Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ


Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία'. Ισοκράτης 436 π.Χ. - 338 π. Χ.

ΟΥΔΕΙΣ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ότι είναι και σήμερα επίκαιρος, ύστερα από 2500 χρόνια ο λόγος του Ισοκράτη. Ο καθείς και η ευθύνη του, ωστόσο. Αλλη πάντως η ευθύνη αυτών που είχαν στα χεριά τους την όποια μορφή εξουσίας κι άλλη η ευθύνη αυτών που τους την ανέθεταν. Νομίζω.

ΑΝΟΙΓΩ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ. Στους τακτικούς μου 'πεταχτούς' συνεργάτες Κώστα Μπετινάκη, Ηλία Σταματάκη (χάθηκες τελευταία, Ηλία!), Παναγιώτη Αλεβαντή, Μαρία Ζαβιανέλλη και βεβαίως βεβαίως, τον Γέρω Δάσκαλο, να προσθέσω από σήμερα και τον καλό φίλο πρόεδρο της Ενωσης Πνευματικών Δημιουργών Δημήτρη Νικολακάκη. Πολύ πράμα υπάρχει στο βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστοριας - Ιστορικά ανέκδοτα από την αρχαία Ελλάδα', που μου χάρισε. Αυτός μου έστειλε και το του Ισοκράτους. Να ’σαι καλά, Δημήτρη! Κλείνω την παρένθεση.

ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε στο ΠΑΣΟΚ τον εχθρό του. Εύκολο, πανεύκολο το πράγμα. Η δυσκολία είναι να βρει φίλους στην πλατεία. Αλλο πάω πλατεία κι άλλο ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτή η παρέμβαση από τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο.

ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΙ ξένοι εμπειρογνώμονες στις ελληνικές υπηρεσίες για να τους δείξουν πώς δουλεύουν και να φέρουν απλούς Ελληνες στην Κεντρική Ευρώπη να τους μάθουν πώς να ζούνε. Από την φίλη μου Φώφη Walter - Κυρλίδου που ζει στην Ελβετία η πρόταση. Πώς τη βρίσκετε;

ΑΓΑΠΑ ΚΑΝΕΙΣ αυτήν την πόλη; Ρητορικό... ρητορικότατο το ερώτημα του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη.

ΑΝ ΤΑ ΠΕΡΣΙΝΑ σταφύλια είναι ξινά, τι είναι τα προ δεκαετίας; Τώρα θυμήθηκε η γαλλίδα συγγραφέας Τριστάν Μπανόν ότι ο Ντομινίκ Στρος Καν είχε αποπειραθεί προ δεκαετίας να την βιάσει. Δημοσιότης δημοσιοτήτων τα πάντα δημοσιότης!

ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΕΚΑΝΕ παιχνίδι στους... ανά τον Νομό μας ελαιώνες ο δάκος. Βρήκε κι έπαιζε. Από προχθές, ωστόσο, βρήκε το μάστορά του. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

ΤΑ ΑΦΗΣΑ στην Ε’ Δημοτικού, όταν έφυγα, όντας διευθυντής του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων, απ’ την υπηρεσία. Τα ξαναβρήκα ύστερα από 6 χρόνια, επί σκηνής, στην εκπληκτική παράσταση που ανέβασε το 1ο Λύκειο, προχθές! Πεντανόστιμα παιδιά τότε! Πεντανόστιμοι και πεντανόστιμες έφηβοι τώρα. Οποία συγκίνησις για ένα δάσκαλο!

Ο ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ από τη Μίλητο ήταν ένας από τους αρχαιότερους φιλοσόφους της Ιωνικής Σχολής. Οταν κάποιος του είπε πως ακόμα και τα παιδιά γελούν όσες φορές τον ακούνε να τραγουδά, αυτός αντί για να θυμώσει, απάντησε: 'Τότε, λοιπόν, για να μη γίνομαι γελοίος θα πρέπει να μάθω να τραγουδώ καλύτερα!

Απόψε τ’ άστρα σβήσαν στο νερό/ κι αύρες ξανθές διπλώσανε τα στάχυα/ πεθαίνει αργά το φως το ιλαρό,/ απόψε τ’ άστρα σβήσαν στο νερό/ κι έμεινε ο φλοίσβος μόνος μες στα βράχια./ Λιγοθυμά το εξαίσιο δειλινό/ κι αρώματα πλανιούνται στον αγέρα,/ σε μια βουβή εγκαρτέρηση γυρνώ,/ λιγοθυμά το εξαίσιο δειλινό/ κι άπραγη χάθηκε και τούτη η μέρα/...
Από το ποίημα 'Νυχτερινό' του Χρήστου Κουλούρη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου