ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ

«ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ»*

                      

Της Ελισάβετ Διαμαντάκη - Κωνσταντουδάκη

Σε ρόλο Σίμωνα του Κυρηναίου

σαν ποιητής αληθινός πασχίζεις,

τον όποιο πόνο μας ν’ ανακουφίζεις

με την πειθώ του λόγου σου του ωραίου!

Σαν «όπως το ψωμί», μεστός ο στίχος

βαθύς κι όλος γυμνός από στολίδια,

μα με λογής νοήματα πιτήδεια

εσώτερα πεποικοιλμἐνος ήχος…

Έτσι μπορεί η κάθε μια σου φράση

τις πιο βαθιές χορδές μας να δονήσει,

κι ο λόγος σου τον στόχο του να φτάσει…

Τούτα τα ποιήματα στο σύνολό τους,

π’ έχεις από βαθιά σου αναστήσει,

τον πλούσιο μας δώσανε καρπό τους!

Ωσάν ψωμί και τούτα μας χορταίνουν

την άλλη «πείνα», π’ έχομε στη ζήση

και ξαστεριά στη σκοτεινιά μας φέρνουν!

·        Τίτλος ποιητικής συλλογής του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ; 

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Αξίζει να φωνασκούμε και να μεμψιμοιρούμε τώρα πια; Τι θα κερδίσουμε βγάζοντας το μένος μας εναντίον φταιχτών και μη;Ο ν. Χανίων μετρά τις πληγές του! Τα 100 ή 110 ή 150 ή 200 εκατομμύρια δεν πρόκειται να φέρουν πίσω τον αδικοχαμένο πατέρα πέντε παιδιών! Περιουσίες καταστράφηκαν και ακόμη υπάρχει κίνδυνος! Τούτος ο τόπος έχει γνωρίσει και στο παρελθόν ολικές καταστροφές και ξαναστάθηκε στα πόδια του…

Θυμάμαι στον σεισμό της Αθήνας βρισκόμουν στη Β. Αγγλία, η είδηση ήταν νούμερο 1 στα αγγλικά μέσα: «φονικός καταστροφικός σεισμός στην Ελλάδα», τηλεφώνησα σε γνωστό μου που ζούσε σε περιοχή νότια της Αττικής η οποία δεν είχε χτυπηθεί από τον σεισμό: «δεν συμβαίνει τίποτα» μου είπε, «ο σεισμός είναι στην Πάρνηθα, εκεί σκοτώθηκαν και κάποια σπίτια έπεσαν! Το βράδυ θα πάμε στην παραλιακή με καλά γκομενάκια…»!
Τότε με σόκαρε η απάντηση, τώρα πια όχι, μιας και συνήθισα(;) τέτοιου είδους συμπεριφορές, έκτοτε· πάντοτε ειδικά μετά από “εθνικές τραγωδίες”, όπως κι αυτήν την τελευταία στο Μάτι…
Ο ν. Χανίων έχει κτυπηθεί στις δομές του! Εμείς που ζούμε εδώ από κοινού πρέπει να τον ανασηκώσουμε! Μπορούμε; Εμείς εδώ; Αν δεν μπορούμε και κυρίως δεν θέλουμε εμείς, κανείς δεν θα το κάνει! Πολλά είναι τα ερωτήματα που τίθενται· δεν φτάνει ο παρών χώρος για να διατυπωθούν! Πρωταρχικά πρέπει να αναρωτηθούμε αν είμαστε ικανοί να βάλουμε στην άκρη τον εγωισμό μας ως μονάδες και να νοιαστούμε για το κοινό καλό, αν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι τούτες τις κρίσιμες ώρες κρίνεται η βιωσιμότητα του νομού και το μέλλον των παιδιών μας! Πολύ φοβούμαι πως δεν θα το κάνουμε ούτε τώρα, ωστόσο το εύχομαι!
Αντί επιλόγου παραθέτω τα λεχθέντα της Κατερίνας Παυλάκη, γεωλόγου και διδάκτορος τμ. Πολιτικών Μηχανικών Α.Π.Θ., η οποία τον Δεκέμβριο του 2017 εξηγούσε στον Γ. Κώνστα σε αυτήν την εφημερίδα την αξία των ρεμάτων του ν. Χανίων τα οποία ενώ ξεκινούν από τα νότια του νομού, προχωρώντας προς τα βόρειά του είτε συρρικνώνονται, είτε χάνονται, είτε «περιορίζονται σε πλάτος εξαιτίας ανθρωπογενών παρεμβάσεων, καταπατήσεων, αυθαίρετων κατασκευών, μπαζωμάτων». Κάτι τέτοιο ανέφερε η κα Παυλάκη, έχει ως αποτέλεσμα να «αυξάνονται οι κίνδυνοι για πλημμύρες, ειδικά σε περιπτώσεις ακραίων φαινομένων, σε φάσεις εκδήλωσης βροχοπτώσεων ισχυρής έντασης και μεγάλης διάρκειας όπως τις βροχές της 26ης Οκτωβρίου. Οι ανθρωπογενείς επεμβάσεις στην παρεμπόδιση της ομαλής ζωής και λειτουργίας των ρεμάτων έχει δημιουργήσει σαφώς σοβαρές επιπτώσεις που τείνουν να γίνουν επικίνδυνες» σημείωνε για τα ρέματα που… “χάθηκαν” τις τελευταίες δεκαετίες!
Ο νοών νοείτο…
Οι άνθρωποι που έχουν υποβάλει τον νομό και το μέλλον του νομού σε αυτήν την τώρινη κατάσταση είναι απλά… εγκληματίες!
Οι άνθρωποι που δεν θα “θελήσουν” – αφήσουν να φτιαχτούν σωστά τα όποια έργα, θα είναι πολλαπλά… εγκληματίες!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 27.2.2019)http://www.haniotika-nea.gr/ke-tora-ti-5/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΟΤΑΝ Ο ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΣΕ ΤΟΝ ΠΑΛΑΜΑ

Σαν αύριο πριν από 76 χρόνια (27 Φεβρουαρίου 1943) έφυγε για τον Επουράνιο Παρνασσό, σε ηλικία 84 ετών ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Ο ποιητής της “Φλογέρας του Βασιλιά” και του “Δωδεκάλογου του Γύφτου”, ο ποιητής που πριν από 28 μήνες, στις 28 Οκτωβρίου 1940, είχε καλέσει τους Ελληνες να μεθύσουν “με το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα”, για να αντιμετωπίσουν την εισβολή των ταξιαρχιών του Μουσολίνι στο ελληνικό έδαφος. Στέναζε η Ελλάδα κάτω απ’ τη γερμανική μπότα, τότε. “Ακρα του τάφου σιωπή”… Κι, όμως, την άλλη μέρα, 28 Φεβρουαρίου 1943, ήχησαν οι σάλπιγγες της ελευθερίας κατά την κηδεία του…

«Κι όταν σε κείνον το δριμύ χειμώνα της Κατοχής του είπανε ένα πρωινό πως πέθανε ο Παλαμάς και ο Σικελιανός ήταν άρρωστος και δεν άφηναν να σηκωθεί, μήπως σταματήσει η καρδιά του: “Πώς γίνεται;” είπε. Πώς είναι δυνατόν να μην πάει ο Σικελιανός να ξεπροβοδίσει τον Παλαμά στο ταξίδι του για τον αδελφό του τον θάνατο; Τον θυμόμαστε πώς μπήκε στην εκκλησία του νεκροταφείου, ουράνιος, βαρύ, επιβλητικός, πώς όλοι παραμερίσαμε για να περάσει, πώς ακούμπησε ύστερα το χέρι του απάνω στο φέρετρο, που έτριξε, και άρχισε ν’ απαγγέλλει εκείνον τον παιάνα, εκείνον τον αποχαιρετιστήριον ύμνο. Ολα ήταν στα μέτρα του Σικελιανού εκείνη την ώρα· η Ελλάδα και η μεγάλη ποίηση και ο θάνατος. “Σ’ αυτό το φέρετρο απάνω ακουμπά η Ελλάδα”, βροντούσε η φωνή του και ήταν, έτσι που το έλεγε, σαν να κρατούσε την Ελλάδα απ’ το χέρι πλάι του». Ηλίας Βενέζης.

«[…] Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!/ Ενας λαός, σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει…/ κι ακέραιος φλέγεται ως με τ’ άδυτο ο Ναός,/ κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει./ Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός/ της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα/ Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός/ την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,/ που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά/ στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,/ τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ιακχο/ με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει./ Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,/ δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…/ Βόγκα Παιάνα! Οι σημαίες οι φοβερές/ της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα!» Οι τέσσερις τελευταίες (απ’ τις εννέα συνολικά) στροφές του ποιητικού επικήδειου λόγου, που εκφώνησε ο Αγγελος Σικελιανός, αποχαιρετώντας τον Κωστή Παλαμά…

«Ρίγη προφητικά μάς διαπέρασαν όλους. Οι τόνοι της φωνής του ξεχύθηκαν εξαγγελτικοί ως κάτω στην πόλη, εισέβαλαν απ’ τα Προπύλαια κι ανέβηκαν στην Ακρόπολη! Κι εκεί… Το ποίημα δεν είχε ακόμα τελειώσει. Οι τόνοι του μόλις είχαν αρχίσει να σβήνουν… Και τότε, με τα χείλη του Λαού, απάντησε -από απόσταση ενός αιώνα- σε τούτον τον Ελληνα Ποιητή, ένας άλλος Ελληνας Ποιητής: “Σε γνωρίζω από την κόψη/ του σπαθιού την τρομερή/ Σε γνωρίζω από την όψη/ που με βία μετράει τη γη”. Είχαμε ασυναίσθητα γονατίσει. Και ψέλναμε μεγαλόφωνα. Τον Υμνο μας, της αστρομέτωπης Λευτεριάς!» Από τον Μενέλαο Λουντέμη στον “Εξάγγελό” του η συνέχεια…

ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΩΚΕΑΝΙΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΟΥ



Να βλέπεις την “Ωκεανίδα” απ’ το παράθυρό σου, έχοντας ανοιχτό το δέκτη της τηλεόρασής σου. Δεν κινδυνεύει το σπίτι σου όπως τα σπίτια κάποιων συνανθρώπων σου. Δεν είσαι στους δρόμους στο έλεος της βροχής, των δυνατών ανέμων και των φουσκωμένων χειμάρρων. Κι όμως νιώθεις να πνίγεσαι, να συμπάσχεις, να φοβάσαι… Μπορεί να ήσουν εσύ ο αγνοούμενος, ο εγκλωβισμένος μέσα στο αυτοκίνητό σου στην άκρη του πουθενά… Μπορεί να ήταν το σπίτι σου, όπως “Το σπιτάκι στο λιβάδι” του Αλ. Παπαδιαμάντη, στο ομώνυμο διήγημά του. Μπορεί να ήσουν… Μπορεί να είσαι… Μπορεί να ήταν… Μπορεί να είναι… Στο ίδιο λιβάδι πολλών τα σπιτάκια… Στο ίδιο λιβάδι των πολλών οι δρόμοι…

Μια στάση (ενδεικτική η επιλογή) στη μέχρι χθες γέφυρα του Κερίτη… Για να διαμαρτυρηθούμε στη φύση που μας εκδικήθηκε; Για να αναρωτηθούμε αν φταίει περισσότερο «ο Θεός που μας μισεί ή το κεφάλι το δικό μας»; Για να θρηνήσουμε επί των καταστροφών που αρχίσαμε να μετράμε κι απομετρημούς δεν έχουμε; Για να ζητήσουμε ευθύνες από εκείνους που συμπεριφέρονται αγνοώντας το «δίκιο των ποταμών» και κυρίως από εκείνους που άφησαν τον τόπο ανοχύρωτο; Ωστόσο ο κλοιός της κακοκαιρίας επιμένει να μας περισφίγγει και ο Θεός… να βάλει το χέρι του και να μας προστατέψει από τα χειρότερα!

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 26. 2. 2019)

ΣΤΑΣΕΙΣ (ΒΙΒΛΙΟ)

ΥΣΤΕΡ' ΑΠΟ ΤΑ "ΠΕΤΑΧΤΑ" ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΣΤΙΣ "ΣΤΑΣΕΙΣ" 

ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΖΟΥΝ ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ 

Γράφει ο Εννιαχωριανός * 

Στάσεις πολλές εχ’ η ζωή, στου βίου την πορεία
κι από την κάθε μια αντλείς, αγάπη κι εμπειρία.

Αγάπη για τον άνθρωπο, το διπλανό ή ξένο
αφού ‘ναι κάθε πρόσωπο απ’ τον Θεό σταλμένο.

Ξεχωριστό, μοναδικό, στα πέρατα του κόσμου
κι όπου κι αν ρίξω τη ματιά, παντού το βλέπ’ ομπρός μου.

Στάση εδώ, στάση εκεί και παρακάτω κι άλλη
σ’ ανθρώπους που ‘χουνε πολύ σοφία στο κεφάλι.

Στάσεις που ένας δάσκαλος τις έκανε βιβλίο
που δεν θα βρίσκεται καιρό σε βιβλιοπωλείο.

Στα νέα τα Χανιώτικα είναι καταγραμμένες
κι ακόμα συνεχίζονται ας ειν’ ευλογημένες.

Σε πρόσωπ’ αναφέρονται που ‘χουν αφήσει νάμι
κι ομάδες που ευρίσκονται, ακόμα εν δυνάμει.

Οι Ειρηναίοι των Χανιών, τον πρώτο λόγο έχουν
εις την παρούσα έκδοση, μα κι άλλοι δίπλα τρέχουν.

Πολλές προσωπικότητες σε ύπαιθρο και πόλη
βλέπεις να παρελαύνουνε από το… περιβόλι.

Στάση στη λογοτεχνική γίνεται την παρέα
κι ευχαριστώ εκ μέρους της για όσα γραφ’ ωραία.

Υστερ’ από τα “Πεταχτά” περάσαμε στις Στάσεις
που ανεβάζουν τα Χανιά σε άλλες διαστάσεις.

* Γιάννης Μαλαξιανάκης

http://www.haniotika-nea.gr/mia-stasi-edo-mia-stasi-eki-11/

ΠΟΙΗΣΗ

ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Μπήκαν στην πόλη.

Η αγορά γέμισε μάσκες.

Ο ήλιος μαζεύτηκε

πάνω στην ξεμοναχιασμένη παπαρούνα.

Οι πολλοί κρύφτηκαν στα σπίτια τους

και στόμωσαν με τα μάτια τους τις κλειδαρότρυπες.

Ο φόβος κραυγάζει στους σάπιους μελντεσέδες∙

δένεται ο φιόγκος στα μαλλιά των κοριτσιών.

Ουά ο καταλύων τον ναόν!

Η μέρα σπαρταρά

Πνιγμένη απ’ τα «γιούχα».

ΒΑΓΓΕΛΗΣ θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
(ΚΑΖΟΒΑΡ, Γ' Έκδοση, "Πυξίδα της Πόλης", Χανιά 2014)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΒΑΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ STEMpowering O ΛΟΓΟΣ 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Για το πρόγραμμα STEMpowering που πραγματοποιήθηκε στο Λαμπράκειο Γυμνάσιο Βάμου, απ’ τον Οκτώβρη έως τον Δεκέμβρη του 2018, ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο, απ’ τη διευθύντρια του Σχολείου, τον υπεύθυνο καθγητή και 4 απ’ τα 20 παιδιά που συμμετείχαν σ’ αυτό. Για μια πρωτοποριακή παιδαγωγική μέθοδο του σύγχρονου ανοιχτού, στη ζωή, στην κοινωνία και στην επιστήμη, σχολείου πρόκειται… Ενα μπαστούνι για τυφλούς, που τους ειδοποιεί ηχητικά για τα εμπόδια μπροστά τους, ένα φανάρι διαχειριστικό για τα εμπόδια μπροστά τους, ένα φανάρι διαχείρισης της κυκλοφορίας σε μια επικίνδυνη στροφή, όπου διέρχονται τα λεωφορεία των μαθητών καθημερινά, ένας έξυπνος κάδος που ανοίγει αυτόματα, όταν τον πλησιάζουμε με το σκουπιδάκι μας κι ένας ανιχνευτής φλόγας και θερμοκρασίας για να μας ειδοποιεί εγκαίρως σε περίπτωση πυρκαγιάς, είναι τα projects που υλοποιήθηκαν.
Σαν θαύματα ακούγονται, όμως… Ομως ποιος είπε ότι δεν γίνονται θαύματα στα σχολειά μας, όταν υπάρχουν δάσκαλοι, όπως τους Δασκάλους του Γυμνασίου Βάμου και μαθητές, όπως τους μαθητές του ίδιου σχολείου; Ενα το κρατούμενο! Συν τα “συν” της συνεργασίας της συμμετοχής και της συνευθύνης, βέβαια…
Από καρδιάς τα συγχαρητήριά μου!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Ολοκληρώθηκε ο δεύτερος κύκλος μαθημάτων του προγράμματος  STEMpowering Youth     που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας από τον Οκτώβριο έως τον Δεκέμβριο 2018. Ο κύκλος αυτός αποτελεί τον πρώτο μέρος του STEMpowering Youth  για το τρέχον σχολικό έτος και είναι μια πρωτοβουλία του μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού SciCo (Science Communication). Υλοποιείται με την υποστήριξη του Ιδρύματος Vodafone και της  Ελληνογερμανικής Αγωγής σε το ρόλο του Ακαδημαϊκού Συμβούλου. Το πρόγραμμα αυτό ανήκει στο έργο «Οpen Schools for Open Societies – ΟSOS» («Ένα ανοιχτό σχολείο σε μια ανοιχτή κοινωνία») με εθνικό συντονιστή το ΙΕΠ.

Συμμετείχαν 20 μαθητές και μαθήτριες και από τις τρεις τάξεις του Γυμνασίου με υπεύθυνο καθηγητή τον Φυσικό κ. Τίτο Σμυρνάκη  ο  οποίος παρακολούθησε ειδική επιμόρφωση στην Αθήνα.[…]

Το πρόγραμμα πραγματοποιήθηκε σε υπέροχο κλίμα διάθεσης για μάθηση, συνεργασίας μεταξύ των μαθητών των ομάδων με τον υπεύθυνο καθηγητή και μεταξύ των ομάδων, καθώς το αντικείμενο των project ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον και συνδυάστηκε  το θεωρητικό μάθημα με πείραμα, παιχνίδι και νέες τεχνολογίες, χρήση κινητών και laptop. Η τακτική παρακολούθηση των μαθητών η διάθεση, η λεπτομερής οργάνωση και καθοδήγηση του κ. Σμυρνάκη έφερε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα στην εκπαίδευση των μαθητών αλλά και στις τελικές κατασκευές οι οποίες αποδεικνύουν την πρακτική εφαρμογή της θεωρητικής γνώσης καθώς, οι μαθητές/τριες εργάστηκαν με προσανατολισμό την επίλυση «ενός τοπικού προβλήματος». Συνειδητοποίησαν, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, ότι μπορούν να ωφελήσουν την κοινωνία και τον κόσμο μας . Κατάλαβαν ότι αυτά που έμαθαν είναι σχετικά με το μέλλον τους και απέκτησαν με αυτό τον τρόπο περισσότερο ενδιαφέρον για μάθηση.

                                                                                                   Γκαγκαδέλη Αικατερίνη(Διευθύντρια)

                                                                                     

 […] Ένας από τους στόχους του προγράμματος είναι οι μαθητές να δείξουν έμπρακτα τις γνώσεις και δεξιότητες που απέκτησαν, βάζοντας τη φαντασία τους να δουλέψει και έχοντας ως στόχο την επίλυση κάποιου τοπικού προβλήματος. Αυτό μπορεί να είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο δήμος τους, μια πρόταση βελτίωσης του σχολείου τους, κάτι που μπορεί να βοηθήσει κάποιο μέλος της οικογένειας τους ή μια κοινωνική ομάδα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να βιώσουν με την ομάδα τους τα στάδια ενός πρότζεκτ, από την έρευνα μέχρι τον πειραματισμό και την υλοποίησή του. Εξοπλισμένοι με τεχνολογικά εργαλεία και ακολουθώντας την διεπιστημονική μέθοδο, οι μαθητές συνεργάζονται για να αποτυπώσουν την ιδέα τους με τον πιο δημιουργικό τρόπο. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχουμε τη δυνατότητα να παρέχουμε τέτοιου είδους εκπαίδευση στους μαθητές του σχολείου μας. Το Γυμνάσιο Βάμου συμμετέχει σε αυτές τις καινοτόμες μεθόδους εκπαίδευσης αλλά και σε άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες που αναβαθμίζουν την ποιότητα εκπαίδευσης του σχολείου.                                                                                                                                                   Τίτος Σμυρνάκης (Φυσικός)

Το STEM Powering Youth ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία για εμένα. Τα μαθήματα ήταν πολύ ευχάριστα και απέκτησα γνώσεις που δεν περίμενα πως θα αποκτήσω. Η βασική ιδέα είναι μέσω της συνεργασίας τριών με τεσσάρων μαθητών να υλοποιηθεί μια κατασκευή με την πλακέτα Arduino που θα έχει σκοπό να επιλύσει ένα πρόβλημα της περιοχής μας. 

Εγώ και η ομάδα μου, με τη βοήθεια του καθηγητή μας, δημιουργήσαμε ένα έξυπνο φανάρι το οποίο τοποθετήθηκε για λίγο σε μια επικίνδυνη στροφή κοντά στο σχολείο μας. 

Το πρόγραμμα αυτό μας βοήθησε να κατανοήσουμε καλύτερα κάποια μαθήματα στο σχολείο. Μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε και να λέμε ελεύθερα τη γνώμη μας και τις ιδέες μας. Πέρα από τις γνώσεις που μας προσφέρει, μας δίνει και την δυνατότητα να ψυχαγωγηθούμε κατά τη διάρκεια αυτών των δέκα εβδομάδων.

                                                                                                                        Μαρία Σταύρου ( Γ΄ τάξη)

 

Το STEMpowering Youth είναι ένα εξωσχολικό πρόγραμμα το οποίο συνδέει την Επιστήμη, την Τεχνολογία, την Μηχανική και τα Μαθηματικά  (Science, Technology, EngineeringandMathematics).Στη διάρκεια των 7 πρώτων εβδομάδων του STEM μελετάμε διάφορα θέματα αλλά ταυτόχρονα μαθαίνουμε πως λειτουργεί το Arduino Uno και πως το προγραμματίζουμε.Τις 3 επόμενες εβδομάδες μπαίνουμε στην διαδικασία του να κατασκευάσουμε το project μας. Η εμπειρία αυτή του STEMpowering Youth είναι πολύ ενδιαφέρουσα και δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να δημιουργήσουν μια κατασκευή που να λύνει ένα τοπικό πρόβλημα. Το εξωσχολικό αυτό πρόγραμμα μου φάνηκε πολύ ωραίο διότι σε βάζει στην διαδικασία να σκεφτείς νέα πράγματα. Αυτό είναι πολύ καλό, ειδικά για εμάς τα παιδιά επειδή είμαστε "οι πολίτες του αύριο" και αν δεν νοιαστούμε εμείς για την πόλη μας, την περιοχή μας, την γειτονιά μας, τότε δεν θα νοιαστεί κανείς. Τέλος, παρατήρησα ότι από τότε που άρχισα να παρακολουθώ τα μαθήματα STEM βελτιώθηκα πολύ στην Φυσική και στην Τεχνολογία.

Διόνη Ανδρουλάκη (Α΄ τάξη)

Είμαι πολύ ευχαριστημένηαπό το πρόγραμμα STEMpowering Youth, γιατί μέσα από αυτό νιώσαμε σαν μικροί επιστήμονες.Μας έβαλε σε σκέψεις, για την επίλυση ενός τοπικού προβλήματος της περιοχής μας. Μάθαμε να ακολουθούμε την επιστημονική μέθοδο διερεύνησης και επίλυσης ενός προβλήματος. Επίσης η δημιουργία ομάδων για την εκτέλεση του project μας δίδαξε την ομαδοσυνεργατικότητα που λίγοι μαθητές μπορούν να διαχειριστούν. Μάθαμε να συνεργαζόμαστε και να μοιραζόμαστε ιδέες με τα μέλη της ομάδας, να φέρνουμε προτάσεις και να βρίσκουμε πιθανές λύσεις. Μάθαμε να λειτουργούμε στο πλαίσιο ενός χρονοδιαγράμματος με στόχο την ολοκλήρωση του Projectμας. Η επιλογή του σχολείου μας για το πρόγραμμα αυτό με κάνει πολύ περήφανη. 

                                                                                                             Έλενα Χαιρετάκη (Α΄ τάξη)

Μου άρεσε πολύ η εμπειρία του STEM . Μάθαμε πολλά για τις φυσικές επιστήμες αλλά και που δυσκολευόμαστε μας έβρισκε λύση  και ήταν πάντα δίπλα μας. Η συνεργασία μας στις ομάδες με τα υπόλοιπα παιδιά ήταν εξαιρετική. Πιστεύω ότι η κατασκευή μας θα πάει καλά προγραμματισμό ARDUINO. H συνεργασία μας με τον καθηγητή πολύ καλή . Κάθε φορά στον διαγωνισμό που πήραμε  μέρος , λύνει ένα τοπικό πρόβλημα και αυτό είναι σημαντικό.  Έχουμε αγωνία για το αποτέλεσμα.

                                                                                                         

 Φουντουλάκη Ναόμι (Α΄ τάξη)

Στο κανάλι του you Tube του Γυμνασίου Βάμου  μπορείτε να δείτε τις κατασκευέςτων μαθητών,

Links  των κατασκευών:    

https://youtu.be/KDCUNQjeGHY   Traffic organizer

https://www.youtube.com/watch?v=6zScsfDcp2E    Smart    blind  stick

https://www.youtube.com/watch?v=jHVFvQMfTmQ   The Fire  Alarm

https://www.youtube.com/watch?v=aCFdL1j7GSg&index=5&list=UU0hn6VDxJ9M5L6kaNiUX8Mw                                                                           Auto Trash Bin

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 23.02.2019) 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΚΑΙ Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΩΣΕΙ ΠΑΡΩΝ ΣΤΗ ΝΕΑ ΧΩΡΑ

Πολλά “είδε” πολλά “άκουσε” και, γενικότερα, πολλά “εισέπραξαν τα ακρωτήρια της ύπαρξής του”, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο μιας ποιητικής συλλογής του Γιώργη Μανουσάκη, ο Νίκος Καζαντζάκης το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, 18 Φεβρουαρίου στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ενορίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της Νέας Χώρας, την “Κωνσταντινουπολειάδα”. Ωσεί παρών και αυτός εκεί! Ανοιχτή η ώρα που πήρε την απόφαση να εκδώσει τα ποιήματά της, τα ποιήματα μιας ζωής (έξι ποιητικές συλλογές σ’ έναν καλαίσθητο τόμο 600 περίπου σελίδων με τον γενικό τίτλο “Γέλιο και Δάκρυ”, απ’ τις εκδόσεις “Ερεισμα”), η εκ Φουρφουρά Ρεθύμνης ορμώμενη και μια ζωή κάτοικος Νέας Χώρας, δασκάλα – ποιήτρια Ελισάβετ Διαμαντάκη – Κωνσταντουδάκη. Ορθάνοιχτη που αποφασίστηκε να γίνει η παρουσίασή τους στον συγκεκριμένο χώρο, την συγκεκριμένη ημερομηνία, γενέθλια ημέρα του Μεγάλου Κρητικού Συγγραφέα, με συνδιοργανωτή το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Εταιρείας των Φίλων του…

Απρόσμενα πολύς ο κόσμος που προσήλθε (έντονη η παρουσία νέων παιδιών, αγοριών και κοριτσιών) στην παρουσίαση του ποιητικού έργου της φίλης μου της Ελισάβετ, που έκανε με τον δικό της μοναδικό τρόπο η γνωστή φιλόλογος – συγγραφέας Ρούλα Βουράκη με τους συνεργάτες της, τη φιλόλογο Χριστίνα Δουλαβέρη και τους οργανοπαίκτες Γιώργο Κριαρά και Αντώνη Βενάκη. Και ύστερα απ’ τους χαιρετισμούς που έγιναν απ’ τον ιερατικό προϊστάμενο της Ενορίας παπά Αντώνη Σαπουνάκη, τον δάσκαλο, συμφοιτητή της ποιήτριας, Πέτρο Πανηγυράκη και τον εκδότη Χρήστο Μαχαιρίδη· και την παρέμβαση του αντιπροέδρου του Ελληνικού Τμήματος της Δ.Ε.Φ. Νίκου Καζαντζάκη Σήφη Μιχελογιάννη. Με τον γράφοντα σε ρόλο συντονιστή.

«Δε θ’ αρνηθώ τον τόπο όπου κρατεί τ’ αχνάρια σου/ εκεί θα ψάχνω πάντοτε να βρω/ πετράδια απ’ τη θύμησή σου./ Δικιά μου θα ’ναι η ταπεινή αμμουδιά/ που τρέφει τα μελαχρινά παιδιά και τους ψαράδες». Της ποιήτριας Βικτωρίας Θεοδώρου, απ’ το ποίημά της “Καινούρια Χώρα”, οι πρώτοι στίχοι που ακούστηκαν στην προαναφερθείσα εκδήλωση. Αμέσως μετά από το ένα λεπτό της σιγής στη μνήμη της, με το οποίο ξεκίνησε. Επιβεβλημένο! Λίγες ώρες πριν η κηδεία της Ωραίας ως Ελληνίδας Μεγάλης Ποιήτριας και αγωνίστριας της Εθνικής Αντίστασης, που είδε το φως του ήλιου στη Νέα Χώρα, στο Νεκροταφείο του Ζωγράφου… «Δεν θ’ αρνηθώ τον τόπο, όπου κρατεί τ’ αχνάρια σου», η υπόσχεση της Βικτωρίας Θεοδώρου στη μάνα της, στην ποιητική της συλλογή “Εγκώμιο”, απ’ όπου το παραπάνω ποίημα. Και στην Ελισάβετ ενώ τους απήγγειλα ο νους μου. Τον τόπο μας, την ιστορία του και τους ανθρώπους του (πατριδογνωσίας το ανάγνωσμα) προβάλει και αυτή.. Τοις Κείνου ρήμασι πειθόμενη. Του Νίκου Καζαντζάκη, δηλαδή.

«Καθισμένο -σε βλέπω- όλο φως, μέσα στο Πάνθεο των αθανάτων./ Απ’ τ’ αμφίβολο νησί της Καλυψώς έφυγες τότε -θυμάσαι;/ -Ζούσε μέσα σου η Ιθάκη. Ζούσες μέσα στην Ιθάκη./ Αθάνατος ζεις μέσα μας./ Θα ζεις στα παιδιά και στα εγγόνια τ’ ανθρώπου./ Ναι! Δεν μπορούσε -απ’ την Καλυψώ κι αν έφυγες,-/ να χάσεις την Αθανασία!/ Τάφος για σένα, Καζαντζάκη, δεν είναι το Μαρτινέγκο./ Είναι η καρδιά μας». Ενα απ’ τα πολλά ποιήματα (στίχοι του ακούστηκαν απ’ τη Ρούλα Βουράκη στην παρουσίασή της), που έγραφε για τον Νίκο Καζαντζάκη η ποιήτρια Ελισάβετ Διαμαντάκη – Κωνσταντουδάκη. Ευθεία κι επαναληπτική η αναφορά του σ’ Αυτόν. Και γιατί έζησε ως φοιτήτρια στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου, στον απόηχο της κηδείας του (κι όχι όπως εκ παραδρομής ειπώθηκε και γράφτηκε κατά την κηδεία του, βλ. “Χ.Ν.”, 19 Φεβρουαρίου). Οπως και στον Ελευθέριο Βενιζέλο, άλλωστε, για την οποία θα κάμω κάποια στιγμή ξεχωριστή στάση.

“Οταν ο Νίκος Καζαντζάκης συνάντησε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη”, ο τίτλος ενός ωραίου βιβλίου που έγραψε η και συνεργάτις της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης Μαρία Χατζηαποστόλου. “Οταν η Ελισάβετ Διαμαντάκη συνάντησε τον Νίκο Καζαντζάκη”… Ταιριαστός σ’ ένα βαθμό ο τίτλος για το σύνολο ποιητικό έργο της τελευταίας. Απόλυτα ταιριαστός για την συγκεκριμένη εκδήλωση στην Κωνσταντινουπολειάδα, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Σήφης Μιχελογιάννης παρέδωσε τη θέση ευθύνης της Τοπικής Επιτροπής για τη Δ.Ε.Φ. Νίκου Καζαντζάκη, στη Ρούλα Βουράκη…

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ

«ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ» ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ:

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ!

Της Βικτωρίας Θεοδώρου

Η ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Κακατσάκη «’Οταν γίνεις ποίημα» είναι ένα βιβλίο που δεν ξεχνιέται. Έχει σοφία, έχει γνώση. Με εκπλήσσει   ευχάριστα η απλότητα του Ποιητή. Το παρελθόν των ανθρώπων έχει αξία να γραφτεί. Χαίρομαι που διαβάζω και ανακαλύπτω τον Βαγγέλη Κακατσάκη. Μου αρέσουν οι λέξεις του, είναι ποιητικές, έχουν ποιητικό χρώμα.

Χαίρομαι που τα ποιήματά του έγιναν Ποίημα. Επαληθεύεται ο τίτλος του βιβλίου που είναι σεμνός. Στη φωτογραφία ο ποιητής έχει ωραίο βλέμμα, στοχαστικό, λίγο θλιμμένο, γιατί αυτός ξέρει περισσότερα από μας και θα συνεχίσει να καλλιεργεί τη γλώσσα.

Σ.Σ. : Κερί στη μνήμη της μεγάλης, καταξιωμένης παγκόσμια, Ελληνίδας ποιήτριας και αγωνίστριας της Εθνικής Αντίστασης, Βικτωρίας Θεοδώρου, που έφυγε πρίν από λίγες μέρες για το άλλο ημισφαίριο της ζωής η σημερινή ανάρτηση. Αντιγραφή από ένα σημείωμα - δημοσιεύεται για πρώτη φορά - που μου έδωσε η κόρη της, η φιλόλογος – ποιήτρια Ειρήνη Σπανουδάκη, είναι. Ήταν 13 Οκτωβρίου 2013, στην Κρητική Εστία Αθηνών, όπου  και είχαν έρθει μαζί στη παρουσίαση της εν λόγω ποιητικής συλλογής, από τον επ. καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Μάνο Στεφανίδη και την ποιήτρια Αγγελική Σιδηρά.  Σιγά που δεν θα ερχόταν η Χανιώτισσα (Καινουργιοχωρίτισσα) Βικτωρία Θεοδώρου με το δώρο της!

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΜΑΝΤΗΣ ΚΑΚΩΝ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ, Κακατσάκης

Τα Χανιά βιώνουν το τελευταίο διάστημα μία… σοκαριστική κατάσταση! Η γη μοιάζει να υποχωρεί κάτω από τα πόδια μας, βουνά πέφτουν· η φύση αντιμάχεται κυρίως τις ανθρώπινες “επεμβάσεις” και επιβάλλει δικαιωματικά τη δύναμή της, ξεκάθαρα δηλώνοντας πια, ποιος πραγματικά είναι το αφεντικό σε «αυτόν τον κόσμο τον καλό»!

Ολόκληρος ο νομός έχει υποστεί ένα ανεπανόρθωτο(;) πλήγμα στις βασικές του δομές κι έχω την αίσθηση ότι όλο αυτό το χάος από τις καταστροφές που επέφερε η τελευταία κακοκαιρία, δεν είναι παρά μονάχα η αρχή!
Για μία ακόμη φορά γινόμαστε μάρτυρες ενός εν πολλοίς κοινού μυστικού, πως πολλά από τα έργα που έχουν γίνει δεν βασίστηκαν πάνω σε… σωστές μελέτες -τουλάχιστον όπου υπήρξαν αυτές!
Μία διαχρονική αλήθεια· τα περισσότερα(;) από τα δημόσια έργα απλά καταπίνουν κονδύλια… και  το αποτέλεσμά τους δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του πολίτη!
Ετσι, π.χ. έργα που δεν συντηρούνται ως οφείλουν οι αρμόδιες υπηρεσίες να κάνουν, φυσικό επόμενο  είναι να αρχίζουν να βγάζουν προβλήματα!
Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει σίγουρα ενώ εξαιτίας της άναρχης και… κυρίως αυθαίρετης ανθρώπινης επεμβατικότητας, το φυσικό περιβάλλον της περιοχής μας υποφέρει σοβαρά και μας στέλνει -όχι μόνο τώρα- όλο και συχνότερα σήματα κινδύνου!
Εξάλλου αυτό που ποτέ δεν συνειδητοποιήσαμε είναι ότι οι δικές μας ανόητες και εγωιστικές επεμβάσεις είναι αυτές που μας συμπαρασύρουν στην αυτοκαταστροφή!
Η φύση δεν εκδικείται, δεν είναι στη φύση της…
Εμείς απλά αδιαφορούμε γι’ αυτήν και συνεχίζουμε να ασελγούμε επί ενός σοβαρά ασθενούς που βρίσκεται στην εντατική!
Οσον αφορά την εδώ κατάσταση, τα συνεχή άσχημα νέα που κάθε στιγμή μαθαίνουμε, με τις διάφορες κατολισθήσεις, καταρρεύσεις, τις καθιζήσεις οδοστρωμάτων κ.λπ. πολύ φοβούμαι ότι είναι ένας προάγγελος για τα επερχόμενα χειρότερα, τα οποία με την έως τώρα δημιουργηθείσα κατάσταση δεν σημαίνει ότι θα τα δούμε και άμεσα!
Στο μεταξύ τουλάχιστον ας σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί αξιοποιώντας στο έπακρο τις οικονομικές ενισχύσεις που θα δοθούν, προσώρας τουλάχιστον!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 20.2.2019)

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ ΣΤΗ ΝΕΑ ΧΩΡΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗ

Γράφει ο Ηλίας Ι. Κάκανος
Παρουσίαση του έργου της ποιήτριας Ελισάβετ Διαμαντάκη – Κωνσταντουδάκη πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ σε εκδήλωση στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Κέντρου “Κωνσταντινουπολειάδα” στη Νέα Χώρα.

Η  εκδήλωση οργανώθηκε από την ενορία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης σε συνεργασία με το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη και τις εκδόσεις ΕΡΕΙΣΜΑ.
Το έργο της ποιήτριας παρουσίασε η φιλόλογος Ρούλα Βουράκη και την εκδήλωση συντόνισε ο δάσκαλος και συγγραφέας Βαγγέλης Κακατσάκης.
Παρέμβαση έκανε ο αντιπρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Δ.Ε.Φ. Νίκου Καζαντζάκη, Σήφης Μιχελογιάννης ενώ ποιήματα απήγγειλε η φιλόλογος Χριστίνα Δουλαβέρη.
Με δήλωση του στα «Χ.ν.» ο αντιπρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Δ.Ε.Φ. Νίκου Καζαντζάκη Σήφης Μιχελογιάνης υπογράμμισε ότι  τα ποιήματα  της ποιήτριας Ελισάβετ Διαμαντάκη – Κωνσταντουδάκ, «έχουν μια ένταση, μια ρωμαλεότητα και αντιμετωπίζουν τα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας μας. Αναφέρονται σε ιστορικά και μυθικά πρόσωπα. Είναι μια ποιήτρια που έχει κάνει έντονη την παρουσία της στα Χανιά».
Με την ευκαιρία ο κ. Μιχελογιάννης  ανακοίνωσε ότι η φιλόλογος Ρούλα Βουράκη τον διαδέχεται πλέον στη θέση του υπεύθυνου της  Τοπικής Επιτροπής Χανίων της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη.
Από την πλευρά του ο δάσκαλος και συγγραφέας Βαγγέλης Κακατσάκης σημείωσε ότι «η Ελισάβετ Διαμαντάκη – Κωνσταντουδάκη είναι μία σπάνια ποιήτρια καθώς «εξέδωσε μέσα σε ένα χρόνο έξι ποιητικές συλλογές που είναι η δουλειά 42χρόνων και είναι κάτι που αξίζει πραγματικά βραβείο. Τα ποιήματά της καλύπτουν όλα τα είδη της ποίησης από παραδοσιακό μέχρι και ελεύθερο στίχο και επίσης όλα τα θέματα. Είναι μεγάλη η λατρεία της για τον Νίκο Καζαντζάκη  αλλά και τον Ελευθέριο Βενιζέλο στους οποίους αφιερώνει πολλά ποιήματα. Είναι πραγματικά μια δυνατή ποιητική παρουσία».

Χανιώτικα νέα (19.02.2019)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

¨Πάρε, για σένα τάφεραν τα ρόδα και τ’ αρώματα/ τα σπάνια τ’ ακριβά του κόσμου εσέ ταιριάζουνε/εργάτισσά μου αφρόντιστη κι αστόλιστη./ Πάρε τα στεφάνια και τα κρύσταλλα/ με τα τριαντάφυλλα και με τις δάφνες./ Για σε θα σκύβουνε στο μάρμαρο οι τεχνίτες/ οι σμίλες θα ιστορούνε το μόχτο σου/ μ’ ανάγλυφο θα διηγούνται τα πάθη σου». Στίχοι της Βικτωρίας Θεοδώρου, απ’ την αφιερωμένη στη μάνα της πρώτη ποιητική της συλλογή “εγκώμιο” (Β’ έκδοση, Αθήνα 1973). Με αφορμή το φευγιό της στα 95 της χρόνια, πριν από λίγες μέρες (την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου) στο άλλο ημισφαίριο της ζωής… Εν είδει χαιρετισμού. “Τα Σα εκ των Σων”, αγαπημένη μας ποιήτρια! Και για σένα έγραψες με το αίμα της καρδιάς σου και αυτούς τους στίχους. Οπως και όλους τους άλλους στις 13 συνολικά ποιητικές σου συλλογές. Σύμφωνο αθανασίας! …«Θάνατος, Κάτω Κόσμος δεν υπάρχει/ Μην τους ακούς που λένε…/ Ποτέ δεν συναντήσαμε το Μαύρο Καβαλάρη./ Αύρες είμαστε, Αγέρας/ Στα φύλλα κατοικούμε/ Γι’ αυτό φθινόπωρο, να ‘σαι προσεκτική». (από το ποίημά της “Πρέπει να προφυλάξω τη μητέρα”).
“Τα κύματα που με δίδαξαν το ανυπότακτο”, ο τίτλος του μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ (80 λεπτών) που έκανε ο γνωστός Χανιώτης σκηνοθέτης Κώστας Νταντινάκης (παρουσιάστηκε στο 11ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο του 2009) για τη ζωή και το έργο της Βικτωρίας Θεοδώρου, που γεννήθηκε στα Χανιά και συγκεκριμένα στη Νέα Χώρα. Από ένα πεζό της κείμενο η φράση που την εκφράζει απόλυτα. Πάντα εξόριστη στην ελευθερία της και πάντα ελεύθερη στην εξορία της η και, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης, η ωραία ως Ελληνίδα συμπατριώτισσά μας ποιήτρια!

ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΜΕ

«Και να, αδερφέ μου, που μάθαμε να κουβεντιάζομε»… Και αυτός ο στίχος του Γιάννη Ρίτσου απ’ το “καπνισμένο τσουκάλι” στο νου μου, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, 15 Φεβρουαρίου, ενώ παρακολουθούσα την εκδήλωση που διοργάνωσε, στους κατάμεστους από κόσμο χώρους του, το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, με τίτλο “Τα ανοιχτά μέτωπα της Εξωτερικής Πολιτικής από το 1974”, με ομιλητές τρεις πολιτικούς με θητεία στο Υπουργείο Εξωτερικών και συγκεκριμένα τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Ξυδάκη, τη βουλευτή Α’ Αθήνας της Νέας Δημοκρατίας Ντόρα Μπακογιάννη και τον κοινοβ. εκπρ. του ΚΙΝΑΛ Ανδρέα Λοβέρδο. Ερμηνεύοντάς τον, βέβαια, κατά το δοκούν… Ζητούμενο πάντα και σε διαπροσωπικό και σε κοινωνικό και σε πολιτικό, διακομματικό, επίπεδο, ο διάλογος με στόχο την εύρεση, κατά το δυνατόν κοινής συνισταμένης. Μέγα ζητούμενο στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής της πατρίδας μας με στόχο τη χάραξη κοινής εθνικής γραμμής. Εχοντας πάντα σαν δεδομένο τη βενιζελική ρήση ότι στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια, παρά μόνο εθνικά συμφέροντα. Ιδιαίτερα σε εποχές μεγάλων αναταράξεων και ανακατατάξεων, όπως αυτήν που διανύουμε κι αν ισχύει αυτό!

Χαμηλοί οι τόνοι που επέλεξαν και οι τρεις προαναφερθέντες πολιτικοί στις ομιλίες τους, ύστερα από την εισαγωγική τοποθέτηση του και συντονιστή της εκδήλωσης γενικού διευθυντή του Ιδρύματος Νίκου Παπαδάκη. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν διαφορετικές προσεγγίσεις και εκτιμήσεις, προπάντων στη λεγόμενη συμφωνία των Πρεσπών. Τα δύσκολα έρχονται και γι’ αυτά πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι, ένα από τα συμπεράσματα της εκδήλωσης, που ειρήσθω εν παρόδω ήταν μεστή περιεχομένου και διήρκησε περίπου δυόμισι ώρες (βλ. σχετ. ρεπορτάζ του Δημήτρη Μαριδάκη στην εφημερίδα μας, 16.2.2019).

«Το Ιδρυμα έχει ξεκινήσει τις προκαταρκτικές διαδικασίες για να λειτουργήσει στο προσεχές μέλλον μία Ακαδημία Πολιτικών και Διπλωματικών Σπουδών, με την υποστήριξη της Βουλής των Ελλήνων στη βάση σχετικής απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του». Στη γραμμή του να μάθουμε να κουβεντιάζουμε και σχετικά με θέματα πολιτικής, με βάση τη βενιζελική σκέψη, προφανώς και ο νέος στόχος του Ιδρύματος που έθεσε προς επίτευξη ο και κινών τα νήματά του, γενικός διευθυντής του Νίκος Παπαδάκης. Στη λογική αυτή και η διοργάνωση της περί ης ο λόγος εκδήλωσης, που όπως επεσήμανε η ιστορικός – υπεύθυνη Ερευνητικών Προγραμμάτων του Ιδρύματος Αργυρώ Βατσάκη, ανοίγοντάς την, ανήκει σε μια σειρά εκδηλώσεων υπό τον γενικό τίτλο “Ιστορία και Επικαιρότητα”.

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 19.02.2019)

http://www.haniotika-nea.gr/mathenontas-na-kouventiazome/