ΣΤ. Γ. ΚΛΩΡΗΣ: "ΤΑ ΠΑΙΔΟΠΟΛΙΤΙΚΑ"
«Μαρτυρίες προσωπικές καταθέτω. Καταγεγραµµένες οι περισσότερες σε ηµερολογιακή µορφή και βασισµένες στις προσωπικές µου µνήµες, στο γραπτό Ηµερολόγιο συµβάντων του θείου Κυριάκου (1986), στις επιστολές του ιδίου και των αδελφών µου και στις ηχογραφήσεις συνεντεύξεων της µάνας µου. Μικρή ιστορική αφήγηση όσων ζήσαµε, ως πρώτοι παιδοπολίτες, ο θείος Κυριάκος, ο αδελφός µου Κώστας, εγώ και πολλοί άλλοι, αριστερών ή δεξιών οικογενειών στις παιδοπόλεις […] Χαµηλόφωνη ελεγεία; Μάλλον ένας ύµνος για µια δύσκολη περίοδο που επέτρεψε να συνυπάρξουµε αρµονικά στις παιδοπόλεις, παιδιά και των δύο πλευρών που φιλιωθήκαµε για όλη τη µετέπειτα ζωή, βιώνοντας µοναδικές καταστάσεις συναισθηµατικής καταλλαγής». Από το βιβλίο “Τα παιδοπολιτικά - Απ’ την απώλεια στην καταλλαγή” του γνωστού και ως “διαχρονικού” αρθρογράφου των “Χανιώτικων νέων”, συντ. eκπαιδευτικού Στ. Γ. Κλώρη (Σταύρου Καλαϊτζόγλου). Από το “Αντί προλόγου” κείµενο του. Εν είδει εισαγωγής…
Για ένα βιβλίο, κατάθεση ψυχής, που διαβάζεται στην κυριολεξία, απνευστί, και σαν ιστορικό µυθιστόρηµα µα και σαν ξεχωριστά αυτοβιογραφικά διηγήµατα, ο λόγος. Για ένα βιβλίο που και βέβαια θέλω να το ξανά- και να ξαναδιαβάσω, κι ας έχω γεµίσει τα περιθώρια των σελίδων του µε τις σηµειώσεις µου. Και για να συνεχίσω τις σπουδές µου στο ύφος της γραφής του, που αντανακλά το ήθος του, όπως αυτό “διαµορφώθηκε” στα 14 χρόνια που έζησε στις παιδοπολείς, από το 1947 (από 6 χρόνων παιδάκι) µέχρι το 1961…
«∆ιάβασα όλο το πόνηµα σου µονορούφι. Είναι τα παιδικά σου Αποµνηµονεύµατα, αλλά µας συµπεριλαµβάνεις και όλους εµάς τους άλλους. Είµαστε ευγνώµονες που µας… απαθανατίζεις µε τον τρόπο σου. Συνυπογράφω πως η µνήµη σου είναι θαυµάσια… ∆εν χρειάζεται τίποτε άλλο. Ευχαριστούµε που κάτι θα µείνει γραµµένο για την εποχή µας». Τα που γράφει, µεταξύ των άλλων, σ’ ένα γράµµα που του έστειλε, έχοντας υπόψη το χειρόγραφο κείµενο, των “Παιδοπολίτικων” ένας από τους “συµπαιδοπολίτες” του, ο Θωµάς που µένει και διαπρέπει στην Αυστραλία.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΔΙΟΥ Με την ακριβή τιµή του λαδιού, ασχολείται σήµερα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη και στις τρεις µαντινάδες της: «Παρθένο ελαιόλαδο για ν’ αγοράσεις πρέπει/ να ’χεις πολλά ευρώπουλα, φίλε(η) µου εις την τσέπη», µας λέει στην πρώτη. «Το κάθε ελαιόδεντρο χρυσό καρπό µας δίνει/ σαν το χρυσάφι τώρα πια, το λάδι έχει γίνει», συνεχίζει στη δεύτερη. Για να… δώσει τα ρέστα της στην τρίτη ως ελαιοπαραγωγός: «Για τη γιορτή σου ακριβό, δώρο θα σου προσφέρω,/ δυο τενεκέδες διαλεχτό λαδάκι θα σου φέρω», δηλώνει… Αυτό κι αν είναι δώρο για τους µη λαδοπαραγωγούς.
ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ «Λαλεί πουλί παίρνει σπυρί κι η µάνα το ζηλεύει»… Και ο στίχος αυτός του ∆ιονυσίου Σολωµού απ’ τους “Ελεύθερους πολιορκηµένους” στον νου µου, διαβάζοντας και βλέποντας τα που συµβαίνουν στη Γάζα. Στο κενό οι όποιες εκκλήσεις για άµεση κατάπαυση του πυρός. Τι κι αν έχουν ξεπεράσει τις δέκα χιλιάδες οι νεκροί, οι µισοί απ’ τους οποίους είναι παιδιά. Απαισιοδοξίας ανάγνωσµα…
Βαγγέλη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη σημερινή σου αναφορά στο βιβλίο μου "Τα παιδοπολίτικα-Από την απώλεια στην καταλλαγή" (Χανιά, 2023).
Είναι από τις λίγες που γράφτηκαν: διεισδυτική ματιά στο κυρίως θέμα, αποκαλυπτική της ουσίας του περιεχομένου και συμπαθητική προς τον γράφοντα.
Ευχαριστώ και εύχομαι ΚΑΛΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
(με τον δικό σου πάντα όμορφο τρόπο)
Στ.Γ.Κ.
Πάντα ΩΡΑΙΟΣ! Και ως ποιητής και ως δημοσιογράφος και ως συγγραφέας. Προπάντων ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Χαιρετώ σε κι αγαπώ σε!
ΑπάντησηΔιαγραφή