ΠΟΙΗΣΗ

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

 

Πέθαινες κάθε μέρα, γεννιόσουν κάθε μέρα, 

αρνιόσουν ό, τι είχες κάθε μέρα.

Δε ζύγιζες, δε μετρούσες, δε βολευόσουν, 

ακολουθούσες το δικό σου χτυποκάρδι.

Κοίταζες τον φόβο κατάματα

κι αυτός φοβόταν κι έφευγε. 

Παρατηρούσες τον κόσμο με κρητική ματιά

και παράγγελνες ν’ αγαπά ο άνθρωπος την ευθύνη. 

Χρέος του καθενός να σώσει τη γης, 

δικό του το φταίξιμο, αν δεν τη σώσει, έλεγες.

 

Παραπέρα, 

παρακαλούσες τον Χριστό να κάμει 

τις κάμπιες της καρδιάς πεταλούδες, 

ενώ έλεγες ότι Θεός δεν υπάρχει, 

αφού υπάρχουν παιδιά που πεινούν 

και ζητούσες από την αμυγδαλιά 

να σου μιλά για τον Θεό, 

για να τη βλέπεις ν’ ανθίζει. 

 

Ένθεος άθεος και άθεος ένθεος

ο Αετός της αβύσσου.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

("Τα χελιδόνια του μοναχού",, εκδ. Κοινωφελές Ίδρυμα "Αγία Σοφία" και "Πυξίδα της Πόλης", Χανιά 2020) 

*     Με φράσεις του Νίκου Καζαντζάκη η αναφορά. Ο μακαριστός μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης είχε παρομοιάσει σε μια ομιλία του τον Καζαντζάκη με ένα πουλί πάνω από την άβυσσο, που μπορεί να επιστρέφει από την κόλαση στον παράδεισο.