ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

¨ΠΑΡΕΞ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ"

«Εκατάλαβα· θέλεις να ομιλήσουμε για τη γλώσσα· μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» Απ’ τον “Διάλογο ποιητή και σοφολογιώτατου” του Διονυσίου Σολωμού.

«Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται/ εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι/ με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι άλλους ξένους./ Το μόνο που τους έμενε προγονικό/ ήταν μια ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες,/ με λύρες και με αυλούς, με αγώνας και στεφάνους./ Κ’ είχαν συνήθειο προς το τέλος της γιορτής/ τα παλαιά τους έθιμα να διηγούνται,/ και τα ελληνικά ονόματα να ξαναλένε,/ που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι./ Και πάντα μελαγχολικά τελείων’ η γιορτή τους./ Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Ελληνες -/ Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί·/ και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,/ να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά/ βγαλμένοι – ω συμφορά! – απ’ τον Ελληνισμό». Το ποίημα “Ποσειδωνιάται” του Κ. Π. Καβάφη.

Ξημερώνει η 24η Ιουλίου 2074! Αυτό δείχνει το ημερολόγιο, το λεγόμενο ημερολόγιο τέλος πάντων. Σαν σήμερα θυμούνται μερικοί, ότι σ’ αυτόν τον τόπο, που εξακολουθεί να λέγεται Ελλάδα κι ας έχουν καταργηθεί τα ελληνικά από επίσημη γλώσσα, εδώ και 10 χρόνια, γιορταζόταν κάποτε η αποκατάσταση της Δημοκρατίας που έγινε πριν από 100 ακριβώς χρόνια, στις 24 Ιουλίου 1974. Καμιά διάθεση για κανέναν εορτασμό, ωστόσο. Ούτε απ’ τους γνωστούς άγνωστους κυβερνώντες ούτε απ’ τους κατοίκους του τόπου. Η πρόταση κάποιων γερόντων για αναβίωση ενός έστω στοιχειώδους εορτασμού έπεσαν βλέπετε στο κενό, πριν από λίγες μέρες με το που διατυπώθηκε. Το πρώτο “πεταχτό”, “Στα πεταχτά” της 24ης Ιουλίου 2014… Απαισιοδοξίας το ανάγνωσμα! Σαν συνέχεια(;) του ποιήματος που έγραψε ο Αλεξανδρινός Ποιητής για τους Ποσειδωνιάτας…

Σαν αύριο, πριν από 45 χρόνια, έπεσε κάτω από το βάρος της κυπριακής τραγωδίας, η εφτάχρονη δικτατορία και επανήλθε, στον τόπο που τη γέννησε η Δημοκρατία. Χαράς ευαγγέλια απ’ τα “παραληρούντα” στις πλατείες πλήθη τότε. Μια νέα, πολλά υποσχόμενη περίοδος, η περίοδος της Μεταπολίτευσης μόλις άρχιζε. Μ’ αφορμή αυτήν την επέτειο οι παραπάνω αναφορές στην ελληνική γλώσσα, τη γλώσσα που μας την έδωσαν “ελληνική” κι έχουμε χρέος να την υπερασπιζόμαστε κόντρα στους κάθε λογής δικτάτορες.

«Μοναχή έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα – πρώτα Δόξα Σοι!/ Εκεί δάφνες και βάγια/ θυμιατό και λιβάνισμα/ τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια./ Στο χώμα το στρωμένο με τ’ αμπελομάντιλα/ κνίσες, τσουγκρίσματα/ και Χριστός Ανέστη/ με τα πρώτα λόγια του Υμνου!/ Από το “Αξιον εστί” του Οδυσσέα Ελύτη.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ...

Πάντα πιστή στο ραντεβού της η “Ελευθερόπολις”, η τριμηνιαία έκδοση του Συλλόγου Αρμενιανών Χανίων “Ο Κριτοβουλίδης”, με υπεύθυνο τον Γιάννη Τσακιράκι. Πώς και πώς περιμένω, ωστόσο, τον ερχομό της με τον ταχυδρόμο. Μακράν το καλύτερο έντυπο του είδους της, και ως προς την όλη “εμφάνιση”, αλλά και ως προς τα περιεχόμενο. Είκοσι τέσσερα χρόνια κρατά το “άρωμά” της κι έπεται συνέχεια… Κι αν έχω να διαβάσω κάθε φορά, αρχίζοντας πάντα με Χαράλαμπο Μπουρνάζο…

“Φωτίζοντας τον πολιτικό Νίκο Καζαντζάκη” (από τα “Χ.Ν.”), του Δ. Μαριδάκη. “Η Ροδαρά μας”, του Χαράλαμπου Ελευθεροπολίτη. “Το τετράγωνο της Υ(;)ποκατινής τεντώστρας και ο φίλος μου ο Γιώργης” του Μανόλη Ευθ. Πιπεράκη. “Το Γραμματσάκι μας”, του γέρω Χαράλαμπου. “Σε παλιούς και νέους Ελευθεροπολίτες”, του Ελευθερόστομου εραστή τσ’ αλήθειας. “Ενα ταξί στους Αρμένους, παρακαλώ”, της Κικής Βασσάλου, “Η Πομπεμένη” της Νέλλης Παπαγιαννάκη. “Η ψήφος του Παππούλη” του Γ. Καπριδάκη. “Αρμενιανά ομοιοκατάληκτα” του Παλιού Αρμενιανού. Συν το ποίημα “Αχ μάνα” της Πόπης Λαμπρινέα – Γαβριλάκη στην πρώτη σελίδα. Τα περιερχόμενα του τελευταίου, του με αριθμ. 93 φύλλου (Απρίλιος, Μάιος, Ιούνιος 2019) της “Ελευθεροπόλεως”. Μαζί με τα νέα της τρέχουσας επικαιρότητας, διανθισμένα με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Ενα απ’ αυτά και το διδακτορικό του Στρατή Χαράλαμπου Μπουρνάζου, με το οποίο θα κλείσω…

Γιος του και για χρόνια εκλεκτού συνεργάτη της εφημερίδας μας, ιστορικού ερευνητή Χαράλαμπου Μπουρνάζου (γνωστού και με τα ψευδώνυμα “Γέρω Χαράλαμπος” και Χαράλαμπος Ελευθεροπολίτης) ο Στρατής που από το 2017 είναι συνεργάτης του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία. Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά. Το μόνο που με “χωρεί” να γράψω για να συνοδεύσω τα συγχαρητήριά μου!

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 23, 7, 2019)

Διονύσιος Σολωμός