ΠΟΙΗΣΗ

 ΔΑΣΚΑΛΟΣ* 

Πἀλι στην έδρα εγώ/

και στο θρανίο εσύ,/

παιδί της ελπίδας.

 Μη φοβάσαι!/ 

Δε θα σου πω “πάψε”,/

όταν μου ζητήσεις να μάθεις

την αλήθεια.

 Δε θα σε χαρακτηρίσω ανώριμο,/

όταν μου πει/ πως έχεις δικές σου ιδέες

 Δε θα σου ζητήσω να προσευχηθείς

σ’ έναν ακίνδυνο Θεό,

 χρήσιμο στην καταναλωτική μας κοινωνία.

 Μη φοβάσαι!

 Μαζί θα μπούμε στον ναό,

που ήρθε ο Χριστός με το μαστίγιο στο χέρι

 και πέταξε έξω τους εμπόρους.

 Μαζί θα σκύψουμε να μαζέψουμε τις πεταμένες λέξεις

και θα τους δώσουμε/ το νόημα που έχουν.

/Μαζί θ’ αποκυλίσουμε/ “τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου”». 

Το ποίημα “Δάσκαλος” του γράφοντος (βλ. Ποιητική συλλογή “Όταν γίνεις ποίημα”, εκδ. “Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης Πυξίδα της Πόλης”, Χανιά, 2013).

*Με αφορμή την Παγκόσμια  Ημέρα Εκπαιδευτικών χθες 5 Οκτωβρίου