«Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη/ δωσ’ της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει…». Γλυκό σαν το λάδι, το βράδυ της Τετάρτης 9 Ιουνίου στη γραφική αυλή του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης, όπου “έλαβε χώρα” μια πραγματικά παραμυθένια αλλά και παραμυθίας εκδήλωση με λαϊκά παραμύθια, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Αρχείων, όπως είπε εισαγωγικά, μεταξύ των άλλων, ο προϊστάμενός του Κώστας Φουρναράκης. Εμπνευστής και πρωτοστάτης της ο γνωστός σ’ όλους τους Χανιώτες κι όχι μόνο λαϊκός καραγκιοζοπαίχτης και παραμυθάς, Νικόλαος Μπλαζάκης, που αφηγήθηκε με τον δικό του ευρηματικό και μοναδικό τρόπο, κάτω απ’ τ’ άστρα, και με το φως των κεριών, παραμύθια απ’ τα παλιά, εμπνευσμένα από υφαντό, κεντίδια και άλλα σχετικά αντικείμενα που βρίσκονται στις συλλογές του Αρχείου. Βεβαίως, έχοντας συμπαραστάτες τα μέλη της ομάδας του, τον Γιώργο Ανδρεσάκη, τον Μιχάλη Γοναλάκη, τον Μανόλη Αρφαρά, τον αδελφό του Μανόλη Μπλαζάκη, την κόρη του Ελευθερία Μπλαζάκη (το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά!) και τη Μαρία Πεντάρη που τα “διάνθισαν” με τραγούδια και τα “έντυσαν” με τις νότες τους.
“Η φτωχή υφάντρα και ο μαγεμένος αργαλειός”, “Το τριαντάφυλλο της θλίψης και τα λουλούδια”, “Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον”, “Η τουρλίτα”, και “Ο Γιάννος με τη Μάρω”, οι τίτλοι των παραμυθιών που ζωντάνεψε ο πάντα δοτικός Νικόλας Μπλαζάκης με τους συνεργάτες του, στην “άγνωστη” για τους Χανιώτες αυτή αυλή, που έγινε αυλή θαυμάτων. Να ’ναι καλά ο πρόεδρος του Συλλόγου των Φίλων αλλά και το προσωπικό του Αρχείου που «δούλεψαν για τον καθαρισμό και τη διαμόρφωσή της», όπως επεσήμανε προλογίζοντας την εκδήλωση, που και βέβαια έγινε προσεκτικά λόγω COVID-19, ο Κώστας Φουρναράκης. Τυχεροί όσοι βρεθήκαμε εκεί και τη γνωρίσαμε σαν χώρο εκδηλώσεων ενός Ιδρύματος ανοιχτού στην κοινωνία, που πολλά έχει προσφέρει στην εκατονταετή διαδρομή του, ξεπερνώντας τα όποια προβλήματα, και πολλά έχει να προσφέρει έχοντας ανοιχτές τις πόρτες του.
«Μια κόρη ρόδα μάζωνε κι ανθούς εκορφολόγα…». Σύντροφος η συγκίνηση, για μένα σ’ όλη τη διάρκεια της περί ης ο λόγος εκδήλωσης. Με το που βρέθηκα εκεί. Και στα παραμύθια που μου θύμισαν τα «σύγκαρδα τα μύγκαρδα» που μου λεγε η μάνα μου και στα τραγούδια που ακούστηκαν με τελευταίο τον “Αργαλειό” του Κώστα Μουντάκη. Μέχρι δακρύων, ωστόσο, με το που άρχισε ο Γιάννης Αρφαράς να τραγουδεί το τραγούδι που άρεσε ξεχωριστά στη μάνα μου, και την έβαζα ξανά και ξανά να μου το λέει στα μικράτα μου. «Μια κόρη ρόδα μάζωνε κι ανθούς εκορφολόγα/ και το κορφολοΐδια τους τα ‘βανε στην ποδιά της/ να κάμει μόσκο κι αλουσιά να λούσει τα μαλλιά της./ Κι ο Γιάννος εκατέβαινε από λαγού κυνήγι/ ζευγάρι ρόδα της ζητά και τέσσερα του δίνει»…
«Αλαφροΐσκιωτε, καλέ, για πες μου απόψε τι ‘δες./ Νύχτα γιομάτη θαύματα νύχτα σπαρμένη μάγια». Έχοντας τους στίχους αυτούς του Διονυσίου Σολωμού από τους “Ελεύθερους Πολιορκημένους” στον νου μου επιστρέφω για το σπίτι. Ένα απ’ τα θαύματα και το τραγούδι που μου έλεγε η μάνα μου…
ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
«Οσοι τουρίστες θέλουνε, στη χώρα μας να ‘ρθούνε,/ θα πρέπει οπωσδήποτε να εμβολιαστούνε», μας λέει στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Στην Κρήτη τη φιλόξενη θα τους υποδεχτούμε/ θα τους καλωσορίσουμε και μια ρακή θα πιούμε», μας λέει στη δεύτερη. Για να μας πει τα «πάντα όλα», όπως έλεγε ο Μέγας Αλέφαντος στην τρίτη: «Δημοφιλής προορισμός η Χώρα του Ελύτη/ που έχει για στολίδι της τη δοξασμένη Κρήτη». Συνυπογράφω!
Στο πορτοκαλί τα Χανιά, ένα πορτοκαλί δυνατό, ωστόσο. Θέμα χρόνου το κίτρινο κι όχι όνειρο θερινής νυκτός το πράσινο. Πάμε σχετικά καλά, περιμένουμε τα καλύτερα. Ίδομεν…
«Οι λέξεις ταξιδεύουν στους αιώνες/ έφιππα τάγματα νοημάτων/ χαράζοντας στους τοίχους των ναών/ απομνημονεύματα σοφών/ ονόματα ηρώων/ ναυαγών/ θεών ξενυχτισμένων/ αποσταμένων οδοιπόρων/ νοσταλγών ποιητών/ οράματα θλιμμένων εραστών.// Οι λέξεις/ ζωντανές υπάρξεις/ γυμνωμένα σώματα ιδεών/ φορούν νοήματα στα πράγματα/ φορτίζονται/ μικραίνουν και εξασθενούν/ μένουνε σκελετοί/ σκαριά πλεούμενα/ ξεκοιλιασμένα οράματα/ όνειρα λειασμένα στον αφρό του χρόνου/ χέρια ικετευτικά υψωμένα/ αγγέλων τάξεις/ Αρχαγγέλων παρατάξεις/ Εξαπτέρυγα και Πολυόμματα/ Μετάρσια/ Πτερωτά». Το ποίημα “Οι λέξεις” της Ελένης Χωρεάνθη (από την ποιητική συλλογή “Σύνθεση σε ρε ελάσσονα”).
https://www.haniotika-nea.gr/nychta-giomati-thaymata-nychta-sparmeni-magia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου