ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

Πλατεία Νίκου Παπαδάκη – Παπαδή*

Γράφιει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Οδός Εθνάρχου Ελευθερίου Βενιζέλου και οδός Αγίου, στη λαΪκή συνείδηση, Ειρηναίου Γαλανάκη, γωνία. Εκεί θα συνεχίσουμε να σε συναντούμε κάθε μέρα, όσο ζούμε, αναπνέουμε και σωφρονούμε, ΦΙΛΕ, ΦΙΛΕ ΖΩΗΣ, από τη 10εκαετία του 1960 στο Γυμνάσιο Βάμου. Στη δική σου πλατεία. Στην πλατεία Νικολάου Εμμανουήλ Παπαδάκη – Παπαδή. Κάτω από τον ίσκιο ενός γέρου κυπάρισσου που οι ρίζες του πηγαίνουν βαθιά στο χώμα και η κορφή του τοξεύει τον ουρανό. Εκεί θ’ αναθυμούμαστε τα έργα και τις ημέρες σου, τ΄ αποτυπώματα που άφησες στον Βάμο, στον Αποκόρωνα. στην Κρήτη, στην Ελλάδα μα και στους Έλληνες, εντός και εκτός της Χώρας. Εκεί θα μας θυμίζεις διαρκώς την έγνοια σου και το χρέος που έχουμε για τη συνέχεια ,προπάντων του Ιδρύματος ¨Ελευθέριος Βενιζέλος”...

Ο άνθρωπος είναι σπάνιο είδος στη φύση και στην Ιστορία, όταν είναι άνθρωπος… Και η φράση αυτή στον νου μου, αποχαιρετώντας σε, διορθώνω, χαιρετώντας σε, σήμερα. Πάνω και πρώτα απ’ όλα την ανθρωπιά που υπηρέτησες τόσο στην ιδιωτική, όσο και στη δημόσια ζωή σου με τις πράξεις σου θα θυμούμαστε , ΦΙΛΕ! Και βέβαια ελαφρά παραλλαγμένους σε ενεστώτα χρόνο τους στίχους του ιδιαίτερα γνωστού ριζίτικου για τους βασιλικούς. Μυρίζουν οι βασιλικοί, μυρίζουν κι οι βαρσάμοι,\ μα σα μυρίζει ο φίλος μας βαρσάμια δε μυρίζουν…

Κουράγιο, Κατίνα, Μανόλη, Κώστα και Καστελλίνα, Μαρία και Ελένη... Καλό ταξίδι στο φως της αιωνιότητας, ΦΙΛΕ, όπου δίπλα στον Εθνάρχη και στον Παππού και στα άλλα συγγενικά σου πρόσωπα, σε υποδέχτηκε πρώτη η Μαρίνα σου…

Αιώνια η μνήμη σου, ΦΙΛΕ! Χαιρετώ σε κι αγαπώ σε!

* Επικήδειος λόγος στο Ιερό Ναό της Αγίας Μαγδαληνής Χανίων (9.9. 2025)