Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου) η πρόσκληση να επισκεφτώ την Πέμπτη, 23 Μαρτίου, στις 10 το πρωί, ως ποιητής, αλλά και ως δάσκαλος και ως δημοσιογράφος, το Δημοτικό Σχολείο των Εκπαιδευτητρίων Θεοδωροπούλου, στο πλαίσιο των δράσεων φιλαναγνωσίας. Αξέχαστη θα μου μείνει η δυόμιση περίπου ωρών συνάντησή μου με τα παιδιά της Ε’ και Στ’ τάξης και τις δασκάλες τους, τη Στέλλα Γυπαράκη και την Τέρψη Τζανουδάκη, όπως και με τον υπεύθυνο προγραμμάτων του Σχολείου Μανόλη Κουναλάκη. Να χτυπά και να ξαναχτυπά το κουδούνι και να κάνουν πως δεν το ακούνε ούτε οι μαθητές ούτε οι δάσκαλοι… Ευλογία η κουβέντα μαζί τους, για την ποίησή μου και γενικότερα για την ποίηση, για τα κείμενά μου στην εφημερίδα και γενικά για τη δημοσιογραφία, για τις αναμνήσεις μου από τα παιδικά μου χρόνια, και από τη δασκαλική μου σταδιοδρομία. «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά,/ έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα». Έχει δίκιο ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Μπορείς να διδάξεις τα παιδιά, όσο μικρά κι αν είναι, το ο,τιδήποτε, αρκεί να βρεθεί ο έντιμος τρόπος, έχει γράψει στο βιβλίο του “Η διαδικασία της παιδείας”, (στο περίπου τα λόγια του) ο κορυφαίος Αμερικανός ψυχολόγος Τζέρομ Μπρούνερ. Εχει απόλυτο δίκιο. Και να κουβεντιάσεις με τα παιδιά, όσο μικρά κι αν είναι, τα “πάντα όλα”, μπορείς, αν ξέρεις να χρησιμοποιείς έναν “έντιμο” τρόπο. Οπως, αυτόν που ξέρουν να χρησιμοποιούν για παράδειγμα, οι δασκάλες των Πεμπτακιών και των Εκτακιών του προαναφερθέντος Σχολείου, προσεγγίζοντας τη σύγχρονη ποίηση, τα ποιήματά μου “Της ασχήμιας”, “Εμείς”, “Ενας Αλέξανδρος” και “Θα ’ρθει καιρός”, με βάση τα οποία εκπόνησαν καταπληκτικές ομαδικές εργασίες, μια απ’ τις οποίες “Το αλφαβητάρι της ποίησης”.
“Ανοιχτά τα μάτια της ψυχής/ Βασιζόμαστε στα βιώματα της ζωής/ Γράφω ό,τι νιώθω/ Δηλώνω τα συναισθήματά μου/ Ελευθερώνω τη φαντασία μου/ Ζω ξανά στιγμές/ Η ζωή μοιάζει με ποίημα/ Θέλω να ταξιδέψω μακριά/ Ισως να μπορείς να ταξιδέψεις στα βάθη της καρδιάς/ Και παλεύουμε να κάνουμε το σκοτάδι φως./ Λύνοντας τους γόρδιους δεσμούς/ Μοιράζομαι τις σκέψεις μου/ Νικώντας τα εμπόδια της λογικής/ Ξεχνώ τις δυσκολίες της ζωής/ Ονειρεύομαι όσα δεν ονειρεύτηκα ποτέ/ Παίρνω ιδέες από τα βάθη της καριάς/ Ρόδινα όνειρα/ Σπάω τον πάγο της καρδιάς/ Ταξιδεύοντας στα κύματα της φαντασίας/ Υφαίνω με μια κλωστή φορτωμένη ποιήματα/ Φτάνοντας στον ορίζοντα των συναισθημάτων./ Χρώματα αγάπης στη ζωή/ Ψάχνω αυτό που ποτέ δεν βρήκα/ Ωκεανός σκέψεων…” Λίγες λέξεις, βαθιά νοήματα από τα παιδιά της Στ’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου των Εκπαιδευτηρίων “Θεοδωροπούλου”.
Ο,τι καλύτερο! Να είμαι με τα παιδιά μιας σχολικής τάξης για να μου παραδίδουν μαθήματα. Και μαθήματα ποίησης… Και μαθήματα δημοσιογραφίας. Πάντα δηλώνω, όπως αισθάνομαι, αιώνιος μαθητής…
Χανιώτικα νέα (31.03.2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου