ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ,/ λόγια εφήμερα γυρεύεις/ κι ο καθρέφτης σπάει πάλι/ κι η αλήθεια σε ξεχνάει. Ούτε παραγγελία να το είχα το τετράστιχο που βρήκα να με περιμένει για ανάγνωση στο χθεσινό φυλλαράκι του ημερολογίου τοίχου. Ούτε παραγγελία.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΑ... γατζούνια της Μέρκελ η Ελλάδα. Γυρεύοντας, σε μια ακόμα σύνοδο κορυφής, μια κάποια λύση που θα χαλαρώνει λιγάκι το σκοινί που της πνίγει το λαιμό. Ενα 'ναι' που να μην ακολουθείται από το 'μεν, αλλά'. Ενα 'ναι' που να μην ανατρέπεται απ’ τα 'όχι'.

ΘΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ στην Εντατική ή θα μας βάλουν σε συνήθη θάλαμο θεραπείας; Γιατί για να μας βγάλουν απ’ το νοσοκομείο δεν το βλέπω. Θεραπεία κατ’ οίκον δεν προσφέρει το πρόγραμμα. Ή μήπως μπορεί και να προσφέρει;

ΣΤΙΣ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, την άλλη μέρα της Παναγίας δηλαδή, η τρόικα θα είναι πάλι εδώ! Σε ρόλο μη... ευ-άγγελου, ο Ευάγγελος. Αν δεν τα βρούνε, λέει, όλα οι τροϊκάνοι, όπως πρέπει, δεν εκταμιεύεται η 6η δόση. Πάλι στο ίδιο έργο θεατές.

ΚΟΡΩΝΑ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ, γράμματα χάνετε! Μονά ζυγά όλα δικά τους τα θέλουν οι διεθνείς τοκογλύφοι.

'ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ο ένας για τον άλλο, είμαστε ήδη νεκροί'. Σύνθημα σε τοίχο της
Αθήνας. 'Και οι τοίχοι στα δύσκολα, εκτός από αυτιά, φαίνεται πως έχουν νου και γνώση'. Το σχόλιο του 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφημ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011).

ΤΟ ΤΑΞΙ ΕΙΝ’ ΕΔΩ,/ ενωμένο δυνατό/ κι οι τουρίστες παν’ αλλού,/ πάνε για Χονολουλού. Από φίλο που ασχολείται με τον τουρισμό το τραγουδάκι. Γράψ’ το όπως σου το είπα, μου είπε. Το έγραψα.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΝΤΟΜΑΤΑΣ, η γιορτή της πατάτας, η γιορτή της μελιτζάνας, η γιορτή του καρπουζιού, η γιορτή του πεπονιού... Μα και η γιορτή του λουκουμά, η γιορτή του μπακλαβά, η γιορτή του κανταϊφιού, η γιορτή του γαλακτομπούρεκου... Γιορτή να ’ναι κι ό,τι να ‘ναι. Το θέμα είναι να μαζευόμαστε!

ΣΥΝΕΔΡΙΑ, ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ παραστάσεις, μουσικές βραδιές, εκθέσεις ζωγραφικής, βιβλιοπαρουσιάσεις, ομιλίες... Και να ’χεις και τρεις γάμους, μια βάφτιση και δυο μνημόσυνα, κατά μέσον όρο την εβδομάδα. Και να πηγαίνει αλλού ο παπάς κι αλλού τα ράσα του...

ΓΙΑΝΝΗ ΦΙΛΗ, πρύτανη Πολυτεχνείου Κρήτης, συγγραφέα: Να σ’ ευχαριστήσω και διά του Τύπου (ξέχασα να το κάμω στη σχετική εύφημη μνεία της Δευτέρας που πέρασε) γιατί με συμπεριέλαβες στους αποδέκτες του βιβλίου σου 'Η δικαίωση'. Περισσότερα για το 'φίλιο' και για τον τόπο μας τελευταίο δημιούργημά σου, είπαμε, προσεχώς.

ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ φιλόσοφος είδε έναν πλούσιο Αθηναίο να χτυπά τον δούλο του, είπε: 'Να ο δούλος της οργής που χτυπάει τον δούλο του'.

Πάλι σηκώνει τη σημαία/ Εμείς μπαίνουμε χωρίς φόβο/ τα μάτια τα πουλιά μαζί μας μπαίνουν/ Αστράφτει η πολιτεία στράφτει ο νους μας/ Η φαντασία τους κήπους πλημμυράει/ είναι παιδιά που στέκονται στις βρύσες/ Κορυδαλλοί στους όρθρους ακουμπάνε/ Στις λεμονιές άγγελοι χορτάτοι/ Είναι αηδόνια που παντού ξυπνάνε/ φλογέρες παίζουν έντομα βουίζουν/ είναι τραγούδια η στάχτη των νεκρών/ και οι νεκροί κάπου αναγεννιούνται πάλι/ Ολούθε μας μαζεύει ο Θεός/ Εχουμε χέρια καθαρά και πάμε'.
Το ποίημα 'Πάλι ο ουρανός ανοίγει εδώ την πύλη'
του Γιώργου Σαραντάρη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα(21.07.2011