ΠΟΙΗΣΗ

 ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Πατρίδες του ποιητή:

 το τραγούδι ενός σπουργίτη

που χορταίνει μ’ άλλους εφτά,

σε μια ρώγα από σταφύλι˙

 μια μικρή δέσμη φωτός,

που μπαίνει από μια ιδέα φεγγίτη

σε μια σκοτεινή φυλακή˙

η ευωδία του μόνου τριαντάφυλλου,

που βρήκε, όταν ήρθε ο χειμώνας,

στον ρημαγμένο κήπο μιας γιαγιάς˙

το άγγιγμα του χεριού μιας μητέρας,

που θέλει να πάρει τον πυρετό

απ’ το μέτωπο του παιδιού της˙

η γεύση του κοκκινάπιδου στον ουρανίσκο,

που παραμένει για να του θυμίζει

την παιδική του ηλικία.

Πατρίδες του ποιητή οι αισθήσεις του.

 Πατρίδα του ποιητή η καρδιά του.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης ("Όπως το ψωμί', Χανιά 2018 )

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ... ΤΣΙΓΚΕΛΙΑ 

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Σηµεία των καιρών; Συνειδητοποίηση της σκληρής αλήθειας; Και τα δύο παραπάνω;
Το σίγουρο είναι ότι τα Χανιά βρίσκονται στα κάγκελα, τον τελευταίο καιρό! Στα κάγκελα ο απλός κόσµος που ζητά απαντήσεις για µία σειρά θεµάτων - προβληµάτων που έχουν να κάνουν τόσο µε την προστασία του περιβάλλοντος όσο και µε την προστασία των ζωών των κατοίκων αλλά και των επισκεπτών τους!
ΒΟΑΚ, Πυλώνες στον Αποκόρωνα, Σταυρός Ακρωτηρίου (αντλιοστάσιο αλλά και… “αξιοποίηση” του εµβληµατικού βουνού). 
Aυτά είναι µόνο κάποια από τα πολλά προβλήµατα που είτε χρονίζουν, είτε έχουν προκύψει µε την πάροδο των χρόνων!
Ποιος µπορεί να αµφισβητήσει τις θέσεις, να αγνοήσει τις τοπικές κοινωνίες που γνωρίζουν καλά από πρώτο χέρι τα θέµατα και που απέναντι στις θέσεις τους έχουν ώτα µη ακουόντων ή Πόντιους Πιλάτους που νίβουν τα χέρια τους;
Με τις παραπάνω σκέψεις κοιµήθηκα και χθες για ένα ακόµα βράδυ! Στο υποσυνείδητο κουβαλώντας τες, κρύος ιδρώτας µούσκευε τον σβέρκο µου· κι είδα και πάλι τον ίδιο εφιάλτη που κατέγραψα ωµά όπως το κρέας που κρέµεται από τα τσιγκέλια!
Ιδού τ’ αποτελέσµατα… των καταγεγραµµένων σκέψεων:
Από τη µια οι άρπαγες και από την άλλη οι ξεπουλητάδες! Υπάρχουν κι οι “ξυπολητάδες” αλλά… σε αυτούς ποιος δίνει σηµασία! Κανένα ξεροκόµµατο και πολύ τους!
Μας περιπαίζουν και το ξέρουµε!
Όλο αυτό το περίεργο γαϊτάνακι που έχει στηθεί σε τούτον εδώ τον τόπο αρχίζει πια και κακοφορµίζει!
Οι µεν και οι δε… Τούτοι ορίζουν τις τύχες του τόπου· οι χειροκροτητές, οι “yes sir(ηδες)”, οι υπογραφάκηδες!
Αυτοί που έχουν περικυκλώσει την “πατρίδα” και µε… “καλούς τρόπους”, ξεπατώνουν τις ρίζες της και την µεταπωλούν σε γυάλινες φιάλες, µε πασπαλιζέ σκόνες και σκονάκια!
Νεκρά τοπία, νεκροί τόποι, νεκροί της ασφάλτου, όλος ο κόσµος γύρω µας!
…Κι εµείς ξεχνιόµαστε στα ταρατατζούµ… που µας (εµ)παίζουν!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 11.9.24) 

ΠΟΙΗΣΗ

 Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 

Χειροτερεύουν οι πληγές μου,

 συχνά ματώνουν,

 και κινδυνεύω,

αν δεν τρελαθώ,

 να πεθάνω από αιμορραγία…

Τα λόγια ενός προσκυνητή

 σε δημόσια εξομολόγηση

στο αρχονταρίκι του μοναστηριού.

Πήγαινε παρακάτω,

η συμβουλή του ηγούμενου.

 Χαμογέλασαν οι προσκυνητές-

 ο καθείς και οι πληγές του.

 

 Η ζωή συνεχίζεται…

Σε τρεις λέξεις

 που τις ακολουθούν αποσιωπητικά,

 ο ορισμός της.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

(Τα χελιδόνια του μοναχού, Β΄ έκδοση, "Πυξίδα της Πόλης".  Χανιά 2020) 

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΑΠΑΤΑΚΗΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ 

Για τον Αντώνη Τσαπατάκη έχουν γραφεί πολλά και πολλά ακόµη θα γραφτούν!

Η τελευταία του επιτυχία να στεφθεί ασηµένιος ολυµπιονίκης στους Παραολυµπιακούς Αγώνες στα 100 µ. πρόσθιο στην κατηγορία SB4, και να κατακτήσει το 7ο ολυµπιακό µετάλλιο για τη χώρα µας, τον έφερε και πάλι στην… επικαιρότητα!
Ένα µικρό απόσπασµα από όσα δήλωσε, λίγο µετά τον αγώνα του και το παρακάτω:
«Σήµερα είναι η πρώτη µέρα που θα παραδεχθώ κάτι που δεν µπορώ να κάνω. ∆εν µπορώ να τα παρατάω! Μετά από 15 χρόνια δεν τα έχω παρατήσει ούτε µία µέρα. ∆εν τα παράτησα ούτε σήµερα»!
Και αυτή του η δήλωση από την αρχή έως το τέλος είναι ένα από εκείνα τα σοφά αποφθέγµατα που πλέον όλοι µας αρεσκόµαστε να διαβάζουµε στο διαδίκτυο, ενίοτε να ποστάρουµε µε µικρά ή µεγάλα γράµµατα!
Υπάρχουν όµως οι άνθρωποι όπως ο Τσαπατάκης που όσα λένε, προέρχονται µέσα από την κατάκτηση της αλήθειας τους και γι’ αυτό κι έχουν µεγαλύτερη βαρύτητα επειδή είναι πράξεις!
Φέρουν το βάρος της απόλυτης ειλικρίνειας αλλά και της πραγµάτωσης του νοήµατός τους!
Ένας ακόµη λόγος που όλους αυτούς τους ανθρώπους -όπως και ο Τσαπατάκης- που ζουν ανάµεσά µας, θα πρέπει να τους ακούµε, οφείλουµε να τους αφουγκραζόµαστε, θα πρέπει να τους έχουµε πρότυπο για τα παιδιά µας!
...Άνθρωποι που δεν τα παρατούν, άνθρωποι που µε όπλο τη θέλησή τους καταφέρνουν να πιάσουν τη “ζωή από τα µαλλιά” και να πορεύονται περήφανοι στη ζωή τους!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 4.9.2024) 

ΠΟΙΗΣΗ

ΟΤΑΝ

Όταν,

στην προσπάθειά μου

να απευθυνθώ στους ανθρώπους,

ακουστεί η κραυγή μου,

εξήγησέ τους,

διερμηνέα:

Προσπαθώ να συλλαβίσω

τη δική τους αλφαβήτα!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, "΄Οταν γίνεις ποίημα" , ΠΥΞΙΔΑ, Χανιά, 2013