Ο ΑΓΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ Ο ΑΛΩΝΙΩΤΗΣ
Μὀνος γυμνὀς και ανυπόδητος
με ποταμίσια μέχρις αστραγάλων γένια...
Από το ποίημα μου "Ο γυμνὀς Άγιος")
"Όπως γνωρίζεις η ποίησή σου μου αρέσει πολύ. την απολαμβάνω. Με ξεκουράζςι. Το ποίημα όμως που έγραψες για τον Όσιο Ονούφριο τον Αλωνιώτη με έχει συγκινήσει!
Σε μία ανύποπτη στιγμή είχα φωτογραφήσει τον Όσιο Ονούφριο που βρίσκεται, ως τοιχογραφία, στο καθολικό της Ι. Μ. του Οσίου Γρηγορίου στο Άγιο Όρος.
Η γραφιστική τέχνη έκανε το θαύμα της και φιλοτέχνησε μια εικόνα (ακριβές αντίγραφο) του Οσίου Ονουφρίου και το ποίημά σου να προσκυνεί ευλαβώς τα πόδια του.
Η εικόνα αυτἠ σύντομα θα κοσμεί ευλογώντας τον λιθόκτιστο τοίχο του σπιτιού μου στις Αλώνες.
Με το ποίημα αυτό έθεσες τις βάσεις να ανακηρυχτείς επίτιμος Αλωνιώτης.
Σε ευχαριστώ για όλα."
Αυτά μου έγραψε σε γράμμα, με ημερομηνία 3 Σεπτ. 2018, που μου έστειλε μαζί με την εικόνα που περιγράφει σε φωτοαντίγραφο, ο καλά καλός μου φίλος από τα παλιά δάσκαλος - ποιητής Χρήστος Κωσταντουδάκης, που κατοικοεδρεύει στο Ηράκλειο, αλλἄ και στις Αλώνες.
Τι ευλογία και τι τιμή για μένα! Εκ βαθέων τα ευχαριστήριά μου, Χρήστο, για το δώρο σου! Πάντα η Χάρη σου να βοηθά τη Χάρη του Αλωνιώτη Αγίου!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ποίημα για τον Άγιο Ονούφριο τον Αλωνιώτη (το παραθέτω παρακάτω) το έγραψα ύστερα από την επίσκεψή μου την ημέρα της Χάρης του Αγίου (12 Ιουνίου 2016) στις Αλώνες, με αφορμή την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του φίλου μου "Λίγο περισσότερο φως" από μένα σε μια όμορφη εκδήλωση μετά τη θεία λειτουργία.
Ο ΓΥΜΝΟΣ ΑΓΙΟΣ
Μόνος γυμνός και ανυπόδητος/ Με ποταμίσια μέχρις αστραγάλων γένια…/ Μια πρόχειρη καλύβα/ για να στεγάζει το σαρκίο του/ στις αιφνίδιες καταιγίδες/ ένας καχεκτικός φοίνικας/ για να προστατεύεται από τη λαύρα του καλοκαιριού/ μια μικρή-πικρή πηγή για να πίνει νερό μια φορά την εβδομάδα./ Οι μόνες απολαύσεις/ που επέτρεπε στον εαυτό του/ ο Οσιος Ονούφριος/ ενόσω μόναζε, εξήντα τόσα χρόνια/ ως πολίτης της αιγυπτιακής ερήμου/ κουβεντιάζοντας με τον θεό./ Μόνος γυμνός και ανυπόδητος./ Με ποταμίσια μέχρις αστραγάλου γένια…/ Και στην εικόνα του./ Οντας στο εκκλησάκι/ που ονομάτισε στη χάρη Του/ η λαϊκή ευσέβεια./ Κάτω απ’ τη σκιά ενός θεόρατου πλατάνου/ δίπλα σε μια αστείρευτη γάργαρη πηγή./ Στο κέντρο του χωριού/ Αλώνες του Ρεθύμνου./ Ν’ αφήνει καθημερινά το τέμπλο/ για να συνδράμει με τον τρόπο του τους χωριανούς/ η μόνη του απόλαυση!» (“Ο γυμνός Αγιος”, ανέκδοτο ποίημά μου).
Μὀνος γυμνὀς και ανυπόδητος
με ποταμίσια μέχρις αστραγάλων γένια...
Από το ποίημα μου "Ο γυμνὀς Άγιος")
"Όπως γνωρίζεις η ποίησή σου μου αρέσει πολύ. την απολαμβάνω. Με ξεκουράζςι. Το ποίημα όμως που έγραψες για τον Όσιο Ονούφριο τον Αλωνιώτη με έχει συγκινήσει!
Σε μία ανύποπτη στιγμή είχα φωτογραφήσει τον Όσιο Ονούφριο που βρίσκεται, ως τοιχογραφία, στο καθολικό της Ι. Μ. του Οσίου Γρηγορίου στο Άγιο Όρος.
Η γραφιστική τέχνη έκανε το θαύμα της και φιλοτέχνησε μια εικόνα (ακριβές αντίγραφο) του Οσίου Ονουφρίου και το ποίημά σου να προσκυνεί ευλαβώς τα πόδια του.
Η εικόνα αυτἠ σύντομα θα κοσμεί ευλογώντας τον λιθόκτιστο τοίχο του σπιτιού μου στις Αλώνες.
Με το ποίημα αυτό έθεσες τις βάσεις να ανακηρυχτείς επίτιμος Αλωνιώτης.
Σε ευχαριστώ για όλα."
Αυτά μου έγραψε σε γράμμα, με ημερομηνία 3 Σεπτ. 2018, που μου έστειλε μαζί με την εικόνα που περιγράφει σε φωτοαντίγραφο, ο καλά καλός μου φίλος από τα παλιά δάσκαλος - ποιητής Χρήστος Κωσταντουδάκης, που κατοικοεδρεύει στο Ηράκλειο, αλλἄ και στις Αλώνες.
Τι ευλογία και τι τιμή για μένα! Εκ βαθέων τα ευχαριστήριά μου, Χρήστο, για το δώρο σου! Πάντα η Χάρη σου να βοηθά τη Χάρη του Αλωνιώτη Αγίου!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ποίημα για τον Άγιο Ονούφριο τον Αλωνιώτη (το παραθέτω παρακάτω) το έγραψα ύστερα από την επίσκεψή μου την ημέρα της Χάρης του Αγίου (12 Ιουνίου 2016) στις Αλώνες, με αφορμή την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του φίλου μου "Λίγο περισσότερο φως" από μένα σε μια όμορφη εκδήλωση μετά τη θεία λειτουργία.
Ο ΓΥΜΝΟΣ ΑΓΙΟΣ
Μόνος γυμνός και ανυπόδητος/ Με ποταμίσια μέχρις αστραγάλων γένια…/ Μια πρόχειρη καλύβα/ για να στεγάζει το σαρκίο του/ στις αιφνίδιες καταιγίδες/ ένας καχεκτικός φοίνικας/ για να προστατεύεται από τη λαύρα του καλοκαιριού/ μια μικρή-πικρή πηγή για να πίνει νερό μια φορά την εβδομάδα./ Οι μόνες απολαύσεις/ που επέτρεπε στον εαυτό του/ ο Οσιος Ονούφριος/ ενόσω μόναζε, εξήντα τόσα χρόνια/ ως πολίτης της αιγυπτιακής ερήμου/ κουβεντιάζοντας με τον θεό./ Μόνος γυμνός και ανυπόδητος./ Με ποταμίσια μέχρις αστραγάλου γένια…/ Και στην εικόνα του./ Οντας στο εκκλησάκι/ που ονομάτισε στη χάρη Του/ η λαϊκή ευσέβεια./ Κάτω απ’ τη σκιά ενός θεόρατου πλατάνου/ δίπλα σε μια αστείρευτη γάργαρη πηγή./ Στο κέντρο του χωριού/ Αλώνες του Ρεθύμνου./ Ν’ αφήνει καθημερινά το τέμπλο/ για να συνδράμει με τον τρόπο του τους χωριανούς/ η μόνη του απόλαυση!» (“Ο γυμνός Αγιος”, ανέκδοτο ποίημά μου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου