ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη/ στον Εκτορα που κίναε για τη μάχη/ φώναξε με φωνή φαρμακωμένη: “Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,/ όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει./ Οποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,/ στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει”./ Ετσι κι εμένα η κόρη του Γαβρίλη/ σαν έφευγα στις 20 τ’ Απρίλη/ μου φώναξε ψηλά από το μπαλκόνι:/ “Στρατιώτη, αν θες τη μάχη να κερδίσεις,/ μια κοπελίτσα κοίτα ν’ αγαπήσεις./ Οποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει,/ στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει”».
(Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Παππάς.)

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΙΠΟΤΑ δεν τελειώνει αν δεν τελειώσει. Να το πω κι αλλιώς. Δεν υπάρχει τέλος πριν απ’ το τέλος. Επανερχόμαστε συχνά με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο στις κουβέντες που κάνουμε τηλεφωνικά και οι οποίες έχουν πλησιάνει τελευταία, στις φράσεις αυτές. Οπως και στη φράση: Κάθε τέλος, όποιο κι αν είναι αυτό, μπορεί να γίνει αφορμή για μια νέα αρχή. Για την Ελλάδα, που κρίνεται η τύχη της στην Ευρώπη ο λόγος, είναι φανερό.

ΜΕΤΑΞΥ φθοράς και αφθαρσίας. Ο,τι χειρότερο. Μέρες αγωνίας. Κρεμασμένοι οι Ελληνες μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες, όταν δεν βρίσκονται στις ουρές των τραπεζών, αλλά και των συσσιτίων (να μην ξεχνιόμαστε!) αναστενάζοντας αναρωτιούνται. Με τον αστυφύλαξ ή με τον χωροφύλαξ; Συμφωνία ή ρήξη; Ευρώ ή δραχμή; Ρέμα ή γκρεμνός;

«ΑΣ ΟΨΟΝΤΑΙ που φέρανε στο χείλος την Ελλάδα/ ενός γκρεμνού που οι παλιοί τον λέγανε Καιάδα». Μια απ’ τις τρεις μαντινάδες που μου έστειλε χθες, μέσω Διαδικτύου, ο Εννιαχωριανός. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω, Γιάννη!

ΣΑΝ ΝΑ πέρασαν χρόνια από τότε που έγινε το τελευταίο δημοψήφισμα! Από τότε που ο ελληνικός λαός είπε ένα μεγάλο ΟΧΙ στη λιτότητα. Πόσο νερό δεν κύλησε στα πολιτικά ποτάμια της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης, μέσα στις τέσσερις μέρες που ακολούθησαν! Και τι δεν κατέβασε στο διάβα του! Και πού να δούμε τι θα κατεβάσει σήμερα, αύριο και μεθαύριο!

«ΝΕΕ μου άνθρωπε./ Μην κλείσεις την πόρτα της καρδιάς σου./ Δεν έχει άλλο πέρασμα το φως/ για το αύριο». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΝΑ ΒΛΕΠΩ τις γαλάζιες σημαίες να κυματίζουν! Να βλέπουμε όλο και περισσότερες γαλάζιες σημαίες να κυματίζουν στις ακτές μας. Στις καθαρές μας παραλίες, κάτω από έναν καθαρό, πεντακάθαρο ουρανό! Μένουμε ζωντανοί!

ΠΟΙΟΣ ΟΦΗ και ποιος Εργοτέλης! Μοναδικός εκπρόσωπος της Κρήτης στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου ο Α.Ο. Πλατανιάς! Δεν χαιρόμαστε γιατί είναι μόνος. Χαιρόμαστε, όμως, και δεν το κρύβουμε, γιατί παρέμεινε για τρίτη συνεχή χρονιά στα σαλόνια. Και στας… Ευρώπας εφέτος.

ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ Τάφρο προχθές, όπου η παράσταση του έργου “Αναφορά στον Γκρέκο” του Νίκου Καζαντζάκη, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. με τον καταπληκτικό Τάκη Χρυσικάκο στον ρόλο του Κρητικού στοχαστή. Στο Ωδείο Χανίων την προηγούμενη μέρα (Τρίτη) όπου το “εμείς” του 1ου Λυκείου Χανίων (τωρινοί και χθεσινοί μαθητές, καθηγητές και γονείς) παρουσίασε τους “Ηλίθιους” του Νηλ Σάιμον. Το θέατρο λειτουργεί συν τοις άλλοις και… ψυχοαγχολυτικά! Μόνο αυτό στα “πεταχτά”, σήμερα. Περισσότερα, Θεού θέλοντος, στις “Εύφημες Μνείες”, προσεχώς.

ΕΠΕΙΔΗ ο Μεσσηνιακός πόλεμος έμπαινε πια στο εικοστό του έτος, ο βασιλιάς των Μεσσηνίων Αριστόδημος ρώτησε το μαντείο των Δελφών τι θα γινόταν. Η Πυθία αυτή τη φορά έδωσε τον εξής χρησμό: «Σε κείνους που θα στήσουν πρώτοι εκατό τρίποδες στο βωμό του Ιθωμάτα Δία ο Θεός δίνει μαζί με τη δόξα και τη μεσσηνιακή γη!». Ο χρησμός θεωρήθηκε ευνοϊκός, αφού ο βωμός του Δία βρισκόταν μέσα στα τείχη της Ιθώμης. Ετσι άρχισαν να κατασκευάζουν τους τρίποδες. Κάποιος όμως από τους ιερείς των Δελφών μετέφερε τον χρησμό στους Σπαρτιάτες, που χωρίς καθυστέρηση έφτιαξαν με πηλό εκατό μικρούς τρίποδες, τους έβαλαν σε ένα τσουβάλι και έστειλαν ένα δικό τους να τους τοποθετήσει στον βωμό του Δία. Πράγματι, ο Σπαρτιάτης πέρασε τα τείχη της Ιθώμης, προσποιούμενος τον Μεσσήνιο χωρικό και άφησε το τσουβάλι στον βωμό. Οταν οι Μεσσήνιοι βρήκαν τους πήλινους τρίποδες κατάλαβαν τι έγινε και απελπίστηκαν. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

«Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη/ στον Εκτορα που κίναε για τη μάχη/ φώναξε με φωνή φαρμακωμένη: “Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,/ όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει./ Οποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,/ στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει”./ Ετσι κι εμένα η κόρη του Γαβρίλη/ σαν έφευγα στις 20 τ’ Απρίλη/ μου φώναξε ψηλά από το μπαλκόνι:/ “Στρατιώτη, αν θες τη μάχη να κερδίσεις,/ μια κοπελίτσα κοίτα ν’ αγαπήσεις./ Οποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει,/ στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει”».
(Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Παππάς.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (10.07.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-327/#ixzz3fUH8qLQG 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook