Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2025

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ(Α) ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ: "T΄ΑΗΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΡΟΥΣ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ(Α) Κακατσάκης * (Χανιώτικα νέα" Σάββατο, 20.9.2025) 


Πριν από λίγες μέρες στο κατάμεστο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου της Πόλης μας είχα τη χαρά να παρακολουθήσω τη μουσική παράσταση του Σταμάτη Κραουνάκη
“Τ΄ αηδόνια του θέρους”. Και την αποκαλώ παράσταση και όχι συναυλία γιατί πρώτα απ’ όλα αυτό ήταν. Από το στήσιμο της σκηνής και τον φωτισμό της που παρέπεμπε σε θεατρική παράσταση, την αμφίεση των καλλιτεχνών, αλλά και τη σκηνική τους παρουσία, που φάνταζε συνάμα χορογραφημένη και αυθόρμητη, την επιλογή αλλά και τη διαδοχή των τραγουδιών, καταλάβαινες πως δεν είναι μια συνηθισμένη συναυλία. Είναι μια γιορτή για τη μουσική με τρόπο σοβαρό αλλά ταυτόχρονα και χιουμοριστικό, αριστοφανικό. Μια γιορτή που ενώνει το παραδοσιακό με το μοντέρνο, τα δημοτικά και τα ρεμπέτικα με την Βέμπο και τη τζαζ μουσική, αλλά και το κοινό με τους καλλιτέχνες.

Χαρακτηριστική η στιγμή όπου κατά τη διάρκεια του τραγουδιού “Το φεγγάρι κάνει βόλτα” οι ερμηνευτές κατέβηκαν από τη σκηνή, χόρεψαν και έγιναν ένα με τον κόσμο. Ακόμα, σαν “παράβαση” από αριστοφανική κωμωδία ο Σταμάτης Κραουνάκης, όπως συνηθίζει, δεν παρέλειπε να αφήνει τα κοινωνικοπολιτικά του σχόλια με καυστικό τρόπο για την εποχή που διανύουμε.

Σε αυτή τη γιορτή, λοιπόν. ακούσαμε μια πληθώρα τραγουδιών που απλώνονται σε πολλά και εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους είδη μουσικής. Μερικά από αυτά το “Δε με νοιάζει” (Μουσική: Μίμης Πλέσσας, στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος}, το “Σαββατόβραδο” του Μίκη Θεοδωράκη που ερμήνευσαν για πρώτη φορά ο Στέλιος Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα και ξενόγλωσσα τραγούδια όπως το “Summertime” και το “I Put a Spell on You”… Το τελευταίο ερμηνευμένο σε συνδυασμό με ένα από τα αγαπημένα μου του δημιουργού, το “Ανθρώπων Έργα”, συνδυασμός που λάτρεψα από όταν τον είδα για πρώτη φορά στην εκπομπή “Μουσικό Κουτί” και χάρηκα που το απόλαυσα και ζωντανά.

Παράλληλα, ο μεγάλος τραγουδοποιός δεν παρέλειψε να ερμηνεύσει μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του όπως το “Φίλα με”, τα “Κόκκινα γυαλιά” και το “Όταν έχω εσένα” αλλά και κρυφά διαμάντια από την πλούσια δισκογραφία του, όπως το παλαιότερο “Μην πας” και το “Αγκάλιασε με” που γράφτηκε πρόσφατα για την ταινία “Ο Νόμος του Μέρφυ”. Όλα αυτά σε ένα προσεγμένο και γεμάτο πρόγραμμα 2,5 ωρών, υπέροχα εκτελεσμένο από τη δεκαμελή ομάδα που βρισκόταν στη σκηνή παίζοντας έγχορδα, πλήκτρα, κρουστά και ερμηνεύοντας όλα, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, όπως και οι συνεργάτες του, με πάθος, ενέργεια, θεατρικότητα και αυθορμητισμό.

Έτσι “Τ΄αηδόνια του Θέρους” αποτέλεσαν το ιδανικό αποχαιρετισμό αυτού του καλοκαιριού, καθώς μέσα σε λίγες ώρες μαζί τους συγκινηθήκαμε, χαρήκαμε, γιορτάσαμε, νοσταλγήσαμε, προβληματιστήκαμε, χορέψαμε και τραγουδήσαμε, ενωθήκαμε. Η παράσταση ολοκληρώθηκε με το τραγούδι “Αυτή η νύχτα μένει” υπέροχα ερμηνευμένο από τον συνθέτη του να μας παροτρύνει να ζούμε το ταξίδι...

Σημείωση: O Βαγγέλης Θ(Α) Κακατσάκης είναι φοιτητής του Παιδαγωγικού τμήματος Δ. Ε. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2025

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΜΕ ΤΑ ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ

ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Φίλες και φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο και καλώς βρεθήκαµε ύστερα από τρεις εβδοµάδες!
Χρώµατα και αρώµατα µιας άλλης εποχής, πολύ µακρινής µα και πολύ κοντινής ταυτόχρονα, στον σηµερινό πρώτο της φετινής σχολικής χρονιάς Παιδότοπο. Με κείµενα και εικόνες από το βιβλίο «Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ για την πρώτη ∆ηµοτικού», το γνωστό «αναγνωστικό µε τα καραβάκια» που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1982 κι έµεινε να διδάσκεται µέχρι το σχολικό έτος 2005-06! Ο Α. Βελαλίδης, ο Κώστας Καλαπανίδας και ο Ν. Κανάκης, οι συγγραφείς του και η Ε. Μωραΐτη η εικονογράφος του. Χείµαρρος οι αναµνήσεις απ’ τα χρόνια που υπηρέτησα τη ∆ασκαλοσύνη. 
Καλή σχολική χρόνια σε µαθητές και δασκάλους.
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος- λογοτέχνης 
δάσκαλος - λογοτέχνης


Η βούρτσα του παππού


Ο μπαρμπα-Γιάννης με μια βούρτσα

ασπρίζει τη μάντρα της αυλής.

Από κοντά κι ο Γιαννάκης,

το εγγονάκι του.

- Δώσε μου κι εμέγα τη βούρτσα, παππού.

Ο παππούς τού δίνει τη βούρτσα.

Πρόσεχε μη λερώσεις την μπλούζα σου.

Ο Γιαννάκης δεν μπορεί να σηκώσει τη βούρτσα.

- Είναι βαριά, παππού, λέει.

- Άμα μεγαλώσεις, αγόρι μου, θα είναι ελαφριά.

Η γιαγιά και η εγγονή της




Να τη πάλι απόψε

στο κοντό σκαμνί της

η γιαγιά η Φιορούλα

με την εγγονή της.


Η εγγονή διαβάζει

κι η γιαγιά προσέχει.

Θε μου, τι ευτυχία, τι καμάρι που έχει!


«Τώρα εσύ, γιαγιά μου,

λέγε παραμύθια

για βασιλοπούλες

και κουτά ορνίθια.


Εγώ θα σου διαβάζω,

ε γιαγιά, να μάθεις...»

Κι η γιαγιά: «Ψυχή μου,

την ευχή μου να 'χεις!»


Κώστας Καλαπανίδας

Ο κρυμμένος θησαυρός


Πού είναι πάλι τα παιδιά;

Παίζουν το παιχνίδι που το λένε

«Ο κρυμμένος θησαυρός».

Ο θησαυρός που κρύβουν σήμερα

είναι ένα άσπρο μαντιλάκι.

Τώρα έχει σειρά ο Κώστας. Τα

άλλα παιδιά κλείνουν τα μάτια τους.

Πού είναι, πού είναι; φωνάζει ο Κώστας.

Πες μας σημάδια, λένε τα παιδιά.

Δεν ακουμπάει πάνω στη γη.

Και είναι προς τα κει

που βγαίνει ο ήλιος.


Τα παιδιά τρέχουν και ψάχνουν.

Εδώ είναι, φωνάζει η Κατερίνα

και κερδίζει.

Πού νομίζετε ότι το βρήκε;

Μέσα στο λουλούδι μιας γλάστρας.

Στο ψιλικατζίδικο




Δυο αδερφάκια, ο Γιώργος και η Ισμήνη,

μπαίνουν στο ψιλικατζίδικο του κυρ Κοσμά.

Καλώς τα σγουρομάλλικα!

Τι θέλετε να σας δώσω;

Εγώ μια σβούρα, λέει βιαστικά ο Γιώργος.

Θέλουμε ακόμα

ένα σβηστήρι και μια

κρέμα ξυρίσματος για τον πατέρα,

είπε η Ισμήνη.

Ό,τι αγαπάτε, παιδιά,

λέει ο κυρ Κοσμάς

και τους τα τυλίγει σε ένα χαρτί.

Τα παιδιά πλήρωσαν,

χαιρέτισαν κι έφυγαν.



Χαρές και γέλια


Χαρές και γέλια σήμερα

στο σπίτι του Νικολάκη.

Γύρισε ο πατέρας του απ' τη Γερμανία.

Είχαν καιρό πολύ να τον ιδούν.

Με το 'να χέρι του αγκάλιασε

τη γιαγιά και με τ' άλλο τη μαμά.

«Γιόκα μου», έλεγε η γιαγιά.

Η μαμά έκλαιγε και γέλαγε μαζί.

Σε λίγο γύρισε και ο Νικολάκης

απ' το σχολείο. Βρήκε το σπίτι γεμάτο

κόσμο. Σαν να είχαν γιορτή.

Ο πατέρας τον έσφιγγε στην αγκαλιά του, τον πετούσε ψηλά

κι έλεγε: «Πόσο μεγάλωσες!»

Το πάθημα του γαϊδάρου



Σε ένα μεγάλο αλώνι μαζεύτηκαν

πολλά ζώα και διασκέδαζαν.

Άλλα το έριξαν στο φαῖ

και άλλα τραγουδούσαν.

Σε μια στιγμή σηκώθηκε η μαϊμού

και χόρεψε. Άρεσε σε όλα τα ζώα

και τη χειροκρότησαν.

Ο γάιδαρος ζήλεψε και σηκώθηκε

κι αυτός να χορέψει. Αλλά

το σόι του δεν είναι χορευταράδες.

Έκανε λοιπόν πράματα πολύ αστεία.

Γκάριζε και κλοτσούσε

δεξιά, αριστερά.

Τα ζώα όλα τον πήραν στο ψιλό.

«Είναι σπουδαίο γαϊδούρι»,

φώναζαν κοροϊδευτικά

και στο τέλος τον στεφάνωσαν

με ένα στεφάνι από γαϊδουράγκαθα.

Συνεργείο της τηλεόρασης στο σχολείο μας



Χτες μπήκαν στην τάξη μας

τρεις άγνωστοι.

Ήρθαν από την τηλεόραση,

είπε η δασκάλα.

Έβαλαν στην πρίζα του ηλεκτρικού

ένα χοντρό καλώδιο. Μετά έστριψαν

κάτι κουμπιά και έλαμψε η τάξη.

Μας ρώτησαν πώς μας λένε και τι

μας αρέσει. Η Αφροδίτη είπε πως

της αρέσει να ζωγραφίζει καράβια

κι ο Γιώργος αστροναύτες.

Ο Αντρέας είπε ότι

του αρέσουν οι εκδρομές

και τα διαλείμματα.

Γέλασαν και μας είπαν

«μπράβο». Στο τέλος εκείνος με τη

γκρίζα γραβάτα έγραψε στον πίνακα:

«Άσπρη πέτρα ξέξασπρη

κι από τον ήλιο ξεξασπρότερη».

Το διαβάζαμε, μπερδευόμασταν

και γελούσαμε.


Τ' άλογα



Μ' αρέσουν τ' άλογα.

Μ' αρέσει να τους χαϊδεύω

το λαιμό

και να τους χτενίζω τη χαίτη

με τα δάχτυλά μου.

Θέλω να τ' ακούω να χλιμιντρούν,

μα πιο πολύ να τα βλέπω

να τρέχουν.

Μια μέρα είδα στην τηλεόραση

ένα κοπάδι όμορφα άλογα.

Κάλπαζαν σ' ένα πράσινο λιβάδι

το 'να πλάι στ' άλλο.


Πόσο θα 'θελα να 'μουν καβαλάρης

στο πιο γρήγορο απ' αυτά και να

κρατιέμαι απ' την ωραία του χαίτη.


Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 20.9.2025) 

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2025

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑ ΜΗ

Η ΔΥΣΩΔΗΣ ΣΗΨΗ ΕΝΟΣ ... ΤΣΙΦΛΙΚΑΤΟΥ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Μια πόλη στο έλεος των διαπλεκόµενων συµφερόντων, της ανοµίας και της ανερυθρίαστης λαµογιάς, µε τις υψηλές γνωριµίες και τις ευλογίες όλων εκείνων που έχουν πιάσει τους… Αρµούς για να διαφεντεύουν το... ‘‘Τσιφλικάτο’’ που… από ποιον τάχα έλαβαν; Και ποιος τους δίνει το δικαίωµα να το διαχειρίζονται;
Όλοι γνωρίζουν και γνωρίζονται! Και όλοι αυτά κουβεντιάζουν  στις… ιδιωτικές τους συζητήσεις!
...Μία σήψη δυσώδης που πλέον έχει προκαλέσει σοβαρότατες βλάβες στους ιστούς της πάλαι ποτέ “Όµορφης πόλης”! Καθηµερινά γινόµαστε µάρτυρες και κοινωνοί όλης της κουλτούρας εκείνων που κάνουν τις µπίζνες τους και κυκλοφορούν στις πιάτσες όπου συχνάζουν και τα παιδιά µας… Εκεί εστιάζεται ο φόβος µας! Στα τεκταινόµενα και τις δηθενιές που λαµβάνουν χώρα µπροστά στ’ άµαθα µάτια των παιδιών που εντυπωσιάζονται από τις ψευτοµαγκιές µιας υψηλής υποκουλτούρας που επικρατεί δυστυχώς εδώ και καιρό!
Κι αν τα παραπάνω δεν είναι µόνο ίδιον τούτης της πόλης, αυτό µας κάνει να απελπιζόµαστε και να αγωνιούµε ακόµη περισσότερο, όχι για εµάς, µα για τα παιδιά µας! ∆ιότι αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε ποιος θα είναι εκείνος που θα δώσει τη λύση;
Αυτό το ερώτηµα, όποτε και αν τέθηκε σε διαφορετικές παρέες, την ίδια απάντηση είχε; 
«Τίποτα δεν θα αλλάξει, όπως δεν έχει αλλάξει µε τόσες και τόσες άλλες υποθέσεις στο παρελθόν!».
Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 17.9. 2025) 

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2025

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΣΤΑ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ ΧΑΝΙΑ Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ



Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 
Στα επουράνια Χανιά βρίσκεται πλέον ο Νίκος Παπαδάκης - Παπαδής ένας ωραίος Χανιώτης, ένας ωραίος Κρητικός, ο «ακάµατος εργάτης» του Βενιζελισµού, όπως γράφτηκε σε τούτη την εφηµερίδα. 
Και πώς άλλωστε, αφού ο ίδιος ταύτισε την ύπαρξή του µε το Εθνικό Ίδρυµα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος’’, αλλά και µε τον “Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Άνθρωπο τον Ηγέτη”, ορίζοντας και καθορίζοντας όχι µόνο τον δρόµο της πορείας και των παρακαταθηκών του µεγάλου εθνάρχη αλλά και τον δρόµο της ευθύνης αλλά και της υπενθύµισης πάµπολλων ιδεών, αξιών, µεγάλων, σπουδαίων υψηλών αρετών που κατείχε και ο ίδιος ο Ν. Παπαδάκης ως άνθρωπος!
Το έργο του εξάλλου ως γενικός διευθυντής του Ιδρύµατος είναι ασύλληπτα τεράστιο και γνωστό όχι µόνο εντός συνόρων αλλά και εκτός Ελλάδας. Ένα έργο σπουδαίο που µαζί µε τους συνεργάτες του κατάφεραν να καταστήσουν το Εθνικό Ίδρυµα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος’’, το σηµαντικότερο Ίδρυµα για πολιτικό στην Ελλάδα!
∆εν θα αναφερθώ εδώ για αποτίµηση, αλλά για τη σπουδαία παρακαταθήκη που αφήνει, και που όλοι θέλουµε να πιστεύουµε ότι θα εµπνέει τους συνεργάτες του στο Ίδρυµα που θα συνεχίσουν το έργο τους πατώντας στα δικά του βήµατα. 
Ο Νίκος Παπαδάκης-Παπαδής αφήνει δυνατό το αποτύπωµά του πάνω σε τούτο τον κόσµο, έχοντας καταφέρει να φτάσει εκεί «που δεν µπορούσε»! Ή καλύτερα να φτάσει εκεί που δεν µπόρεσαν, δεν µπορούν πολλοί άλλοι, στην αθανασία!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 10.09.2025) 

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2025

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

Πλατεία Νίκου Παπαδάκη – Παπαδή*


Γράφιει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Οδός Εθνάρχου Ελευθερίου Βενιζέλου και οδός Αγίου, στη λαΪκή συνείδηση, Ειρηναίου Γαλανάκη, γωνία. Εκεί θα συνεχίσουμε να σε συναντούμε κάθε μέρα, όσο ζούμε, αναπνέουμε και σωφρονούμε, ΦΙΛΕ, ΦΙΛΕ ΖΩΗΣ, από τη 10εκαετία του 1960 στο Γυμνάσιο Βάμου. Στη δική σου πλατεία. Στην πλατεία Νικολάου Εμμανουήλ Παπαδάκη – Παπαδή. Κάτω από τον ίσκιο ενός γέρου κυπάρισσου που οι ρίζες του πηγαίνουν βαθιά στο χώμα και η κορφή του τοξεύει τον ουρανό. Εκεί θ’ αναθυμούμαστε τα έργα και τις ημέρες σου, τ΄ αποτυπώματα που άφησες στον Βάμο, στον Αποκόρωνα. στην Κρήτη, στην Ελλάδα μα και στους Έλληνες, εντός και εκτός της Χώρας. Εκεί θα μας θυμίζεις διαρκώς την έγνοια σου και το χρέος που έχουμε για τη συνέχεια ,προπάντων του Ιδρύματος ¨Ελευθέριος Βενιζέλος”...

Ο άνθρωπος είναι σπάνιο είδος στη φύση και στην Ιστορία, όταν είναι άνθρωπος… Και η φράση αυτή στον νου μου, αποχαιρετώντας σε, διορθώνω, χαιρετώντας σε, σήμερα. Πάνω και πρώτα απ’ όλα την ανθρωπιά που υπηρέτησες τόσο στην ιδιωτική, όσο και στη δημόσια ζωή σου με τις πράξεις σου θα θυμούμαστε , ΦΙΛΕ! Και βέβαια ελαφρά παραλλαγμένους σε ενεστώτα χρόνο τους στίχους του ιδιαίτερα γνωστού ριζίτικου για τους βασιλικούς. Μυρίζουν οι βασιλικοί, μυρίζουν κι οι βαρσάμοι,\ μα σα μυρίζει ο φίλος μας βαρσάμια δε μυρίζουν…

Κουράγιο, Κατίνα, Μανόλη, Κώστα και Καστελλίνα, Μαρία και Ελένη... Καλό ταξίδι στο φως της αιωνιότητας, ΦΙΛΕ, όπου δίπλα στον Εθνάρχη και στον Παππού και στα άλλα συγγενικά σου πρόσωπα, σε υποδέχτηκε πρώτη η Μαρίνα σου…

Αιώνια η μνήμη σου, ΦΙΛΕ! Χαιρετώ σε κι αγαπώ σε!


* Επικήδειος λόγος στο Ιερό Ναό της Αγίας Μαγδαληνής Χανίων (9.9. 2025)

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2025

ΠΟΙΗΣΗ

 ΤΑ ΓΙΑΣΕΜΙΑ ΚΙ ΟΙ ΚΡΙΝΟΙ

                                                                                                


Χαίρονται οι κρίνοι,

κρυμμένοι στους βολβούς των,

που τα γιασεμιά μαραίνονται 

και πέφτουν φύλλο φύλλο.

Όσο αναθυμούνται 

τους καυγάδες που είχαν μαζί των,

την άνοιξη και το καλοκαίρι,

γιατί δε μύριζαν εκείνοι,  

τόσο περισσότερο χαίρονται.

 

Χειμώνας έρχεται, μα θα περάσει, 

σκέφτονται τα γιασεμιά,

ακούγοντας το τραγούδι της γης.

Μυρίζουνε τα γιασεμιά

κι όμορφοι είν’  οι κρίνοι. 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ("Τα χελιδόνια του μοναχού, 2020) 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Και από το γνωστό τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη "Καυγάδες με το γιασεμί έβαλε πάλι ο κρίνος..." η έμπνευση... 



Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2025

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

 ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΚΙ ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ



Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
 

Η ‘‘µατωµένη αξιοπρέπειά’’ µας δεν θα επηρεαστεί! Eίµαστε ανθρωποειδείς χαρακτήρες στα χέρια ενός σπουδαίου συγγραφέα που ειδικεύεται στο θέατρο του παραλόγου. 
Τι µπορεί να γράψει ένας τέτοιος συγγραφέας άραγε; Ίσως κάτι σαν και αυτό:
«Μια φορά κι ένα καιρό, υπήρχε µία σοφίτα απ’ όπου αγνάντευε ο ιδιοκτήτης της το πέλαγος! Έξω κυκλοφορούσαν αντικείµενα που είχαν προγραµµατιστεί να τηρούν την παρανοµία… Ήταν πολύ ευτυχισµένα παρόλο που ως αντικείµενα δεν θα µπορούσαν να έχουν αισθήµατα, συναισθηµατισµούς και τα τοιαύτα… ∆εν απορούσαν καθόλου που ο κόσµος τους δεν ήταν πάντοτε αυτός… Υπήρξαν άλλωστε κι εκείνα στο παρελθόν, ψυχές που µε τη διαδικασία της µετενσάρκωσης έφυγαν από το ανθρώπινο και επανήλθαν ως αντικείµενα που είχαν στοχευµένη ‘‘διατεταγµένη’’ υπηρεσία να   εκδιώξουν τις όσες εναποµείνασες ψυχές!
Και το κατάφερναν, µε χαρά και... στόµφο. Ο άνθρωπός µας, έκλεισε το παράθυρο της σοφίτας του και λίγο πριν πετάξει η ψυχή του, ευχήθηκε να γίνει πουλί στο πέλαγος».

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 3.9.2025)