ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΙΤΣΟΥ - ΜΑΓΑΡΑΚΗ
ΜΟΥΣΙΚΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟ ΝΕΩΡΙΟ ΜΟΡΟ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ 
Με αφορμή την έκδοση των ποιητικών της συλλογών "τόσο απλά" και "αισθητήρας σιωπής" η Αγελική Κίτσου - Μαγαράκη μας προσκαλεί σε μια ξεχωριστή μουσικοποιητική βραδιά την Τετάρτη 9 Απριλίου, ώρα 7 μ.μ. 2025, στο Νεώριο ΜΟΡΟ, στα Χανιά.
Χαρά μου να είστε μαζί μας...
ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΟΥ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΟΥ ΜΟΥ
ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ ΒΕΡΙΝΑ ΧΩΡΕΑΝΘΗ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Εκείνο όμως που κατά τη γνώμη μου, το επιτυγχάνει και το ανεβάζει σε πολύ υψηλά επίπεδα, η Ελένη Χωρεάνθη, είναι η γλώσσα. Κατέχει τη γλώσσα σε πλάτος και βάθος, όσο ελάχιστοι, αφού κινείται με άνεση στη λαϊκή, στη λόγια, στην αρχαία αλλά και στη γλώσσα του Ευαγγελίου. Το συνταίριασμα των λέξεων είναι αρχιτεκτονικά δομημένο σε βαθμό που να μιλά κανείς για ενιαία γλώσσα την οποία η Ελένη Χωρεάνθη ενδύει με μια μουσική απαράμιλλη που μόνο σε ευτυχισμένες στιγμές της λογοτεχνίας μας συναντάμε. Ο λόγος της είναι πηγαίος, λιτός και συνάμα ισχυρός, έχει μια παρθενική διαύγεια. [...]
Στα ποιήματα “Τραγούδια της Γης και του Ουρανού”, για παιδιά η γλώσσα είναι απλή, ανεπιτήδευτα παιδική, κατακτημένη ήδη από τα παιδιά, δοσμένη με μια απαράμιλλη τεχνικότητα εμβαπτισμένη σε παιδικές ονειρικές εικόνες προβαλλόμενες τελικά στο φαντασιακά αρχικά και στο ρεαλιστικά τελικά κοινωνικώς ζητούμενο.
*Kαθηγητής στο Τμήμα Επιστημών της Πρσχολικής Αγωγής στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου και ειδικός σε θέματα Παιδικής Λογοτεχνίας
Το χωριό μου στ’ Άγραφα
είχε σπίτια όμορφα.
Είχε δέντρα και νερά,
προβατάκια ήμερα.
Είχε στέγες χαμηλές
και πλακόστρωτες αυλές.
Είχε πέτρινα πεζούλια
τριανταφυλλιές και γιούλια.
Το χωριό μου στ’ Άγραφα
ρήμαξε. Και στ’ άγραφα
πέρασε παντοτινά.
Πάνε πια τ’ αλλοτινά.
Στο χωριό μου στ’ Άγραφα
που το ζώνει η ερημιά,
μήτε γέρος μήτε γριά
δεν απόμεινε εκεί πια
ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ
Με τούτη την αστροφεγγιά,
Θε μου, τρελάθηκε η νυχτιά.
Κάτω απ’ το ξύλινο μπαλκόνι,
έχει δειπνήσει το τριζόνι.
Μέσα στης λίμνης τα νερά
πέφτουν τ’ αστέρια τ’ αργυρά
και το φεγγάρι σ’ άλλα μέρη
πάει το ξημέρωμα να φέρει
Και τα παιδιά της γειτονιάς
ξεμυαλιστήκανε με μιας
και στο πλακόστρωτο τ’ αλώνι
μαζώχτηκαν και δεν τους σώνει.
Να ταν ο κόσμος γειτονιά
μέσα στης γης την αγκαλιά
κι όλοι να βγαίναμε γειτόνοι
στης γης το ξέφωτο τ’ αλώνι.
Τρεις κοκόροι μες στο φράχτη
φαγωθήκαν την αυγή.
Κι ένας τέταρτος αδράχνει
αλλουνού την κεφαλή.
Γίνανε μαλλιά κουβάρια
άσπροι, μαύροι, καστανοί,
πέσαν στην αυλή κουφάρια
του χωριού οι πετεινοί.
Και συνάχτηκαν οι κότες,
μικρομάνες και κυρές
να θρηνήσουν τους ιππότες.
Τρέξανε κι οι πεθερές.
Και σηκώσαν μοιρολόι.
Κι ένας ξένος πετεινός:
“Μας ξεφτέλισαν το σόι”,
είπε κι έγινε καπνός.
Κι οι κοτούλες μαραμένες
κακαρίζουν στην αυλή
και γυρίζουν μαραμένες
και γεμάτες συλλογή.
1. Κοιμήσου, το παιδάκι μου, κι ο ύπνος να σε πάρει,
να σε τρανέψει γρήγορα της Παναγιάς η Χάρη.
Κοιμήσου, το παιδάκι μου, ν’ απλώσουν τα φτερά σου,
να μερωθείς στους ύπνους σου, ν’ απλώσουν τα φτερά σου.
Κοιμήσου, φως μου, να γενείς το βρέφος παλικάρι,
κι εγώ σου πλέκω όνειρα με τα’ αργυρό φεγγάρι.
Κοιμήσου, το κλωνάρι μου, κάνε παιδί μου νάνι,
τον ύπνο σου με τα’ άστρα της η νύχτα να σου ράνει.
Κοιμήσου τα’ αστεράκι μου, κι αλλού να παίξεις άμε,
πύργους και κάστρα και χωριά και πολιτείες κάμε.
Πλάγιασε , καλό μου, κι όπου να ναι φτάνει
η αυγή στον κόσμο. Κάνε, φως μου, νάνι…
Γείρε στ’ όνειρό σου –βρόχια ο κόσμος βάνει –
μην τρομάζεις, φως μου. Κάνε, ανθέ μου, νάνι.
2. Ο ύπνος όνειρα γλυκά, παιδί μου, να σου φέρνει,
κι από του κόσμου τη θωριά την ασχημιά να παίρνει.
Σού ‘χω κρεμάσει φυλαχτό στα στήθια την καρδιά μου,
να σε φυλάει απ’ το κακό το μάτι μακριά μου.
Πλάγιασε, το παιδάκι μου κι εγώ είμαι στο πλευρό σου
να σε φυλάω στη στράτα σου μες στο χρυσό όνειρό σου.
Παρακαλώ την Παναγιά ν’ ανθοβολήσεις, φως μου,
και να ξυπνήσουν τ’ άνθια σου την άνοιξη του κόσμου.
Νάνι, γλυκιά μου ανασαιμιά, ν’ ανοίξει ανθός κι εντός μου.
Στα βλέφαρά σου κρέμασα το ξύπνημα του κόσμου.
Πλάγιασε, καλό μου, φτάνει, ανθέ μου, σώνει.
Σήμανε και η ώρα που η ζωή μερώνει.
Μέσα στα όνειρά μας ανθοβολούν οι τόποι.
Πλάγιασε, παιδί μου, ξύπνησαν οι ανθρώποι.
https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid06wYyN9Q8PifxgQGNkX1sdAQYqSbHbnpRZASv6ySNthNBxJUhJ44g1Vx3gQ89oKpCl?comment_id=643915421828473¬if_id=1743837147692912¬if_t=feed_comment&ref=notif
ΥΨΗΛΟΙ ΦΟΡΟΙ ΟΣΟ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ
ΙΔΟΥ ΕΓΩ
.jpg)
ΔΗΜ. ΣΧ. ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
ΜΕ ΤΟ "ERASMUS" ΣΤΗ ΓΟΥΑΔΕΛΟΥΠΗ
.jpg)
ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΓΕΜΑΤΟ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ
Η εμπειρία μας στη Γουαδελούπη, στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus με τίτλο "Τα μαθηματικά είναι ζωή" ήταν μια βουτιά σε έναν διαφορετικό κόσμο, γεμάτο χρώματα, μουσικές και ζεστασιά ανθρώπων.
Φτάνοντας στο Le Moule, μας υποδέχτηκε η θαλασσινή αύρα και οι φιλόξενοι εκπαιδευτικοί, που από την πρώτη στιγμή μας έκαναν να νιώσουμε καλοδεχούμενοι. Η καθημερινότητά μας κινήθηκε ανάμεσα σε σχολικές αίθουσες και υπαίθριες εξερευνήσεις. Μέσα από τις δράσεις θεάτρου και μαθηματικών με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, βιώσαμε πώς η δημιουργικότητα μπορεί να γίνει γέφυρα επικοινωνίας, ακόμα και όταν η γλώσσα αποτελεί πρόκληση. Η ανταπόκριση των παιδιών ήταν συγκινητική...το γέλιο τους, η περιέργειά τους και ο τρόπος που άφηναν τη φαντασία τους να ταξιδέψει, έκαναν κάθε μάθημα μοναδικό.
Πέρα από το σχολείο, η Γουαδελούπη μας αποκάλυψε τις ομορφιές της: παραλίες με τιρκουάζ νερά, εξωτική φύση, και μια πολιτιστική ταυτότητα που αναμιγνύει αφρικανικές, ευρωπαϊκές και ινδιάνικες επιρροές. Οι ρυθμοί της zouk μουσικής, οι γεύσεις από τοπικά φαγητά όπως το bokit και το colombo, και οι πολύχρωμες αγορές μας γέμισαν εικόνες και αρώματα. Αυτό το ταξίδι ήταν υπενθύμιση πως η εκπαίδευση δεν περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους μιας τάξης. Είναι ανταλλαγή, εξερεύνηση, και κυρίως, ανθρώπινες σχέσεις. Φύγαμε από τη Γουαδελούπη με γεμάτη καρδιά και το σίγουρο συναίσθημα πως, αν και δώσαμε, πήραμε πολύ περισσότερα
Ο διευθυντής του ΣχολείουΑριστόκριτος Τομαζινάκης
ΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗ ΓΟΥΑΔΕΛΟΥΠΗ
Πρώτη μέρα
Μαθητές και εκπαιδευτικοί συμμετείχαν σε καινοτόμες και δημιουργικές δράσεις που ενίσχυσαν τη μάθηση, την κοινωνική αλληλεπίδραση και την ανταλλαγή εκπαιδευτικών πρακτικών
Δεύτερη μέρα
Οι εκπαιδευτικές δράσεις συνεχίστηκαν σε ένα μαγευτικό σκηνικό στην παραλία, όπου οι μικροί μας μαθητές εξερεύνησαν τον κόσμο των μαθηματικών μέσα από διαδραστικά παιχνίδια, δημιουργικές κατασκευές και αριθμητικές πράξεις χαραγμένες στην άμμο. Με το κύμα να συνοδεύει τις δραστηριότητές τους, τα παιδιά απόλαυσαν τη μάθηση με τρόπο ευχάριστο και βιωματικό, ενώ στο τέλος της ημέρας, κάτω από τον ζεστό ήλιο, μοιράστηκαν ένα χαρούμενο πικνίκ γεμάτο γεύσεις και γέλια.
Τρίτη μέρα
Μια ξεχωριστή συνάντηση με τις τοπικές αρχές, όπου πραγματοποιήθηκε ανταλλαγή αναμνηστικών δώρων (Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών Ελευθέριος Βενιζέλος, Μουσείο Σχολικής Ζωής Χανίων, Ναύσταθμος Κρήτης ) σε κλίμα φιλίας και συνεργασίας, πλαισιώθηκε από μια σειρά εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων που προσέφεραν γνώση και έμπνευση. Η ημέρα ολοκληρώθηκε με μια ξενάγηση στην πόλη, δίνοντας την ευκαιρία στους συμμετέχοντες να γνωρίσουν την ιστορία, τον πολιτισμό και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά της μέσα από μια μοναδική βιωματική εμπειρία
Τέταρτη Μέρα
Συνεχίσαμε τις εκπαιδευτικές δράσεις και ήταν ευκαιρία να μάθουμε μέσα από τις εμπειρίες και τη συνεργασία. Η ανταλλαγή δώρων με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς ενίσχυσε το πνεύμα της ομαδικότητας και της εκτίμησης. Ήταν μια μέρα γεμάτη χαμόγελα, όμορφες στιγμές και αναμνήσεις.
Πέμπτη μέρα
Έγιναν ενδιαφέρουσες, εκπαιδευτικές δράσεις, οι οποίες συνδύασαν τα μαθηματικά, τη γυμναστική και το θεατρικό παιχνίδι. Στη συνέχεια μοιράστηκαν ζωγραφιές που είχαν δημιουργήσει οι μαθητές από τα Χανιά και τις κρατούσαμε στους μαθητές στη Γουαδελούπη, οι οποίοι και μας έφτιαξαν αντίστοιχα ζωγραφιές για τους μαθητές των Χανίων. Κλείσιμο του προγράμματος με τραγούδια που ετοίμασαν για εμάς οι μικροί μας φίλοι με την παρουσία εκπροσώπων της εκπαίδευσης και της διοίκησης της χώρας. Προσφορά και μεταφορά σπόρων/φυτών της Γουαδελούπης για καλλιέργεια από το μουσείο Σχολικής Ζωής
Σημείωση:Το έργο "Τα μαθηματικά είναι ζωή" στοχεύει στη βελτίωση της διδασκαλίας των μαθηματικών σε τρία διαφορετικά σχολεία (Παρίσι – Κρήτη- Γουαδελούπη), ενθαρρύνοντας τους δασκάλους να χρησιμοποιούν καινοτόμες μεθόδους. Σκοπός του Προγράμματος η παρουσίαση τα Μαθηματικών ως γλώσσας μέσω πειραματισμού και δημιουργίας, ενισχύοντας τη χαρά των παιδιών στη μάθηση. Δραστηριότητες περιλαμβάνουν Θεατρικά Παιχνίδια, αθλητικά παιχνίδια και πρακτική και μάθηση στη φύση. Το έργο ενισχύει την κατανόηση πολιτιστικών διαφορών και προάγει τη συνεργασία μέσω αλληλογραφίας και eTwinning.
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Η συμμετοχή μου στο πρόγραμμα Erasmus+ «Les mathématiques, c'est la vie» ήταν μια αξέχαστη εμπειρία! Μέσα από καινοτόμες, διαδραστικές και βιωματικές δράσεις, ανακαλύψαμε τη μαγεία των μαθηματικών στη ζωή. Ακόμα, συνεργαστήκαμε με μαθητές και εκπαιδευτικούς, ανταλλάξαμε πολιτιστικά στοιχεία και δημιουργήσαμε δυνατές φιλίες. Κάθε μέρα ήταν γεμάτη μάθηση, χαμόγελα και αξέχαστες στιγμές. Επιστρέψαμε γεμάτοι γνώσεις, έμπνευση και όμορφες αναμνήσεις. Η υποδιευθύντρια του Σχολείου Παναγιώτα Γκίζα
Στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus, έλαβα την ευκαιρία να επισκεφθώ τη Γουαδελούπη για μια εκπαιδευτική ανταλλαγή. Μέσα από εργαστήρια βιωματικού χαρακτήρα και συγκεκριμένης στοχοθεσίας, καθώς και έπειτα από συζητήσεις με συναδέλφους από όλη την Ευρώπη, διερευνήθηκε η σύνδεση των μαθηματικών με την καθημερινότητα. Η πολιτισμική επικοινωνία ανέδειξε κοινές προκλήσεις στη διδασκαλία και ενίσχυσε τη συνεργασία μας, δημιουργώντας ένα κοινό όραμα. Η εμπειρία επιβεβαίωσε πως η ανταλλαγή καλών πρακτικών αποτελεί θεμέλιο για μια δυναμική και σύγχρονη εκπαίδευση. Αγλαΐα Μελιδονιώτη, καθηγήτρια Αγγλικών
Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 29.3.2024)
https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-me-to-erasmus-sti-goyadeloypi-dim-sch-naystathmoy-kritis/
ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ
ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΒΑΓΓΕΛΙΣΤΡΑΣ
Κοφτός ο ανήφορος
να τελειώσει δε λέει…
Λεωφόρο ολόισια
τον βλέπει η μάνα μου,
που κάνει ξυπόλητη,
παραμονή Βαγγελίστρας,
για δέκατη χρονιά,
της μιας ώρας το δρόμο
που χωρίζει το Φρε απ’ το Νίππος.
Βρέχει
βροχή δαρτή…
Αγιασμός για τη μάνα μου,
που κάνει ξυπόλητη,
παραμονή Βαγγελίστρας,
για εικοστή χρονιά,
της μιας ώρας το δρόμο
που χωρίζει το Φρε απ’ το Νίππος.
Βουνά αξεπέραστα
οι ασπαλάθοι κι οι βάτοι…
Βασιλικοί για τη μάνα μου,
που κάνει ξυπόλητη,
παραμονή Βαγγελίστρας,
για τριακοστή χρονιά,
της μιας ώρας το δρόμο
που χωρίζει το Φρε απ’ το Νίππος.
Βαρύ το φορτίο
Που άφησε ο χρόνος…
Δεν το νιώθει η μάνα μου,
που κάνει ξυπόλητη,
παραμονή Βαγγελίστρας,
της μιας ώρας το δρόμο
που χωρίζει το Φρε απ’ το Νίππος.
Στην Παρθένα ετάχτηκε,
τη Φρεδιανή Βαγγελίστρα,
να πηγαίνει η μάνα μου,
αν παιδί αποκτούσε,
σαράντα χρόνια ξυπόλητη,
παραμονή της Χάρης της,
της μιας ώρας το δρόμο
που χωρίζει το Φρε απ’ το Νίππος.
Εκείνη ωστόσο συνέχισε,
μέχρι που σήκωναν
το κορμί της τα πόδια...
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
("΄Οταν γίνεις ποίημα", 2013)
https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid02b6TKVvLnBoaHwAVZwL8yQS5TUHmguSmVWTazqdd4bQaKonTzNpCTQQ9H3jr9RgGXl?notif_id=1742833085377353¬if_t=feedback_reaction_generic&ref=notif
https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid02h6BNMDRC7m3FfUxqn39PEda9UNHssWbT4aBUevarfbtLw914n9v5hj17eogzPPp2l?comment_id=3104646093045562¬if_id=1742972618041554¬if_t=feed_comment&ref=notif
ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ
“Λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει..” (Τ. Σανταγιάνα, Ισπανός φιλόσοφος - συγγραφέας )
Η υποχρέωση του δασκάλου είναι να αφυπνίζει μνήμες, δημιουργώντας συνδέσεις ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν με απώτερο και ιερό στόχο να δημιουργηθεί προοπτική για το μέλλον. Το έπος της Ελληνικής Επανάστασης μοιάζει με άνθος εύθραυστο. Μας θυμίζει τα μοσχομυριστά μανουσάκια... και τη φράση ενός παππού πως “Η ομορφιά πάντα θα βρίσκει τον τρόπο να επικρατεί”.. Μοιάζει με μελωδία που δε χώρεσε ποτέ σε κανένα πεντάγραμμο..
Αποφασίσαμε να φέρουμε τα παιδιά σε επαφή με την Εθνεγερσία, θέλοντας να τονίσουμε την Ιερότητα του Αγώνα και το Θαύμα της Λευτεριάς. Έτσι επιλέξαμε να θέσουμε στο επίκεντρο την εικονική περιήγηση στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών Με τη βοήθεια της τεχνολογίας “μεταφερθήκαμε¨στην Παλαιά Βουλή και “σπουδάσαμε” πλάι σε αντικείμενα που ενώνουν τους ήρωες με διαχρονικές αξίες. Στόχος μας να καταλήξουν σε “καταγραφές” όπου τα ίδια τα αντικείμενα θα αφηγούνται την ιστορία τους…
Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από την ιστορία που συνθέσαμε για να παρακινήσουμε τα παιδιά να ερευνήσουν και να δημιουργήσουν…
Μια νύχτα, όταν το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο είχε κλείσει τις πόρτες του και η σιωπή είχε τυλίξει τις αίθουσες, πέντε αντικείμενα άρχισαν να ψιθυρίζουν.. Ήταν το δαχτυλίδι του Φιλικού Αινιάνος, η περικεφαλαία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, το καριοφίλι του Αθανασίου Διάκου, το βόλι που σκότωσε τον Μάρκο Μπότσαρη και η λήκυθος που φυλάσσει την καρδιά του Κανάρη και τη φλόγα της Επανάστασης άσβεστη..
Ήταν τότε που… τα αντικείμενα θυμήθηκαν τις μάχες, την αγωνία, τις θυσίες, τα δάκρυα και τη χαρά της λευτεριάς. Κι έδωσαν μια υπόσχεση: όσο υπάρχουν Έλληνες που θυμούνται την ιστορία τους, ο αγώνας των ηρώων δεν θα ξεχαστεί ποτέ..
Έπονται αποσπάσματα από τους μονολόγους των αντικειμένων που δημιούργησαν τα παιδιά…
(Νεκταρία, Αγγελική, Ορέστης, Αλέξης, Παναγιώτης)
Μια φορά.. πολύ παλια.. ο Γέρος του Μορια με φόρεσε για πρώτη φορά σε μια κρίσιμη μάχη στη Ρούμελη… κι από τότε έγινα η παρέα του.
Τον άκουγα να λέει ιστορίες. Μέσα απ' την καρδιά του. Οι άντρες του τον αγαπούσαν σαν πατέρα… Πριν από κάθε μάχη, με έβαζε δίπλα στην εικόνα της Παναγίας, άναβε το καντήλι και προσκυνούσε..
Σας αφηγούμαι την ιστορία μου.. Οφείλουμε να μαστε πιστοί στο χρέος και την πατρίδα. Να μη διστάζουμε να παλεύουμε για το καλό και το δίκαιο..
(Δέσποινα, Βαγγέλης, Φανούρης, Κυριάκος, Μαρία)
Περνούσαμε όμορφα μαζί. Ώσπου τον έπιασαν. Και τον βασάνισαν μέχρι θανάτου. Με ανασκολοπισμό. Στα 33 του χρόνια χωριστήκαμε αιώνια.
Το πρωτοπαλίκαρό του, ο Δημήτρης με φύλαξε και με ονόμασε “παπαδιά”.. Ήταν αλήθεια πως ήμουν σύντροφος για κείνον..
(Κατερίνα, Σπύρος, Γιώργος, Αναστασία, Ευθύμης)
Είμαι το βόλι και χωρίς τη θέληση μου έγινα αιτία να χαθεί ο Αετός του Σουλίου, ο Μάρκος. Ο Μπότσαρης.
Ο θάνατος του προκάλεσε βαρύ πένθος και συγκλόνισε τους πάντες.. Ο Καραϊσκάκης όταν τον αντίκρυσε είπε ..”Άμποτε ήρωα Μάρκο..κι εγώ από τέτοιον θάνατο να πάω”.
Στέλνω ένα μήνυμα αληθινό στους ανθρώπους του σήμερα… να διεκδικούν τα δικαιώματά τους, τον λόγο και την ελευθερία τους. .
(Λεωνίδας, Ιωάννα, Νίκος, Σωτήρης, Γιώργος)
Κουβέντιαζαν για τον ατρόμητο ήρωα.. Έμαθα πως ήταν μπουρλοτιέρης . Στην πρώτη ανατίναξη ένιωσε πως η πατρίδα.. αυτό χρειαζόταν από κείνον. Αργότερα έγινε πρωθυπουργός χάρηκε τόσο, βοηθώντας ξανά τον τόπο του..
Υπήρξε σύμβολο ενότητας.
“Κοιμήθηκε” στις 2 Σεπτεμβρίου 1877, εκπληρώνοντας την υπόσχεση του πώς η καρδιά του θα μείνει πάντα στην Ελλαδα…
(Μιχαήλ, Κατερίνα, Βασίλης, Γρηγόρης, Ευχαριστή)
“Η μνήμη και η αγάπη είναι η αιωνιότητα..” (Λ. Κουρετζής) Με την ελπίδα τα παιδιά μας να χουν μνήμη ζωντανή και να αντιμετωπίζουν την ιστορία του πολύπαθου τόπου μας με αγάπη..
Άννα Νικολακάκη - Μαρία Σαπουνάκη (δασκάλες Ε τάξης Δημοτικού Σχολείου Ναυστάθμου Κρήτης)
