ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ/ και μυρσίνη συ δοξαστική/ μη παρακαλώ σας μη/ λησμονάτε τη χώρα μου!/ Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά/ στα ηφαίστεια κλήματα σειρά/ και τα σπίτια πιο λευκά/ στου γλαυκού το γειτόνεμα./ Της Ασίας αν αγγίζει από τη μια/ της Ευρώπης λίγο αν ακουμπά/ στον αιθέρα στέκει να/ και στη θάλασσα μόνη της!/ Και δεν είναι μήτε ξένου λογισμός/ και δικού της μήτε αγάπη μια/ μόνο πένθος αχ παντού/ και το φως ανελέητο!/ Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό/ τα γνωρίζω πίσω απ’ τον καιρό/ τους παλιούς μου φίλους καλώ/ με φοβέρες και μ’ αίματα!/ Μα ’χουν όλα τα αίματα ξαντιμεθεί/ κι οι φοβέρες αχ λατομηθεί/ και στον έναν ο άλλος μπαίνουν εναντίον οι άνεμοι!/ Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ/ και μυρσίνη συ δοξαστική/ μη παρακαλώ σας μη/ λησμονάτε τη χώρα μου».
Aπό το “Αξιον Εστί” του Οδυσσέα Ελύτη.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΤΗΣ Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ/ και μυρσίνη συ δοξαστική/ μη παρακαλώ σας μη/ λησμονάτε τη χώρα μου». Με τους στίχους αυτούς του Οδυσσέα Ελύτη απ’ το “Αξιον εστί” αρχίζω σήμερα, παραμονή του δημοψηφίσματος, τη στήλη, με ολόκληρο το ποίημα, στο οποίο εμπεριέχονται, θα την τελειώσω. Συμφωνεί και ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος με την επιλογή μου αυτή. Κι αν κουβεντιάσαμε τις τελευταίες μέρες. Σαν δεν έχεις γέρο, αγόραζε, έλεγαν οι παλιοί μας.

«Σ’ ΑΥΤΟ το δημοψήφισμα καμία απουσία/ έχει για την πατρίδα μας μεγάλη σημασία», μας λέει στη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Ας ψηφίσει, λοιπόν, ο καθένας μας ό,τι η συνείδησή του τού υπαγορεύει να ψηφίσει, κρατώντας, ωστόσο, χαμηλούς τόνους. Δεν αντέχει η πατρίδα μας τον όποιο διχασμό. Θα το συνειδητοποιήσουμε άραγε;

ΕΧΟΥΜΕ ήδη μπει σε αχαρτογράφητα νερά, γνωστό αυτό. Να βγούμε όσο το δυνατό πιο γρήγορα, όσο είναι ακόμα καιρός, το ζητούμενο, ανεξάρτητα απ’ το όποιο αποτέλεσμα. Είμαστε στο συν πέντε κι όχι στο παρά πέντε! Μόνο αν είμαστε ενωμένοι, θα τα καταφέρουμε να σκαρφαλώσουμε τον απότομο γκρεμνό ή να κολυμπήσουμε στο άγριο ρέμα… Οπου βρεθούμε!

ΟΤΑΝ στον βάλτο μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια. Ας το έχουμε πάντα υπόψη μας αυτό. Να ελπίσουμε ότι στην περίπτωσή μας θα σταματήσουν να μαλώνουν και ότι στο τέλος θα έχουμε μία “λίγο πιο βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη συμφωνία;”. Ζήτημα δημοκρατίας!

ΤΕΧΝΗ του εφικτού είναι η πολιτική και όχι πεδίο άσκησης ιδεοληψιών και μεγαλοστομιών. Και αυτό να το έχουμε υπόψη μας. «Ου το μέγα ευ εστί, το δε ευ μέγα» (δεν είναι καλό το μεγάλο, αλλά το καλό είναι μεγάλο). Η απάντηση που έδωσε ο Δημοσθένης σ’ έναν δημαγωγό όταν τον είδε να κραυγάζει.

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Και σήμερα μια ματιά έξω απ’ το ανοιχτό παράθυρό μου. Ούτε ιδέα σύννεφου στον ουρανό. Παντοκράτορας ο ήλιος ο ηλιάτορας, ο πετροπαιχνιδιάτορας. Αφήνομαι για λίγο στο άκουσμα των τζιτζικιών. Τζίτζικας ελάλησε, μαύρη ρώγα γυάλισε! Κλείνω την παρένθεση.

ΑΝΤΩΝΗ Πλυμάκη, επιτ. πρόεδρο Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων, συγγραφέα. Χανιά: Τι δώρο κι αυτό στην Κρήτη μας το βιβλίο σου με τίτλο “Κούμοι – Μιτάτα και Βοσκοί στα Λευκά Ορη και Ψηλορείτη”, που εκδόθηκε απ’ τον Ο.Α.ΔΥ.Κ. και που είχες την καλοσύνη να μου αφιερώσεις μαζί με δύο άλλα βιβλία σου (περισσότερα από μισό αιώνα πριν… Μαδαρίτικες και άλλες αναμνήσεις” και “Ο Αγιος Σάββας και η Λαύρα του στην Παλαιστίνη”). Να ζεις σαν τα Λευκά Ορη και σαν τον Ψηλορείτη κ. Αντώνη! Προστάτης σου ο Αγ. Σάββας κι όλοι οι Αγιοι της Μαδάρας με 1ο τον Αγ. Ειρηναίο Γαλανάκη. Αυτά μόνο προς ώρας. Μετά πολλών ευχαριστιών.

«ΟΜΟΙΑΖΟΜΕΝ σαν να είναι εις ένα λιμένα πενήντα εξήντα καράβια φορτωμένα, ένα από αυτά ξεκόβει, κάνει πανιά, πηγαίνει εις την δουλειά του με μεγάλη φορτούνα, με μεγάλο άνεμο, πηγαίνει, πουλεί, κερδίζει, γυρίζει οπίσω σώον. Τότε ακούς όλα τα επίλοιπα καράβια και λέγουν: “Ιδού άνθρωπος, ιδού παλληκάρια, ιδού φρόνιμος, και όχι σαν εμείς οπού καθόμεθα δειλοί, χαϊμένοι”, και κατηγορούνται οι καπεταναίοι ως ανάξιοι. Αν δεν ευδοκιμούσε το καράβι, ήθελε ειπούν: “Μα τι τρελλός να σηκωθεί με τέτοια φορτούνα, με τέτοιο άνεμο, να χαθεί ο παλιάνθρωπος, επήρε τον κόσμο εις τον λαιμό του”». Θεόδωρος Κολοκοτρώνης “Απομνημονεύματα”.

«Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ/ και μυρσίνη συ δοξαστική/ μη παρακαλώ σας μη/ λησμονάτε τη χώρα μου!/ Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά/ στα ηφαίστεια κλήματα σειρά/ και τα σπίτια πιο λευκά/ στου γλαυκού το γειτόνεμα./ Της Ασίας αν αγγίζει από τη μια/ της Ευρώπης λίγο αν ακουμπά/ στον αιθέρα στέκει να/ και στη θάλασσα μόνη της!/ Και δεν είναι μήτε ξένου λογισμός/ και δικού της μήτε αγάπη μια/ μόνο πένθος αχ παντού/ και το φως ανελέητο!/ Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό/ τα γνωρίζω πίσω απ’ τον καιρό/ τους παλιούς μου φίλους καλώ/ με φοβέρες και μ’ αίματα!/ Μα ’χουν όλα τα αίματα ξαντιμεθεί/ κι οι φοβέρες αχ λατομηθεί/ και στον έναν ο άλλος μπαίνουν εναντίον οι άνεμοι!/ Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ/ και μυρσίνη συ δοξαστική/ μη παρακαλώ σας μη/ λησμονάτε τη χώρα μου».
Aπό το “Αξιον Εστί” του Οδυσσέα Ελύτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (04. 07.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-324/#ixzz3ev3o5WSo 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook