ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ κι αυτή! Σαν χθες, παραμονή της Αγίας Αικατερίνης, ημέρα των γενεθλίων μου, έφυγε πριν από 20 χρόνια για το άλλο ημισφαίριο της ζωής ο πατέρας μου! Ισως ήθελε να μου πει ότι η μόνη βεβαιότητα είναι ότι γεννιόμαστε για να πεθάνουμε… Το σκέφτομαι συχνά, τελευταία, αυτό. Τι παραγγελιά!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ Αικατερίνης σήμερα, του Αγίου Στυλιανού και του Αγίου Νίκωνα του “Μετανοείτε” αύριο. Να πούμε χρόνια πολλά και καλά, λοιπόν, στις πολλές εορτάζουσες και στους πολλούς εορτάζοντες (Αικατερίνες, Στυλιανές, Στυλιανούς, Νίκωνα δεν ξέρω κανένα) πριν από ο,τιδήποτε άλλο.

ΠΡΟΤΥΠΟ της γυναικείας ομορφιάς αλλά και της πιο πλατιάς μόρφωσης είναι για τον λαό μας η Αγία Αικατερίνη, που είναι πολιούχος του Σινά και θεωρείται “νύφη του Χριστού” γιατί, λέει, της είχε δώσει το δαχτυλίδι του. Προστάτης των νεογνών και των νηπίων θεωρείται ο Αγιος Στυλιανός που εικονίζεται να κρατά ένα βρέφος στην αγκαλιά του. Μ’ είχε τάξει και σ’ αυτόν η συγχωρεμένη η μάνα μου, για να με “στυλώσει”, λέει, στην κοιλιά της.

ΤΟΝ ΑΓΙΟ Νίκωνα που πέρασε τη ζωή του κηρύσσοντας σε πολλούς τόπους τον λόγο του θεού, για να καταλήξει στη Σπάρτη, της οποίας είναι πολιούχος, τον είπανε “Μετανοείτε” επειδή συχνά έλεγε στους ανθρώπους να μετανοήσουν. Κάποτε, το 961 ήρθε και στην Κρήτη που οι Αραβες είχανε αλλοξοπιστήσει τους Χριστιανούς με το σπαθί, όπου έμεινε 20 χρόνια. Με την έννοια αυτή μπορούμε να τον θεωρούμε και δικό μας Αγιο κι ας μην του έχουμε χτίσει ακόμα μια εκκλησία.

ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ κι αυτή! Σαν χθες, παραμονή της Αγίας Αικατερίνης, ημέρα των γενεθλίων μου, έφυγε πριν από 20 χρόνια για το άλλο ημισφαίριο της ζωής ο πατέρας μου! Ισως ήθελε να μου πει ότι η μόνη βεβαιότητα είναι ότι γεννιόμαστε για να πεθάνουμε… Το σκέφτομαι συχνά, τελευταία, αυτό. Τι παραγγελιά!

ΗΤΑΝ το χθες όπως προχθές, μα αύριο θα είναι;/ Γι’ αυτό στο σήμερα, αν θες, φίλος των άλλων γίνε! Από τον φίλο ιερωμένο η συμβουλή – μαντινάδα. Να που βρήκε τη θέση της αφού έμεινε δυο μήνες περίπου στο ψυγείο, πάτερ!

ΟΛΟΙ σας ν’ αγωνιστείτε κι όλοι μας να δοξαστούμε! Πολύ λίγος ο κόσμος που πήγε στο αεροδρόμιο το πρωί του περασμένου Σαββάτου για να διαμαρτυρηθεί για την ιδιωτικοποίησή του. Αλλοι είχαν βγει στις ελιές, άλλοι έπιναν τις φραπεδιές τους στις καφετέριες της πόλης, άλλοι είχαν πάει για βρούβες…

ΠΡΙΝ ΤΑ βρούμε ή δεν τα βρούμε με την τρόικα, θα πρέπει να τα βρούμε μεταξύ μας. Ζητούμενο πάντα η εθνική συνεννόηση. Προπάντων στις οριακές καταστάσεις, όπως αυτές που περνά αυτήν την περίοδο η χώρα μας. Πάντα ήταν οπαδός του αυτονόητου ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.

ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ και παραβύστω η αναγόρευση του Γερμανού συγγραφέα H. Richter σε επίτιμο διδάκτορα από το Πολιτικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Οι Μήδοι διάβηκαν και τούτη τη φορά, στο πλαίσιο της “κατάληψης της νήσου Κρήτης”. Αιδώς!

«ΚΟΥΡΑΓΙΟ μα σε λιγάκι θα κάμεις την Κατερίνη, με τ’ όνομά του θα ’ρθει το παιδί», είπαν στη μάνα μου, όταν την έπιασαν οι πόνοι. Χαμογέλασε, όσο μπορούσε να χαμογελάσει, εκείνη. Οσα ήξερε η νοικοκερά δεν τα ’ξερε ο κόσμος όλος! Αν το παιδί ήταν κορίτσι θα το έβγαζε Βαγγελιώ, αν ήταν αγόρι θα το έβγαζε Βαγγέλη κι ας χόλιαζε η πεθερά της που το ήθελε Αντώνη, τ’ όνομα του άντρα της. Αυτό ήταν το ένα απ’ τα δυο ταξίματά της στην Παρθένα, την Ευαγγελίστρια του Φρε. Οτι θα πηγαίνει 40 χρόνια ξυπόλητη, κάθε χρόνο στη χάρη της, πορπατηχτή απ’ το Νίππος στον Φρε ήταν το δεύτερο. Αυτό το έκαμε με το παραπάνω. Σαράντα πέντε ήταν τελικά τα χρόνια που άντεξαν τα πόδια της να πηγαίνουν το βασανισμένο της κορμί. Υπήρχε, όμως, ένα ακόμα τάξιμό της πριν γεννηθώ, στον Αγιο Στυλιανό. «Σε κερί και λιβάνι θα σου φέρω το βάρος του παιδιού, αν γεννηθεί με τα σωστά του, Αγιε μου Στυλιανέ», του υποσχέθηκε…. Αλλη μεγάλη ιστορία αυτή…

 «Σαν σήμερα/ -πάνε χρόνια από τότε-/ βγήκα στο φως του κόσμου./ Σαν σήμερα/ -μισόν αιώνα, παρά τέσσερα χρόνια αργότερα- έφυγε για τον άλλο κόσμο/ ο πατέρας μου./ “Δεν θέλω να τρώγω τζάμπα το ψωμί μου”,/ είπε κι έφυγε/ βέβαιος πως δεν είχε αφήσει/ κανέναν απλήρωτο λογαριασμό./ Μακάρι κι εγώ,/ όταν έρθει η σειρά μου να φύγω,/ να’ μαι το ίδιο βέβαιος/ πως έχω πληρωμένους/ όλους μου τους λογαριασμούς». To ποίημα “24 Νοεμβρίου” του γράφοντος (“Οταν γίνεις ποίημα”, εκδ. “Πολιτιστική Εταιρία Κρήτης”, Χανιά 2013

) ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! 

(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (25.11.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-208/#ixzz3K56V17WD
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook