Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΝΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Γρηγόρης Γ. Γεωργουδάκης, ο ποιητής του εμείς
 Ο Χριστός σταμάτησε στο Εμπολι
Βασίλη Χαρωνίτη, δάσκαλο – συγγραφέα, Χανιά: 


Γρηγόρης Γ. Γεωργουδάκης, ο ποιητής του εμείς


«Μάνα Μαδάρα έχουμε/ και κύρης μας ο ήλιος./ Το κυπαρίσσι τ’ αψηλό το ’χουμε ψυχαδέρφι/ και του πελάγου τους αφρούς τα κύματα/ και δώδεκα ποτάμια για κοπέλια». Μάνα μας η Μαδάρα. Κύρης μας ο ήλιος. Ψυχαδέρφι μας το κυπαρίσσι τ’ αψηλό. Κοπέλια μας οι αφροί των κυμάτων του πελάγου και δώδεκα ποτάμια. Η Μαδάρα, ο Ηλιος, το κυπαρίσσι τ’ αψηλό, οι αφροί των κυμάτων και τα δώδεκα ποτάμια τα μέλη της οικογένειάς μας. Μιλά και για λογαριασμό μας στο ποίημά του “Η προβολή” ο συμπολίτης μας ποιητής, γνωστός τοις πάσι πνευμονολόγος γιατρός, Γρηγόρης Γ. Γεωργουδάκης. Προπάντων για λογαριασμό μας. Και σ’ αυτό και σ’ όλα του τα ποιήματα. Ακόμα και σ’ εκείνα που δεν χρησιμοποιεί το αγαπημένο του πρώτο πληθυντικό πρόσωπο.

Με αφορμή την παρουσίαση της τελευταίας ποιητικής του συλλογής “Αμμογραφίες” (εκδ. “Ερεισμα”, 2015) προχθές, Τετάρτη 14 Οκτωβρίου, στην αίθουσα “Ανδρόγεω” του Δήμου Ηρακλείου, από το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας, μαζί με τις ποιητικές συλλογές του Γιώργη Καράτζη “Τα Δίλογα” (Εκδοση του Κέντρου Κρητικής Λογοτεχνίας, 2015) και της Ευαγγελίας Πετρουγάκη “Το σχήμα Δικαίου”, εκδ. “Γαβριηλίδης”) η “Στάση”. Για ένα μικρό αγαπητικό χαιρετισμό. Και γιατί εκπροσώπησε τα Χανιά, που είναι κατ’ εξοχήν τόπος ποιητών.

Ποίηση είναι η συγκινησιακή χρήση της γλώσσας σε βαθμό υπέρτατο. Την κατέχει καλά αυτήν την τέχνη ο Γρηγόρης Γεωργουδάκης. Γεωμετρικός τόπος συναισθημάτων που έχουν κυοφορηθεί στο βάθος της ψυχής του, ο λόγος του, που επιζητεί την επικοινωνία. Θέλω να ξαναδιαβάσω τις “Αμμογραφίες” του, μου αρέσει η κουβέντα μαζί του. Κι όπου μας βγάλει…


 Ο Χριστός σταμάτησε στο Εμπολι




«Ο Χριστός σταμάτησε στο Εμπολι». Μέχρι το Εμπολι έφτασε ο Χριστός μάς λέει στο πιο γνωστό βιβλίο του ο Ιταλός συγγραφέας και αγωνιστής της Αριστεράς Κάρλο Λέβι, το οποίο γυρίστηκε το 1979 από τον Φραντζέσκο Ρόζι σε ταινία με πρωταγωνιστές τον Τζαν Μαρία Βολοντέ και την Ειρήνη Παπά. Το Εμπολι ήταν το τελευταίο μέρος που ζουν Χριστιανοί, πίστευαν οι κάτοικοι της Λουκάνια, περιοχής της Κάτω Ιταλίας, μεταξύ αυτών και ο Λέβι, τον οποίο είχε εξορίσει εκεί το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι. Και Χριστιανοί πάει να πει άνθρωποι με δικαιώματα…

«Ο Χριστός σταμάτησε στην Ειδομένη», ο τίτλος ενός κειμένου που διάβασα στην εφ. “Χριστιανική” (24.9.2015) στο οποίο ο Πέτρος Παναγιωτόπουλος μάς λέει με λεπτομέρειες τα που είδαν τα μάτια του, άκουσαν τ’ αυτιά του κι ένιωσε η καρδιά του σε μια επίσκεψή του στον συγκεκριμένο ενδιάμεσο σταθμό των προσφύγων από τη φρίκη προς το άγνωστο με οδηγό την ελπίδα. Παρούσα και εκεί η Ωραία Ελλάδα της Αλληλεγγύης.

Όπου λειτουργεί και λειτουργείται η αλληλεγγύη, εκεί, κατά μία έννοια, έχει σταματήσει, εκεί βρίσκεται, ο Χριστός. Πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρούντα, μπορεί να τον κάνει ο όποιος άνθρωπος συμπαρίσταται στον εμπερίστατο συνάνθρωπο που ψάχνει τη μοίρα του στον κοινό μας ήλιο. Στο πρόσωπο ενός φούρναρη της Κω, για παράδειγμα, που συνεχίζει «χωρίς ανταλλάγματα και προσδοκία υλικής αμοιβής ή προσωπικής προβολής (εφ. “Εθνος”, 10.9.2015) να δίνει ψωμί, που φτιάχνει ο ίδιος και τα παιδιά του, στους πρόσφυγες».

Όχι δεν αλλάζει ο κόσμος δίνοντας μισό καρβέλι ψωμί στον πρόσφυγα που δεν έχει να φάει. Ούτε δίνοντας ένα κρεβάτι στον άστεγο για να περάσει τη νύχτα του και να μην τον περονιάσει το κρύο, αλλάζει ο κόσμος. Εχει δίκιο ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στο ποίημά του “Νυχτερινό καταφύγιο”, όταν γράφει ότι «μ’ αυτό ο κόσμος δε θ’ αλλάξει». Ομως, λίγο δεν είναι όταν κάποιοι συνάνθρωποί μας «θα ’χουνε ψωμί να φάνε λίγες μέρες,/ κάποιο κρεβάτι για ν’ αναπαυθούνε/ κι ένα χαμόγελο για ν’ ακουμπήσουν τη ματιά τους», όπως γράφω στο ποίημά μου “Τα βάσανά τους τελειωμό δεν έχουν” (“Οταν γίνεις ποίημα”, Χανιά 2013). Να βρισκότανε λέει παντού ο Χριστός!


Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ

Βασίλη Χαρωνίτη, δάσκαλο – συγγραφέα, Χανιά: Το μέγεθος του ρόλου δεν εξαρτάται από το μέγεθος της σκηνής! Ερχόταν και ξαναερχόταν η φράση αυτή (ανήκει στον Πρόεδρο της Κύπρου Αρχιεπίσκοπο Μακάριο) στο μυαλό μου ενώ περιδιάβαζα στις σελίδες του εντυπωσιακού βιβλίου – λευκώματος με τίτλο “Κώστας Γ. Χαρωνίτης: Αναδρομική έκθεση μνήμης ζωγραφικής & αγιογραφίας”, που εξέδωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σεισάρχων και είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. Αυτό μόνο προσώρας, μετά πολλών ευχαριστιών!

Xανιώτικα νέα (16.010. (2015)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/grigoris-georgoudakis-o-piitis-tou-emis/#ixzz3ojQ33aj4 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου