ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Ε1 ΔΗΜ. ΣΧ. ΝΑΥΣΤΑΑΘΜΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΗΡΩΑ ΤΟΝ ΝΕΑΡΟ ΛΕΥΤΕΡΗ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

‘‘Ένα παραµύθι µε ήρωα τον νεαρό Λευτέρη’’, ο τίτλος του σηµερινού Παιδότοπου, που είναι αφιερωµένος στο µέγα γεγονός της Ένωσης της Κρήτης µε την Ελλάδα, την 1η ∆εκεµβρίου 1913. Ναι! Ο κορυφαίος των Ελλήνων Πολιτικών, ο Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος είναι ο µικρός Λευτέρης...
Πολλά συγχαρητήρια και στη γνωστή στους αναγνώστες της στήλης δασκάλα Μαρία Σαπουνάκη και στους µαθητές της. Μου άρεσε πάρα πολύ και η επιλογή του νεαρού Λευτέρη και ο τρόπος που δουλέψατε το παραµύθι σας στην τάξη, καλή µου συναδέλφισσα και καλά µου Πεµπτάκια. 
Και βέβαιο το αποτέλεσµα της συνεργασίας...
Σας ευχαριστώ κι εσάς και βέβαια τον φίλο διευθυντή του Σχολείου Αριστόκριτο (Τάκη) Τωµαζινάκη. 

Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης

Με αφορμή την επέτειο της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα, το Ε1 του Δημοτικού Σχολείου Ναυστάθμου, αποφάσισε να αποδώσει φόρο τιμής στη σημαντική αυτή στιγμή της ιστορίας μας, μέσα από τη δημιουργία ενός παραμυθιού με ήρωα τον νεαρό Λευτέρη. Ξεκινήσαμε με μια σύντομη αναφορά στους λαούς που κατέκτησαν την Κρήτη στο βάθος των αιώνων, για να γίνει αντιληπτό πόσο περιζήτητο ήταν το νησί μας λόγω της στρατηγικής του θέσης, αλλά και πόσο σημαντική ήταν διαχρονικά η έννοια της πολυπόθητης Ένωσης. Έπειτα πήραν τα παιδιά μια μικρή γεύση από τη ζωή και το έργο του σπουδαίου Ελευθέριου Βενιζέλου. Ακολούθησε μια ιδεοθύελλα, όπου ακούστηκαν διάφορες απόψεις, μέχρι να καταλήξουμε στον βασικό σκελετό του παραμυθιού. Έχοντας ως εναρκτήριο ερέθισμα ένα σύντομο προφορικό παραμύθι που μετέφερε στην τάξη ένα παιδί, εργαστήκαμε ομαδικά, με κάθε ομάδα να συνθέτει τη δική της εκδοχή του παραμυθιού.

Με φαντασία, συνεργασία και αγάπη για τον τόπο μας, οι ιστορίες μας ενώθηκαν και συντέθηκαν σε ένα παραμύθι. Κάθε παιδί πρόσφερε τις σκέψεις και τη δημιουργικότητά του για να γεννηθεί αυτή η αφήγηση, που συνοδεύεται από τις ζωγραφιές τους, αποτυπώνοντας τα όνειρα και τους αγώνες για την ελευθερία και την Ένωση μέσα από τα μάτια και την ψυχή τους.

Με χαρά και περηφάνια, σας παρουσιάζουμε μέσω του παραμυθιού τη δική μας εκδοχή για την Ένωση της Κρήτης με κεντρικό ήρωα τη σημαντικότερη προσωπικότητα του τόπου μας, τον Ελευθέριο Βενιζέλο!

Η δασκάλα του τμήματος Μαρία Σαπουνάκη και οι μαθητές: ΕυθύμηςΑγαλιανός, Γιώργος Αναστασάκης, Γιώργος Βλάχος, Μιχαήλ Γάλλος, Σπύρος Ζάχος,Αναστασία Κατσαρέα, Σωτήρης Κοτζακιώτης. Ιωάννα Μαρεντάκη, Λεωνίδας Μηνουδάκης,,Κατερίνα Παλαιολόγου,Νίκος Παπαλάς,Ευχαριστή Στεφανουδάκη. Γρηγόρης Χαριτάκης

Ο Λευτέρης και η βέρα της Παναγιάς

«Ήταν μια ήσυχη νύχτα του χειμώνα, στην καρδιά της Κρήτης. Ο νεαρός Λευτέρης, ήταν δεν ήταν δεκαέξι χρονών, γεμάτος αγάπη για την πατρίδα του και αγωνία για το μέλλον της, δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Η σκέψη της απελευθέρωσης της αγαπημένης του Κρήτης από τους Οθωμανούς δεν έφευγε από το μυαλό του και η ψυχή του λαχταρούσε να δει τον τόπο του ενωμένο με τη μητέρα Ελλάδα.

Εκείνη τη νύχτα λοιπόν, με μάτια δακρυσμένα, γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και ψιθύρισε με όλη τη δύναμη της ψυχής του: «Παναγιά μου, εσύ που προστατεύεις τους πονεμένους, βοήθησε την αγαπημένη μου Κρήτη. Ξέρεις τους αγώνες της. Γνωρίζεις τα βάσανά της. Βοήθησέ την να βρει το δρόμο της προς την ελευθερία, να σπάσει τα δεσμά της σκλαβιάς και να ενωθεί με την Ελλάδα που τόσο αγαπά. Φώτισε κι εμένα να βρω τρόπο να τη βοηθήσω».

Όλο το βράδυ προσευχόταν και με αυτές τις σκέψεις τα βλέφαρά του βάρυναν και αποκοιμήθηκε με την εικόνα της Παναγίας αγκαλιά, το πρόσωπο του γεμάτο αγωνία και την καρδιά του σφιγμένη. Εκεί, μέσα στο όνειρό του, ένιωσε μια απαλή παρουσία να τον πλησιάζει. Ήταν η Παναγία, ήρεμη με ένα βλέμμα γεμάτο καλοσύνη και σοφία κι ένα λαμπερό φωτοστέφανο στο κεφάλι της.

Η Παναγία έσκυψε κοντά στον Λευτέρη... κάτι κρατούσε σφικτά στη χούφτα της... με μια κίνηση, πέρασε στο δάχτυλο του αριστερού του χεριού ένα δαχτυλίδι, μια ολόχρυση βέρα με έναν σκαλιστό σταυρό. Ο Λευτέρης ένιωσε μια γαλήνη να τον πλημμυρίζει, όμως δεν μπορούσε να καταλάβει. Κοίταξε το δαχτυλίδι και με φωνή σιγανή και γεμάτη απορία ρώτησε: «Παναγιά μου, τι είναι αυτό, αρραβώνας; Υπόσχεση ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα; Ή μήπως είναι χαλκάς; Προειδοποίηση για μια καινούρια συμφορά... μια νέα σκλαβιά;»

Τον κοίταξε αμίλητη...Τα μάτια της γεμάτα καλοσύνη... «Αρραβώνας ή χαλκάς;» φώναξε ξανά μα δεν πήρε απάντηση... Η Παναγία άρχισε να απομακρύνεται... κάτι ψιθύρισε, αλλά τα λόγια της χαθήκαν στον αέρα... ξύπνησε μόνος... το μόνο που είχε ακόμη στο χέρι του ήταν το δαχτυλίδι...

Από εκείνη τη νύχτα, ο Λευτέρης κρατούσε το δαχτυλίδι σαν ιερό φυλαχτό. Ήξερε... κατάλαβε ότι το μέλλον της Κρήτης δεν ήταν ξεκάθαρο και ότι έπρεπε ο ίδιος και όλοι οι Κρητικοί να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Το δαχτυλίδι έγινε σύμβολο της υπόσχεσης για ελευθερία, αλλά και μια υπενθύμιση ότι το μέλλον κρύβει κινδύνους. Στα μάτια του Λευτέρη, αυτό ήταν το μεγάλο νόημα στην κίνηση της Παναγίας: να δώσει ελπίδα και θάρρος, αλλά και να αφήσει την ευθύνη στα χέρια των ανθρώπων.

Με αυτό το δαχτυλίδι σφικτά στο χέρι, ο Λευτέρης μεγαλώνοντας δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει για την αγαπημένη του Κρήτη και την Ένωση με την Ελλάδα... θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να οδηγήσει τα πράγματα εκεί που ήλπιζε.. Γεμάτος από πίστη, θα ξεκινούσε έναν αγώνα που θα καθόριζε το μέλλον της Κρήτης μα και της Ελλάδας ολόκληρης....»

Χανιώτικα νέα (Σάββατο. 30 Νοεμβρίου 2024)