ΠΟΙΗΣΗ

ΛΑΒΕΤΕ ΦΑΓΕΤΕ

Αδιάφοροι κεντυρίονες

βεβαίωσαν τον θάνατο

κι αδιάφθοροι Νικόδημοι,

μέχρι τότε πλαδαροί,

φρόντισαν για την ταφή.

Αυτοί που έμπηξαν το μαχαίρι

στην πόρτα της δικής μας άνοιξης,

κρύφτηκαν μέσα στο πλήθος.

Μίλησαν γι’ Ανάσταση

γυναίκες έντρομες.

Ω! Δεν πρόκειται

να ξαναπεράσουμε απ’ τη Γεθσημανή.

Ο άδειος τάφος απωθεί.

Το σουδάριο σε λίγο

θα γίνει εμπορεύσιμο

κι ο φόβος θα ’ναι

ο καλύτερος αγοραστής.

Βαδίζουμε ξυπόλητοι

στην ανθρακιά των ονείρων μας.

Πάνω στο τεντωμένο

σχοινί της ελπίδας,

γινόμαστε καθημερινά ακροβάτες.

Πιο χαμηλά από τα δάκρυα,

δένουμε κόμπο τη σημαία μας.

Εδώ είμαστε!

Μόνοι, ανέστιοι κι ανυπόδητοι…

Λάβετε φάγετε

την αδυναμία μας!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

"ΚΑΖΟΒΑΡ", Γ 'Έκδοση, Χανιά 2014

 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Δ2 ΤΑΞΗ 11ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

ΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΜΑΗ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο και με το καλό να γιορτάσουμε την Πρωτομαγιά!

 “Η άνοιξη είναι μια πανέμορφη εποχή και από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα την γιορτάζουμε την πρώτη μέρα του Μάη κάνοντας εξορμήσεις στη φύση και μαζεύοντας λουλούδια. Η πρώτη μέρα του Μάη όμως δεν είναι μόνο αφιερωμένη στην γιορτή της πιο πολύχρωμης κι ευωδιαστής εποχής αλλά και ημέρα μνήμης της διεκδίκησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οι μαθητές του Δ2 του 11^ου Δημ. Σχ. Χανίων, ψάξαμε, μάθαμε και καταγράψαμε τι γιορτάζουμε την πρωτομαγιά και καλούμε μικρούς και μεγάλους αναγνώστες του Παιδότοπου να μάθουν ή να θυμηθούν ό,τι έχει σχέση με αυτή τη μέρα.” Τα που έγραψε, προλογίζοντας τις σχετικές εργασίες των μαθητών της η γνωστή και από άλλες εργασίες που φιλοξενήθηκαν στην στήλη δασκάλα Χρυσάνθη Αγίου. Χαρά στους μαθητές που έχουν τέτοια ΔΑΣΚΑΛΑ και χαρά στην δασκάλα που έχει τέτοιους μαθητές! Το μόνο που έχω να συμπληρώσω.\

 Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος – λογοτέχνης

ΜΑΓΙΑΤΙΚΟ ΣΤΕΦΑΝΙ

Το μαγιάτικο στεφάνι είναι κατασκευή με λουλούδια με το οποίο γιορτάζουμε τον ερχομό της άνοιξης. Το μαγιάτικο στεφάνι δεν είναι μόνο Ελληνικό έθιμο. Ιδιαίτερα στα νησιά της Μεσογείου αλλά και σε όλη την Ελλάδα γιορτάζουμε την άνοιξη, την 1 η του μήνα Μάη, φτιάχνοντας ένα στεφάνι με λουλούδια συνήθως από τους αγρούς. Το λουλούδινο στεφάνι που φτιάχνεται την πρωτομαγιά, κρεμιέται έξω από τα σπίτια συνήθως πάνω στην πόρτα.

Μαρία Αποστόλου

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Κάθε χρόνο στην αρχαιότητα κάναν τα Ανθεστήρια. Τα Ανθεστήρια ήταν αφιερωμένα στη θεά της Γεωργίας τη Δήμητρα και την κόρη της την Περσεφόνη, που τον μήνα αυτό βγαίνει από τον Άδη και έρχεται στη Γη. Έκαναν γιορτές και θυσίες στη θεά Δήμητρα για να έχουν καλή σοδειά, άφθονα φρούτα και λαχανικά τα οποία χρησιμοποιούσαν για να φάνε αλλά και για να κάνουν εμπόριο με άλλους λαούς

Λευτέρης Ξανθουδάκης, Μπάμπης Γουλιέλμος

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

Στις περιοχές της Σμύρνης, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, οι αγρότες πήγαιναν στην εξοχή, για να κόψουν οτιδήποτε είχε καρπό: σιτάρι, κριθάρι, σκόρδα, κρεμμύδια, κλαδιά συκιάς με τα σύκα, κλαδιά αμυγδαλιάς με τα αμύγδαλα, κλαδιά ροδιάς με τα ρόδια. Στην Αγιάσο της Λέσβου, φτιάχνουν στεφάνια από όλα τα λουλούδια και βάζουν μέσα “δαιμοναριά”, άγριο χόρτο με πλατιά φύλλα και κίτρινα λουλούδια για να δαιμονίζονται οι γαμπροί. Στη Σέριφο, από το βράδυ της παραμονής, κρεμούν στην πόρτα ένα στεφάνι από λουλούδια τσουκνίδες, κριθάρι και σκόρδο.

Μαριάννα Σιώπη

ΤΟ ΜΑΓΙΟΞΥΛΟ

Το έθιμο του μαγιόξυλου είναι διαδεδομένο σε όλη την Ελλάδα. Πρόκειται για ένα πράσινο κλαδί που μόλις έχει πετάξει φύλλα. Αυτό το τυλίγουμε με χρωματιστές κορδέλες και πάνω του κρεμάμε λουλούδια, καρπούς και μικρά φλασκιά με γλυκό κρασί, λάδι και μέλι. Το μαγιόξυλο ήταν ο προπομπός του πρωτομαγιάτικου στεφανιού, που στα παλιά χρόνια φτιαχνόταν κι αυτό από κλαδιά και όχι από λουλούδια. Το μαγιόξυλο, όπως και το στεφάνι της πρωτομαγιάς , συμβολίζει τη γονιμότητα και την καρποφορία, την ευημερία και την ευτυχία. Όποιος φτιάξει ένα κλαδί έχει υγεία, καλή τύχη και ευφορία.

Κατερίνα Πατεράκη

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ανάπαυση, οκτώ ώρες ύπνο. Με αυτό το σύνθημα το 1866 ολοκληρώθηκε το συνέδριο της Ομοσπονδίας Εργασίας των ΗΠΑ όπου αποφασίστηκε την 1 η Μαΐου να γίνουν απεργιακές κινητοποιήσεις στο Σικάγο. Οι εργάτες μαζί με τις οικογένειές τους ετοιμάστηκαν να διαδηλώσουν σε μια πλατεία ενώ η αστυνομία ήταν απέναντι τους παραταγμένη με πολυβόλα να τους σημαδεύουν. Τότε, ένας άγνωστος έριξε μία βόμβα η οποία έπεσε ανάμεσα στους αστυνομικούς και πέθαναν 7. Αμέσως, ανέλαβε δράση η αστυνομία. Εκείνη τη μέρα σκοτώθηκαν τέσσερις εργάτες. Στις 20 Ιουλίου 1889 καθιερώνεται η 1η Μαΐου ως η Παγκόσμια ημέρα των εργατών και το 1890 ο Ρέιμοντ Λαβίν προτείνει διεθνή κινητοποίηση ανήμερα της θλιβερής επετείου των γεγονότων του Σικάγο.

Στέβη Ριτζάκη

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τα πρώτα εργατικά κινήματα στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν με την ανάπτυξη της καπνοκαλλιέργειας το 19ο αιώνα. Η απεργία ξέσπασε την πρωτομαγιά του 1888 στη Δράμα. Οι καπνεργάτες είχαν ως κύριο αίτημα τις δέκα ώρες εργασίας, καθώς εκείνη την εποχή οι εργάτες απασχολούνταν από δώδεκα ως και δεκατρείς ώρες ημερησίως. Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα. Το 1936 κορυφώνονται οι διαδηλώσεις στην Θεσσαλονίκη. Η Εργατική Πρωτομαγιά ως Εθνική Εργατική Εορτή καθιερώθηκε το 1937.

Χρήστος Γιουλούντας

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Η εργατική πρωτομαγιά δεν γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο. Η Ολλανδία κι οι χώρες της Αραβίας είναι από τις ελάχιστες χώρες που δεν έχουν μια μάρα γιορτής για την διεκδίκηση τους εργαζόμενους. Η Σρι Λάνκα γιορτάζει την ημέρα αυτή στις 7 Μαΐου. Το Ηνωμένο Βασίλειο την πρώτη Δευτέρα του Μαΐου. Η Νέα Ζηλανδία την τέταρτη Δευτέρα του Μαΐου. Στη Γαλλία η πρωτομαγιά είναι η ευκαιρία να αγοράσει ο κόσμος άνθη μιγκέ. Στην Αυστρία γιορτάζεται το δέντρο του Μάη. Τέλος, στις Η.Π.Α και τον Καναδά την εργατική Πρωτομαγιά την γιορτάζουν την 1^η Δευτέρα του Σεπτέμβρη.

Μαρία Αποστόλου, Στέβη Ριτζάκη

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 29.5.2023) 

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΓΙΑΝΝΗ Α. ΦΙΛΗ: ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - ΚΑΙ...  ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ, ΑΧΙΛΛΕΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝ)

       ΓΙΑΝΝΗ Α. ΦΙΛΗ: ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 

 

 

 

 «Δεμένοι με το δράμα της Ιστορίας, οι ήρωες του μυθιστορήματος πασχίζουν να επιβιώσουν και να ονειρευτούν μέσα από τη βία του πολέμου και τις ιδιομορφίες της τύχης: Ο Αντώνης μεγαλώνει στην προπολεμική Θεσσαλονίκη και το 1953 πηγαίνει εθελοντής στον πόλεμο της Κορέας, ο αριστερός πατέρας του που εκτοπίζεται από τους Γερμανούς σε στρατόπεδο θανάτου, η νεαρή Εβραία Ελιάνα που γίνεται ερωμένη του Αντώνη και καταλήγει στους θαλάμους αερίων του Άουσβιτς. Η αφήγηση δεξιοτεχνικά φτάνει ως τα τέλη του 20ου αιώνα, ξεδιπλώνοντας πτυχές ενός κόσμου που ενώ αλλάζει ραγδαία, κρατάει ατόφια τα πρωταρχικά του στοιχεία, το πάθος της ζωής, τον έρωτα, την απώλεια, την τελική ήττα». Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, όπως το συνηθίζω, η πρώτη στάση. Για το νέο (το 8ο) μυθιστόρημα του και “ιστορικού” πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης Γιάννη Α. Φίλη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “Έναστρον” (τιμή για μένα ότι μου το χάρισε εξ ημισείας με την Ευδοκία) “Πολεμούσαμε Σκιές”, ο λόγος. Σίγουρος ότι δεν πρόκειται να το αφήσω απ’ τα χέρια μου, αν δεν φτάσω στην τελευταία σελίδα. 

Το ξέρω, όπως και όλοι οι αναγνώστες του, στην Ελλάδα και όχι μόνο, άλλωστε. Ξεχωριστός ο “φίλιος”, μικροπερίοδος λόγος. Και στα ποιήματα και στα πεζά του. “Μαθητεία” η ανάγνωση τους… Εργαστήρι γραφής… Ταξίδι στην “Ιθάκη του Λόγου… Ένα ταξίδι που δεν θέλεις να τελειώσει… Κι όταν τελειώσει, επιστρέφεις για να το ξαναζήσεις! Αρχίζω με το μολυβάκι ανά χείρας, σαν καλός μαθητής. «Πόσα πρέπει να ξέρεις για να γράψεις ένα βιβλίο όπως αυτό!», μια απ’ τις σημειώσεις μου. Η ανάγνωση της περιπέτειας ή η περιπέτεια της ανάγνωσης, μια άλλη. Ο τίτλος, ωστόσο, “επιμένει να με απασχολεί”. Όπως είναι γραμμένος στο “ομιλητικό” εξώφυλλο…

«Ο Αντώνης κάθεται στη θέση του. Το αεροπλάνο απογειώνεται δυτικά, ύστερα στρίβει βόρεια και μετά ανατολικά. Ο ωκεανός, η πόλη σαν αρχιτεκτονική μακέτα, τα βουνά. Ίσως σ’ αυτό το ύψος να πετούν οι ψυχές. Μπορεί να τον βλέπουν κιόλας, αόρατες. “Μια ζωή” συλλογίζεται, κι ένας κόμπος ανεβαίνει στον λαιμό του. “Είναι σαν ένα χοντρό βιβλίο. Ένα κεφάλαιο κλείνει, ένα άλλο ανοίγει”. Ρίχνει μια τελευταία ματιά κάτω. Σκουπίζει βιαστικά τα μάτια του. Προσπαθεί να κοιμηθεί. Πώς βιώνει κανείς το τελευταίο κεφάλαιο;» Έχω κάνει αρκετές στάσεις στο βιβλίο, ενώ το διαβάζω για να στοχαστώ πάνω σε αποσπάσματά του. Εδώ, όμως, στη σελ. 264, που είναι στο τελευταίο κεφάλαιο του τέταρτου και τελευταίου μέρους και μένουν μόνο πέντε σελίδες για να φτάσω στο τέλος, δεν λέω να ξεκολλήσω. Ο κεντρικός ήρωας του Συγγραφέα, ο “εθελοντής”, στον πόλεμο της Κορέας, αφήνει τη ζωή τριών δεκαετιών στο Λος Άντζελες όπου είχε μεταναστεύσει, την οικογένεια του, γυναίκα και παιδιά, την επιχείρηση του, μια αλυσίδα καταστημάτων εστίασης, και την ομάδα ψυχοθεραπείας, κι επιστρέφει στην Ελλάδα. Με όλους τους “ήρωες” του “φίλιου” μυθιστορήματος ωσεί παρόντες. Βέβαια και τον Τζακ Μπράουν με τον οποίο γνωρίστηκαν τελευταία, «σαν ναυαγοί στην ίδια σωσίβια λέμβο...» “Πολεμούσαμε σκιές…” Γιατί, άραγε, επέλεξε αυτόν τον τίτλο ο Γιάννης Α. Φίλης στο τελευταίο μυθιστόρημα του; «Στο Παρίσι αλλάζει αεροπλάνο. Νομίζει ότι η Μεσόγειος του νεύει»… Συνεχίζω την ανάγνωση…

“Πόλεμος η μάστιγα του πολιτισμού”, το θέμα της ομιλίας που θα δώσει την προσεχή Κυριακή 30 Απριλίου (ώρα 8 μ.μ.) στο Μεγάλο Αρσενάλι της πόλης των Χανίων ο Γιάννης Φίλης, στο πλαίσιο της παρουσίασης του περί ου ο λόγος βιβλίου του. Ενός βιβλίου που ευαγγελίζεται την “επί γης ειρήνη” και την “εν ανθρώποις ευδοκία”...

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ «Οι σχέσεις οι ανθρώπινες έχουνε δυσκολέψει/ η ζήλια κι ο εγωισμός τις έχουν καταστρέψει», μας λέει η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα. «Εχάθηκε ο σεβασμός και οι καλοί οι τρόποι,/ κρίμα που με αγένεια φέρνονται οι ανθρώποι», μας λέει στη δεύτερη. Για να καταλήξει στην τρίτη απευθυνόμενη στον άνθρωπο: «Η αρετή τσ’ ευγένειας προτού χαθεί στοχάσου,/ να βελτιώσεις, άνθρωπε, τη συμπεριφορά σου». Όσο θέλεις βρόντα στων κουφών τις πόρτες; Ο καθένας για την πάρτη του; Ρητορικές ερωτήσεις. 

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ Όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, τόσο θα πλησιαίνουν οι δημοσκοπήσεις. Τόσο το ένα κόμμα, τόσο το άλλο, τόσο το παράλλο, τόσα τα υπόλοιπα. Ψηφίζω ναι σ’ αυτήν που θα βγάλει η κάλπη, όλες οι άλλες απλές… οδοντόπαστες. 

ΑΧΙΛΛΕΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝ «Εβάλετε και νέον αρχηγόν εις το φρούριον της Κόρθος. Αχιλλέα τον έλεγαν, λογιώτατον, κι ακούγοντας το όνομα Αχιλλέα παντηχαίνετε ότ’ είναι εκείνος ο περίφημος Αχιλλέας. Και πολέμαγε τ’ όνομα τους Τούρκους. Δεν πολεμάγει τ’ όνομα ποτέ, πολεμάγει η αντρεία, ο πατριωτισμός, η αρετή». Από τα απομνημονεύματα του Γιάννη Μακρυγιάννη. Χωρίς σχόλια...

 

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 28 Απριλίου 2023) 

 

 

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΠΡΟΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ της Διακαινησίμου, της Ζωοδόχου Πηγής, της Χρυσοπηγής, σήμερα και κατά μία έννοια κινούμεθα ακόμα εντός της εορταστικής ατμόσφαιρας του Πάσχα. Κατά μίαν άλλη, ωστόσο, έχουμε επιστρέψει για τα καλά εις τα ίδια, τουτέστιν στην καθημερινότητα έτσι όπως αυτή μας υπαγορεύεται.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ αναστάσιμα, πάντως, η μαντιναδολόγος μας η Νεκταρία η Θεοδωρογλάκη. “Το Αγιο Φως τσ’ Ανάστασης τον κόσμο να φωτίζει/ και η αγάπη στις καρδιές ολοχρονίς ν’ ανθίζει”, μας λέει στην τελευταία της μαντινάδα. Τι καλύτερο απ’ το να είμαστε ολοχρονίς του χρόνου αναστάσιμοι, ξεπερνώντας τις καθημερινές σταυρώσεις! Δεν έχουν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου, για να θυμηθώ την επωδό απ’ το “μοιρολόγι της φώκιας”, έτσι όπως το έχει “καταγράψει” ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, παραφράζοντάς την ελάχιστα.

ΜΕΓΑΛΗ η κουβέντα που κάναμε τις προάλλες για το “μοιρολόγι της φώκιας” με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Για τους “ασήκωτους” σταυρούς που κάποιοι συνάνθρωποί μας ή και εμείς οι ίδιοι είμαστε υποχρεωμένοι να κουβαλάνε(με) στους ώμους τους(μας). Για πολλά απ’ τα αναπάντητα γιατί. Μα και για την προσδοκία της Ανάστασης…

“ΜΟΙΡΑ μου σκληρή, έλεγε,/ Σκληρό δεντρί κι εγώ είμαι. Εκεί που με χτυπάς με το τσεκούρι,/ με πληγώνεις μόνο. Δε με κόβεις./ Κι εκεί ακριβώς θα δεις σε λίγο/ τα καινούργια μου βλαστάρια!”. Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΑΛΛΑ είχα κατά νου να γράψω, όταν ξεκινούσα τη στήλη κι αλλού ξεστράτισα. Ο γέγονε, γέγονε. Ο,τι έγραψε το μολύβι, το ’γραψε πάει να πει. Πάμε γι’ άλλα…

ΣΕ “ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ” επίπεδα ακόμα ο προεκλογικός πυρετός. Εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο, ότι όσο περνούν οι μέρες ο υδράργυρος θα ανεβαίνει. Ουδείς κίνδυνος υπάρχει, ωστόσο, να σπάσουν… τα θερμόμετρα. Πάνε πέρασαν αυτές οι εποχές. Για να μην πω κρύα, να πω χλιαρά τα πράγματα…

ΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ, του πλεονάσματος, το πλεόνασμα, πλεόνασμα. Στον ενικό. Τα πλεονάσματα, των πλεονασμάτων, τα πλεονάσματα, πλεονάσματα. Στον πληθυντικό. Εν αρχή ην το γνωστό τοις πάσι τώρα πια “πλεόνασμα”, μετά της “κλίσεώς” του βεβαίως και ύστερα τα εξ αυτού προκύπτονται πλεονάσματα. Μετά της κλίσεώς των βεβαίως – βεβαίως. Πλεονασμός πλεονασμάτων, αν μη τι άλλο!

ΑΟΧΑΡΑ – ΟΜΑΔΑΡΑ! Μπορεί να μη νίκησε ο ΑΟ Χανίων τη Νίκη Βόλου εκτός έδρας προχθές απέδειξε, ωστόσο, ότι είναι ομαδάρα! Κι αυτό μόνο λίγο δεν είναι…

ΗΤΑΝ γύρω στα 150 μ.Χ. όταν ένας Βυζαντινός στρατιώτης Λέοντας στο όνομα, συνάντησε έναν τυφλό που του ζητούσε νερό, σ’ ένα δασάκι στην Κωνσταντινούπολη. Ενώ μάταια έψαχνε να βρει άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει να μην αγωνιά γιατί το νερό ήταν δίπλα του και στη συνέχεια να τον προστάζει όχι μόνο να δώσει στον τυφλό, αλλά να αλείψει και τα μάτια του. Ο Λέοντας το έκαμε αυτό και ο τυφλός ανέβλεψε. Ταυτόχρονα άνοιξαν και τα δικά του μάτια και κατάλαβε ότι αυτή που του μίλησε ήταν η Παναγία και σ’ αυτήν οφειλόταν το θαύμα. Οταν ο Λέοντας έγινε αυτοκράτορας ανέγειρε πάνω στη θαυματουργό πηγή ναό αφιερωμένο στην Παναγία, τη Ζωοδόχο Πηγή, στον οποίο γίνονταν πολλά θαύματα. Αυτού του ναού τα εγκαίνια εορτάζει η Εκκλησία μας την Παρασκευή της Διακαινησίμου. (Πηγή: “www.pigizois.net”)

“Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις/ και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα -/ αλλά κι εγώ ποιος ήμουν, ένας πρίγκιπας του τίποτα/ ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα/ και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα/ κι έτρεχα να τη σώσω./ Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ’ έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις, για το μέλλον”.
Τάσος Λειβαδίτης “Δειλινό”.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 25.4.2014) 

 

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΟΥΔΕΝ "ΝΟΜΙΙΜΟΤΕΡΟΝ" ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ

 

 

 

 

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Προσοχή κύριε διορθωτά: η λέξη είναι “νομιμότερον” και όχι μονιμότερον· να ξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε!

Καλημέρα σας και καλή ακρόαση:

Παραχωρήθηκε το… «παραχωρημένο» Στρατόπεδο Μαρκοπούλου, που ας ελπίσουμε πως κάποια στιγμή θα δεήσομε να το δούμε όπως η πλειοψηφία των Χανιωτών επιθυμεί: ένα πάρκο αναψυχής αλλά κυρίως ένα πνεύμονα πρασίνου μέσα στην πόλη μας που δυστυχώς της λείπουν  τέτοιοι πνεύμονες!

Ο πάλαι ποτέ Δημοτικός Κήπος μετατράπηκε σε Πάρκο, και σε λίγο καιρό θα δούμε και τα… απόνερα αυτής της μετατροπής· θα το καταλάβουν οι… παλαιότεροι Χανιώτες, μιας και οι νεότεροι δεν θα έχουν μέτρο σύγκρισης!

Ωστόσο, το σημερινό θέμα έχει να κάνει με την εξέλιξη για το Μαρκοπούλου! Λένε ότι αυτός που έχει καεί στον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι· σε αυτήν τη φάση βρισκόμαστε!

Το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλάκις σε αυτόν εδώ τον τόπο, όπως έχουμε δει πολλάκις και κορδέλες να κόβονται και να ξανακόβονται αλλά τα όποια έργα να μην τελειώνουν· ποια κατάρα μας κατατρέχει άραγε;

Ακούγεται πως ο χώρος θα λειτουργήσει… προσωρινά ως πάρκινγκ· όντως τα Χανιά έχουν μεγάλο πρόβλημα με τις θέσεις στάθμευσης!

Αν ισχύει κάτι τέτοιο, προβλέπω ότι αυτό το… προσωρινό πάρκινγκ θα… νομιμοποιηθεί και καλά ξέτελα!

Όσο για την… τελική κορδέλα του… όποιου Πάρκου, έχω την αίσθηση ότι θα την κόψουν κάποια στιγμή, κάποιων τα εγγόνια!

 

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 26.4.2023) 

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΆΓΙΕ ΜΟΥ  ΓΙΩΡΓΗ ΑΦΕΝΤΗ ΜΟΥ, ΟΜΟΡΦΟΚΑΒΑΛΑΡΗ - ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ - ΑΛΛΟ ΤΟ ΒΕΛΓΙΟ ΑΛΛΟ Η ΕΛΛΑΔΑ - ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

 

 

         ΆΓΙΕ ΜΟΥ  ΓΙΩΡΓΗ ΑΦΕΝΤΗ ΜΟΥ, ΟΜΟΡΦΟΚΑΒΑΛΑΡΗ

 

Του Αγίου Γεωργίου προχθές, Κυριακή 23 Απριλίου, και ο νους μου, ενώ πήγαινα στη Χάρη του στον Νίππο, ταξίδευε στη Λύδδα της Παλαιστίνης, όπου ο τάφος του και ο μεγαλόπρεπος ναός του. Και βέβαια στο τραγούδι του, όπως μου το πρωτόπε η μάνα μου ένα χειμωνιάτικο βράδυ δίπλα στην παραστιά -θα ’μουν δε θα ’μουν πέντε χρονών… Για το πώς έσωσε τη βασιλοπούλα και σκότωσε τον Δράκοντα που δεν άφηνε “σταλιά νερό να κατέβει στη Χώρα”…

«Το πρωί μεταφορά από τα Ιεροσόλυμα στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ. Στη διαδρομή θα σταματήσουμε στη Λύδδα, όπου βρίσκεται η Μονή και ο Τάφος του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου». Αυτά έγραφε το πρόγραμμα της 8ης (τελευταίας) μέρας της προσκυνηματικής εκδρομής στους Αγίους Τόπους, που διοργάνωσε η Μητρόπολη Κισσάμου και Σελίνου (23-30 Αυγούστου 2011) και στην οποία συμμετείχα. Ήθελε γύρω στις δυο ώρες να ξημερώσει, θυμάμαι, όταν φτάσαμε. Η πόλη, οι κάτοικοι της οποίας είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία μουσουλμάνοι, κοιμούνται τον ύπνο του Δικαίου. Φύλακας άγγελος της (τους) ο συμπολίτης τους Άγιος που δεν κάνει διακρίσεις και προστατεύει τόσο τους λίγους χριστιανούς, όσο και τους πολλούς μουσουλμάνους. Τον έχουν σε μεγάλη υπόληψη και τον σέβονται, λέει, ξεχωριστά οι τελευταίοι. Και γιατί είναι ο πιο… διάσημος χωριανός τους. Εδώ, βλέπετε, λένε ότι γεννήθηκε από πατέρα Καππαδόκη και μητέρα Παλαιστίνια το 275 μ.Χ. κι εδώ έφεραν και εναπόθεσαν το λείψανό του, μετά τον μαρτυρικό του θάνατο το 303 μ.Χ. Μα και γιατί στάθηκε παλικάρι και δεν αρνήθηκε την πίστη του, αλλά και γιατί βοηθούσε όλους όσοι βρίσκονταν σε ανάγκη, τον σέβονται οι ντόπιοι. Μείναμε δεν μείναμε 15 λεπτά της ώρας εδώ. Ίσα-ίσα για να προσκυνήσουμε τον τάφο του και ν’ ανάψουμε ένα κερί στην εικόνα του, που τον δείχνει αστραφτερό, όπως πάντα, ανάμεσα στον πατέρα του, τον Άγιο Γερόντιο και στη μητέρα του, την Αγία Πολυχρονία. “Βοήθεια μας!”. Η φράση, σε άπταιστα ελληνικά απ’ τον νεαρό μουσουλμάνο που μας είχε ανοίξει την πόρτα, όταν φεύγαμε…

«Άγιε μου Γιώργη, αφέντη μου, όμορφοκαβαλάρη,/ που ’σαι ζωσμένος στο σπαθί και στ’ αργυρό κοντάρι./ Στην Χάρη και στη Δόξα σου, ήρθα ν’ αναθιβάλω/ για το θεριό που σκότωσες τον δράκο τον μεγάλο». [...]/ «Ξύπνα δα Αη Γιώργη μου, που μου ’πες μη φοβούμαι,/ κι αν το σκοτώσεις το θεριό θεού παιδί λογούμαι»/ Σηκώνεται ανατολικά και κάνει τον σταυρό ντου/ και παίζει πρώτη κονταριά και κόβει το λαιμό ντου./ Από τη μέση την αρπά ξεκάπουλα την βγάνει/ και πειρουνίζει τ’ άλογο στση μάνας τζη την πάει./ Ο αφέντης τση εκάθοντο απάνω στο παλάτι,/ και έσταζε τ’ αχείλι ντου το άδολο φαρμάκι./ Κι η μάνα τζη εκάθοντο πάνω στο παραθύρι/ κι έσταζε το αχείλι τζη φαρμάκι στο ποτήρι./ “Αν σε ξεμίστεψε άνθρωπος να του χαρίσω πόλη/ κι αν σε ξεμίστεψε άγιος να χτίσω μοναστήρι”./ “Δεν με ξεμίστεψε άνθρωπος να του χαρίσεις πόλη,/ μόν’ με ξεμίστεψε άγιος ο Μέγας Αη Γιώργης”/ Με τα κατάρτια το κερί και με τ’ ασκιά το λάδι/ και με τα τρυγοκόφινα το σερνικό λιβάνι». Οι πρώτοι και οι τελευταίοι στίχοι απ’ το τραγούδι του Αη Γιώργη, όπως μου το πρωτόπε η μάνα μου (το κατέγραψα το 1977).

ΚΑΙ...  ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ «Βιόλα τ’ Απρίλη άνθισε, τον κήπο μου στολίζει,/ μ’ αρώματα μεθυστικά ο τόπος πλημμυρίζει.// Γαριφαλιά και καντιφές, βιολέτα και κοράλι/ με ένα σου χαμόγελο ανθίσανε και πάλι». Χρώματα και αρώματα του Απρίλη στις δυο σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας. «Έστησ’ ο έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη/ κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα». Και οι πρώτοι στίχοι του Διονυσίου Σολωμού απ’ το Γ’ σχεδίασμα των “Ελεύθερων πολιορκημένων”, στον νου μου. Το έχω ξαναγράψει. Στάζουν ποίηση οι μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη.

- ΑΛΛΟ ΤΟ ΒΕΛΓΙΟ ΑΛΛΟ Η ΕΛΛΑΔΑ  «Ενώ 2,5 χρόνια γίνονται έρευνες από τις βελγικές αρχές και πουθενά δεν έχει μαθευτεί το όνομα της, η μία της φωτογραφία, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, έγινε φέιγ βολάν σε όλο το ελληνικό διαδίκτυο». Για τη γνωστή υπόθεση που “παίζεται” ως πρώτη είδηση στην τηλεόραση εδώ και μέρες ο λόγος από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ Νίκο Ανδρουλάκη σε προεκλογική του ομιλία. Άλλο το Βέλγιο, άλλη η Ελλάδα...

ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ Τρέχω, τρέχεις, τρέχει, τρέχουμε, τρέχετε, τρέχουν… Όλοι μαζί όλων των κομμάτων και των κομματιδίων κλίνουν σε ενεστώτα χρόνο το ρήμα, κλείνοντας τα μάτια στους ψηφοφόρους. Αγρόν, ωστόσο, αγοράζει η πλειοψηφία ή μου φαίνεται.

 

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 25.4.2023)  

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid097WR953ePtuGXn6P7W5CZXc1otP5k4rRt7rUNNNPT7A3G3566BzKFH3MEph9WmaJl

 https://www.haniotika-nea.gr/agie-moy-giorgi-afenti-moy-omorfokavalari/

ΧΡΥΣΑ

 ΟΤΑΝ ΤΟ "ΜΙΛΑ" ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΞΗ

 

 

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

Στην ταινία «Τρέξε Λόλα τρέξε», η ηρωίδα πρέπει μέσα σε 20 λεπτά να βρει ένα μεγάλο ποσό για να σώσει τον αγαπημένο της. Ανάλογα με τις τρεις διαφορετικές εκδοχές μικρογεγονότων, η έκβαση αλλάζει. Αυτό είναι το τυχαίο. Όπως συμβαίνει και στη ζωή: μια κίνηση στο δρόμο μπορεί να μας κάνει να χάσουμε το αεροπλάνο που θα πέσει και να γλιτώσουμε, ένα στρίψιμο στο τιμόνι που για δευτερόλεπτα δεν έγινε να μας στείλει στα θυμαράκια.

Στη φύση ισχύουν άλλοι κανόνες. Μια ξαφνική καταιγίδα αγνοεί τις καταστροφές που μπορεί να προκαλέσει και τα πουλιά που κουτσουλάνε πάνω στο αυτοκίνητο ή στο μπαλκόνι δεν ξέρουν αν τα είχαμε πλύνει πριν. Οι άνθρωποι όμως ξεχωρίζουν από τα ζώα γιατί διαθέτουν συνείδηση, ΑΤΟΜΙΚΗ και όχι εξ αδιαιρέτου, και με την ηθική έννοια της διάκρισης του καλού και του κακού και ως επίγνωση των συνεπειών που έχουν οι πράξεις τους. Ο στιγματισμός των θυμάτων, ειδικά τα παλιότερα χρόνια και η ατιμωρησία με νομικά τερτίπια, συχνά διευκόλυνε και δυστυχώς συνεχίζει να διευκολύνει όσους θέλουν να ασκήσουν την εξουσία τους με τη βία.

Ο βιαστής και ο κακοποιητής λοιπόν κυκλοφορούν στα πάρκα και στα σαλόνια, στις φαβέλες της Βραζιλίας και στα πλατό του Χόλιγουντ, στα τρένα της Ινδίας και τα λιβάδια της Προβηγκίας. Δεν έχει ταυτότητα γεωγραφική, ταξική ή ιδεολογική, παρά μόνο ένα ακρωτηριασμένο εγώ από διάφορες συνθήκες και έναν πρησμένο λαιμό από τότε που κατάπινε με τη σέσουλα τα πρότυπα και στερεότυπα του ανδρισμού που μετριέται με τη συλλογή από γκόμενες. Τα σώματα που σαρώνονται από ανεπιθύμητες ορέξεις, οι ψυχές που σχίζονται σαν λεπτό ύφασμα, οι ζωές που σαν κλεψύδρα αδειάζουν λεπτό το λεπτό, συμπαρασύρουν και τα στόματα που κλείνουν από ντροπή. Κάθε φορά όμως που το «μίλα» γίνεται πράξη, όταν βρίσκει το κουράγιο να σταθεί στα πόδια της η σακατεμένη αυτοεκτίμηση, ανοίγει και η μέχρι τοτε σφαλιστή πόρτα για ένα νέο ταξίδι στην ελευθερία αλλά κυρίως στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

 

Ανάρτηση της Χρύσας στο Φέισμπουκ...  Ο τίτλος δικός μου

 

ΠΟΙΗΣΗ

ΤΟ ΤΑΞΙΜΟ ΤΟΥ ΑΗ ΓΙΩΡΓΗ

 Καβάλα στο άσπρο του άλογο 

φτάνει κι εφέτος, 

εν ώρα λειτουργίας, 

όπως κάθε χρόνο. 

Θαμπώνονται οι κοπελιές, 

έτσι όπως τον βλέπουν 

να μπαίνει στην εκκλησιά του, 

να κάνει τον σταυρό του, 

να προσκυνά την εικόνα του Χριστού, 

ν’ ανάβει κερί 

και να πιάνει τη θέση του 

στο αναλόγιο του αριστερού χορού.

Τροπαιοφόρος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος, 

πρεσβεύω Χριστώ τω Θεώ

σωθήναι τας ψυχάς υμών.

Τάξιμό του να ψάλλει,

την ημέρα της γιορτής του, 

σε πρώτο πρόσωπο, 

μετά τη μικρή είσοδο,

το απολυτίκιό του.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

("Τα χελιδόνια του μοναχού", Β΄¨Εκδοση, "Πυξίδα της Πόλης"), 2020 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Και μνημόσυνο,τα χρόνια του Γεωργίου Στ. Κατσαμάκη και η κηδεία του Γεωργίου Π. Κοτσιφάκη στον Νίππο, εφέτος ανήμερα της Χάρης του Χωριανού μας Άη Γιώργη, του Άη Γιώργη της Πλατέας...

 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΒΡΥΣΣΩΝ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ

Η ΕΥΔΟΚΙΑ ΣΚΟΡΔΑΛΑ - ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

 

 

 

Καλοί μου φίλοι Χριστός Ανέστη!

Η επίσκεψη της πολυβραβευμένης συγγραφέα Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη στο Γυμνάσιο Βρυσών Αποκορώνου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, το θέμα του σημερινού πρώτου μεταπασχαλινού Παιδότοπου.

Για μια ξεχωριστή Δράση κάνει λόγο στο… εν είδει ρεπορτάζ κείμενό της η υπεύθυνη για την επίσκεψη καθηγήτρια Κατερίνα Κλωθάκη. Ολοφάνερος ο ενθουσιασμός των παιδιών των τάξεων (Α’ και Γ’) που συμμετείχαν, όπως φαίνεται στα κείμενα που φιλοξενούνται. Ενθουσιασμένη ωστόσο από την επικοινωνία της με τα παιδιά αλλά και γενικότερα απ’ τη φιλοξενία του Συλλόγου Διδασκόντων (διευθυντής του Σχολείου ο γνωστός για τις πολυποίκιλες δραστηριότητές του Χαράλαμπος Κουτσουπάκης) δηλώνει και η ίδια η συγγραφέας… 

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος - λογοτέχνης

ΓΙΟΡΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΜΑΣ

Με αφορμή την γιορτή του παιδικού βιβλίου είχαμε την μεγάλη χαρά και τιμή να γνωρίσουν οι μαθητές μας από κοντά την καταξιωμένη συγγραφέα κ. Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη, την Τρίτη 4 Απριλίου στο φιλόξενο σχολείο μας.

Αφού πρώτα είχαμε διαβάσει τα περισσότερα έργα της και αξιοποιήσαμε το μυθιστόρημά της ”ΜΕ ΛΕΝΕ ΕΛΠΙΔΑ” ως παράλληλη λογοτεχνική μελέτη στο μάθημα της ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, οι μαθητές του Γυμνασίου μας είχαν δημιουργικές απορίες. Όπως η ίδια μας εξήγησε το παιδικό βιβλίο γιορτάζει ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, κάθε φορά που ζεσταίνει τα χέρια και την ψυχή ενός παιδιού! Έπειτα από την όμορφη αλληλεπίδραση που είχε η κυρία Ευδοκία με τους μαθητές και την υπομονετική ανταπόκριση σε όλες τις ερωτήσεις τους, παρουσίασε όλα τα στάδια γραφής ενός λογοτεχνικού ποιητικού πονήματος μέχρι την τελική του μορφή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπήρξε για την επιλογή των θεμάτων και των ηρώων της με τον Αστερούλη , τον Ευτύχη, τον Λυκούργο , την Γιασεμιά, το Παράξενο Γαϊτανάκι και την Ελπίδα να πρωταγωνιστούν στις ερωτήσεις τους και σαν επίδοξοι συγγραφείς λαχταρούσαν να μάθουν για το ΠΩΣ και το ΓΙΑΤΙ καθε ομορφοπλασμένης και επιδέξια εικονογραφημένης ιστορίας. Το παιδικό βιβλίο, το παραμύθι, δεν αποκοιμίζει τα παιδιά αλλά παρηγορεί τους μεγάλους ως παραμυθία που δίνει απαντήσεις και διεξόδους. Η χαρά των παιδιών από αυτήν την εμπειρία αποτυπώθηκε σε ζωγραφιές ,ποιήματα και σκέψεις, σαν να δόθηκε μια όμορφη αφορμή και έμπνευση με τη ζεστή αυτή προσέγγιση.

 

 

 

Ένα ΜΕΓΑΛΟ Ευχαριστώ στην κυρία Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη και πολλές ευχές να συνεχίσει να είναι τόσο δημιουργική για τα παιδιά που χρειάζονται το καλό βιβλίο!

Η υπεύθυνη της Δράσης καθηγήτρια

Κατερίνα Κλωθάκη (φιλόλογος)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Δράση συμμετείχαν οι τάξεις Α1, Α2, Γ1 και Γ2

Πίστευα ότι τα βιβλία δεν μπορούν να σε βοηθήσουν μέχρι που ήρθε η κυρία Ευδοκία στο σχολείο μας,μια πολύ γλυκιά κυρία. Την συμπάθησα πολύ, μας μίλησε για τα βιβλία της και μπορούσες να δεις ξεκάθαρα την αγάπη της για εκείνα! Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που είναι γραμμένα τα βιβλία της .Μας διάβασε ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημά της “Με λένε Ελπίδα” και μας άγγιξε όλους

Ξεφύλλισα τον “Ευτύχη και το ουράνιο τόξο” που δίνει ελπίδα στα παιδιά ήρωες ...που παλεύουν με τον καρκίνο… ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ,ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ είναι το μήνυμα του Ευτύχη ...και δίνει κουράγιο στα παιδιά για να μην τα παρατάνε.

Ναι υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή μα όταν τις ξεπεράσουμε όλα θα είναι πιο όμορφα ....

Από τον Αστερούλη,το πρώτο της βιβλίο μέχρι και τον Λυκούργο ,τον Ευτύχη την Ελπίδα, τη γιασεμιά… όλοι οι ήρωες των βιβλίων της μας άγγιξαν με τα μηνύματά τους.

Φιλιώ Νιολάκη (Γ2)

Η Γιορτή Παιδικού βιβλίου μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά μια συγγραφέα που μιλάει στις ψυχές των παιδιών ,κι όχι μόνο με τα βιβλία της,την κυρία Ευδοκία Κακατσάκη .

Ένιωσα σαν τυχερός δημοσιογράφος που κάθε μου απορία απαντήθηκε ...

Όταν μας εξομολογήθηκε ότι άρχισε να γράφει από την Α’ Γυμνασίου ..άρχισα να σκέφτομαι ότι είναι πολύ ωραίος τρόπος έκφρασης και αποφάσισα να μην αγχωθώ ξανά στη δημιουργική γραφή,μετά από κάθε λογοτεχνικό κείμενο που μας ζητάει η καθηγήτριά μας .

Η συζήτηση μας κύλησε πολύ όμορφα και δημιουργικά και χάρηκα πολύ όταν μας είπε ότι ετοιμάζει και άλλα έργα ....και πως εμπνέεται από κάθε τι....μα εγώ κατάλαβα ότι γράφει με την καρδιά της γι αυτό κάθε της έργο ''μιλάει '' στην καρδιά των νέων .

Με το παιδικό βιβλίο τα παιδιά κατανοούν πιο ρεαλιστικά τα θέματα που τους απασχολούν ,για την αξία της φιλίας ,της μοναδικότητας ,της προσφοράς ,την αξία της υγείας και την αγωνιστικότητα..που πρέπει να έχουμε στις δυσκολίες.

Πολύ πλούσια η θεματολογία και η έμπνευση της κυρίας Ευδοκίας και έγινε και η ίδια έμπνευση για όλους εμάς που καταλάβαμε ότι η μελέτη βιβλίων μας αποφορτίζει και είναι μια δημιουργική αλληλεπίδραση ..Ανυπομονώ να διαβάσω και τα νέα έργα της ...!Σας ευχαριστώ κυρία Ευδοκία

 Μάριος Παγώνης (Α2)

Η γνωριμία μας με την συγγραφέα κ. Ευδοκία Σκορδαλά-Κακατσάκη είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μιας και είναι ένας πολύ καλός και αισιόδοξος άνθρωπος και μου πέρασε πολλά μηνύματα μιλώντας μας για τα βιβλία της. Αυτό που με εξέπληξε αρκετά ήταν πως μας είπε ότι εμπνέεται από ο,τιδήποτε. Όπως από στίχους τραγουδιών, ακόμη και από τα όνειρά της! Βέβαια, το σπουδαιότερο και σημαντικότερο μέρος της συζήτησης με την κυρία Κακατσάκη ήταν όταν ανταποκρίθηκε στην ερώτηση μιας συμμαθήτριάς μου “Πιστεύετε ότι το διαδίκτυο είναι σύμμαχος ή αντίπαλος του βιβλίου;” και η συγγραφέας μας είπε ότι το διαδίκτυο ωφελεί πολλαπλά τους ανθρώπους, καθώς μπορούμε να αγοράζουμε και να διαβάζουμε βιβλία, αλλά μας αλλοτριώνει κιόλας και ότι γι αυτόν τον λόγο όταν κρατάς το βιβλίο και το ξεφυλλίζεις νιώθεις καλύτερα. Κάπως έτσι κι εγώ διαπίστωσα ότι το βιβλίο είναι ένα παράθυρο στον κόσμο και προσφέρει ηθική και πνευματική καλλιέργεια. Επίσης έχω ακούσει ότι όσα βιβλία έχεις διαβάσει, τόσες ζωές έχεις ζήσει!

Εμμανουέλα Ανδρεαδάκη (Α1)

 Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 22.4.2023) 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ - ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ Η ΑΝΟΙΞΗ, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ, ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ)

 

«Αν επιμένω να θυμάμαι/ δεν είναι για να βρω δικαιολογίες/ που μιλώ όλο με ίδιες λέξεις παλιωμένες./ Και τι θαρρείς πως είναι οι καινούργιες./ Μια πρόσκαιρη παιδιάστικη απείθεια στις παλιές.// Αν επιμένω να θυμάμαι/ δεν είναι σώνει και καλά φυγομαχία/ ούτε κι αποτραβήχτηκα σε τίποτα ερημιές./ Περνάει κόσμος και κοσμάκης από κει./ Ό,τι θυμάμαι θεωρείται/ από τις πλέον κεντρικές περιφέρειες.// Για λίγη ελπίδα για λίγη ανανέωση/ θυμάμαι./ Τα μπούχτισα όλ’ αυτά που θα/ κουάξ τελεύ κουάξ ηλί ανυπερθέτως». Οι τρεις τελευταίες στροφές από το ποίημα “Της Διακαινησίμου” της Κικής Δημουλά (από την ποιητική της συλλογή “Η εφηβεία της λήθης”, 1994).

Και οι παραπάνω στίχοι της κορυφαίας σύγχρονης Ελληνίδας ποιήτριας, που κατοικοεδρεύει εδώ και τρία χρόνια στον Επουράνιο Παρνασσό, στον νου μου, σαν συνέχεια των όσων ένιωσα κι εφέτος, τις μέρες της Μεγαλοβδομάδας. Εν είδει “απολογίας”. Μαζί μ’ αυτούς ένα απόσπασμα απ’ τον πρόλογο που έγραψε στο διήγημά του “Λαμπριάτικος Ψάλτης”, ο Άγιος των Ελληνικών Γραμμάτων, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. «Το επ’ εμοί ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε, ιδίως δε κατά τας πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας, να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη». Πατρίδα μας τα παιδικά μας χρόνια… 

Εκεί επιστρέφουμε. Εκεί επιστρέφω, «ιδίως κατά τας πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας». Αλλά και πολλά βράδια. «Πολλά βράδια,/ λίγο πριν κλείσω τα μάτια,/ πιάνω την ψυχή μου απ’ το χεράκι/ “στράτα στρατούλα”, της λέω -και την βγάζω βόλτα στα παιδικά λημέρια:/ στην αυλή των βασιλικών και του ασβέστη,/ στην τζανεριά του Αγίου Πνεύματος, στα φτερά ενός μικρού σπουργίτη,/ στον βολβό ενός κρίνου...// Κάπου εκεί με βρίσκει/ το κουδούνισμα της άλλης ημέρας./ Πρέπει να ξαναγίνω μεγάλος». Τα που γράφω στο ποίημά μου “Πολλά βράδια” (βλ. ποιητική συλλογή “Όταν γίνεις ποίημα”, εκδ. “Πυξίδα της Πόλης”, 2013).

Χριστός ανέστη, φίλες και φίλοι! Παρασκευή της Διακαινισίμου σήμερα και οι πρώτες μεταπασχαλινές Στάσεις… Σαράντα μέρες, απ’ την νύχτα της Ανάστασης μέχρι το μεσημέρι της παραμονής της Ανάληψης με το “Χριστός ανέστη” και το “Aληθώς ανέστη” χαιρετιόμαστε στα μικράτα μου... 

ΚΑΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ Η ΑΝΟΙΞΗ «Λεμονανθοί, ρόδα, μερθιές, κρινάκια, μαχαιρίδες,/ τση Λαμπρανάστασης ευκές πέμπουν κι αντιλαψίδες». Πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα η άνοιξη, μας λέει σε μια παλιά, διαχρονική μαντινάδα του ο εκ των κορυφαίων διαλεκτοφώνων ποιητών του νησιού μας Κωστής Λαγουδιανάκης. Ακόμα κι όταν ο ουρανός κάπου -κάπου μπουρουδιάζει. Εορταστική, αναστάσιμη η όλη ατμόσφαιρα και σήμερα Παρασκευή των Σκολών. Της Ζωοδόχου Πηγής, της Χρυσοπηγής, της Παναγίας του Λουτρού… Χρόνια πολλά στις Ζωές και στις Πηγές που γιορτάζουν. Χρόνια πολλά κι ευλογημένα στις μοναχές της Χρυσοπηγής, που το έχουν μεταμορφώσει σε επίγειο παράδεισο, όπως και στις μοναχές της Μονής του Παρθενώνα στην Κίσσαμο που επίσης πανηγυρίζει. Και βέβαια στα μέλη του Συνδέσμου Πολιτικών Συνταξιούχων της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων που γιορτάζουν…

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ Ο Ιησούς δεν είχε προλάβει να επισκεφθεί την Κρήτη και οι μαθητές του του έλεγαν και του ξαναέλεγαν να κάμει τα αδύνατα δυνατά να περπατήσει στα μέρη της γιατί αλλιώς αδικείται το όμορφο νησί. Ο Χριστός άκουγε σιωπηλός όσα του έλεγαν και στο τέλος χαμογελώντας, όπως το συνήθιζε τους είπε: «Φαντάζεστε πως θ’ άφηνα την Κρήτη αδικημένη; Η Κρήτη δεν αδικείται. Της δίδω την ευκή μου και την ευλογία μου. Εύχομαι να είναι ευλογημένο το χώμα της· το έδαφός της, ακόμη και το πιο πετρώδικο να βγάζει προϊόντα· ό,τι φυτρώνει και σπέρνεται στη γη της να είναι νόστιμο και γλυκό και να μη στεριώσει ποτέ σ’ αυτήν θεριό… Από τότε όσα θεριά ζούσαν στην Κρήτη ψόφησαν και γι’ αυτό σήμερα δεν υπάρχουν ούτε λιοντάρια, ούτε λύκοι, ούτε αρκούδες, παρά μονάχα μικρά φίδια που δεν δηλητηριάζουν και μερικά έντομα». Από το βιβλίο του Βασίλη Χαρωνίτη “Θρύλοι και παραδόσεις για τη μεγαλοβδομάδα και τη Λαμπρή” (Χανιά 2011).

ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ Στην τελική ευθεία για τις Βουλευτικές εκλογές -μόλις 30 μέρες μας χωρίζουν- σχετικές μ’ αυτές οι δυο πρώτες μεταπασχαλινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. «Σε ένα μήνα, φίλε (η) μου την κάλπη θ’ ανταμώσεις/ γι’ αυτό και αποφάσισε την ψήφο πού θα δώσεις», μας λέει στην πρώτη. «Η ψήφος σου σημαντική είναι και το γνωρίζει,/ το μέλλον της πατρίδας σoy, εσύ τ’ αποφασίζεις», μας λέει στη δεύτερη. Για να το γυρίσει στον έρωτα, όπως το συνηθίζει, στην τρίτη: «Στις εκλογές του έρωτα εσένα θα ψηφίζω/ την ψήφο της αγάπης μου, μάτια μου σου χαρίζω», μας λέει.

 

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 21.4.2023)  

https://www.haniotika-nea.gr/patrida-mas-ta-paidika-mas-chronia/