Είναι ένα κατόρθωμα κι αυτό· να μπορέσεις να λειτουργήσεις εκτός καθημερινότητας. Εστω και για κάποιες στιγμές να μπορέσεις να νιώσεις την απόλυτη “ελευθερία” και απελευθέρωση που σου προσφέρεται καθώς βουτάς στα καταγάλανα νερά της ελληνικής θάλασσας, καθώς απλώνεις το χέρι σου εν πλω για να πλύνεις στην αλμύρα το ροδάκινο…
Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Καλοκαίρι... φίλος- κολλητός
Πιο δύσκολη ακόμη και από αυτήν την επιστροφή πίσω στα καθημερινά, είναι η καταγραφή της καλοκαιρινής ανάμνησης των διακοπών – της διακοπής…
Ιδίως όταν οι νέες εικόνες κι εμπειρίες που κουβαλείς εντός σου δεν χωρούν σε λόγια!
Το ’χα κατανοήσει ενόσω τα ζούσα μα και καθώς αργότερα περιδιάβαινα τα φωτογραφικά στιγμιότυπα που θα λειτουργούν εφεξής ως σημεία μικρά αναφοράς στο Καλοκαίρι του 2015…
Το Καλοκαίρι που όσο ήταν δυνατό προσπαθήσαμε να το απεγκλωβίσουμε από όλα τα άλλα ειδησεογραφικά τεκταινόμενα, από τα ζητήματα πολιτικής και ουσίας κατά πολλούς…
Είναι ένα κατόρθωμα κι αυτό· να μπορέσεις να λειτουργήσεις εκτός καθημερινότητας. Εστω και για κάποιες στιγμές να μπορέσεις να νιώσεις την απόλυτη “ελευθερία” και απελευθέρωση που σου προσφέρεται καθώς βουτάς στα καταγάλανα νερά της ελληνικής θάλασσας, καθώς απλώνεις το χέρι σου εν πλω για να πλύνεις στην αλμύρα το ροδάκινο…
Στιγμές που εμφανίστηκαν με ένα απλό on/off, όσο ένα ανοιγόκλειμα των βλεφάρων που αρκούσε για να σε μεταφέρει σε μια απόκοσμη όλο βότσαλο ακρογιαλιά που σε υποδέχθηκε μοναδικά επειδή πολύ την αγάπησες!
Μα θα ρωτήσει κανείς: «είναι δυνατόν να νιώσει η ακρογιαλιά την αγάπη ενός σύγχρονου ανθρώπου;».
Αν η αγάπη είναι μια αμφίδρομη αίσθητα κι αν εσύ, ο σύγχρονος αυτός άνθρωπος, πολύ αγάπησες το ερημικό αυτό ακρογιάλι που κρυμμένο σε κολπίσκο σε φιλοξένησε αποκαλύπτοντας και προσφέροντάς σου “απλόχερα” τα κάλλη του, τότε ποια μεγαλύτερη απόδειξη ότι ισχύει και τούτη η αγάπη! Οπως όλα τα αυθεντικά, τ’ αληθινά που ισχύουν απλά, δίχως πολλές σκέψεις, έτσι και τούτο!
…Κι ίσως η επιβεβαίωση αυτής της λυτρωτικής συνειδητοποίησης, ότι μπορείς ακόμη να νιώθεις τις αλήθειες που σου προσφέρονται, είναι μια ακόμη ευτυχία προστιθέμενη στο ψηφιδωτό της ζήσης που δεν παύει ποτέ να σε εκστασιάζει με τα όσα έχει να σου αποκαλύπτει κυρίως όταν δεν το περιμένεις!
…Πέρα όμως και πάνω από αυτά -τολμώ να πω- πως τίποτα δεν θα ήταν δυνατό να ευχαριστηθεί το “είναι” σου αν δεν υπήρχε ένα στέρεο σημείο αναφοράς στο οποίο στηρίζονται οι ευτυχίες σου, που απαντέχονται οι δυσκολίες σου, που σου προσφέρεται για να κοινωνείς ακόμη και τις πιο κατάβαθες σκέψεις σου, η σιγουριά της απολυτοσύνης όταν μιλάς για την έννοια του φίλου και μιας φιλίας που διαρκώς ενισχύεται στο διάβα των δεκαετιών!
Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο τούτες τις ξεχωριστές στιγμές τ’ ακρογιαλιού στο έμπα του φαραγγιού, λοιπόν, αν δεν υπήρχες μέρος του εσύ… φίλος!
Ιδίως όταν οι νέες εικόνες κι εμπειρίες που κουβαλείς εντός σου δεν χωρούν σε λόγια!
Το ’χα κατανοήσει ενόσω τα ζούσα μα και καθώς αργότερα περιδιάβαινα τα φωτογραφικά στιγμιότυπα που θα λειτουργούν εφεξής ως σημεία μικρά αναφοράς στο Καλοκαίρι του 2015…
Το Καλοκαίρι που όσο ήταν δυνατό προσπαθήσαμε να το απεγκλωβίσουμε από όλα τα άλλα ειδησεογραφικά τεκταινόμενα, από τα ζητήματα πολιτικής και ουσίας κατά πολλούς…
Είναι ένα κατόρθωμα κι αυτό· να μπορέσεις να λειτουργήσεις εκτός καθημερινότητας. Εστω και για κάποιες στιγμές να μπορέσεις να νιώσεις την απόλυτη “ελευθερία” και απελευθέρωση που σου προσφέρεται καθώς βουτάς στα καταγάλανα νερά της ελληνικής θάλασσας, καθώς απλώνεις το χέρι σου εν πλω για να πλύνεις στην αλμύρα το ροδάκινο…
Στιγμές που εμφανίστηκαν με ένα απλό on/off, όσο ένα ανοιγόκλειμα των βλεφάρων που αρκούσε για να σε μεταφέρει σε μια απόκοσμη όλο βότσαλο ακρογιαλιά που σε υποδέχθηκε μοναδικά επειδή πολύ την αγάπησες!
Μα θα ρωτήσει κανείς: «είναι δυνατόν να νιώσει η ακρογιαλιά την αγάπη ενός σύγχρονου ανθρώπου;».
Αν η αγάπη είναι μια αμφίδρομη αίσθητα κι αν εσύ, ο σύγχρονος αυτός άνθρωπος, πολύ αγάπησες το ερημικό αυτό ακρογιάλι που κρυμμένο σε κολπίσκο σε φιλοξένησε αποκαλύπτοντας και προσφέροντάς σου “απλόχερα” τα κάλλη του, τότε ποια μεγαλύτερη απόδειξη ότι ισχύει και τούτη η αγάπη! Οπως όλα τα αυθεντικά, τ’ αληθινά που ισχύουν απλά, δίχως πολλές σκέψεις, έτσι και τούτο!
…Κι ίσως η επιβεβαίωση αυτής της λυτρωτικής συνειδητοποίησης, ότι μπορείς ακόμη να νιώθεις τις αλήθειες που σου προσφέρονται, είναι μια ακόμη ευτυχία προστιθέμενη στο ψηφιδωτό της ζήσης που δεν παύει ποτέ να σε εκστασιάζει με τα όσα έχει να σου αποκαλύπτει κυρίως όταν δεν το περιμένεις!
…Πέρα όμως και πάνω από αυτά -τολμώ να πω- πως τίποτα δεν θα ήταν δυνατό να ευχαριστηθεί το “είναι” σου αν δεν υπήρχε ένα στέρεο σημείο αναφοράς στο οποίο στηρίζονται οι ευτυχίες σου, που απαντέχονται οι δυσκολίες σου, που σου προσφέρεται για να κοινωνείς ακόμη και τις πιο κατάβαθες σκέψεις σου, η σιγουριά της απολυτοσύνης όταν μιλάς για την έννοια του φίλου και μιας φιλίας που διαρκώς ενισχύεται στο διάβα των δεκαετιών!
Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο τούτες τις ξεχωριστές στιγμές τ’ ακρογιαλιού στο έμπα του φαραγγιού, λοιπόν, αν δεν υπήρχες μέρος του εσύ… φίλος!
Χανιώτικα νέα (19.08.2015)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/kalokeri-filos-kollitos/#ixzz3jG00KLXc
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου