Το δάσος των ποιητών μας
Εκδήλωση -συνομιλία με την ποίηση τεσσάρων Κρητών ποιητών, του Δημήτρη Περοδασκαλάκη απ’ το Λασίθι, της Βούλας Επιτροπάκη απ’ το Ηράκλειο, της Νατάσας Χατζηδάκη από το Ρέθυμνο και της Ελένης Μαρινάκη από τα Χανιά, με διοργανωτές το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας και την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων χθες στο Πνευματικό Κέντρο. Τιμητική εκδήλωση για τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο σήμερα στον χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Αφιέρωμα στον Οδυσσέα Ελύτη, επίσης σήμερα, στο ιστορικό “καφέ – Κήπος” με συντονίστρια τη Στέλλα Αλιγιζάκη και με τη συμμετοχή του Γρηγόρη Βαλτινού, του Μιχάλη Αεράκη, του Γιάννη Γιαννακάκη, της Ελευθερίας Κοκοτσάκη και της ομάδας “Passepartout”. Διήμερη μουσική εκδήλωση, σήμερα και αύριο, με τίτλο “Ο Μίκης της Ποίησης και των Τραγουδιών” από το Μουσικό Σύνολο Χανίων στο Ωδείο, με ερμηνευτές, μεταξύ άλλων, τον Βασίλη Λέκκα, τη Δέσποινα Δρακάκη και τον Τάσο Ψαλιδάκη. Τέσσερις εκδηλώσεις στην πόλη μας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης που γιορτάζουμε σήμερα, 21 Μαρτίου, πρώτη ημέρα της άνοιξης…
«Οπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί/ όπου και να θολώνει ο νους σας/ μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό/ και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη», μας προτρέπει ο Οδυσσέας Ελύτης στο “Οικόπεδο με τις τσουκνίδες” από το “Άξιον εστί”. Και τον ίδιο, και Κωστή Παλαμά και Κωνσταντίνο Καβάφη και Γιώργο Σεφέρη και Γιάννη Ρίτσο, και όλους τους ποιητές μας, μείζονες και ελάσσονες, να μνημονεύουμε! Παραπλήσιανε τελευταία το κακό που μας βρίσκει, έχει παραθολώσει ο νους μας και «η λαλιά που δεν ξέρει από ψέμα/ θ’ αναπαύσει το πρόσωπο του μαρτυρίου/ με το λίγο βάμμα του γλαυκού στα χείλη»…
“Περιδιαβαίνω στο χλοερό δάσος/ Των ποιητών, ξεχνιέμαι…/ Κανένα αστροπελέκι του χρόνου δεν το απειλεί./ Καμιά ξηρασία./ Ξαποσταίνω στο γέρικο πλατάνι του Παλαμά./ Υπό την βασιλική δρυν του Παπαδιαμάντη./ Τον ευκάλυπτο του Εμπειρίκου./ Το μοναχόδενδρο του Ελύτη./ Την ελιά του Μαβίλη./ Το κυπαρίσσι του Παπαδίτσα./ Το δάσος λέξεων του Κατσαρού./ Το αγέρωχο καραγάτσι του Αναγνωστάκη./ Την καρυδιά με τον βαρύ ίσκιο του Σεφέρη./ Το μαυροδάσος του Μέσκου./ Κι ανάμεσά τους εμείς οι νεότεροι./ Ταπεινοί θάμνοι οι περισσότεροι./…” Από το ποίημα “Το δάσος του Γιάννη Κουβαρά.
Τα “Σπίτια της Καρδιάς” της Αγγελικής Κίτσου
Υστερα από το Ηράκλειο, στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, και την Αθήνα, στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, και στην πόλη μας, στο Νεώριο Μόρο, όπου στεγάζεται ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Χανίων, η έκθεση φωτογραφίας και η παρουσίαση του βιβλίου – λευκώματος με θέμα “Σπίτια της καρδιάς” της Αγγελικής Κίτσου – Μαγαράκη. Πάντα άξιοι οι άνθρωποι της ιδιαίτερα δραστήριας Αδελφότητας Μικρασιατών Ν. Χανίων, με επικεφαλής την πρόεδρό τους Στέλλα Γκοτζάνη – Χαριτάκη, όπως και η σε ρόλο συντονίστριας καλή μου φίλη Αργυρώ Χανιωτάκη – Σμυρλάκη, που είχαν την ευθύνη της διοργάνωσης. Ευλογημένη η στιγμή της απόφασής τους…
Κοσμοπλημμύρα στο Νεώριο Μόρο, στην παρουσίαση των “Σπιτιών της καρδιάς” το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, 15 Μαρτίου (η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι 22 Μαρτίου), διάχυτη η συγκίνηση στην όλη ατμόσφαιρα. Εργα ζωής για την Αγγελική το βιβλίο της, ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο λεύκωμα 500 σελίδων και οι 400 τόσες φωτογραφίες της. Όνειρα ζωής που πήραν σάρκα και οστά, ύστερα από 11 ταξίδια της δασκάλας – συγγραφέα – φωτογράφου μικρασιάτισσας από πατέρα και μητέρα Αγγελικής Κίτσου. Σταλαγμίτες και σταλακτίτες μνήμης. Για εκείνην, από μια πατρίδα που δεν γνώρισε, που την κουβαλούσε, όμως, ακέραια στο νου και στην καρδιά της. Για τις κόρες της και σ’ όλες τις κόρες και τους γιους που έχουν ρίζες από τις “αλησμόνητες πατρίδες”. Όπως τις γυναίκες της Αδελφότητας που τραγούδησαν διανθίζοντας την παρουσίαση. Και, βέβαια, για τους όπου γης Ελληνες, που επιμένουν να θυμούνται!
«Σπίτια των αλησμόνητων πατρίδων, σπίτια πετρολάλητα από την Κωνσταντινούπολη και την Ανατολική Θράκη, από την Προποντίδα, τη Βιθυνία και τον Πόντο μέχρι τη Νότια Μικρασία, από την Καππαδοκία μέχρι τις “αμμουδιές του Ομήρου”, σας ονειρεύτηκα, σας γνώρισα, αφουγκράστηκα τη σιωπή σας, σας ένιωσα και τώρα σας εμπιστεύομαι την καρδιά μου», γράφει στο τέλος του προλόγου του βιβλίου της η συγγραφέας. Κι εμείς όλοι όσοι “μεταλάβαμε” στο Νεώριο του Μόρο, απ’ το δισκοπότηρο της δικής σου συγκίνησης, τα ονειρευτήκαμε, τα γνωρίσαμε και τ’ αγαπήσαμε, Αγγελική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου