ΠΟΙΗΣΗ

                                                             ΙΔΟΥ ΕΓΩ 

                                                           

Ιδού εγώ!

Ο πρώτος που χαστούκισε το χάος.
Ο πρώτος που λούστηκε γυμνός στο ηλιοφώς.
Ο πρώτος που μάδησε μαργαρίτες.

Ιδού εγώ!
Ο πρώτος ζωντανός∙
γυμνός, ανυπόδητος και πένης,
σε χώρα τυφλών, σακάτηδων γερόντων,
μόνος να πορεύομαι.

Ιδού εγώ!

Ο έσχατος βιαστής της πραγματικότητας.
Ο έσχατος ηδονοβλεψίας της ιδέας.
Ο έσχατος ναρκομανής της αλήθειας.

Ιδού εγώ!
Ο έσχατος νεκρός∙
ντυμένος, φορώντας κόκκινα υποδήματα, πλούσιος,
σε χώρα ανυπόμονων, γελαστών παρθένων.
μόνος να καθεύδω.

Ιδού εγώ!

Ο πρώτος και έσχατος άνθρωπος

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
(ΚΑΖΟΒΑΡ, Γ'Έκδοση, Εκδ. "Πυξίδα της Πόλης",  Χανιά 2014)

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0Zvy11JepvXeqomQJk3cAdnCs7pBggquYnVfeqQtZkJZFCELt9LLPgamzQno9671Yl?comment_id=657613617210976&notif_id=1743322379884672&notif_t=feed_comment&ref=notif

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ (29. 3..25)

ΔΗΜ. ΣΧ. ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΥ ΚΡΗΤΗΣ 

ΜΕ ΤΟ "ERASMUS" ΣΤΗ ΓΟΥΑΔΕΛΟΥΠΗ 

Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Στη µακρινή Γουαδελούπη που είναι υπερπόντιο διαµέρισµα της Γαλλίας, στην Καραϊβική θάλασσα, βρέθηκαν τον προηγούµενο µήνα για 5 µέρες ο γνωστός για τις γνώσεις, την αγάπη και την προσφορά του στο θεατρικό παιχνίδι, διευθυντής του ∆ηµ. Σχ. Ναυστάθµου Κρήτης Αριστόκριτος Τοµαζινάκης µε δύο συναδέλφισσές του, συµµετέχοντας στο πρόγραµµα ERASMUS ‘‘Les mathématiques c’est la vie’’ (‘‘Τα µαθηµατικά είναι ζωή’’). Σ’ αυτήν την όντως από πολλές απόψεις ξεχωριστή διεθνή εκπαιδευτική δράση είναι αφιερωµένος ο σηµερινός Παιδότοπος. Από καρδιάς τα συγχαρητήρια µου και στον δ/ντή του Σχολείου και στις δασκάλες που τον συνόδευσαν.
Αποφανίσατε µε τον καλύτερο τρόπο την πατρίδα µας, καλοί µου συνάδελφοι. Καλό Σαββατοκύριακο!

Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,δάσκαλος - λογοτέχνης

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΓΕΜΑΤΟ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ

Η εμπειρία μας στη Γουαδελούπη, στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus με τίτλο "Τα μαθηματικά είναι ζωή" ήταν μια βουτιά σε έναν διαφορετικό κόσμο, γεμάτο χρώματα, μουσικές και ζεστασιά ανθρώπων.

Φτάνοντας στο Le Moule, μας υποδέχτηκε η θαλασσινή αύρα και οι φιλόξενοι εκπαιδευτικοί, που από την πρώτη στιγμή μας έκαναν να νιώσουμε καλοδεχούμενοι. Η καθημερινότητά μας κινήθηκε ανάμεσα σε σχολικές αίθουσες και υπαίθριες εξερευνήσεις. Μέσα από τις δράσεις θεάτρου και μαθηματικών με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, βιώσαμε πώς η δημιουργικότητα μπορεί να γίνει γέφυρα επικοινωνίας, ακόμα και όταν η γλώσσα αποτελεί πρόκληση. Η ανταπόκριση των παιδιών ήταν συγκινητική...το γέλιο τους, η περιέργειά τους και ο τρόπος που άφηναν τη φαντασία τους να ταξιδέψει, έκαναν κάθε μάθημα μοναδικό.

Πέρα από το σχολείο, η Γουαδελούπη μας αποκάλυψε τις ομορφιές της: παραλίες με τιρκουάζ νερά, εξωτική φύση, και μια πολιτιστική ταυτότητα που αναμιγνύει αφρικανικές, ευρωπαϊκές και ινδιάνικες επιρροές. Οι ρυθμοί της zouk μουσικής, οι γεύσεις από τοπικά φαγητά όπως το bokit και το colombo, και οι πολύχρωμες αγορές μας γέμισαν εικόνες και αρώματα. Αυτό το ταξίδι ήταν υπενθύμιση πως η εκπαίδευση δεν περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους μιας τάξης. Είναι ανταλλαγή, εξερεύνηση, και κυρίως, ανθρώπινες σχέσεις. Φύγαμε από τη Γουαδελούπη με γεμάτη καρδιά και το σίγουρο συναίσθημα πως, αν και δώσαμε, πήραμε πολύ περισσότερα

Ο διευθυντής του ΣχολείουΑριστόκριτος Τομαζινάκης

ΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗ ΓΟΥΑΔΕΛΟΥΠΗ

Πρώτη μέρα

Μαθητές και εκπαιδευτικοί συμμετείχαν σε καινοτόμες και δημιουργικές δράσεις που ενίσχυσαν τη μάθηση, την κοινωνική αλληλεπίδραση και την ανταλλαγή εκπαιδευτικών πρακτικών

Δεύτερη μέρα

Οι εκπαιδευτικές δράσεις συνεχίστηκαν σε ένα μαγευτικό σκηνικό στην παραλία, όπου οι μικροί μας μαθητές εξερεύνησαν τον κόσμο των μαθηματικών μέσα από διαδραστικά παιχνίδια, δημιουργικές κατασκευές και αριθμητικές πράξεις χαραγμένες στην άμμο. Με το κύμα να συνοδεύει τις δραστηριότητές τους, τα παιδιά απόλαυσαν τη μάθηση με τρόπο ευχάριστο και βιωματικό, ενώ στο τέλος της ημέρας, κάτω από τον ζεστό ήλιο, μοιράστηκαν ένα χαρούμενο πικνίκ γεμάτο γεύσεις και γέλια.

Τρίτη μέρα

Μια ξεχωριστή συνάντηση με τις τοπικές αρχές, όπου πραγματοποιήθηκε ανταλλαγή αναμνηστικών δώρων (Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών Ελευθέριος Βενιζέλος, Μουσείο Σχολικής Ζωής Χανίων, Ναύσταθμος Κρήτης ) σε κλίμα φιλίας και συνεργασίας, πλαισιώθηκε από μια σειρά εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων που προσέφεραν γνώση και έμπνευση. Η ημέρα ολοκληρώθηκε με μια ξενάγηση στην πόλη, δίνοντας την ευκαιρία στους συμμετέχοντες να γνωρίσουν την ιστορία, τον πολιτισμό και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά της μέσα από μια μοναδική βιωματική εμπειρία

Τέταρτη Μέρα

Συνεχίσαμε τις εκπαιδευτικές δράσεις και ήταν ευκαιρία να μάθουμε μέσα από τις εμπειρίες και τη συνεργασία. Η ανταλλαγή δώρων με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς ενίσχυσε το πνεύμα της ομαδικότητας και της εκτίμησης. Ήταν μια μέρα γεμάτη χαμόγελα, όμορφες στιγμές και αναμνήσεις.

Πέμπτη μέρα

Έγιναν ενδιαφέρουσες, εκπαιδευτικές δράσεις, οι οποίες συνδύασαν τα μαθηματικά, τη γυμναστική και το θεατρικό παιχνίδι. Στη συνέχεια μοιράστηκαν ζωγραφιές που είχαν δημιουργήσει οι μαθητές από τα Χανιά και τις κρατούσαμε στους μαθητές στη Γουαδελούπη, οι οποίοι και μας έφτιαξαν αντίστοιχα ζωγραφιές για τους μαθητές των Χανίων. Κλείσιμο του προγράμματος με τραγούδια που ετοίμασαν για εμάς οι μικροί μας φίλοι με την παρουσία εκπροσώπων της εκπαίδευσης και της διοίκησης της χώρας. Προσφορά και μεταφορά σπόρων/φυτών της Γουαδελούπης για καλλιέργεια από το μουσείο Σχολικής Ζωής

Σημείωση:Το έργο "Τα μαθηματικά είναι ζωή" στοχεύει στη βελτίωση της διδασκαλίας των μαθηματικών σε τρία διαφορετικά σχολεία (Παρίσι – Κρήτη- Γουαδελούπη), ενθαρρύνοντας τους δασκάλους να χρησιμοποιούν καινοτόμες μεθόδους. Σκοπός του Προγράμματος η παρουσίαση τα Μαθηματικών ως γλώσσας μέσω πειραματισμού και δημιουργίας, ενισχύοντας τη χαρά των παιδιών στη μάθηση. Δραστηριότητες περιλαμβάνουν Θεατρικά Παιχνίδια, αθλητικά παιχνίδια και πρακτική και μάθηση στη φύση. Το έργο ενισχύει την κατανόηση πολιτιστικών διαφορών και προάγει τη συνεργασία μέσω αλληλογραφίας και eTwinning.

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Η συμμετοχή μου στο πρόγραμμα Erasmus+ «Les mathématiques, c'est la vie» ήταν μια αξέχαστη εμπειρία! Μέσα από καινοτόμες, διαδραστικές και βιωματικές δράσεις, ανακαλύψαμε τη μαγεία των μαθηματικών στη ζωή. Ακόμα, συνεργαστήκαμε με μαθητές και εκπαιδευτικούς, ανταλλάξαμε πολιτιστικά στοιχεία και δημιουργήσαμε δυνατές φιλίες. Κάθε μέρα ήταν γεμάτη μάθηση, χαμόγελα και αξέχαστες στιγμές. Επιστρέψαμε γεμάτοι γνώσεις, έμπνευση και όμορφες αναμνήσεις. Η υποδιευθύντρια του Σχολείου Παναγιώτα Γκίζα

Στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus, έλαβα την ευκαιρία να επισκεφθώ τη Γουαδελούπη για μια εκπαιδευτική ανταλλαγή. Μέσα από εργαστήρια βιωματικού χαρακτήρα και συγκεκριμένης στοχοθεσίας, καθώς και έπειτα από συζητήσεις με συναδέλφους από όλη την Ευρώπη, διερευνήθηκε η σύνδεση των μαθηματικών με την καθημερινότητα. Η πολιτισμική επικοινωνία ανέδειξε κοινές προκλήσεις στη διδασκαλία και ενίσχυσε τη συνεργασία μας, δημιουργώντας ένα κοινό όραμα. Η εμπειρία επιβεβαίωσε πως η ανταλλαγή καλών πρακτικών αποτελεί θεμέλιο για μια δυναμική και σύγχρονη εκπαίδευση. Αγλαΐα Μελιδονιώτη, καθηγήτρια Αγγλικών

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 29.3.2024) 

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

 ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

    «Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί µας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν µεταξύ τους[…]. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλµάνοι και έκαµαν ό,τι ηµπορούσαν, διά να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαµε.
Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ (αντιβασιλέα), έναν πατριάρχη, και του έδωσε την εξουσία της Εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαµαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαµπάσηδες (προεστοί) εις όλα τα µέρη. Η τρίτη τάξη, οι έµποροι και οι προκοµµένοι, το καλύτερο µέρος των πολιτών, µην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραµµατισµένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερηµένος από τα µέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήµερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο µεταξύ του λαού κανείς µε ολίγην µάθηση, τον ελάµβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόµια, ή εσύρετο από τον έµπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραµµατικός του προεστού». [...] 
    

«Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαµε µεγάλη οµόνοια και όλοι ετρέχαµε σύµφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεµο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύµωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωµί και µπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η οµόνοια εβαστούσε ακόµη δύο χρόνους, ηθέλαµε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναµε και έως την Κωνσταντινούπολη». [...]
    

«Ήλθαν µερικοί και ηθέλησαν να γένουν µπαρµπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το µπαρµπέρισµά τους. Μα τι να κάµοµε; Είχαµε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυµία και οµόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήµατα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεµο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και µ’ αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράµει ούτε να πολεµήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαµε ένα αρχηγό και µίαν κεφαλή. 
Άλλά ένας έµπαινε πρόεδρος έξι µήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ίσως όλοι ηθέλαµε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώµη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει».

   Τρία µικρά αποσπάσµατα από την ιστορική οµιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη προς τους νέους το 1838 στην Πνύκα και χωρίς κανένα από εµένα σχολιασµό! Τα λέει όλα ο Γέρος του Μωριά!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 26.3.2025) 

ΠΟΙΗΣΗ

 ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΒΑΓΓΕΛΙΣΤΡΑΣ

 

Κοφτός ο ανήφορος

να τελειώσει δε λέει…

Λεωφόρο ολόισια

τον βλέπει η μάνα μου,

που κάνει ξυπόλητη,

παραμονή Βαγγελίστρας,

για δέκατη χρονιά,

της μιας ώρας το δρόμο

που χωρίζει το Φρε απ’ το Νίππος.

 

Βρέχει

βροχή δαρτή…

Αγιασμός για τη μάνα μου,

που κάνει ξυπόλητη,

παραμονή Βαγγελίστρας,

για εικοστή χρονιά,

της μιας ώρας το δρόμο

που χωρίζει το Φρε απ’ το Νίππος.

 

Βουνά αξεπέραστα

οι ασπαλάθοι κι οι βάτοι…

Βασιλικοί για τη μάνα μου,

που κάνει ξυπόλητη,

παραμονή Βαγγελίστρας,

για τριακοστή χρονιά,

της μιας ώρας το δρόμο

που χωρίζει το Φρε απ’ το Νίππος.

 

Βαρύ το φορτίο

Που άφησε ο χρόνος…

Δεν το νιώθει η μάνα μου,

που κάνει ξυπόλητη,

παραμονή Βαγγελίστρας,

της μιας ώρας το δρόμο

που χωρίζει το Φρε απ’ το Νίππος.

 

Στην Παρθένα ετάχτηκε,

τη Φρεδιανή Βαγγελίστρα,

να πηγαίνει η μάνα μου,

αν παιδί αποκτούσε,

σαράντα χρόνια ξυπόλητη,

παραμονή της Χάρης της,

της μιας ώρας το δρόμο

που χωρίζει το Φρε απ’ το Νίππος.

 

Εκείνη ωστόσο συνέχισε,

μέχρι που σήκωναν

το κορμί της τα πόδια... 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 
("΄Οταν γίνεις ποίημα", 2013) 

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid02b6TKVvLnBoaHwAVZwL8yQS5TUHmguSmVWTazqdd4bQaKonTzNpCTQQ9H3jr9RgGXl?notif_id=1742833085377353&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid02h6BNMDRC7m3FfUxqn39PEda9UNHssWbT4aBUevarfbtLw914n9v5hj17eogzPPp2l?comment_id=3104646093045562&notif_id=1742972618041554&notif_t=feed_comment&ref=notif

ΠΟΙΗΣΗ

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ

Όλα τα άνθη παρόντα.

Τα κατημέρια της παιδικότητας.

Τα κρινάκια της εφηβείας.

Τα γεράνια της νεότητας.

Οι βασιλικοί των ώριμων χρόνων.

Ο αροσμαρής της αιωνιότητας.

Οσμή ευωδίας πνευματικής

Ο σταυρός πάντα εκεί για προσκύνηση.

“Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν, Δέσποτα,

και την Αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν."

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Ε' ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΥ ΚΡΗΤΗΣ 
ΟΤΑΝ ΠΕΝΤΕ "ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ" ΤΟΥ 21 ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ...

Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο και καλή 25η Μαρτίου!

Όντως ξεχωριστός ο αφιερωµένος στην Επανάσταση του 1821 σηµερινός Παιδότοπος, το υλικό του οποίου µου έστειλαν οι γνωστές και για την ενασχόλησή τους µε το θεατρικό παιχνίδι δασκάλες της Ε΄ τάξης του ∆ηµ. Σχ. Ναυστάθµου Κρήτης Άννα Νικολακάκη και Μαρία Σαπουνάκη. ‘‘Όταν πέντε ''αντικείµενα'' του 21 θυµούνται’’ ο τίτλος που έβαλα στην εργασία τους. Και βέβαια θεατρικό δρώµενο µε σκηνοθέτη τον και καλό µου φίλο διευθυντή τους, Τάκη (Αριστόκριτο) Τοµαζινάκη, τη φαντάζοµαι.
Σας ευχαριστώ πολύ καλές µου συναδέλφισσες, που ανταποκριθήκατε στην πρότασή µου και ζωντανέψατε, όπως ζωντανέψατε µε τα παιδιά των τµηµάτων σας το αθάνατο ’21, που επιµένουµε να γιορτάζουµε, οι όπου γης Έλληνες, σε τρεις µέρες. Χρόνια πολλά, Ελλάδα!
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης δάσκαλος - λογοτέχνης

25η Μαρτίου 1821.

“Λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει..” (Τ. Σανταγιάνα, Ισπανός φιλόσοφος - συγγραφέας )

Η υποχρέωση του δασκάλου είναι να αφυπνίζει μνήμες, δημιουργώντας συνδέσεις ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν με απώτερο και ιερό στόχο να δημιουργηθεί προοπτική για το μέλλον. Το έπος της Ελληνικής Επανάστασης μοιάζει με άνθος εύθραυστο. Μας θυμίζει τα μοσχομυριστά μανουσάκια... και τη φράση ενός παππού πως “Η ομορφιά πάντα θα βρίσκει τον τρόπο να επικρατεί”.. Μοιάζει με μελωδία που δε χώρεσε ποτέ σε κανένα πεντάγραμμο..

Αποφασίσαμε να φέρουμε τα παιδιά σε επαφή με την Εθνεγερσία, θέλοντας να τονίσουμε την Ιερότητα του Αγώνα και το Θαύμα της Λευτεριάς. Έτσι επιλέξαμε να θέσουμε στο επίκεντρο την εικονική περιήγηση στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών Με τη βοήθεια της τεχνολογίας “μεταφερθήκαμε¨στην Παλαιά Βουλή και “σπουδάσαμε” πλάι σε αντικείμενα που ενώνουν τους ήρωες με διαχρονικές αξίες. Στόχος μας να καταλήξουν σε “καταγραφές” όπου τα ίδια τα αντικείμενα θα αφηγούνται την ιστορία τους…

Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από την ιστορία που συνθέσαμε για να παρακινήσουμε τα παιδιά να ερευνήσουν και να δημιουργήσουν…

Μια νύχτα, όταν το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο είχε κλείσει τις πόρτες του και η σιωπή είχε τυλίξει τις αίθουσες, πέντε αντικείμενα άρχισαν να ψιθυρίζουν.. Ήταν το δαχτυλίδι του Φιλικού Αινιάνος, η περικεφαλαία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, το καριοφίλι του Αθανασίου Διάκου, το βόλι που σκότωσε τον Μάρκο Μπότσαρη και η λήκυθος που φυλάσσει την καρδιά του Κανάρη και τη φλόγα της Επανάστασης άσβεστη..

Ήταν τότε που… τα αντικείμενα θυμήθηκαν τις μάχες, την αγωνία, τις θυσίες, τα δάκρυα και τη χαρά της λευτεριάς. Κι έδωσαν μια υπόσχεση: όσο υπάρχουν Έλληνες που θυμούνται την ιστορία τους, ο αγώνας των ηρώων δεν θα ξεχαστεί ποτέ..

Έπονται αποσπάσματα από τους μονολόγους των αντικειμένων που δημιούργησαν τα παιδιά…

Είμαι το δαχτυλίδι του Αινιάνος ή απλά…του Γεωργίου Τερτσέτη. Ήταν ένας από κείνους που έδωσαν ελπίδα στους αγωνιστές. Είμαι χρυσό και φέρω ένα μικρό διακριτικό σύμβολο της Φιλικής Εταιρείας. Ο κάτοχός μου είναι ισχυρό μέλος της. Διατηρώ μια μικρή θήκη ειδικά διαμορφωμένη ώστε να περιέχει δηλητήριο ..το χρησιμοποιούμε ενάντια στον εχθρό… Σσσσ.. είναι μυστικό! Σήμερα βρίσκομαι στο μουσείο.. Έλληνα…μην αφήσεις την ιστορία να ξεθωριάσει!

(Νεκταρία, Αγγελική, Ορέστης, Αλέξης, Παναγιώτης)

Μια φορά.. πολύ παλια.. ο Γέρος του Μορια με φόρεσε για πρώτη φορά σε μια κρίσιμη μάχη στη Ρούμελη… κι από τότε έγινα η παρέα του.

Τον άκουγα να λέει ιστορίες. Μέσα απ' την καρδιά του. Οι άντρες του τον αγαπούσαν σαν πατέρα… Πριν από κάθε μάχη, με έβαζε δίπλα στην εικόνα της Παναγίας, άναβε το καντήλι και προσκυνούσε..

Σας αφηγούμαι την ιστορία μου.. Οφείλουμε να μαστε πιστοί στο χρέος και την πατρίδα. Να μη διστάζουμε να παλεύουμε για το καλό και το δίκαιο..

(Δέσποινα, Βαγγέλης, Φανούρης, Κυριάκος, Μαρία)

Ήταν τότε που ο γενναίος ήρωας της Επανάστασης, ο Αθανάσιος Διάκος με πήρε και ξεκινήσαμε για τον πόλεμο.. Ήμασταν μαζί σε κάθε μάχη. Με διάλεξε για την ατσάλινη κάνη μου, παρόλο που είχα ξύλινο κοντάκι. Ο μηχανισμός πυρόλιθου που έχω με έκανε ξεχωριστό κι έτσι τον εντυπωσίασα..

Περνούσαμε όμορφα μαζί. Ώσπου τον έπιασαν. Και τον βασάνισαν μέχρι θανάτου. Με ανασκολοπισμό. Στα 33 του χρόνια χωριστήκαμε αιώνια.

Το πρωτοπαλίκαρό του, ο Δημήτρης με φύλαξε και με ονόμασε “παπαδιά”.. Ήταν αλήθεια πως ήμουν σύντροφος για κείνον..

(Κατερίνα, Σπύρος, Γιώργος, Αναστασία, Ευθύμης)

Είμαι το βόλι και χωρίς τη θέληση μου έγινα αιτία να χαθεί ο Αετός του Σουλίου, ο Μάρκος. Ο Μπότσαρης.

Ο θάνατος του προκάλεσε βαρύ πένθος και συγκλόνισε τους πάντες.. Ο Καραϊσκάκης όταν τον αντίκρυσε είπε ..”Άμποτε ήρωα Μάρκο..κι εγώ από τέτοιον θάνατο να πάω”.

Στέλνω ένα μήνυμα αληθινό στους ανθρώπους του σήμερα… να διεκδικούν τα δικαιώματά τους, τον λόγο και την ελευθερία τους. .

(Λεωνίδας, Ιωάννα, Νίκος, Σωτήρης, Γιώργος)

Ήταν τότε που είδα την καρδιά του Κανάρη…Ένιωσα ότι ήταν κάτι σπουδαίο. Ορκίστηκα ότι θα την κρατήσω για πάντα εκεί.

Κουβέντιαζαν για τον ατρόμητο ήρωα.. Έμαθα πως ήταν μπουρλοτιέρης . Στην πρώτη ανατίναξη ένιωσε πως η πατρίδα.. αυτό χρειαζόταν από κείνον. Αργότερα έγινε πρωθυπουργός χάρηκε τόσο, βοηθώντας ξανά τον τόπο του..

Υπήρξε σύμβολο ενότητας.

“Κοιμήθηκε” στις 2 Σεπτεμβρίου 1877, εκπληρώνοντας την υπόσχεση του πώς η καρδιά του θα μείνει πάντα στην Ελλαδα…

(Μιχαήλ, Κατερίνα, Βασίλης, Γρηγόρης, Ευχαριστή)

“Η μνήμη και η αγάπη είναι η αιωνιότητα..” (Λ. Κουρετζής) Με την ελπίδα τα παιδιά μας να χουν μνήμη ζωντανή και να αντιμετωπίζουν την ιστορία του πολύπαθου τόπου μας με αγάπη..

Άννα Νικολακάκη - Μαρία Σαπουνάκη (δασκάλες Ε τάξης Δημοτικού Σχολείου Ναυστάθμου Κρήτης)

ΠΟΙΗΣΗ

 ΣΕ ΡΟΛΟ ΣΙΜΩΝΟΣ ΚΥΡΗΝΑΙΟΥ*

Αλιεύς ελπίδων

σε φουρτουνιασμένες θάλασσες.

Περιποιητής φυτών

στους αγρούς της παγκόσμιας συνείδησης.

Αναρριχητής

στους γκρεμνούς της μη εξουσίας.

Ποιμήν αγαθών προβάτων

και διώκτης αιμοβόρων λύκων.

Ο Ποιητής!

Αίρων την οδύνη του σύμπαντος κόσμου.

Σε ρόλο Σίμωνος Κυρηναίου.

Ο Ποιητής!

Βαγγέλης Κακατσάκης ("Όπως το ψωμί", Χανιά 2018) 

*21 Μαρτίου ,Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ 

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Θα ’πρεπε να µας ενοχλεί η προσφώνηση του Παύλου Ντε Γκρες ως πρίγκιπα όπως τον αποκάλεσε ο δήµαρχος Ανατολικής Μάνης σε εκδήλωση για την επέτειο της Επανάστασης του 1821;
Κάποιους ναι! Κάποιους πολύ! Κάποιους πάρα πολύ, κάποιους καθόλου και κάποιους άλλους “που δεν ξέρουν δεν απαντούν” δεν τους λαµβάνουµε υπόψη, µιας και δεν µας είπαν!
Είναι ο Ντε Γκρες πρίγκιπας; 
Η ιστορία έχει γράψει ότι η Ελλάδα έδιωξε τον βασιλιά και όλο του το σόι!
Από την άλλη ο δήµαρχος Ανατολικής Μάνης έχει εκτός από την εξουσία που του δίνει η δηµαρχιακή του ιδιότητα, και ένα µικρόφωνο µπροστά του και όταν κάποιος έχει εξουσία κι έχει κι ένα µικρόφωνο µπορεί να λέει ό,τι θέλει! Ως εκλεγµένος µάλιστα κρίνεται, τα έχουµε πολλές φορές γράψει αυτά!
Από µικροφώνου λοιπόν ο κ. δήµαρχος πριν αποκαλέσει τον… Ντε Γκρες πρίγκιπα, είπε: «Αγαπητοί συµπατριώτες πιστεύοντας ότι εδώ µέσα βρισκόµαστε µόνο Έλληνες, ο καθένας µπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, όµως προσωπικά πιστεύω ότι οι τίτλοι δεν πεθαίνουν και ακολουθούν τον άνθρωπο σε όλη του τη ζωή».
∆ηµοκρατία έχουµε, γι’ αυτήν έχει παλέψει ο λαός!
Και φυσικά ο δήµαρχος έχει αυτό το δικαίωµα να πιστεύει ό,τι θέλει!
Από την άλλη… πρέπει να παρατηρήσουµε ότι η φράση του «είµαστε Έλληνες» είναι τουλάχιστον άστοχη! ∆ιότι οι Έλληνες πολίτες µε το δηµοψήφισµα του 1974 αποφάσισαν να πετάξουν τη βασιλεία και τους όποιους εκπροσώπους της στον κάλαθο των αχρήστων!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 19.3.2025) 

ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

 "ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ" ΣΤΟ ΓΕΛ ΣΟΥΔΑΣ ...

Με τα υπέροχα παιδιά της Β2 τάξης του ΓΕΛ Σούδας μιλήσαμε σήμερα, 18 Μαρτίου για την Ποίηση και ιδιαίτερα για την ποιητική μου συλλογή " Τα χελιδόνια του μοναχού".

Την εκδήλωση - συζήτηση που διοργάνωσε η φιλόλογος καθηγήτρια των παιδιών, Νεκταρία Λαμπρινάκη, με αφορμή την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, παρακολούθησε, μεταξύ των άλλων, και η Συντονίστρια Εκπαιδευτικού Έργου Φιλολόγων Χανίων Στεργιανή Ζανέκα. Οι φωτογραφίες είναι του Διευθυντή του Λυκείου Θωμά Παναγιώτου. Λεπτομέρειες και με κείμενα παιδιών προσεχώς στον ΠΑΙΔΟΤΟΠΟ...

ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΦΕΪΣΜΠΟΥΚ

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0xVjX1YoSuwZzxv8rMSTbFDpiUcF2DrMAnWibtKVom84zZbZaUX32W3xrppRe2u8pl?notif_id=1742321929067739&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif (Ανάρτησή μου, 18.3.25)

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0TQyzA7HEQRVCVVy36AJQZ3Q6gyxYYffpUvJvhJAKB9o7xyuy6Lh1JWep5u8abtSyl?notif_id=1742322529694059&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif Ανάρτηση Νεκταρίας Λαμπρινάκη, 18.3.24)

ΠΟΙΗΣΗ

Ο ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΩΝΑΣ

Να φυτεύει τριανταφυλλιές
το διακόνημα του ενός απ’ τους μοναχούς.
Να χαρίζει τριαντάφυλλα
στους επισκέπτες του μοναστηριού
το διακόνημα ενός άλλου-
τις μονές χρονιές,
τις ζυγές άλλαζαν τα διακονήματα.
Έτσι κυλούσε η ζωή των, χωρίς ποτέ
να βάλει την ουρά του ο πειρασμός.
Κι όλο μεγάλωνε, κι όλο μεγάλωνε,
κι όλο μεγάλωνε ο τριανταφυλλώνας των.

Η χαρά να φυτεύουμε τριαντάφυλλα,

η ευλογία να τα χαρίζουμε.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ (“Τα χελιδόνια του μοναχού”, Β’ Έκδοση, 2020) 

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid033WZJD6CiNVEaVeorXuh9F5DjGnySvc2sit2TF85jR8MJjL2e3njyijfsAxFmewYWl?notif_id=1742110122671867&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif

https://www.facebook.com/anestis.chatzigeorgiadis/posts/pfbid0mzENhzM417T6S4eMPUGz5MT9hGEmwyQ8et6jC2UxsxYtR1s8nk4sCJ41AMa7EkQel?notif_id=1742155014301480&notif_t=feedback_reaction_generic_tagged&ref=notif