Το σημείο στίξης μου
ΓΙΩΤΑ ΜΠΟΥΡΑ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΑΜΑΝΙΔΗΣ
ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
%20(.jpg)
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Μια υπέροχη δουλειά των γνωστών στους αναγνώστες του Παιδότοπου, ξεχωριστών λειτουργών τηςελληνικής Παιδείας, Γιάννη Τσαραμανίδη και Γιώτας Μπούρα σήμερα. «Γράφοντας τραγούδια για παιδιά», ο τίτλος της. Για τρία από τα πολλά τραγούδια τους που «βγήκαν» από τις αίθουσες διδασκαλίας ο λόγος. Για ένα «εμείς που τραγουδά», όπως γράφει στο κείμενό της η Γιώτα, πρόκειται. Πάντα ωραίος ως Έλληνας Δάσκαλος Γιάννη και πάντα ωραία ως Ελληνίδα Δασκάλα Γιώτα! Καλή συνέχεια σε όλα που κάνετε, έτσι όπως με τον δικό σας μοναδικό τρόπο τα κάνετε χάριν των παιδιών!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος - λογοτέχνης
Η ΤΑΞΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ
Από το 2006, με τον Γιάννη Τσαραμανίδη στη φωνή και τη μουσική, γράφουμε
τραγούδια για παιδιά. Τραγούδια απλά, με ρυθμό και συναίσθημα, που έχουν στόχο να δώσουν χαρά, να αγγίξουν παιδικές ψυχές και να γίνουν εργαλεία δημιουργικής μάθησης. Τα τραγούδια μας γεννιούνται μέσα από αληθινές στιγμές: γιορτές, συζητήσεις, εκδηλώσεις, βιβλία, ερωτήσεις των παιδιών, συναισθήματα. Δοκιμάζονται καθημερινά στις αίθουσες όπου διδάσκουμε και έχουν αγαπηθεί για την απλότητά τους και τη δυνατότητα που δίνουν στα παιδιά να εκφραστούν μέσα από αυτά. Είμαστε χαρούμενοι που έχουν κερδίσει την αποδοχή, τη συμμετοχή και κυρίως το χαμόγελο των παιδιών. Κάθε τραγούδι μας γεννιέται από μια στιγμή στην τάξη, μια ερώτηση, μια αγκαλιά, ένα βλέμμα γεμάτο απορία. Τα τραγούδια μας ανήκουν πρώτα στα παιδιά. Και αυτά ξέρουν καλύτερα πότε ένα τραγούδι αξίζει να τραγουδιέται ξανά και ξανά.
Το πρώτο μας τραγούδι «Γαλάζιο χρώμα» γράφτηκε το 2006 στο Ελληνικό Σχολείο του Λονδίνου, για τα παιδιά του εξωτερικού. Στάθηκε σαν μια γέφυρα ανάμεσα σε δύο πατρίδες – ανάμεσα στη γιορτή και τη μνήμη. Μια σκέψη γεννήθηκε: πώς βλέπει ένα παιδί την Ελλάδα όταν ζει μακριά της; Τι του λείπει; Πόση δύναμη μπορεί να έχει μια
σχολική γιορτή που το φέρνει ξανά κοντά σε όλα όσα νοσταλγεί!
*****
Κάθε φορά που τη σημαία μας κοιτώ έχω στα μάτια το γαλάζιο της το χρώμα.
Όπου κι αν βρίσκομαι Ελλάδα θα σκεφτώ πετώ κι εγώ, βγάζω φτερά στο σώμα.
Γαλάζιο είναι το χρώμα τ’ ουρανού γαλάζιο και της θάλασσας το κύμα.
Κάθε φορά που έχουμε γιορτή
και στο σχολειό φορώ γαλάζια, άσπρα θάλασσα γίνομαι και ουρανός μαζί
ψηλά πετώ και φτάνω ως τα άστρα!
Γαλάζιο είναι το χρώμα τ’ ουρανού γαλάζιο και της θάλασσας το κύμα.
Τώρα που βρίσκομαι μπροστά σας πάλι εδώ και τη γιορτή του ΟΧΙ θα γιορτάσω
μικρός κι αν είμαι, έναν όρκο θα κρατώ αν χρειαστεί ΟΧΙ και πάλι θα φωνάξω!
«Το παιδί και το φεγγάρι», γράφτηκε με αφορμή την παρουσίαση του silent book της Αργυρώς Μουντάκη και της Δώρας Ανδρεαδάκη. Η πρόκληση ήταν να δοθούν λέξεις στις εικόνες – να εκφραστεί με λόγια και μουσική η ένταση αλλά και η αισιοδοξία που αποπνέει το βιβλίο. Το σκηνικό: το λιμάνι της πόλης των Χανίων. Ένα παιδί στη
θάλασσα, μέσα στη νύχτα, αναζητά ελπίδα. Το φεγγάρι γίνεται συνοδοιπόρος και φάρος μαζί. Εμείς θελήσαμε να σταθούμε σε αυτή τη μαγική στιγμή που ένα παιδί στο σκοτάδι ψάχνει το φως και βρίσκει την ελπίδα. Μιλά στο φεγγάρι, του στέλνει σήματα, του ζητά να φωτίσει τον δρόμο.
*****
Είμαστε στ’ ανοιχτά στα μαύρα τα νερά μέσα στην καταιγίδα
ψάχνουμε μιαν ελπίδα...
Ει χοπ. έι χοπ
ολόχρυσο φεγγάρι έι χοπ, έι χοπ
κάνε μου αυτή τη χάρη
Στείλε το φως άκου το ΣΟΣ
κάνε τη νύχτα μέρα στείλε το φως
άκου το ΣΟΣ
χρυσή να γίνεις βέρα.
Ο φάρος οδηγός δύσκολος ο καιρός
ας φτάσω στα Χανιά να δέσω τα σκοινιά!
Αυτό το τραγούδι γράφτηκε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου και
παρουσιάστηκε σε τιμητική εκδήλωση αφιερωμένη στη συγγραφέα Μαρία Παπαγιάννη.
Πρόκειται για έναν ύμνο στο βιβλίο, στην αξία του να διαβάζεις, στους κόσμους που ανοίγουν όταν ξεκινάς μια ιστορία.
*****
Άνοιξε, άνοιξε, άνοιξε το βιβλίο σου άνοιξε!
Και μεμιάς θα πεταχτούν δράκοι, μάγισσες, γοργόνες βασιλιάδες με κορώνες!
Άκουσε, άκουσε, άκουσε! Το βιβλίο σου άκουσε!
Κι ο Ηρακλής θα σου μιλήσει κι η σοφή η Αθηνά
απ’ το τέρας θα σε σώσει.
Στου Μονόκερου την πλάτη θα πετάξεις μακριά!
Διάβασε, διάβασε, διάβασε! Το βιβλίο σου διάβασε!
Για μια πτήση ετοιμάσου ξέχνα τις αποσκευές, ταξιδάκι τώρα κάνε
απ’ το σήμερα στο χθες!
Άφησε, άφησε, άφησε! Το βιβλίο σου άφησε!
Τώρα έχεις ένα φίλο τι μπορεί να φοβηθείς;
Έναν
κόσμο όλο
δικό σου,
μέσα του δεν
θα χαθείς!
.jpg)
Τα τραγούδια αυτά δεν γράφονται για να “διδάξουν” κάτι μετωπικά. Γράφονται για να ζωντανέψουν, να ακουστούν από παιδικά στόματα, να κουνήσουν πόδια, να γεμίσουν σχολικές αίθουσες με εικόνες, ήχους και συναίσθημα. Η τάξη γίνεται σκηνή, η κιθάρα
βρίσκει ρυθμό από τις παλάμες των παιδιών και η φωνή γίνεται κοινή – ένα «εμείς» που τραγουδά. Η δουλειά αυτή συνεχίζεται. Νέα τραγούδια γράφονται, κάθε φορά που μια ιδέα στέκεται μπροστά στον πίνακα. Και κάθε φορά, η ελπίδα είναι η ίδια: να τραγουδήσουν τα παιδιά… και να σηκώσουν φτερά.
Γιώτα Μπούρα , δασκάλα
.jpg)
ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ
Έκλαιγε την παραμονή της γιορτής του,
ώρα δειλινού,ο Άγιος Παντελεήμονας
ο πρώτος γιατρός του κόσμου
που θεραπεύει τις πληγές
και διασκορπά τους πόνους,
και δεν είχε σταματημό.
(Είχε λείψει για μια ώρα
στο αμπέλι του το μεσημέρι
- να κόψει ένα καλάθι σταφύλια
για το πανηγύρι του πήγε-
πού να φανταστεί ότι ένα γειτονόπουλό του
που έπασχε από μια σπάνια αρρώστια,
θ’ άφηνε την τελευταία του πνοή-
τι δεν ήταν ένας γιατρός
για να του κάμει μια ένεση).
Δεν φταις, εσύ, παιδί μου,
δεν μπορείς να τα προβλέπεις
και να τα προλαβαίνεις όλα,
σου το ‘χω πει πολλές φορές,
τον παρηγορούσε η μάνα του,
η Αγία Ευβούλη,
που ήταν δίπλα του στο τέμπλο
Αδικαιολόγητος… αδικαιολόγητος… αδικαιολόγητος...
επαναλάμβανε κι έκλαιγε γοερά ο Άγιος. Το ποίημά μου
Βαγγέλης Κακατσάκης
“Τα χελιδόνια του μοναχού” (2020).
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΜΑΥΡΟΜΑΤΑΚΗ
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ
«Μανθάνειν διά του παίζειν»... Και η φράση αυτή, που την «συνάντησα» για πρώτη φορά όντας
φοιτητής στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και την εφάρμοζα συχνά... «όταν ήμουν δάσκαλος»,
διαρκώς στο νου μου, ενώ διάβαζα κείμενα του σημερινού Παιδότοπου κι έβλεπα τις ζωγραφιές που μου
έστειλε ο γνωστός στους αναγνώστες της στήλης διευθυντής των Εκπαιδευτηρίων «Μαυροματάκη» της
πόλης μας Κώστας Μανωλάκης. Πλήρης η υιοθέτηση αυτής της αδιαμφισβήτητης παιδαγωγικής αρχής
από τα εν λόγω Εκπαιδευτήρια στα φετινά τους καλοκαιρινά προγράμματα...
Συγχαρητήρια!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η παιδαγωγική αξία του παιχνιδιού είναι αδιαμφισβήτητη και γι’ αυτό στην καλοκαιρινή απασχόληση των Εκπαιδευτηρίων Μαυροματάκη επιλέξαμε να ασχοληθούμε με τα «Παιχνίδια». Τα παιχνίδια προσφέρουν ψυχαγωγία και λειτουργούν ως εργαλείο προσωπικής έκφρασης και κοινωνικοποίησης. Η ποικιλία των παιχνιδιών τα καθιστά χρήσιμα για την επίτευξη πολλών εκπαιδευτικών στόχων και καλλιέργεια δεξιοτήτων. Μέσα από τα παιχνίδια τα παιδιά ανακαλύπτουν νέες γνώσεις. Συγχρόνως διασκεδάζουν, συνεργάζονται και αναπτύσσουν νέες φιλίες. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου, δηλαδή. Πολλές ευχαριστίες στις συναδέλφους που υλοποιούν το πρόγραμμα. Ο διευθυντής του Σχολείου Κώστας Μανωλάκης
Κάθε βδομάδα επικεντρωνόμαστε σε μία συγκεκριμένη θεματική παιχνιδιών. Μαζί με τα παιδιά επιλέξαμε τις παρακάτω κατηγορίες: παιχνίδια αυλής, παιχνίδια μυστηρίου, κουίζ γνώσεων, επιτραπέζια παιχνίδια, messy play και θεατρικό παιχνίδι. Αυτό σημαίνει ότι για τα παιδιά αλλά και εμάς τις δασκάλες η κάθε μέρα είναι και μια νέα εμπειρία, γεμάτη γέλιο, δράση και πολύτιμες στιγμές. Οι γνώμες των μαθητών επιβεβαιώνουν την επιτυχία του προγράμματος και μας δίνουν δύναμη για τη συνέχεια. Οι δασκάλες: Μιχαέλα Ζερβουδάκη, Κωνσταντίνα Θωμάκη, Ευγενία Θεοχαρούλα, Μαρίστα Κουβαριτάκη
ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΜΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
Μου άρεσε πολύ όταν παίξαμε “Survivor”, επειδή μου αρέσει να τρέχω και να αγωνίζομαι. Το “Survivor” ήταν πολύ δυναμικό. Είχαμε διαλέξει και ετοιμάσει διάφορες δοκιμασίες. Για παράδειγμα έπρεπε να μαζέψουμε ποτήρια το ένα μέσα στο άλλο, να ρίξουμε μπουκάλια-κορίνες με μια μπάλα, να πετύχουμε ένα τέρμα, να στερεώσουμε όρθια κοντάρια κ.ά. Οι δύο ομάδες έπαιζαν σαν σκυταλοδρομία. Ο ένας παίκτης ξεκινούσε, όταν ολοκλήρωνε ο προηγούμενος. Όποια ομάδα περνούσε πρώτη απ’ όλες τις δοκιμασίες κέρδιζε. Φωνάζαμε συνθήματα με ένταση και ενθουσιασμό. Επίσης μου άρεσε που χορέψαμε κρητικά (αφού χορεύω πολλά χρόνια) και τέλος μου αρέσει που παίζουμε καθημερινά ποδόσφαιρο. Μιχαέλα Γκ.
Μου αρέσει όταν παίζουμε ποδόσφαιρο στην αυλή και φτιάχνουμε κατασκευές. Επίσης πήγαμε στο γυμναστήριο και στήσαμε τα πιόνια στο σκάκι που ήταν κρεμασμένο στον τοίχο. Μάθαμε τις πρώτες κινήσεις που κάνουν τα πιόνια. Θοδωρής Κρ.
Μου αρέσει που παίζω με τους μαγνήτες πολύ. Είναι ωραίοι γιατί έχουν διάφορα σχήματα κι έτσι μπορώ να κάνω μεγαλύτερες κατασκευές. Μανόλης Ρ.
Φέτος μου αρέσει πολύ γιατί γνώρισα νέους φίλους, τη Νεφέλη, τον Θοδωρή, τον Γιάννη και άλλους. Μου αρέσει που παίζουμε παιχνίδια, ας πούμε οικογένεια, σαρβάιβορ, μήλα, κυνήγι θησαυρού κ.ά. Στην πισίνα κολυμπάμε, κάνουμε βουτιές και μαθαίνουμε τα στυλ ελεύθερο, ύπτιο, πρόσθιο και πεταλούδα. Στέφανος Λ.
Διασκεδάζω πολύ με τα Lego, γιατί παίζω με τους φίλους μου και φτιάχνω πολλά πράγματα. Χρυσή Ιγκ. Χ.
Φέτος μου αρέσει το κολυμβητήριο, όταν μαζευόμαστε στην πάνω αίθουσα και παίζουμε, οι κυρίες και το νόστιμο φαγητό. Γιάννης Κ.
Μέχρι τώρα έχουμε κάνει πολύ ωραία πράγματα. Τα αγαπημένα μου είναι το ποδόσφαιρο, το Φιδάκι (κατασκευή), να συζητάω με φίλους και φίλες και το Survivor. Γιώργος Σ.
Μου αρέσει να παίζω όλα τα παιχνίδια αλλά πιο πολύ προτιμώ το UNO, γιατί μπορούμε να παίξουμε πολλά παιδιά μαζί. Χρυσή Μ.
Η καλοκαιρινή απασχόληση μέχρι στιγμής είναι τέλεια. Παίζουμε πάρα πολλά παιχνίδια διαφόρων ειδών: επιτραπέζια (μικρά και μεγάλα όπως το γιγάντιο Φιδάκι), εξωτερικού χώρου, μυστηρίου κ.ά. Περιμένω με αγωνία να δω τι άλλο θα κάνουμε μέχρι το τέλος. Στεφανία Μ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Tις ζωγραφιές έκαναν η Μαριάννα Λ., η Μαρία Αντ., και ο Στράτος Γ.
Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 26.7.2025)
https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-ekpaideytiria-quot-mayromataki-quot-to-kalokairi-mathainoyme-paizontas/
Ε΄ ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
ΜΕΛΕΤΗ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΩΝ ΦΥΣΙΚΗΣ
Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερα πρωτότυπο ταξίδι Φυσικής και Γεωγραφίας, όπως το έζησαν τα Πεµπτάκια των δύο τµηµάτων του ∆ηµ. Σχολείου Ναυστάθµου Κρήτης, µεταξύ των άλλων, και το παρουσίασαν στο τέλος της περυσινής σχολικής χρονιάς, φιλοξενούµε σήµερα. Για µια συναρπαστική και πρωτότυπη δράση ο λόγος. «Το σχολείο που αγαπάµε είναι εκείνο που εµπνέει, που δίνει φτερά και φαντασία στα παιδιά να ανακαλύπτουν, να µοιράζονται και να λάµπουν». Μια απ’ τις φράσεις στο υπέροχο κείµενο - ρεπορτάζ που µου έστειλαν οι γνώστες στους αναγνώστες της στήλης δασκάλες τους, Άννα Νικολακάκη και Μαρία Σαπουνάκη. ∆εν θα το κρύψω ότι έµεινα ιδιαίτερα σ’ αυτήν. Συγχαρητήρια και γι’ αυτήν, αλλά και για όλες τις άλλες δράσεις που κάνατε µε τα περυσινά Πεµπτάκια σας, καλές µου συναδέλφισσες! Να τα χαίρεστε και να σας χαίρονται! Και σε άλλες συνεργασίες τη νέα σχολική χρονιά µε το καλό!
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους! Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος - λογοτέχνης
Ένα γυμναστήριο γεμάτο… πυραυλάκια που εκτοξεύονται, χαρτάκια που κολλούν σε μαγικά μπαλόνια, γέφυρες που σηκώνονται με σύριγγες, ενεργειακά σπίτια, ηφαίστεια που εκρήγνυνται, αυτοσχέδια αυτοκινητάκια που κινούνται, ποτήρια που… ρουφούν νερό, μαγνήτες, ηλεκτρικά κυκλώματα, μείγματα... Και δίπλα σε όλα αυτά, κουτιά! Γεμάτα εικόνες, πρόσωπα, προϊόντα, αρώματα, γεύσεις, ιστορίες και χρώματα από νησιά της πατρίδας μας!
Αυτή ήταν η εικόνα που αντίκριζε, όποιος βρέθηκε στον χώρο του σχολείου μας, κατά την παρουσίαση της δράσης: μελέτης νησιώτικης Γεωγραφίας και πειραμάτων Φυσικής, με τίτλο: «Γεω – φυσιο Δημιουργίες». Μια σχολική εκδήλωση που έφερε χαμόγελα, ενθουσιασμό και, πάνω απ’ όλα, περιέργεια για να γνωρίσουμε τον κόσμο γύρω μας!
ΜΙΚΡΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ
Η ιδέα ξεκίνησε στην τάξη, απλά: να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τα παιδιά τον μαγικό κόσμο της Φυσικής μέσα από τον πειραματισμό. Η ανταπόκριση όμως των μαθητών ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ετοίμασαν με μεράκι περισσότερα από 30 πειράματα, με τίτλους όπως «Λες το μπουκάλι να εκραγεί;», «Το turbo μπαλοαυτοκινητάκι», «Φτιάχνω τη δική μου λάμπα λάβας», «Ποιος επιπλέει και ποιος βουλιάζει;», εξηγώντας φαινόμενα όπως η πίεση, ο στατικός ηλεκτρισμός, η καύση, οι δυνάμεις και η ενέργεια, με λόγια απλά, κατανοητά… και φυσικά ενθουσιασμό. Οι μαθητές δεν ήταν απλοί παρουσιαστές, αλλά ερευνητές και αφηγητές, που με χαμόγελο και αυτοπεποίθηση εξηγούσαν στους συμμαθητές τους τι συμβαίνει, όταν ένα μπαλόνι βρεθεί σε ζεστό νερό ή πώς μια σύριγγα γεμάτη αέρα μπορεί να κινήσει μια γέφυρα!
Κι
εκεί που η επιστήμη εντυπωσίασε, η
γεωγραφία μάγεψε.
Κάθε
παιδί είχε “υιοθετήσει”
ένα ελληνικό νησί και το παρουσίαζε…
μέσα από ένα κουτί παπουτσιών! Τα
κουτιά μεταμορφώθηκαν σε μικρές εκθέσεις
με φωτογραφίες, αντικείμενα, προϊόντα,
και χάρτες.
Ήταν εκεί με η Μυτιλήνη
με το ούζο της, η Σαντορίνη με τη λάβα
και η Χίος με το άρωμα της μαστίχας και
το μαλλί από τα πρόβατα, αλλά και η
Ζάκυνθος με τον Διονύσιο Σολωμό και η
Νάξος με τον γυπαετό. Οι μικροί
"ξεναγοί"
αφηγούνταν με χαρά ιστορίες, θρύλους
και παραδόσεις συνδυάζοντάς τις με
γεύσεις και αρώματα, παρουσιάζοντας τα
σύμβολα που επέλεξαν να χωρέσουν στο
κουτί τους!
Τόσο εντυπωσιακή ήταν η δουλεία των παιδιών και ο ενθουσιασμός τους, που αποφασίσαμε ότι άξιζε να μοιραστούν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους! Προσκλήσεις στάλθηκαν, στήθηκε ο χώρος, πήραμε θέσεις και υποδεχτήκαμε το κοινό!
Η εκδήλωση ήταν ανοιχτή σε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς. Τα παιδιά όχι μόνο παρουσίασαν, απολύοντας τον φόβο της έκθεσης , αλλά μοιράστηκαν γνώσεις, συνδέοντας την επιστήμη και τον πολιτισμό με τρόπο βιωματικό και πρωτότυπο!
Γιατί
αυτό είναι το σχολείο που αγαπάμε: εκείνο
που εμπνέει, που δίνει φτερά και φαντασία
στα παιδιά να ανακαλύπτουν, να μοιράζονται
και να λάμπουν! ...Που
μαθαίνει
στα
παιδιά να μιλούν , να ακούν, να
συνεργάζονται..
Το σχολείο που δεν
περιορίζεται σε τοίχους και θρανία,
αλλά γίνεται εργαστήριο, λιμάνι και
ουρανός.
Είναι το σχολείο που δε βλέπει τη Φυσική σαν αποστήθιση νόμων και θεωριών, αλλά σαν περιπέτεια και ανακάλυψη! Το σχολείο που τολμά να βάλει στα χέρια των παιδιών φωτιά (ελεγχόμενη!), νερό, μαγνήτες, μπαταρίες και σύριγγες, και να τους πει: «Δες τι μπορείς να κάνεις όταν παρατηρείς, όταν παίζεις δημιουργικά!»
Συγχαρητήρια στα παιδιά μας!
Ραντεβού τον Σεπτέμβρη για νέες περιπέτειες!
Οι δασκάλες της Ε’ τάξης Άννα Νικολακάκη και Μαρία Σαπουνάκη
Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 19.7. 2025)
ΤΟ ΡΟΜΠΟΤ ΠΗΡΕ Τ' ΟΠΛΟ ΤΟΥ
