δεκαετίας του 1970, γνωρίστηκαν… Περιδιαβάζω ώρα πολλή (σ)τις σελίδες του μεγάλου λευκώματος με τα έργα του, που μου χάρισε, πριν από ένα μήνα περίπου, πριν φύγουν με την Τούλα, με την υπόσχεση ότι του χρόνου θα είναι πάλι εδώ. Μυρίζω Νίππος, μυρίζω Χανιά, μυρίζω Ελλάδα… Θυμούμαι την “Ελιά των Βουβών”, τον πίνακα που ζωγράφισε το 2004, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, κι έκαμε τον γύρο των Ηνωμένων Πολιτειών, μαζί με άλλα έργα του. Θυμούμαι τον “Βενιζέλο” του που χάρισε στο ομώνυμο Ίδρυμα πρόπερσι. Θυμούμαι την πρώτη του έκθεση στην Ελλάδα, στην αίθουσα “Διογένης” της Αθήνας. Θυμούμαι την έκθεσή του στα Χανιά, στο Φουαγιέ του Δήμου, στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Θυμούμαι τον “Χριστό” του, το τάμα του στο Άγιο Πνεύμα του Νίππου. Έχω γράψει κατά καιρούς για κάποια απ’ αυτά… Και βέβαια φαντάζομαι τη μεγάλη έκθεση με αποκλειστικά χανιώτικα έργα που προγραμματίζει-ουμε για του χρόνου. Ίδιος και απαράλλαχτος, όπως τον πρωτογνώρισα ο Πάνος… Να μην του χαλάσουν τους κύκλους (μη μου τους κύκλους τάραττε) οι Ρωμαίοι στρατιώτες, όταν πήγαν να τον συλλάβουν, η μόνη έγνοια του Αρχιμήδη. Να ζωγραφίζει, αν είναι δυνατό ολημερίς της μέρας, όπου κι αν βρίσκεται, η μόνη επιθυμία του Πάνου Μπογδάνου. Για την Ελλάδα! Ελιές, ήλιους και ηλιοβασιλέματα...». Τα που έγραψα, μεταξύ των άλλων, για τον Πάνο Μπογδάνο, στις “Στάσεις” (23.9.2016) με αφορμή ένα αγαπητικό σχόλιο που είχε κάνει γι’ αυτόν ο Στ. Γ. Κλώρης, όταν ο φωτογραφικός του φακός τον συνέλαβε να ζωγραφίζει την Αγορά…

«Αν ο Έλυτης είχε την τύχη να ζει σ’ αυτήν τη χαρισματική σε ομορφιά και φως χώρα, πηγή διαρκής της ποιητικής του έξαρσης, ο Πήτερ Μπογδάνος, ο δικός μας Παναγιώτης, τη στερείται ζώντας στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Παρ’ όλα αυτά, σε κάθε του επίσκεψη στην Ελλάδα, συνειδητά γεμίζει την ψυχή και τον νου από χρώματα, θαλασσινή αύρα και αλμύρα, από ηλιοβασιλέματα και ασημόφυλλες ελιές, από τοπία αλλά και στιγμές απαράμιλλης ομορφιάς της Κρήτης μας, παίρνοντάς τα μαζί του στη γενέθλια αμερικανική γη, για να τα μετουσιώσει εκεί σε τέχνη, πάνω στον καμβά». Τα που είπε, μεταξύ των άλλων, ως κεντρική ομιλήτρια η τ. σχολική σύμβουλος, συγγραφέας και θεατρολόγος Αγγέλα Μάλμου στα εγκαίνια της Έκθεσης με έργα του Πάνου στο Αίθριο του καφέ “ΚΗΠΟΣ” της Πόλης μας από τις 27 Αυγούστου μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου 2017.

ΚΑΙ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ Ανοιξιάτικες αλλά και ερωτικές ή αν προτιμάτε ερωτικές και ανοιξιάτικες και οι δύο σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. «Τσ’ άνοιξης ήλιος ακριβός στα μάτια σου προβάλλει/ φοβούμαι μήπως μ’ αρνηθείς και χειμωνιάσει πάλι», μας λέει στην πρώτη. «Σαν ήλιος ανοιξιάτικος μες στης καρδιάς τον κήπο/ που κάθε μέρα σ’ αγαπώ, λέει στον κάθε χτύπο», μας λέει στη δεύτερη, που επίσης “στάζει” ποίηση.

ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΓΛΩΣΣΑ", ΤΟΥ ΣΤ, ΑΝΤ. ΚΟΥΒΑΡΑ «Στιγμή τη στιγμή/ νιώθω πως φτάνουμε/ στο τέλος των στιγμών/- πεθαίνω σαν γλώσσα,/ εξαντλούμαι.// Το βάρος του πλούτου της ιστορίας των λέξεών μου/ φθείραν τα δόντια του τυφλοπόντικα,/ που σκάβει το άγνωστο σύμπαν των λέξεων/- πεθαίνω σαν γλώσσα,/ απελπίζομαι.// Αισθάνομαι νέος με δόντια γέρου,/ οι μύες της γλώσσας ατροφούν·/ γίνομαι γεύμα άλλων, με τρώνε, με χωνεύουν,/ το περίσσευμα πετιέται στα σκουπίδια/ και μέχρι πότε· θα με περισώζουν/ ρακοσυλλέκτες/ - πεθαίνω σαν γλώσσα,/ σαπίζω.// Είμαστε ένας, και εσύ είσαι ένας/ και ίσως να βρούμε και άλλον έναν·/ και σίγουρα η γλώσσα μας/ θα δεχτεί τιμητική ταφή/ στο νεκροταφείο γλωσσών/ και ποτέ δε θα πάψουν να τη μνημονεύουν/ ή και δε θα εκλείψουν ποτέ τυμβωρύχοι […] Πεθαίνω σαν γλώσσα,/ παραιτούμαι». Απόσπασμα (το μεγαλύτερο μέρος από το ποίημα “Πεθαίνω σαν γλώσσα” του Σταύρου- Αντωνίου Κουβαρά (γιου του φίλου μου ποιητή Γιάννη Κουβαρά) που εμπεριέχεται μαζί με άλλα 58 στην πρώτη ποιητική του συλλογή “Άνευ” που κυκλοφόρησε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “Ιωλκός”. Σαν δείγμα γραφής μα και της αγωνίας του για τα συμβάντα...

 

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 14.3.2023)

 

ΧΡΥΣΑ

Ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ

 

 

 

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη
Δύο πολιτικοί του 19ου αιώνα πίστεψαν βαθύτατα στον εκσυγχρονισμό αυτής της ρημαδοχώρας. Τον Καποδίστρια τον σκότωσαν νωρίς και γλίτωσε τις σκοτούρες. Ταξιδεμένος εις τας Ευρώπας ο Χ. Τρικούπης, έβλεπε τα εκεί δημόσια έργα και ζήλευε. Γιατί να μην έχουμε κι εμείς διώρυγες, γιατί να μην ενώσουμε το Ρίο με το Αντίριο, γιατί να μην φτιάξουμε σιδηροδρομικό δίκτυο;

Όταν κερδίζει τις εκλογές του 1880, καλεί τους φίλους του τους κεφαλαιούχους, εντός και εκτός Ελλάδας, και τους εξηγεί τα σχέδιά του.

-Βάλτε κι εσείς ένα χεράκι να σηκώσουμε ψηλά τον ήλιο της ανάπτυξης. Με τα τρένα θα μετακινούνται άνθρωποι, θα μεταφέρονται προϊόντα και εμπορεύματα, θα είναι μια προσοδοφόρα επένδυση.

Βγάζουν εκείνοι τα τεφτέρια, κάνουν τους λογαριασμούς και του απαντάνε.

-Δεν μας συμφέρει, Χαρίλαε. Κάρβουνο δεν παράγεται, το σίδερο είναι λιγο και το κόστος μεγάλο. Από πού θα βγάλουμε λεφτά; Από τον κυρ Μήτσο που θέλει να πουλήσει τα πορτοκάλια του στη διπλανή πόλη ή από την κυρά Μαρία που θέλει να πάει να δει τα παιδιά της στην Αθήνα; Τέλος πάντων. Ισως συμμετάσχουμε με ένα μικρό ποσοστό.

Ο Τρικούπης πεισματάρης, επιμένει. Μοιράζει τη δουλειά σε τρεις εταιρείες. Ο Συγγρός μαζί με τον χρηματιστή Μαυροκορδάτο από το Λονδίνο απαιτούν να πάρουν το δίκτυο της Θεσσαλίας για να μην καταξοδευτούν, τρυπώντας βουνά και λαγκάδια. Το μεγαλύτερα ποσά βέβαια διατίθενται μέσω του κρατικού κορβανά, από φόρους και υπέρογκα δάνεια.

Κλείνονται οι συμφωνίες και ο Τρικούπης τους ζητάει να κατασκευαστούν με όλες τις διεθνείς προδιαγραφές.

Σιγα μην τις τηρήσουμε, σκέφτονται οι εργολάβοι. Και πώς θα εξοικονομήσουμε κατιτίς παραπάνω αν δεν κλέψουμε από τα υλικά; Ενώ λοιπόν στους ευρωπαϊκούς σιδηροδρόμους το πλάτος των γραμμών είναι 1.60, στην Ψωροκώσταινα είναι μόλις ενός μέτρου, με αποτέλεσμα να εξυπηρετούνται μόνο τοπικές εμπορικές ανάγκες.

Και πάνω που κουτσά στραβά είχε αρχίσει να μπαίνει το νερό στ’ αυλάκι, ξεσπά η ναυτιλιακή κρίση.

Οι εφοπλιστάδες ζητούν συνάντηση με τον Τρικούπη.

-Πας καλά Χαρίλαε; Εμάς πρέπει να στηρίξεις. Τώρα που σ’ όλες τις θάλασσες κυκλοφορούν ατμόπλοια, εμείς πώς θα αντέξουμε τον ανταγωνισμό με τα ιστιοφόρα;

Αρχίζει το σαμποτάζ, τα έργα επέκτασης των γραμμών επιβραδύνονται, αλλά τα δάνεια και οι τόκοι τρέχουν και μια ωραία μέρα του Δεκέμβρη του 1893, στη Βουλή ακούγεται η περιβόητη φράση του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Είχε στο μεταξύ προλάβει να κατασκευάσει ένα δίκτυο 900 χιλιομέτρων.

Οι ξένοι και οι τραπεζες ζητούσαν τα λεφτά τους και σε μερικά χρόνια μας ήρθε και ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (κάτι σαν την τρόικα και τους θεσμούς που όλοι ξέρουμε) .

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Παρ’ όλα αυτά μην ανησυχείτε. «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Συνεχώς ξεψυχάει».