ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗ - ΝΤΟΥΖΑ 
ΑΠΟΚΡΙΕΣ,  ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ...

Καλοί µου φίλοι, καλές Απόκριες και καλή Σαρακοστή!
∆ιαφορετικός από άλλες χρονιές ο φετινός αποκριάτικος Παιδότοπος που φιλοξενεί ποιήµατα και εικόνες για τις Απόκριες, την Καθαρά ∆ευτέρα και για τη Μεγάλη Σαρακοστή. Να ‘ναι καλά η και καλή µου φίλη, γνωστή και για τις εικονοϊστορίες της, συντ. φιλόλογος Μαρία Βογιατζάκη - Ντούζα, που ανταποκρίθηκε, γι’ άλλη µια φορά, σε πρότασή µου και µου έστειλε το υλικό. Όλοι οι µεγάλοι κρύβουµε ένα παιδί στο βάθος της ψυχής µας! Η φράση αυτή στον νου µου, ενώ περιδιάβαζα στα σηµερινά κείµενα και στις σηµερινές εικονοϊστορίες, που αποπνέουν, εκτός των άλλων, ένα άρωµα νοσταλγίας. Προπάντων το παιδί που κρύβει µέσα της, αφήνει να εκφραστεί στον σηµερινό Παιδότοπο η κυρία Μαρία... Καλό τριήµερο και καλή Σαρακοστή σε όλους, µικρούς και µεγάλους!
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης

Κυριακή της Τυρινής

Η Κυριακή της Τυρινής είναι αφιερωμένη

στους δύο τους πρωτόπλαστους, που βρέθηκαν διωγμένοι

από τον Κήπο της Εδέμ και της ευδαιμονίας

κι η πτώση τους ήταν αρχή της κάθε δυστυχίας

Τους παρασύραν και τους δυο ,τα λόγια του διαβόλου

κι έτσι το δράμα άρχισε τότε του κόσμου όλου

Κι αυτοί απ' έξω έμειναν, έκλαιγαν και θρηνούσαν

την ευτυχία που έχασαν, μα δεν μετανοούσαν

Τις περασμένες μέρες τους κι οι δυο αναζητούσαν,

όμως τη μεταμέλεια πλήρως την αγνοούσαν

Δεν ένιωσαν πως έχασαν την αγιότητά τους,

μα έκλαιγαν που τ' αγαθά, δεν θα 'ταν πια δικά τους

Γιατί απ' τον Πανάγαθο, αν ζήταγαν συγνώμη,

όλοι μας στον Παράδεισο θα ζούσαμε ακόμη

Γι' αυτό η Κυριακή αυτή, συγχώρηση σημαίνει

κι όλοι όσοι μας έβλαψαν, να 'ναι συγχωρημένοι

Μα και της Εύας και του Αδάμ το λάθος θα θυμίσει

και εις το στάδιο αρετών, θνητούς θα εντρυφήσει

Κι ακολουθεί η Σαρακοστή, που λέγεται Μεγάλη

και εις το δρόμο του Χριστού, σκοπό 'χει να μας βάλει

Είπαν, πως μοιάζει μ' έρημο κι εμείς οι οδοιπόροι,

ταξίδι σαρανταννιάμερο, να περπατήσουμε όλοι

Της Αναστάσεως το φως στο βάθος να θωρούμε,

την δύσκολη πορεία μας μ' υγεία να διαβούμε

Της Τυρινής το όνομα, πήρε αυτή η μέρα,

γιατί όλα τα κρεατικά, πρέπει να πάνε πέρα

Τρώμε μονάχα αυγά, τυρί κι ό,τι το γάλα δίνει,

κι η μέρα η επομένη και αυτά μακριά τα αφήνει

Μα εκείνος που πραγματικά το θέλει να νηστέψει,

πρέπει σώμα, ψυχή, καρδιά, σωστά να δασκαλέψει,

να αγαπά, να βοηθά, συγχώρηση να δίνει

και τη μετάνοια όσο ζει, μακριά μην την αφήνει

*Η μέρα αυτή της Τυρινής, μέρα συγνώμης είναι

Γι' αυτό κι εσύ να συγχωρείς κι ΑΝΘΡΩΠΟΣ πάντα μείνε

\\

Στου Καρναβαλιού την ώρα

Στου Καρναβαλιού την ώρα, φαίνονται όλοι γελαστοί

και κανείς δεν ξεχωρίζει, τι έχουν μέσα στην ψυχή

Λίγο όνειρο μονάχα, λαχταρούνε για να ζήσουν,

να ξεχνούν τις δυσκολίες, που θα βρούνε σαν ξυπνήσουν

Χαρτοπόλεμος και μάσκες, σερπαντίνες ΄δω κι εκεί,

θ' απομείνουν ξεχασμένα, σαν τελειώσει η Κυριακή

Κι ο χαρούμενος, κεφάτος κι όλο γέλιο μασκαράς,

θα βρει πάλι τον ρυθμό του...Σαν και πρώτα φουκαράς…

Συγγνώμη

Με την ημέρα της Συγγνώμης,

τελειώσανε οι Αποκριές,

μακάρι να το νιώσουμε όλοι,

να 'ναι οι συγγνώμες μας πολλές

Συγγνώμη μέσ' απ' την καρδιά μας,

σ' όσους λυπήσαμε άθελά μας,

όμως κι εμείς να συγχωρούμε,

όσους μας κάναν να πονούμε

Μία συγγνώμη στους γονείς μας,

στ' αδέρφια μας, στους συγγενείς μας,

στους φίλους και στους γείτονές μας

κι όπου μας πάνε οι ενοχές μας

Μα η πιο μεγάλη μας συγνώμη,

να πάει στον Ύψιστο Πατέρα,

σ' Εκείνον που Τον παρακούμε,

κάθε στιγμή και κάθε μέρα

Μ' αλαφρωμένη την ψυχή,

θα καρτερούμε την Λαμπρή.

Τι σημαίνει η "Καθαρά Δευτέρα"

Είναι η Δευτέρα "καθαρή", γιατί πρέπει ν' αρχίσει

καθένας, σώμα και ψυχή καλά να καθαρίσει

Το τέλος των Απόκρεω, η μέρα αυτή σημαίνει

κι αρχή νηστείας καθενός, που Πάσχα περιμένει

Είναι και μέρα ξενιασιάς, χαράς και ευτυχίας,

με πέταγμα χαρταετού, σημάδι ελευθερίας

Καθένας τη Σαρακοστή, μόνος του θα διαλέξει,

κακίες μα και φαγητό, πόσο θα τα νηστέψει

Και θα βρεθεί πανέτοιμος, η Πασχαλιά σαν φτάσει,

"Χριστός Ανέστη" για να πει κι Εκείνον να δοξάσει

Του χαρταετού ευχές

Μου έλεγε η μανούλα μου, πάνω στον χαρταετό,

να γράφω ευχές, μηνύματα, να πάνε στον Θεό

Κι όσο εκείνος βρίσκεται ψηλά εις τον αέρα,

τόσο διαβάζει κι ο Θεός και πράττει κάθε μέρα

Και τώρα που μεγάλωσα, πάλι ευχούλες στέλνω,

να πάνε σ' ουρανό και γη κι όπου 'χω αγαπημένο

Και τον ζηλεύω, όταν χαθεί στα βάθη των αιθέρων,

γιατί θαρρώ...πως έφτασε σε γειτονιά αγγέλων,

που θα 'θελα πολλούς να δω…

Η Κυρά Σαρακοστή

Καλέ, κυρά Σαρακοστή,

σε περίμενα, γιατί

κάθε χρόνο -τέτοια μέρα-

το έθιμο σου ξαναζεί

Τι κι αν έχεις εφτά πόδια,

με βοηθούν, για να μετρώ,

πόσες εβδομάδες θέλω,

την Ανάσταση να δω

Έχεις χέρια σταυρωμένα,

έτοιμα για προσευχή

και τα χείλη σφραγισμένα,

που η νηστεία απαιτεί

Στο κεφάλι σου μαντήλι

κι ένα όμορφο σταυρό,

είν' τα μόνα σου στολίδια,

να προσμένεις το Χριστό

Στόμα και αυτιά δεν έχεις,

να κολάζεσαι μ' αυτά,

γιατί θέλεις να νηστεύεις

και δε θες κουτσομπολιά

Σε χαρτί ή σε ζυμάρι,

όπως κι αν σε παραστήσω,

έχεις άρωμα Ελλάδας,

που και φέτος θα μυρίσω

Χανιώτικα νέα, 1 Μαρτίου 2025) 

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

∆εν µπορώ να γνωρίζω αν οι συγγενείς που έχασαν τα παιδιά τους στα Τέµπη είναι... παρακινούµενοι και υποκινούµενοι να… διαλύσουν τη χώρα!
Ίσως όσοι διαδίδουν τέτοιου είδους… πληροφορίες, να µην ξέρουν ή να κάνουν ότι δεν ξέρουν έως πού µπορεί να φτάσει ένας γονέας που έχει χάσει το παιδί του!
Το µεγάλο έγκληµα που διαπράχθηκε στα Τέµπη ανέδειξε σταδιακά τη µετωπική σύγκρουση του ελληνικού κράτους -που λειτουργεί, όπως λειτουργεί- µε τις ζωές των πολιτών του!
Μια σύγκρουση που έχει ξανασυµβεί και στο παρελθόν! Ωστόσο, τούτη τη φορά οι άδικοι θάνατοι όλων αυτών των προσώπων νεαρών παιδιών - εφήβων επί το πλείστον, επέφεραν τη µήνιν πρωτίστως των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους!
Κανένας δεν µπορεί να γνωρίζει πώς νιώθει κάποιος που χάνει το παιδί του/τα παιδιά του, πόσω µάλλον ένα… ‘‘απρόσωπο κράτος-τέρας’’ που έχει στηθεί -όπως έχει στηθεί- και για να κατακερµατίζει ως κβάντα τις όποιες ευθύνες του αναλογούν, και να µην νοιάζεται για τις ζωές των πολιτών του! Και ναι, µιλάµε για την ίδια τη ζωή και όχι για την ποιότητα της ζωής του· αυτή προ πολλού δεν λαµβάνεται υπόψη.
Κι είναι τουλάχιστον αποκρουστικό το θέαµα να βλέπουµε όλες αυτές τις ηµέρες, εκπροσώπους αυτού του κράτους να προσπαθούν να υπερασπιστούν τις παθογένειές του αλλά και τους ηµετέρους που έχουν πιάσει τις άκρες και τις αναµεσάδες ως είθισται! 
Είναι ένας εµπαιγµός πια, όχι µόνο κατά των συγγενών των θυµάτων αλλά και κατά του κάθε πολίτη που κατανοεί την ύβρη που έχει διαπραχθεί προς των συγγενείς των άδικα φονευθέντων οι οποίοι αναγκάστηκαν να ψάχνουν µόνοι τους για την αλήθεια και τη δικαίωση τόσων ψυχών!
Τα γεγονότα µάλιστα αποδεικνύουν ότι όχι µόνο έπραξαν σωστά αλλά και µε τη δύναµη της µεγάλης πλειοψηφίας των συµπολιτών τους καταφέρνουν να ξεπερνούν και τα εµπόδια που… παρουσιάζονται στο διάβα τους για να µην αποκαλυφθεί ΟΛΗ η αλήθεια!
Αυτοί οι συµπολίτες, ο πολύς ο κόσµος ετοιµάζεται να κατέλθει στις συγκεντρώσεις της 28ης Φεβρουαρίου, συγκεντρώσεις που δεν πρέπει να ‘’καπελωθούν’’ από κανένα αλλά να προστατευθούν µε σεβασµό στη µνήµη των νεκρών!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 26.2.2025)

ΧΡΥΣΑ

 Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΠΕΡΙΠΛΑΝΙΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Φωτό: Επιτυμβια στήλη με μια νεαρή κοπέλα και τους γονείς της. Κεραμεικός.

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

Δυο χρόνια τώρα η Αντιγόνη περιπλανιέται στους δρόμους. Νηστική, άυπνη, με μαύρους κύκλους στα μάτια, μα δεν την νοιάζει. Παίρνει δύναμη απ’ αυτό που πρέπει να κάνει. «Στην αλήθεια δεν υπάρχει ωράριο, δεν κατεβάζει τα ρολά της». Ξεκίνησε από τον Κεραμεικό, το δημόσιο νεκροταφείο κι εκεί η Ηγησώ με ένα νεύμα γαλήνιο της είπε: «Συνέχισε. Δεν βλέπεις ότι εδώ έχει στερέψει ο Ηριδανός; Πήγαινε σε ένα άλλο ποτάμι, κοντά στα Τέμπη, Πηνειό το λένε». Εκεί «δώδεκα βρύσες με νερό από 57 πηγάδια, δεν φτάνουν να σβήσουν τη φωτιά μέσα απ’ τα φυλλοκάρδια».

Μην πιστεύετε τον Σοφοκλή. Η Αντιγόνη έχει 57 αδέλφια που πρέπει να θάψει αφού πρωτα τα αναγνωρίσει , μα είναι τόσο δυσκολο.. «Η κόρη μου έχει στο μπράτσο ένα μικρό τατουάζ. Δείξτε μου τα χέρια που μαζέψατε».

Βλέπει μια τεράστια ουρά. Είναι οι Πόντιοι Πιλάτοι που πάνε να νίψουν τας χείρας τους. Εκείνη μονολογεί. ''Όσοι χρόνια κολυμπάτε αμέριμνοι μέσα στα μάτια μου, κάποτε θα βάλω τα κλάματα και θα σας πνίξω'.

Βγάζει από το σακ βουαγιάζ ένα ένα τα όμορφα ζωγραφισμένα αγγεία που στην εποχή της έβαζαν μέσα τις στάχτες. Αυτά ταιριάζουνε στη νιότη. Όχι τα σκέτα, ψυχρα κουτιά. Τα μοιράζει σε όλους τους γονείς και συγγενείς : της Ιφιγένειας, του Γιώργου, του Βάιου, της Θώμης, του Γιάννη κλπ...

Γέρνει κατάκοπη και μισοκλείνει τα βλέφαρα. «Θα πέσει άπλετο φως» ακούει στον υπνο της και πετάγεται αλαφιασμένη. Θα είναι εκείνος ο ποιητής Φερνάζης που «πρέπει ν' αναλύσει τα αισθήματα που θα είχεν ο Δαρείος. Ισως υπεροψίαν και μέθην». Ο ψίθυρος δυναμώνει. Είναι το ζουμί μιας ενοχής που στάζει. Ένα διακοσμητικό σουβενίρ ξεχασμένο σε ένα βαγόνι.

Σκοτάδι παντού, κυριολεκτικα και μεταφορικά . Παίρνει το δρόμο της επιστροφής με τα πόδια. Σε τρένο δεν ξαναμπαίνει. Σταματά σε ένα καφέ της Εθνικής. Μέχρι να τη σερβίρουν, αποσπά την προσοχή της ένα πρωτοσέλιδο: «Είμαι διατηρητέο, είπε το χάος στους εργολάβους. Μέσα, τα πράγματα θα μείνουν όπως είναι. Μικροαλλαγές μόνο στην πρόσοψη επιτρέπω».

Ξαναγυρνά στον Κεραμεικό, βουίζουν τ’ αυτιά της, μα τα μάτια της διακρίνουν καθαρα 57 πεταλουδες που φτερουγίζουν. Καθεται σε ένα παγκάκι και διαβάζει τους τελευταίους στίχους του χορού από την τραγωδία που πρωταγωνιστεί

Η φρόνηση είναι πολύ πιο πάνω

απ’ όλα τ’ αγαθα και την ευδαιμονία ακόμη,

Γι’ αυτό και στα θεία δεν πρέπει ν' ασεβεί κανείς.

Τα μεγάλα τους τα λόγια οι ξυπασμένοι

με μεγάλα τα πλερώνουνε χτυπήματα

για να βάλουν στα γεράματά τους γνώση

Βγάζει ένα μαρκαδόρο και συμπληρωνει με μεγάλα μαύρα γράμματα :

«Είπαμε πως δε χάνεται η ζωή τόσο εύκολα, πως έχει ο θάνατος δρόμους ανεξερεύνητους και μια δική του δικαιοσύνη».

Σημείωση: Από τη σελίδα της Χρύσας στο ΦΕΪΣΜΠΟΥΚ

ΠΟΙΗΣΗ

 ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ

Καλεί τον φίλο του, 

που έφυγε νωρίς για το Υπερπέραν,  

στα συναπαντήματά του,

βραδινές ώρες. 

Έρχεται πάντοτε

με τα ρούχα που τον έθαψαν.

Πίνουν κρασί

απ’ το ίδιο ποτήρι,

τρώνε ψωμί και λάδι

απ’ το ίδιο πιάτο,

λένε τα νέα των.

Κι όταν το ρολόι δείχνει μεσάνυχτα.

αντί για αντίο τραγουδούν.

Στον ουρανό γλεντίζουνε, στον Άδη κάνουν γάμο… 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ( “Τα χελιδόνια του μοναχού”, 2020)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ 

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟ "ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΚΙ ΜΑΣ"

Καλοί µου φίλοι, καλο Σαββατοκύριακο!
Ένα ακόµα βραβείο για το ‘‘Εφηµεριδάκι µας’’, το γνωστό στους αναγνώστες έντυπο του 11ου Νηπιαγωγείου Χανίων. Μια δεύτερη ‘‘εύφηµος µνεία’’ από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Στις 15 ∆εκεµβρίου 2024 η απονοµή της στην Αθήνα. Σ’ αυτό το ξεχωριστό γεγονός αναφέρονται στον σηµερινό Παιδότοπο η προϊσταμένη του εν λόγω σχολείου Μαρία Σκορδίλη  και  οι συνεργάτιδές της. ‘‘Το Εφηµεριδάκι µας’’, που ξεκίνησε το 2013 και που το έχουµε παρουσιάσει κι άλλλες φορές στη στήλη, συνεχίζει την πορεία του... Συγχαρητήρια και γι’ αυτή τη διάκριση, καλές µου συναδέλφισσες και καλή συνέχεια!
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης

Μία ξεχωριστή ημέρα αποτέλεσε η 15η Δεκεμβρίου 2024, για το 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων και τη σχολική του εφημερίδα “Το Εφημεριδάκι μας”!
Η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά απέδωσε Εύφημο Μνεία κατά την Τελετή Απονομής Διακρίσεων του 69ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Συγγραφής & Εικονογράφησης βιβλίων για παιδιά και νέους, στη σχολική εφημερίδα του 11^ου Νηπιαγωγείου Χανίων “Το Εφημεριδάκι μας” στην κατηγορία 16. Βραβείο Αγγελικής Βαρελλά-Μαθητικό περιοδικό ή εφημερίδα (η εφημερίδα να εμφανίζει περιοδικότητα στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς 2023-2024) μαθητών Α/θμιας εκπαίδευσης).

Η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά στο συγκεκριμένο Διαγωνισμό, τόνισε ότι “σε μια εποχή που η βιβλιογραφία πλέον είναι αριθμητικά ογκώδης, […] σε μια εποχή που και οι μεταφράσεις ξένης λογοτεχνίας γίνονται ταχύτατα και η βιβλιοπαραγωγή επικοινωνείται σε πραγματικό χρόνο, το να διακριθεί ένα έργο σε έναν, κατά κοινή ομολογία, «αυστηρό» διαγωνισμό, φαντάζει δύσκολο. Και είναι δύσκολο, γιατί τα έργα που διακρίνονται πρέπει να ξεχωρίζουν στη συνολική τους εικόνα και όχι μόνο για ένα στοιχείο τους. Είναι δύσκολο αλλά δεν είναι απίθανο, γιατί συνεχίζουν να «ξεπετάγονται» μικρά διαμάντια που δηλώνουν με την παρουσία τους ότι έχουν πράγματα σημαντικά να πουν, με ξεχωριστό και ιδιαίτερα όμορφο τρόπο”

Στην Εκδήλωση μάς εκπροσώπησε η λογοτέχνις κυρία Αθηνά Δριτσάκη, όπου ανάγνωσε εκ μέρους μας, τον χαιρετισμό: «Σύμφωνα με τον Φρενέ, «Η γραφή δεν έχει νόημα παρά μόνον όταν υποχρεώνεται κανείς να προστρέξει σε αυτήν για να μεταδώσει τη σκέψη του εκεί που δε φτάνει η φωνή του, πέρα από τα όρια του σχολείου του» . Και σήμερα η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, μας δίνει την ευκαιρία να φτάσει η φωνή των νηπίων του 11ου Νηπιαγωγείου Χανίων ακόμη πιο μακριά! Ακολουθώντας τον Bachy, θεωρούμε ότι η Σχολική Εφημερίδα θέλει να αντικατοπτρίσει την παιδική έκφραση, τα ενδιαφέροντα, τα ερωτήματα, τις αναζητήσεις, τη δουλειά του παιδιού. Είναι ο χώρος του αληθινού παιδικού και νεανικού λόγου» . Η τιμή της βράβευσης μας κινητοποιεί για περισσότερες εκδόσεις που θα αποτυπώνουν τη σχολική ζωή, θα ενισχύουν τη φιλαναγνωσία και θα κάνουν κοινωνούς της σχολικής μας πράξης πολλούς πολλούς αναγνώστες! Το 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων ευχαριστεί θερμά τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά για το Φως που χαρίζει σε μικρούς και μεγάλους αναγνώστες και για την τιμή της διάκρισης αυτής!»

Στην τελετή της βράβευσης για την Εύφημη Μνεία στο 11^ο Νηπιαγωγείο Χανίων, αποδόθηκε ότι «πρόκειται για σχολική εφημερίδα όπου το ποικίλου ενδιαφέροντος περιεχόμενο και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό αποκαλύπτουν τη δουλειά στην τάξη, τα ενδιαφέροντα των νηπίων και τη σύνδεση του σχολικού προγράμματος με την ενημέρωση από ειδικούς σχετικά με θέματα που προβληματίζουν γονείς και παιδιά. Η Επιτροπή Βραβείων συγχαίρει τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου για την αξιόλογη προσπάθεια.»

Η τεκμηρίωση για την Εύφημη Μνεία περιγράφεται με το κείμενο:

«Το εφημεριδάκι μας, εφημερίδα 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων ΕΥΦΗΜΟΣ ΜΝΕΙΑ. Εφημερίδα με όμορφο στήσιμο και πλούσιο φωτογραφικό υλικό που εκδίδεται με συνέπεια και συνέχεια. Στις σελίδες της υπάρχουν άρθρα για τη σχολική ζωή και τα εκπαιδευτικά προγράμματα καθώς και για περιβαλλοντικά και πολιτιστικά θέματα και βιβλιοκριτική. Άξια προσοχής είναι οι συνεντεύξεις που συνδέουν το σχολικό πρόγραμμα με την ενημέρωση από ειδικούς σχετικά με θέματα που προβληματίζουν γονείς και παιδιά».

Σημείωση:Το Εφημεριδάκι μας ήταν η μοναδική συμμετοχή από Νηπιαγωγείο χωρίς σύμπραξη Δημοτικών Σχολείων. Η διάκριση αυτή αποτελεί τη δεύτερη από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, την οποία ευχαριστούμε θερμά για την τιμή που μας κινητοποιεί για πολλά πολλά φύλλα ακόμη για να φτάνει η φωνή μας εκεί που δεν μπορεί να ακουστεί!

Η Προϊσταμένη της Σχολικής Μονάδας Σκορδύλη Μαρία και οι Νηπιαγωγοί Βλησίδη Ελένη, Φωτάκη Μαρία, Ναξάκη Δήμητρα, Καζάκου Ευαγγελία

ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΑΣ

Το Νηπιαγωγείο μας ονομάζεται 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων. Βρίσκεται στην περιοχή ΣΟΔΥ Χανίων. Είναι ένα κτήριο ψηλό με δυο ορόφους. Έχει σκεπή με κεραμίδια. Είναι βαμμένο με μπλε και κίτρινο χρώμα. Μαζί με το σχολείο μας είναι και το 11ο Δημοτικό και το 27ο Νηπιαγωγείο. Στην αυλή μας έχουμε δέντρα, χορτάρι, μια τσουλήθρα, μια κάμπια, παγκάκια, ρόδες και ένα κήπο με αρωματικά φυτά. Από το σχολείο μπορούμε να δούμε τη θάλασσα και το παλιό λιμάνι με το φάρο.
Τα παιδιά του Βασικού Τμήματος 2 (Από ένα φύλλο του “Εφημεριδακιού μας”)

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 22.2..2025) 

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid02CJzgAETmLLxswevhriJTKTtjGhinAR8H39DLjsumRwYe984wYSkFLzPBSdHTxHPPl?notif_id=1740208757539943&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif

https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-gynaikeia-logotechniki-syntrofia-kai-deytero-vraveio-sto-efimeridaki-mas/

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑΚΗ

Μεγάλη Παρασκευή 2022. Έτοιμος ο Επιτάφιος μας...

Γράφει ο Βαγγέλης Θ, Κακατσάκης

Θλίψη,απέραντη θλίψη, για το φευγιό της πρεσβυτέρας Κυριακής Χριστουλάκη, το γένος Βασιλαντωνάκη, της για 60 χρόνια συζύγου του παπά – Μιχάλη, στο άλλο ημισφαίριο της ζωής. Εκεί όπου βρίσκονται οι παλιοί μας και μας περιμένουν. Της παπαδιάς των ενοριών του Νίππους και του Τζιτζιφέ. Της παπαδιάς μας. Πάνδημος ο αποχαιρετισμός της σήμερα στην κεντρική εκκλησία του χωριού μας, στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, όπου κι αν έχει αφήσει τα αποτυπώματα της πίστης, της ευσέβειας, της έγνοιας και της υποδειγματικής νοικοκυροσύνης της. Απ’ όλους που είχαμε την ευλογία, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο να την γνωρίσουμε. Ωσεί παρόντες απαξάπαντες και οι απανταχού Νιππιανοί.

“Μ’ έχει ο Θεός ευλογημένη κι είμαι γεμάτη προκοπή,\ ως τα βαθιά μου γηρατεία\ δεν βρίσκω στην δουλειά ντροπή.” Και οι στίχοι αυτοί από το γνωστό στα παλιά αναγνωστικά ποίημα του Κωστή Παλαμά για την ελιά στον νου μου χθες, όταν πληροφορήθηκα για την αποδημία της. Μια ελιά, μια πολύκαρπη και καλλίκαρπη νιππιανή ελιά η παπαδιά μας, η γέννημα- θρέμα χωριανή μας Κυριακή Σταύρου και Μαρίας Βασιλαντωνάκη. Η κόρη με τους εννιά αδελφούς και τα πολλά ανίψια που έδεσε την ζωή της με τον παπά – Μιχάλη και συμπορεύτηκε μαζί του στα ιερατικά του καθήκοντα.

Ανεκτίμητη και ανεπανάληπτη για όλους μας η προσφορά της πλάι του. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Στις χαρές και στις λύπες, στις σχόλες και στις καθημερινές. Ήταν τελειομανής και ήθελε να λάμπουν, ν΄ αστράφτουν όλα μέσα στην εκκλησία, όπως και στο πάντα ανοιχτό και φιλόξενο σπίτι της. Αυτό το θεωρούσε πως ήταν δική της δουλειά, μου είπε, μεταξύ των άλλων ο χωριανός μας ο Χρίστος ο Κοτσιφάκης, που έμαθε από αυτήν και από τον παπά – Μιχάλη, όπως και άλλοι και άλλες να ψέλνει. Κοινή πεποίθηση τα λόγια του για όλους μας, που είχαμε την ευλογία να την γνωρίσουμε ως τον άνθρωπο που αποδείκνυε στην καθημερινότητά του με πράξεις την μοναδικότητα του ανθρώπινου είδους.

Θα την μνημονεύουμε πάντα, ενόσω ζούμε, αναπνέουμε και σοφρωνούμε, για να θυμηθώ τον Παπαδιαμάντη, την παπαδιά μας και θα την αναθιβάλλουμε. Ιδιαίτερα στις μεγάλες γιορτές και στα πανηγύρια του Τιμίου Σταυρού και των άλλων των πολλών εκκλησιών του χωριού μας, και βέβαια σ΄ αυτό του προστάτη της Αγίου Εφραίμ, της εκκλησίας του οποίου είναι κτήτορες με τον παπά Μιχάλη.

Αιωνία η μνήμη αυτής! Κουράγιο, παπά Μιχάλη!

Σημείωση: Επικήδειος λόγος στη εκκλησία του Τιμίου Σταυρού του Νίππους, στις 11.2.2025

ΠΟΙΗΣΗ

ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ

Επιστρέφω

στο «μη μου άπτου»

της πρώτης συνάντησης^.

στο «μη με λησμόνει»

του πρώτου φιλιού σου^.

στο «σ’ αγαπώ»

των μεγάλων ματιών σου…

Αγνοώντας

το λευκορείτη άνεμο

που φυσά στα μαλλιά σου.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

"΄Οταν γίνεις ποίημα", Χανιά 2013

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΧΩΡΑΦΑΚΙΩΝ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ

"ΜΙΚΡΑ ΧΕΡΙΑ -ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΟΜΕΣ

Καλοί µου φίλοι,καλό Σαββατοκύριακο!
Στη συµµετοχή τους ως σχολείο etwining τη φετινή σχολική χρονιά στο ευρωπαϊκό έργο ‘‘Little Hands, Mega structures’’ (Μικρά χέρια- Μεγάλες κατασκευές) αναφέρονται στον σηµερινό Παιδότοπο η προϊσταµένη του Νηπιαγωγείου των Χωραφακίων Ακρωτηρίου Καλλιόπη ∆ουρµούσογλου και οι συνεργάτιδές της Λαµπρινή Παναγιωτοπούλου και Ευγενία Καρασαντέ. «Όσο πιο µικρό το ανάστηµα του µαθητή, τόσο πιο µεγάλο πρέπει να είναι το ανάστηµα του δασκάλου», η φράση που ήταν διαρκώς στον νου µου ενώ διάβαζα το κείµενο κι έβλεπα τις εικόνες που µου έστειλαν. Όπως και ο τίτλος του βιβλίου του Robert Fulghun ‘‘Όσα χρειάζεται να ξέρω τα έµαθα στο νηπιαγωγείο’’, τον οποίο χρησιµοποιούν και εν είδει προµετωπίδας στο Ιστολόγιο του Σχολείου τους. Πάντα στις επάλξεις της ∆ασκαλοσύνης, καλές µου συναδέλφισσες!..
Σας χαιρετώ όλους µε αγάπη!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης

ο Νηπιαγωγείο μας (Νηπιαγωγείο Χωραφακίων), ως σχολείο etwinning, υλοποίησε τη φετινή σχολική χρονιά το ευρωπαϊκό έργο “Little Hands, Mega Structures”, με συνεργάτες από σχολεία της Τουρκίας, της Ρουμανίας, της Πολωνίας, της Λιθουανίας, της Πορτογαλίας, αλλά και της Ελλάδας.

Το έργο συνδυάζει την αγάπη για τη δημιουργία με την κατανόηση του κόσμου, εμπνέοντας τα παιδιά να ονειρεύονται και να δημιουργούν το μέλλον με τα χέρια και τη φαντασία τους. Μέσα από το έργο εισάγουμε τα παιδιά στη βιωσιμότητα και τη φιλοσοφία STEM (Επιστήμη, Τεχνολογία, Μηχανική, Μαθηματικά). Τους δίνουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουν τις πιο εντυπωσιακές αρχιτεκτονικές κατασκευές στον κόσμο και να τις ξαναζωντανέψουν με ανακυκλώσιμα υλικά. Πλαστικά και χάρτινα μπουκάλια, κουτιά, χαρτόκουτες, παλιές εφημερίδες, ρολά από χαρτί, όλα μετατρέπονται σε θησαυρούς! Τα παιδιά προάγουν τη δημιουργική τους σκέψη και αποκτούν γνώσεις μέσα από την ανακύκλωση και την κατασκευή με ανακυκλώσιμα υλικά. Αναπτύσσουν την αυτοπεποίθηση και την αισθητική κουλτούρα μέσα από τα έργα τους και δημιουργούν κοινό όραμα για βιωσιμότητα και καινοτομία.

Με το έργο αυτό θέλουμε τα παιδιά:

• να έρθουν σε πρώτη επαφή με τις διαδικασίες της ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης των υλικών

• να ευαισθητοποιηθούν στην τέχνη των εικαστικών και συγκεκριμένα στη χρήση των ανακυκλώσιμων υλικών ως εικαστικό υλικό

• να αναπτύξουν την περιέργειά τους για διαφορετικούς πολιτισμούς και σημαντικά κτίρια τουριστικού ενδιαφέροντος

• να εμπλακούν με δραστηριότητες STEM και να αναπτύξουν δεξιότητες κατασκευής, αναλυτικής σκέψης, λύσης προβλημάτων και συνεργασίας/εργασίας σε ομάδα.

Πιο αναλυτικά, το έργο αποτελούνταν από 5 ενότητες: 1. Ιστορικά Κτίρια, 2. Πύργοι, 3. Γέφυρες, 4. Ουρανοξύστες και 5. Τοπική Δομή (της κάθε χώρας). Η επιλογή της δομής ερχόταν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίας, ψηφοφορία μεταξύ των εκπαιδευτικών του έργου.

Αρχικά, τα παιδιά μυήθηκαν στις Αιγυπτιακές Πυραμίδες με διαφορετικούς τρόπους. Ασκήθηκαν στην κωδικοποίηση με το ιερογλυφικό αλφάβητο και στο τέλος ξαναέχτισαν τις Αιγυπτιακές Πυραμίδες χρησιμοποιώντας διάφορα χάρτινα κουτιά.

Στη συνέχεια, τα παιδιά εξέτασαν τον Πύργο του Γαλατά (Galata Tower), που βρίσκεται στην Τουρκία. Ξαναέχτισαν τον Πύργο με πλαστικό μπουκάλι και ρολά από χαρτί και εφάρμοσαν διαδικασίες STEM, ενώ προχωρούσαν στην κατασκευή. Ολοκληρώσαμε συνθέτοντας την «Οδό Γαλατά» με τον Πύργο και τα σπίτια γύρω από αυτόν, τα οποία κατασκεύασαν τα παιδιά στο σπίτι με τις οικογένειές τους, χρησιμοποιώντας και εκεί χάρτινα κουτιά και συσκευασίες.

Μεταφερόμαστε στο Λονδίνο και στη Γέφυρα του Πύργου (Bridge Tower). Τα παιδιά τη γνώρισαν από κοντά και έμαθαν για τη λειτουργίας της. Και αυτή η δομή κατασκευάστηκε με υλικά που ανακυκλώνονται, δηλ. με μεγάλες χαρτόκουτες, ρολά από χαρτί, πλαστικό μπουκάλι, κομμάτια από χαρτόκουτες. Πώς όμως θα ανοίξει και θα κλείσει αυτή η γέφυρα για να περνάνε τα καράβια; Εφαρμόζοντας διαδικασίες STEM, κατάφεραν να κάνουν τη γέφυρα να ανοίγει και να κλείνει, ώστε τα πλοία που έφτιαξαν με τη βοήθεια της οικογένειας να μπορούν να περάσουν, αλλά και να είναι στιβαρή και να αντέχει το βάρος ενός μήλου, αφού από πάνω της περνούν αμάξια!

Από το Λονδίνο πάμε στο Ντουμπάι! Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των πύργων και των ουρανοξυστών; Αφού απάντησαν σε αυτή την ερώτηση, τα παιδιά κατέταξαν τους 10 ψηλότερους ουρανοξύστες στον κόσμο. Ξαναέχτισαν τον Μπουρτζ Χαλίφα (Burj Khalifa), χρησιμοποιώντας μια μεγάλη χαρτόκουτα (από κρεβάτι), κουτιά από γάλα και χαρτόκουτα από δημητριακά!

Φτάνοντας στο τέλος, καθεμία από τις 6 χώρες που συμμετείχαν στο έργο αποφάσισαν τη μεγαδομή που ήθελαν να προωθήσουν από τη χώρα τους. Η Ελλάδα κατέληξε στον Παρθενώνα, οπότε κατασκευάσαμε μια μικρογραφία του, από ρολά χαρτιού, ξύλινα καλαμάκια για να δοθεί η αίσθηση του κίονα και κομμάτια από χαρτόκουτες!

Κατά τη διάρκεια του έργου, δημιουργήθηκαν ψηφιακές παρουσιάσεις και αφίσες των δομών που φτιάχτηκαν από τα παιδικά χεράκια και ηλεκτρονικά βιβλία για την παρουσίαση των έργων και των διαδικασιών.

Το έργο ολοκληρώθηκε τον Γενάρη και οι γονείς όλων των συμμετεχόντων σχολείων, στην αξιολόγησή τους το περιέγραψαν ως ευφάνταστο, εκπαιδευτικό, ενδιαφέρον και πολύ διασκεδαστικό.

Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν στην ιστοσελίδα του Νηπιαγωγείου:

Blog « ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΧΩΡΑΦΑΚΙΩΝ « Χωραφάκια Ακρωτηρίου Χανίων

Με εκτίμηση, οι νηπιαγωγοί:

Καλλιόπη Δουρμούσογλου, Λαμπρινή Παναγιωτοπούλου και Ευγενία Καρασαντέ (παράλληλη στήριξη)

https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-nipiagogeio-chorafakion-akrotirioy-mikra-cheria-megales-kataskeyes/