ΠΟΙΗΣΗ

 ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΜΑ

Θα κουβαλήσω

μέχρι το αύριο τη σημαία μου

και θα την καρφώσω

καταμεσής στην καρδιά του.

Ας πούνε, ό,τι θέλουν!

Εγώ θα ξέρω,

γιατί το έκαμα!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

(ΚΑΖΟΒΑΡ, Γ΄ΈΚΔΟΣΗ, ΠΕΚ-ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΧΑΝΙΑ 2014)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Γ1 ΤΑΞΗ 1ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΣΟΥΔΑΣ

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟΥ

Καλοί μου φίλοι. καλό Σαββατοκύριακο!

Πώς ένα παραμύθι γίνεται παράσταση κουκλοθέατρου και παρουσιάζεται στο τέλος της σχολικής χρονιάς από τα παιδιά μιας τάξης στους γονείς τους και όχι μόνο, το θέμα του σημερινού Παιδότοπου. Για το γνωστό παραμύθι της Ευδοκίας Σξορδαλά -  Κακατσάκη "Ο Λυκούργος και το δίχτυ της αγάπης" (Εκδόσεις ΆΓΚΥΡΑ, σε εικονογράφηση της Ελίζας Βαβούρη) ο λόγος

. Να είναι καλά η υπεύθυνη για την πραγματικά υπέροχη αυτή  δράση, γνωστή στους αναγνώστες της στήλης δασκάλας της Γ1 τάξης του 1ου Δημ. Σχ. Σούδας Χριστίνας Γρηγοράκη για το υλικό (κείμενα και εικόνες)  που μου έστειλε. Ήταν μια βραδιά γεμάτη μελωδίες, χαρά, συγκίνήσεις {...} Το δίχτυ της αγάπης τα κατάφερε τελικά, απλώθηκε γύρω μας και φώτισε την ψυχή μας". Τα που έγραψε, η δασκάλα,μεταξύ των άλλων, στη σελίδα της στο Βιβλίο των Προσώπων ((F\B). "Nαι, ήταν όλα παραμυθένια ! Ανάβλυζαν γλύκα και χαρά, μεράκι κι αγάπη", έγραψε μεταξύ των άλλων, στη δική της σελίδα, η συγγραφέας. Τυχεροί όσοι βρεθήκαμε το βράδυ της 3ης Ιουνίου στην όμορφη και φιλόξενη αυλή του 1ου Δημ. Σχ. Σούδας! Και από εδώ και γι αυτή σου την δράση, συγχαρητήρια και σ' εσένα και στους μαθητές σου , καλή μου συναδέλφισσα! 

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους! 

Βαγγάλης Θ. Κακατσάκης 

δάσκαλος - λογοτέχνης  

Όταν η μαγεία ενός παραμυθιού, συναντά την μαγεία του θεάτρου

Στο πλαίσιο των δράσεων φιλαναγνωσίας, παράλληλα με το πρόγραμμα συναισθηματικής αγωγής με το οποίο αποφασίσαμε να ασχοληθούμε τη φετινή χρονιά με τα παιδιά της τάξης μου, η επιλογή του συγκεκριμένου παραμυθιού της κας Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη ήταν ιδανική, αφού πλαισίωσε όμορφα και δημιουργικά το σύνολο όλων των δράσεων μας.

«Ο Λυκούργος και το δίχτυ της αγάπης», είναι ένα παραμύθι που αναδεικνύει την πολυτιμότητα σημαντικών ανθρώπινων αξιών όπως είναι ο αλληλοσεβασμός, η φιλία και ο αλτρουισμός, η εμπιστοσύνη, η συμπόνια και η γενναιοδωρία, αξίες που καθορίζουν τον τρόπο ζωής μας, της σκέψης και των πράξεων μας στο κοινωνικό σύνολο. Η καλοσύνη, η ευαισθησία η τρυφερότητα και το ειλικρινές νοιάξιμο για το παιδί, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη συγγραφέα, συνάντησαν την πένα της και μετουσιώθηκαν σε ένα υπέροχο ανάγνωσμα-ύμνο στο καλό και τη δύναμη της αγάπης που παρουσιάζονται ως οι κινητήριοι μοχλοί αλλαγής του κόσμου. Η Κα Ευδοκία, μέσα από μια διαχρονική αφήγηση που ψυχαγωγεί, συγκινεί και διδάσκει, μας προσκάλεσε σε ένα μοναδικό ταξίδι στον μαγικό κόσμο του παραμυθιού, όπου τα πάντα είναι δυνατόν να συμβούν κι εμείς, φυσικά, δεχτήκαμε με χαρά και την ευχαριστούμε από καρδιάς!

Παραμύθι μύθι μύθι, το κουκί και το ρεβύθι…

Η πρώτη μας επαφή με τον Λυκούργο, ξεκίνησε από την ανάγνωσή του στην τάξη. Μετέπειτα, συζητήσαμε για τις εικόνες που είδαν, πώς ένιωσαν και τι σκέφτηκαν. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις των παιδιών καταγράφηκαν και αργότερα, χρησιμοποιήθηκαν στη διασκευή του παραμυθιού για τις ανάγκες της κουκλοθεατρικής μας παράστασης η οποία πραγματοποιήθηκε στις 3 Ιουνίου στο χώρο του σχολείου μας, παρουσία και της συγγραφέως. Ήταν μια ξεχωριστή βραδιά γεμάτη μουσική, μελωδίες χορό και τραγούδια.

Η κατασκευή των ηρώων-κούκλων της παράστασης

Τα κεφάλια των κούκλων, κατασκευάστηκαν από εφημερίδες, χαρτοταινία, ατλακόλ και γυψόγαζα. Αφού στέγνωσαν, στηρίχτηκαν σε μακρόστενα λεπτά ξύλα, ζωγραφίστηκαν και τέλος, ντύθηκαν με υφάσματα από παλιά ρούχα που πλέον δεν χρησιμοποιούνταν. Έτσι, η κούκλα, μέσα σε ένα κλίμα συνεργασίας και ομαδικότητας, πήρε πρώτα μια μορφή όπως τα παιδιά τη φαντάζονταν, ανάλογα με τον ήρωα που θα ενσάρκωναν κι ύστερα, ακολούθησε σε αυτήν η εμφύσηση ζωής, η εμψύχωσή της. Για τον στολισμό της ξύλινης κατασκευής που χρησιμοποιήθηκε ως σκηνικό, επιλέχθηκαν πολύχρωμα χαρτόνια. Τα παιδιά, οργανώθηκαν σε ομάδες και σχεδίασαν, έκοψαν και κόλλησαν επάνω στην κατασκευή βουνά, δέντρα, λουλούδια, σύννεφα και χελιδόνια, φτιάχνοντας τη μικρή βουνοπλαγιά του δάσους, εκεί που άρχισε να ξετυλίγεται σιγά-σιγά ο μίτος του παραμυθιού…

Τι είπαν τα παιδιά για τη δύναμη της φιλίας

Η φιλία είναι ένα πολύτιμο δώρο, αν δεν την είχαμε θα νιώθαμε απέραντη μοναξιά.

Τι να κάνουμε την ομορφιά τριγύρω μας, αν δεν έχουμε κάποιον να τη μοιραστούμε;

Σαν το γλυκό χαμόγελο και τη ζεστή αγκαλιά των φίλων μας, στα εύκολα μα και στα δύσκολα, στα ευχάριστα μα και στα δυσάρεστα, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στον κόσμο.

Στους φίλους μας, λέμε «ευχαριστώ» που είναι πάντα δίπλα μας για ό,τι χρειαστούμε.

Η φιλία είναι σαν τον ήλιο που ξεπροβάλλει μέσα από τα σύννεφα για να φωτίσει την πλάση.

Είναι σαν το φεγγάρι που σκορπάει το ασημένιο του φως στον σκοτεινό ουρανό.

Είναι σαν ένας κάμπος γεμάτος κατακόκκινες παπαρούνες.

Είναι σαν το δροσερό νεράκι που κυλάει στο ποταμάκι!

Είναι σαν την άνοιξη που σκορπάει τριγύρω μυρωδιές και αρώματα!

Είναι τα φτερά που φοράμε στην πλάτη μας και πετάμε ψηλά στον ουρανό!

Η αγάπη και η φιλία γιατρεύουν τη λύπη και διώχνουν τον πόνο μακριά. Φέρνουν το γέλιο, και γεμίζουν τη ζωή μας με χαρά.

Ζωγραφίζουμε για τον Λυκούργο!

Η δημιουργία ενός κολλάζ με ζωγραφιές αφιερωμένες στον μικρό Λυκούργο από τους φίλους του, ήταν εμπνευσμένη από το παραμύθι. Η αυλαία, έκλεισε με το τραγούδι «Κράτα τις στιγμές» και με την ευχή από τα παιδιά να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όλα τα όμορφα που μας συμβαίνουν στη ζωή!

H δασκάλα της τάξης: Χριστίνα Γρηγοράκη, Ε.Β.Π. : Έφη Τωμαδάκη

Μαθητές του Γ1 (Αριανούτσος Αντρέας, Βλαμάκης Κων/νος, Γεωργακάκη Ευτυχία, Καμηλάκη Άννα, Κουταλώνη Αλεξάνδρα, Κράσσος Παλαιολόγος, Μάνος Ιωάννης, Μάντη Γεωργία, Μαρμαριτσάκης Κων/νος, Μαυροειδή Αριάδνη, Μητάκου Ευανθία, Μπουρδάκη Στυλιανή, Παπαβασιλείου Φώτης, Τζουβαδάκη Παναγιώτα, Τσόλα Κυριακή, Τσουράκης Παύλος, Φωκιανός Χρήστος

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 22. 6. 2024) 

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΑΡΑ ΣΟΥ, ΣΤΑΥΡΟ ΞΑΡΧΑΚΟ!

Γράφει ο Νεεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

«Εµείς που µείναµε/ Στο χώµα το σκληρό/
Για τους νεκρούς/ Θ’ ανάψουµε λιβάνι/
Κι όταν χαθεί/ Μακριά το καραβάνι/
Του χάρου του µεγάλου πεχλιβάνη
Στη µνήµη τους θα στήσουµε χορό./

Εµείς που µείναµε/ Θα τρώµε το πρωί
Μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι/
Ένα τσαµπί σταφύλι από τ’ αµπέλι/
Και δίχως πια του φόβου το τριβέλι/
Μπροστά θα προχωράµε στη ζωή/

Εµείς που µείναµε/ Θα βγούµε µια βραδιά
Στην ερηµιά να σπείρουµε χορτάρι/
Και πριν για πάντα/ Η νύχτα να µας πάρει
Θα κάνουµε τη γη προσκυνητάρι/
Και κούνια για τ’ αγέννητα παιδιά».

...Η στάση του Σταύρου Ξαρχάκου να ακυρώσει τη συναυλία στο Αρκάδι δείχνει τον ένα και µοναδικό δρόµο που πρέπει να ακολουθήσουµε αν θέλουµε να διατηρήσουµε την ψυχή της Κρήτης!
Ο Νίκος Γκάτσος τα λέει όλα µε τους στίχους του που παραθέτουµε παραπάνω (µουσική Σταύρος Ξαρχάκος, πρώτη εκτέλεση Βίκυ Μοσχολιού)!
Για τον Σταύρο Ξαρχάκο πλέον µιλούν οι µουσικές και οι πράξεις του! Αυτό το “Όχι” και η µαταίωση της συναυλίας από µέρους του, έχει πολλές αναγνώσεις αλλά και πολλές αναλύσεις, διαπιστώσεις! Όµως εκεί κάπου ενυπάρχει και το δικό µας χρέος απέναντι σε όλους αυτούς που έχουν βαλθεί να µας οδηγήσουν στο απόλυτο ξεπούληµα!
Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που οι διάφοροι “λύκοι’’ φορούν µανδύες προβάτου ή “γιδοβοσκού” και προσπαθούν να πλησιάσουν και να καλοπιάσουν τα δόλια τα ριφάκια - τους διάφορους αµνούς!
Χιλιοπαιγµένο αυτό έργο! Οφείλουµε αν µη τι άλλο να είµαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, µε µάτια ανοικτά! Και βέβαια να  ασκούµε κριτική και µε κρητική µατιά να σταθούµε στο ύψος των περιστάσεων.
Το θέµα µε τους πυλώνες είναι ένα θέµα που µας απασχολεί πολύ και πολύ πρόκειται να µας απασχολήσει!
Οι αντίπαλες µεριές θα προσπαθήσουν να κερδίσουν ο καθείς µε τα όπλα του!
Η εταιρεία µε τις χορηγίες της, µε τον άρτον και τα θεάµατά της -και αυτό το έχουµε πάµπολλες φορές δει- µε συνοδοιπόρους πολλούς από τους δικούς µας εκλεγµένους σε Επιτροπές, κεντρική, περιφερειακή διοίκηση και όχι µόνο, θα δει τα συµφέροντά της! ∆ουλειά της!
Από την άλλη εδώ στον τόπο, µας στα δικά µας, όσον αφορά τους πυλώνες, έχει ήδη χαρακτεί ο δρόµος µε µπροστάρη τον ∆ήµο Αποκορώνου! 
Τη σκυτάλη ήδη πήραν οι διάφοροι Πολιτιστικοί Σύλλογοι της περιοχής που το περασµένο Σάββατο συναντήθηκαν στους Μαχαιρούς για τη δηµιουργία Επιτροπής Αγώνα που θα αναλάβει «τη διοργάνωση εκδηλώσεων και δράσεων ευαισθητοποίησης και ενηµέρωσης των πολιτών για τις σοβαρές συνέπειες σε περιβαλλοντικό και υγειονοµικό επίπεδο από την εγκαταστάση πυλώνων υψηλής τάσης και ΒΑΠΕ στα Λευκά Όρη».
∆εν γνωρίζω ποιο το αποτέλεσµα αυτού του αγώνα, ωστόσο γνωρίζουµε τους αντιµαχόµενους και πια ο καθένας οφείλει να πάρει θέση!
«Εµείς που µείναµε/ Θα βγούµε µια βραδιά/ Στην ερηµιά να σπείρουµε χορτάρι/ Και πριν για πάντα/ Η νύχτα να µας πάρει/ Θα κάνουµε τη γη προσκυνητάρι/ Και κούνια για τ’ αγέννητα παιδιά».
Με αφορµή αυτό το τραγούδι του Γκάτσου και του Ξαρχάκου, σκέφτοµαι πόσο σπουδαία και ουσιαστική κίνηση θα ήταν να προτείνουµε να έρθει εδώ ο Σταύρος Ξαρχάκος για µια συναυλία στα ριζά των Λευκών Ορέων· να αντηχήσει η µουσική του και να µεταδοθεί η ουσία και το νόηµά της, που τόσο πολύ ταιριάζουν µε την αγωνία όλων µας για τον τόπο µας!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 3 Ιουλίου 2024)