ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 ΜΑΡΙΑ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗ ΝΤΟΥΖΑ 

ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ

Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Χαρά µου να φιλοξενώ τα τελευταία χρόνια, κάθε καλοκαίρι, στον Παιδότοπο, καλοκαιρινά ποιήµατα και καλοκαιρινές εικόνες της ιδιαίτερα γνωστής Xανιώτισσας και ως ποιήτριας - εικονογράφου, συντ. καθηγήτριας Φιλολογίας Μαρίας Βογιατζάκη - Ντούζα. Παρούσα και φέτος στο ραντεβού µας η καλή µου φίλη. Αφιερωµένο στον «θείο», όπως τον αποκαλεί ο Κ.Π. Καβάφης, «Ιούλιο µήνα», το υλικό που µου έστειλε και φιλοξενείται σήµερα, µαζί µε ένα εν είδει, προλόγου, επίσης υπέροχο ποίηµά της, µε τίτλο ‘‘Κάποια µακρινά καλοκαίρια’’. ∆εν θα το κρύψω ότι έµεινα ιδιαίτερα σ’ αυτό. Συλλαµβάνω συχνά τον εαυτό µου αυτές τις µέρες να «ανασκαλίζω αναµνήσεις στον νου µου το συρτάρι», κάποια µακρινά καλοκαίρια... Από καρδιάς το «ευχαριστώ» µου... Καλή καλοκαιρινή συνέχεια, καλοί µου φίλοι! 

Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης

Κάποια μακρινά καλοκαίρια...

Ανασκαλίζω ανάμνησες στου νου μου το συρτάρι,

π' ακόμα δεν κατάφερε ο χρόνος να μου πάρει

Έγιν' αιτία κι αφορμή το πρώτο τζιτζικάκι,

που φώναξε τραγουδιστά "ήρθε καλοκαιράκι"

Αυτό μου ξαναθύμισε τα παιδικά μου χρόνια,

τότε που δεν το ήξερα, πως δε θα ζει αιώνια

Δεν ήξερα "το κύκνειο το άσμα" του, πως λέει,

ούτε πως αποχαιρετά κι αιτία έχει να κλαίει

Γιατί αν το γνώριζα, ΠΟΤΕ δε θα το κυνηγούσα,

ούτε τα διάφανα φτερά δε θα του τα στερούσα

Μα τότε, τα παιχνίδια μας ήτανε μετρημένα

και τα τζιτζίκια γίνονταν θύματα τα καημένα

Ψυχούλα αν έχουν και γρικούν, συγνώμη τους ζητάω

και τη γενιά τους-όσο ζω-πάντοτε θ' αγαπάω

Θυμάμαι, πως πολλές βραδιές, που η ζέστη ήταν μεγάλη,

συνέχιζαν να τραγουδούν κι ας βγήκε το φεγγάρι

Τα γειτονόπουλα κι εγώ, στήναμε μια αυλαία

εις του σπιτιού μου την αυλή και νιώθαμε σπουδαία

Παράσταση θα δίναμε,-νομίζαμε-μεγάλη

κι ας ήτανε οι θεατές μόνο δυο-τρεις μεγάλοι

Τη μουσική επένδυση έκαναν τα τζιτζίκια

κι εμείς απολαμβάναμε όλα τα συχαρίκια

Και στων Κληδόνων τη γιορτή, εις την αυλή μας πάλι,

τραγουδιστάδες ήτανε οι τζίτζικες μεγάλοι

Κι έλεγε η μανούλα μου σ' όλους μια μαντινάδα

και τα τζιτζίκια όλα μαζί, την έκαναν καντάδα

Αυτά τα λίγα και απλά, συγκίνηση μου φέρνουν

κι όλο το βάρος της ζωής, από τους ώμους παίρνουν

Και τώρα το τραγούδι τους ,με την ψυχή μου σμίγει

και μου θυμίζει "η ζωή πρόσκαιρη είν' και λήγει"

Το φεγγάρι του "Κόκκινου ελαφιού")

Του Ιούλη η Πανσέληνος έχει δική της χάρη,

κι όνομα έχει όμορφο,"Του Ελαφιού" Φεγγάρι

Οι Ιθαγενείς του χάρισαν αυτό το όνομά του,

γιατί αυτή την εποχή

για το ελάφι γίνεται μεγάλη η ομορφιά του

Στη μέση του καλοκαιριού πανσέληνο θα γίνει

κι από τον ήλιο απέναντι θα πάει η σελήνη

Πανέμορφο, ξεχωριστό,κι όσοι θα το θαυμάσουν,

την σπάνια εικόνα του ποτέ δεν θα ξεχάσουν

Κι εγώ ευχή μου θα του πω, τον κόσμο να ομορφύνει

και μόνο κι ασυντρόφευτο κανένα μην αφήνει

Ν' ακούει γι' αγάπες και καημούς και λόγια πονεμένα,

να θλίβεται η όψη του, μα να μη λέει ούτ' ένα

Και το ρωτώ, σαν το κοιτώ, πάντοτε μόνο να 'ναι

πώς το μπορεί στη μοναξιά, οι νύχτες να περνάνε

Κι αφού έχει μάθει μοναχό, ας πει κι εμάς τον τρόπο...

χάρη θα του χρωστούσανε καρδιές πολλών ανθρώπω(ν)

Το φως σου το πανσέληνο την σκέψη μου να πάρει

και να την πάει όπου αγαπώ, όπου αγαπώ, φεγγάρι

Είμαι ο Ιούλιος

Έβδομος είμαι στη σειρά, Ιούλη με φωνάζουν,

τριανταμιά οι μέρες μου, μ' από τις ζέστες βράζουν

Απ' τον Ιούλιο Καίσαρα το πήρα τ' όνομά μου,

μα έχουν κι άλλα ονόματα δώσει στην αφεντιά μου

Άλλοι με λένε Αλωνευτή και άλλοι Αλωνάρη,

γιατί αλωνίζουν οι γεωργοί σιτάρι και κριθάρι

Φρούτα πολλά και νόστιμα, έχω να σας δροσίσω,

σύκα, καρπούζια ζουμερά και ρώγα θα γυαλίσω

Φέρνω όμως και πολλές γιορτές, π' έχουνε πανηγύρι

κι αρχή κάνουν την πρώτη μου οι Αγίοι Αναργύροι

Έρχονται η Αγία Κυριακή (07/07),η Αγία Αμαλία (10/07),

η Αγία Μαρίνα στις δεκαεπτά και του Προφήτη Ηλία(20/07

Εις τις εικοσιτέσσερις γιορτάζει η Αγία Χριστίνη

κι η Αγία Άννα την επόμενη, υγεία να μας δίνει

Της Μάρτυρος Παρασκευής ακολουθεί η χάρη (26/07)

και τ' Άγιου Παντελέημονα, (27/06)των ιατρών καμάρι

Να έχει ο κόσμος δύναμη, τις ζέστες μου ν' αντέχει,

γιατί "στο κακορίζικο χωριό τον Αλωνάρη βρέχει"

Καλό Ιούλη να 'χετε κι όμορφο καλοκαίρι

και τι θα πει κακή στιγμή, κανείς σας να μην ξέρει

Να μην αφήσετε στιγμή χαμένη, να σας φύγει,

γιατί η ζωή 'ναι ψεύτικη, προσωρινή και λίγη

ΥΓ. Δεν θα ξεχάσω βέβαια Υακινθο(03/07) Ευφημία(11/07)

Προκόπιο (08/07) και Αιμιλιανό(18/07)

και μια Παρθενομάρτυρα ,τη Χιώτισσα Μαρκέλλα,

που τη ζωή της στέρησε η πατρική η τρέλλα

Ο τραγουδιστής του καλοκαιριού

Μέρες πολλές από νωρίς ακούω το τζιτζικάκι

να διαλαλεί τραγουδιστά "ήρθε καλοκαιράκι"

Από κλαδάκι σε κλαδί πετώ κι εγώ μαζί του

και θέλω το τραγούδι του ,να γίνει και ευχή του,

για να 'χουμε χαρούμενες καλοκαιριού ημέρες

ξένοιαστες και χωρίς εχθρού αρρώστιες και φοβέρες

Μα ο τραγουδιστής αυτός θα έπρεπε να κλαίει,

γιατί το τελευταίο του στη γη, τραγούδι λέει

Μέσα στο χώμα, μέσ' τη γη ζούσε σαν το σκουλήκι

για πολλά χρόνια κι άδοξο το τέλος που τ' ανήκει

Αφότου θ' ανεβεί στο φως, πλούσιο τραγούδι κάνει,

μα του 'χει γράψει η μοίρα του, σύντομα να πεθάνει

Κι αν λέμε εμείς, πως τραγουδά, αυτός μπορεί να κλαίει

κι ολημερίς στη μοίρα του "κύκνειο άσμα" λέει

Κι αν ο μύθος ο Αισώπειος τον βάφτισε τεμπέλη,

τα πλούτη δε χρειάζονται, όσοι γενούν αγγέλοι...

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 12.7.2025)