ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ Ο ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ



«Ιούνιος 1932, ο πατέρας του ο Γαλανογιώργης από το φτωχικό του σπιτάκι στο Νεροχώρι ξεκινά νύκτα – νύκτα για να πάει στην Αγία Τριάδα Ακρωτηρίου με το γαϊδουράκι του, μια απόσταση σαράντα χιλιομέτρων για να πάρει τον γιο του το Μιχάλη που τελείωνε την Εκκλησιαστική Σχολή. Οταν έφτασε είχε ξημερώσει. Πριν φύγει πήγε στον Διευθυντή, Αρχιμ. Μελέτιο Τοράκη. “Πώς πήγε πάτερ Μελέτιε, το παιδί μου στα μαθήματα;”. “Έχει κεραμίδια το σπιτάκι σου στο χωριό;”. “Μα, πάτερ Μελέτιε, εγώ σας ρώτησα πώς πήγε το παιδί στη Σχολή”. “Μα κι εγώ σε ρώτησα αν έχει κεραμίδια το σπίτι σου”. “Έχει μερικά, μα είναι παλιά και βάζουν νερό”. “Να ξεσκεπάσεις το σπίτι σου, να πουλήσεις τα κεραμίδια γιατί πρέπει να σπουδάσεις το Μιχάλη, εκατάλαβες τι πρέπει να κάμεις;”».

«Γύρω στα 1950 βρέθηκα μια Κυριακή στο Παϊδοχώρι Αποκορώνου, όπου λειτουργούσε μαζί και ο τότε Αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Γαλανάκης. Στο κήρυγμά του μας είπε μεταξύ άλλων να κοινωνήσουμε όλοι στο τέλος. Τότε μια γυναίκα τον ρώτησε: “Μπορώ να κοινωνήσω, αφού δεν νήστεψα;”. Τότε αυτός σκέφτηκε μια στιγμή και της απάντησε: “Αν έχεις το καλημέρα με όλες τις χωριανές, μπορείς να κοινωνήσεις, διότι το να μιλιέσαι με όλες σημαίνει πως δεν κρατάς κακία ή μίσος ή ζήλια κι είναι καθαρή η καρδιά σου. Σημαίνει ακόμα πως αν καμιά σε στεναχώρεσε, τη συγχώρησες, τα έφτιαξες μαζί της και συνεργάζεσθε με καλοσύνη και αγάπη. Καλή είναι η νηστεία παιδιά μου, αλλά όταν λείπει η συγγνώμη και η αγάπη άδικα νηστεύετε. Αν κανείς δεν έχει την καλημέρα με όλους τους χωριανούς, δεν επιτρέπεται να κοινωνήσει».

«Ήταν γύρω στα 1960. Μια μέρα γύρισε ο κ. Ανουσάκης από την Αμερική και πήγε στον Επίσκοπο Ειρηναίο στο Καστέλλι Κισάμου και του λέει: “Σεβασμιότατε, ο Άγιος Σπυρίδωνας με βοήθησε πολύ και θέλω να επιχρυσώσω την εικόνα του”. “Μα οι Άγιοι ήσαν φτωχικά ντυμένοι, γιατί βοηθούσαν τους φτωχούς. Ούτε ο Θεός, ούτε οι Άγιοι θέλουν ασήμια και χρυσάφια. Οι άνθρωποι έχουν τις ανάγκες. Να βάλεις τα χρήματα που θέλεις, έχω μαζέψει κι εγώ μερικά, να κάνουμε ένα γηροκομείο”… Έτσι ξεκίνησε κι έγινε το Αννουσάκειο Γηροκομείο – Θεραπευτήριο, στο Καστέλλι Κισάμου».

«Γύρω στα 1965 που και τα πέντε οικοτροφεία λειτουργούσαν ασφυκτικά -πάνω από 500 παιδιά- ένα βράδυ καθώς ο Ειρηναίος ανέβαινε τη σκάλα στη Μητρόπολη, ένα παιδί του φώναξε “Σεβασμιότατε, Σεβασμιότατε, τα παπούτσια σας είναι τρύπια, να πάρετε καινούργια”. “Μα αν αγοράσω καινούργια, εσείς, αύριο, δεν θα ’χετε να φάτε!”».

“Μηνύματα ορθόδοξης ομολογίας και πίστης” (εκδ. “ΕΡΕΙΣΜΑ”, Χανιά 2016) ο τίτλος του βιβλίου του Αθανασίου Γαλανάκη, αδελφού του επίσης μακαριστού μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη. Απ’ αυτό (θα παρουσιαστεί απόψε, Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου, στις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου – Ιδρύματος “Αγία Σοφία, στους Αγίους Πάντες Αποκορώνου, μετά τον Εσπερινό στο εκκλησάκι της Αγίας Σοφίας, από τον γράφοντα, ύστερα απ’ την παρουσίαση του βιβλίου του Παππού απ’ τον Σταμάτη Αποστολάκη) τα παραπάνω τέσσερα περιστατικά. Μνημονεύομεν και Αθανάσιον Γαλανάκη.

Χανιώτικα νέα (16.09.2016)