Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

ΣΧΟΛΙΑ
20/02/09
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch. gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΜΙΑ ΙΔΕΑ είναι κι αυτό, συνέλληνες! Και που μας έθεσε, ουσιαστικά, σε επιτήρηση η Κομισιόν με την ανακοίνωσή της, τί έγινε! Σιγά τα λάχανα! Κάποιους τρόπους θα βρούμε να την γλιτώσουμε. Είμαστε γάτες εμείς. Μα κι αν δεν την γλιτώσουμε (λέμε τώρα) ούτε την τσόχα ούτε τα ραφτικά θα χάσουμε. Αυτή (η Κομισιόν δηλαδή) θέλει να μας φορέσει καινούριο κουστούμι, αυτή να πλερώσει και τα έξοδα.
ΠΑΝΤΩΣ, ότι την κάτσαμε την βάρκα δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Ή μήπως υπάρχει; Καθίζουν οι βάρκες και μόνες τους βλέπετε...
“ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΗ πολιτεΙα”; Οχι δεν τον δέχομαι αυτόν τον τίτλο με την έννοια ότι με παραπέμπει στις “Ακυβέρνητες πολιτείες” του Στρατή Τσίρκα. Ούτε τον τίτλο “Ερημη Χώρα” υιοθετώ πάντως, του Ελιοτ. “Ανοχύρωτη χώρα” λοιπόν, ο τίτλος που προκρίνω για χρήση. Με την έννοια ότι κανείς δεν έγραψε ακόμη σχετικό βιβλίο. Κι ας τον χρησιμοποίησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου.
ΕΘΝΟΣ ΑΝΑΔΕΛΦΟΝ! Και αυτός ο όρος γάντι θα πήγαινε αν μιλούσαμε για έθνη κι αν η Ελλάδα δεν ήταν σήμερα μέλος της Ενωμένης Ευρώπης.
Ο ΚΑΛΟΣ καραβοκυρης στη φουρτούνα φαίνεται. Η φουρτούνα ήρθε, ο καλός καραβοκύρης αναζητείται.
ΕΠΙΘΕΣΗ σε τηλεοπτικό σταθμό. Ληστεία και βιασμός 73χρονης. Βόμβα μεγάλης ισχύος σε τράπεζα. Χώρια τα “γκαζάκια”. Περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο... Περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο... Περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο...
ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΣ μεριμνάς και τυρβάζεις συνεχώς περί τας εκλογάς και δεν σου μένει καιρός ν’ ασχοληθείς και με άλλα ζητήματα. Μια σπηλαιώδης φωνή. Μια φωνή που δεν έχει ακροατές.
ΜΕΣΑ ΟΙ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΙ, έξω οι Βατοπεδινοί, μέσα οι Βατοπεδινοί, έξω οι Βατοπαιδινοί, Ακρη με το μάδημα της μαργαρίτας δεν βρίσκεται. Γι’ αυτό στα έξω μέσα οι Βατοπε(αι)δινοί!
ΜΗΠΩΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ να πηγαίνουμε τη μια μέρα με το αυτοκίνητό μας στην Αθήνα, να το γεμίζουμε βενζίνα και να επιστρέφουμε την άλλη; Για να καθίσουμε να βάλουμε τα πράγματα κάτω και να τα εξετάσουμε. Μπορεί και να συμφέρει!
ΕΦΤΑΝΕ ΕΝΑ ακόμα; Οχι! Εφταναν δύο ακόμα;Οχι! Τρία, ναι τρία ... πενάλτι έπρεπε να δώσει ο διαιτητής στον Ολυμπιακό για να νικήσει, έστω και μ’ ένα γκολ διαφορά την ομάδα της Σεντ Ετιέν. Αλλο πράγμα τί αντιολυμπιακές κακίες βγάζεις, γείτονα!
ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ του να είσαι βουλευτής. Να πηγαίνεις απ’ το ένα κόψιμο της πίτας στο άλλο και να μην δοκιμάζεις ούτε ψίχουλο.
ΚΑΠΟΤΕ Ο ΙΕΡΩΝΑΣ, ο τύραννος των Συρακουσών, ρώτησε τον φιλόσοφο Σιμωνίδη να του πει “Τί είναι Θεός”. Ο Σιμωνίδης του ζήτησε μια ημέρα προθεσμία για να σκεφτεί. Οταν πέρασε η μια μέρα ζήτησε δύο, μετά τέσσερις και μετά οχτώ. Αυτό εκνεύρισε τον Ιέρωνα και τον ρώτησε γιατί αυτές οι αναβολές. Ο Σιμωνίδης με ειλικρίνεια του απάντησε: “Οσο πιο πολύ σκέφτομαι τί είναι Θεός”, τόσο πιο πολύ σκοτίζεται ο νους μου.
“... Λέω πως είναι ο καιρός που δεν ξημέρωσε/ και τη σημαία που δε σκίστηκε/ πάνω απ’ τη νύχτα ξεδιπλώνω./ Απόψε συλλογίζομαι/ κι είν’ η καρδιά μου από πέστροφες γεμάτη,/ από φτερούγες που σαλεύουνε/ μ’ έναν ανέκφραστο ρυθμό”.
Από το ποίημα “Η πέστροφα” του Αλέξη Ζερβάνου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta@blogspot.com)


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

2 σχόλια:

  1. Τα σημερινά πεταχτά, όπως άλλωστε και όλα τα πεταχτά σου αγαπητε Βαγγέλη, είναι από τα καλύτερα αναγνώσματα της εφημερίδας γιατί με τρόπο σύντομο και περιεκτικό παρουσιάζουν την επικαιρότητα δίνοντάς της χαρούμενες ανταύγειες και όταν ακόμα είναι γκρίζα.

    Ακόμη οι αναφορές στους αρχαίους, δίνουν μια εικόνα των προβλημάτων και των αναζητήσεων του ανθρώπου διαχρονικά.

    Τέλος τα στιχάκια , τελευταίο κομμάτι των πεταχτών , δίνουν ποητική διάσταση στην πεζή καθημερινότητά μας.

    Τα πεταχτά,έχουν τη δική τους αξία γιατί αν μη τι άλλο γεμίζουν με φρέσκο αέρα την αναγνωστική καθημερινότητά μας ..



    Μιχάλης Μουντάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βαγγέλη μου,

    «στα πεταχτά» γράφεις αλλά πιάνεις τον παλμό των γεγονότων «στο φτερό».
    Το ότι καταφέρνεις και χωράς μια ολόκληρη εφημερίδα σε μια στήλη είναι πραγματικό χάρισμα.
    Πολιτική, κοινωνικά, πολιτισμός, οικονομικά, αθλητικά, ιστορία και στο τέλος... με μια σταλιά ποίησης κάνεις τα συναισθήματά μας να ξεχειλίζουν και το μυαλό μας να ταξιδεύει.
    Πολλές φορές έχω «πιάσει» τον εαυτό μου να σκέφτομαι με τα μάτια κλειστά μετά το τέλος της ανάγνωσης της στήλης σου.
    Συγχαρητήρια.
    Συνέχισε την όμορφη δουλειά σου.

    Χριστίνα Τζομπανάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή