Κούνησε το άσπρο μαντήλι σου/ κύριε Δάσκαλε!
Οι ορισμοί δεν τον χωρούσαν, ήταν Δάσκαλος! Αυτό σκεφτόμουν καθ’ οδόν, ενώ
πήγαινα το τελευταίο βράδυ του Αυγούστου προς τις Λουσακιές για να τύχω στην
εκδήλωση που διοργάνωσε ο τοπικός δραστήριος πολιτιστικός σύλλογος, σε
συνεργασία με άλλους φορείς, για τον Γιάννη Νταγκουνάκη, που παρουσίαζε και
τουβιβλίου του “1898-1998. Εκατό χρόνια Λουσακιές μέσα από το Σχολικό Αρχείο”.
Επιστρέφοντας ωστόσο, περασμένα μεσάνυχτα, και ύστερα από όσα άκουσα και είδα,
ο Παρατατικός έγινε Ενεστώτας…
Ακούραστος σκαπανέας της παιδαγωγικής σκέψης και του διδακτικού
προβληματισμού ο εκ των αγαπημένων μου συμφοιτητών στη Μαράσλειο Παιδαγωγική
Ακαδημία και συνοδοιπόρος μου στη Δασκαλοσύνη Γιάννης Νταγκουνάκης. Κι αν την
υπηρέτησε με πάθος μια ζωή, απ’ τη δασκαλική έδρα στην αρχή, μα και προπάντων
ως σχολικός σύμβουλος, ως υπεύθυνος του προγράμματος “ΜΕΛΙΝΑ” μα και ως
παιδαγωγικός προϊστάμενος της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της
Περιφέρειας Κρήτης! Κι αν συνεχίζει να την υπηρετεί! Το έργο του μένει. Και
αυτό του μπιστικού περβολάρη της λαϊκής μας παράδοσης. Προς διδαχήν και
μίμησιν…
”Κούνησε το άσπρο μαντήλι σου/ κύριε Δάσκαλε,/ να πέσουν τα χνούδια της
νύχτας/ ν’ αναληφτούν στο φως τα πουλιά/ ν’ αστράφτουν των παιδιών σου τα
πρόσωπα… Ετσι όπως ο κοινός φίλος δάσκαλος ποιητής Κώστας Καλαπανίδας μας
παραγγέλει. Και με αφορμή την έναρξη, σε τρεις μέρες, της νέας σχολικής
χρονιάς…
Ένα εικονοστάσι για τον Αγιο Αριστίωνα
Σ’ ένα εικονοστάσι, αυτό του Αγίου Αριστίωνα, κάπου στα Κουνουπιδιανά, η
δεύτερη στάση σήμερα. Αγνωστος ακόμα και στους παπάδες ο εορτάζων μαζί με
άλλους επίσης άγνωστους αγίους στις 3 του Σεπτέμβρη, άγιος Αριστίων ή Αριστέας
σύμφωνα με τα λατινικά μαρτυρολόγια, που ήταν επίσκοπος μιας άγνωστης
Αλεξανδρείας και μαρτύρησε τον 2ο μ.Χ. αιώνα. «Χριστώ ιεράτευσας, ω Αριστίων
καλώς ω ύστερον έθυσας σ’ αυτόν ως θύμα σεπτόν, αθλήσας δι’ αίματος, όθεν μη
διαλίπης, ικετεύειν απαύστως, υπέρ των σε τιμώντων και θερμώς εκζητούντων ευχάς
τας αγίας σου μαρτύρων άριστε» μας λέει το απολύτικιό του.
Ψάχνοντας πότε γιορτάζει η κόρη της η Αριστέα, τον βρήκε τελευταία η ξαδέλφη
μου η Στέλλα κι είπαν με τον άντρα της, τον Μπάμπη τον Διαλυνάκη, να κάνουν γι’
αυτόν ένα εικονοστάσι στην αυλή τους. Αμ έπος, αμ έργον! Η χάρη των ανθρώπων
του τόπου μας εξακολουθεί να βοηθά τους αγίους, όσο οι άνθρωποι εξακολουθούν να
πιστεύουν στη βοήθεια των αγίων…
Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού… Ολοι όσοι βρεθήκαμε εκεί στις 2 του Σεπτέμβρη, δύοντος του ηλίου, στον εσπερινό, συνοδεύσαμε τον παπα-Βασίλη Κιάσσο έτσι όπως ανάσυρε τα ωραία ελληνικά φωνήεντα και κατά την ευλογία των άρτων. Και βέβαια καθίσαμε στην κοινή τράπεζα, όπου έρρεαν μαζί το κισαμίτικο και το αποκορωνιώτικο κρασί. Και του χρόνου!
Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού… Ολοι όσοι βρεθήκαμε εκεί στις 2 του Σεπτέμβρη, δύοντος του ηλίου, στον εσπερινό, συνοδεύσαμε τον παπα-Βασίλη Κιάσσο έτσι όπως ανάσυρε τα ωραία ελληνικά φωνήεντα και κατά την ευλογία των άρτων. Και βέβαια καθίσαμε στην κοινή τράπεζα, όπου έρρεαν μαζί το κισαμίτικο και το αποκορωνιώτικο κρασί. Και του χρόνου!
Η αλληλογραφία μας
Αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο Θεμ. Χατζηνικολάου, θεολόγο, τ. λυκειάρχη, ιεροκήρυκα,
Χανιά:
Οντας κυκλωμένοι, ιδιαίτερα σήμερα «από τας του βίου μας ζάλας» για να
θυμηθώ σε παράφραση τη γνωστή φράση του Υμνωδού, την οποία χρησιμοποιεί και ο
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στον “Ρεμβασμό του Δεκαπενταύγουστου” έχουμε
περισσότερο από ποτέ ανάγκη τόσο τον προφορικό όσο και τον γραπτό λόγο σας,
πάτερ! Με αφορμη την έκδοση του τελευταίου (του 25ου!) βιβλίου σας με τίτλο “Τα
τρία φίδια: Φιλαργυρία, Φιληδονία, Φιλοδοξία” το οποίο με “εγκάρδιες ευχές” μου
αφιερώσατε, η αναφορά. Εχετε τον δικό σας τρόπο να μιλάτε στις καρδιές των
ανθρώπων εσείς.
Γιώργη Θραψανιώτη, ποιητάρη-μαντιναδολόγο, Αγιο Νικόλαο Λασιθίου:
Απ’ τις
πολλές πάμπολλες και πολλών κατηγοριών θαυμάσιες μαντινάδες σας που “βάλατε”
στο βιβλίο σας “Λογοξομπλιάσματα” που μου χαρίσατε πρόσφατα στον Αγιο που
βρέθηκα, παραθέτω σαν δείγμα γραφής αυτήν για την αγαπημένη σας επαρχία “Θε
μου, αν ο παράδεισος δε βάνει μπλειο τσ’ ανθρώπους/ στο Μεραμπέλλο πέμπε τσοι,
μα τσ’ ίδιους έχει τόπους” γράφετε και… δίνετε ρέστα! Εκτός απ’ τον έρωτα και
τον… βήχα, ούτε η αγάπη για τη γενέθλια γη κρύβεται!
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/kounise-to-aspro-mantili-sou-kirie-daskale/#ixzz3l8hKpVPM
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου