ΞΕΣΤΕΡΙΑ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΣΕΓΡΕΔΑΚΗ* ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ "ΞΕΣΤΕΡΙΑΣ" ΜΟΥ (ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022) 

Ξέρετε, ξέρετε εγώ, έχω μιαν αναφορά φιλίας πολύ σημαντική για ‘μένα…
Αιματώνεται επαρκώς και διαρκώς, με την συνέπεια, αλλά και με άλλα συναισθήματα αγάπης ωραία, για 30 και πλέον χρόνια, και έχει βεβαίως ονοματεπώνυμο! Βαγγέλης Κακατσάκης

Καλησπέρα σας και χρόνια σας πολλά!
Καλώς ορίσατε, κιόλας, αλλά και καλώς σας βρίσκω, γιατί κι εγώ έρχομαι από τα Δυτικά! Ωραία και τα Δυτικά, αλλά εγώ είμαι πολύ χαρούμενη, που μετά από χρόνια, βρίσκομαι σ’ αυτό τον μυρωδικό Αποκορωνιώτικο εσπερινό… Σοφίας λέμε, και των θυγατέρων της, Πίστεως, Αγάπης και Ελπίδος…

Στο προσκυνητάρι λοιπόν, η Σοφία, η Πίστη, η Αγάπη και η Ελπίδα, που εναγκαλίζονται γλυκά, την ευλάβεια και τους ανθούς των προσκυνητών, κι είναι τιμητικό για ‘μένα, το να είμαι μέρος του προσκυνήματος, και να συγκινούμαι από την εικαστική ελκυστικότητα των εικόνων του Θείου, και των λόγων ασφαλώς, των Θεολογικών, πρωτίστως!

Νιώθω όμως, και χαρά και τιμή για την πρόσκληση του συγγραφέα μας, να συμμετέχω σ’ αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα παρουσίαση!

Το στίγμα της, ήδη διοχετεύεται στο ακροατήριο ως ενημέρωση, γνώση και αίσθηση, που καθιζάνουν στην καρδιά, σέμνωμα και περηφάνεια... Γι’ αυτό το πόνημα, στην κρητική συνείδηση, δώρο αναφοράς, κι επίκλησης, και στα κρητικά γράμματα αμιγώς ιστορικόν όβολον , ένα νόμισμα πολύτιμο για τις γενιές!

Κι εδώ θέλω να αναφέρω οπωσδήποτε την προτροπή της Κυρίας Μαράκη εγγράφως και δημοσιοποιημένη!
Την θεωρώ ως την κορυφαία φιλοφρόνηση για το πνευματικό αίμα του συγγραφέα.
Ότι δηλαδή, θα πρέπει αυτό το πόνημα, να διδάσκεται στα σχολεία!

Έκπληξη όμως και χαρά, ήταν για ‘μένα κι όταν έλαβα την «Ξεστεριά» του Βαγγέλη, τον περασμένο Δεκέμβρη…του 2021.

Τον Ιανουάριο του επόμενου χρόνου, στις 17, μια Δευτέρα… «ξεστερωμένη», την παρουσίασα επηρεασμένη ακόμη από τον συγκλονισμό και τα ωραία αισθήματα που με είχαν πλημμυρίσει… Στις «Αφορμές» μου, στα «Χανιώτικα Νέα», με τον αυθορμητισμό και την αθωότητα της πρώτης αποδοχής και το πηγαίο, και ηχηρό «αναγνωστικό χειροκρότημα»!
Αυτά τα συστατικά, δεν ήθελα να τα απορρίψω, και να γράψω νέο κείμενο.

Κράτησα λοιπόν την στήλη μου, με διεύρυνση, και πύκνωση, ας πούμε υποτυπώδη, και, απευθύνομαι σήμερα στην ακρόαση και την προσοχή σας.

Για λόγους ωστόσο, δεοντολογικούς, σας ενημερώνω αφού το υλικό μου δεν είναι… πρωτότυπο απολύτως!

Λοιπόν…

Το 11^ο βιβλίο του φίλου Βαγγέλη Κακατσάκη, βρίσκεται στα χέρια μου!

Ένα βιβλίο, που υμνεί εκείνη την σκοτεινιασμένη εποχή της Τουρκοκρατούμενης μικροπατρίδας με τη Ζωή και την Τιμή της να ασθμαίνουν οδυνηρά, κάτω από τα δεινά!

Η αγωνία κι ο καημός, ανέβαζαν πάντα σε στεναγμό τη λαχτάρα του κόσμου, έως τα χείλη, μια από τις κορυφαίες σημειολογίες της αγωνιζόμενς Λεβεντογέννας.
Αγωνιώδη ευχή, θερμή προσευχή «πότες θα κάμει ξαστεριά».

Αυτές οι 4 λέξεις, ως ωραίο «βουρκωμένο απολυτίκιο».

Πήγε κι ήρθε στον Κρητικό χρόνο, ποτίζοντας τους καιρούς!
Έγινε «ριζίτικος χορός» στο αναλόγιο της Κρητικής Μοίρας. Έγινε γραφή κάτω από ιερό πανί αντίστασης, και αντίδρασης, καθώς και Μέλος δισήμαντο σε tempo σέρβικο, ευκλεούς πανελλήνιας εμβέλειας!
Αλλά και «τιμήθηκε» με την Λαϊκή παράφραση, των αγνών ανθρώπων της αυθεντικότητας!

Που ζήσανε τα σκληρά καθέκαστα μιας δυσβάσταχτης εποχής, «παράσημα» στο τριμμένο «ρούχο» της ανοιχτής πληγής!

Το ξαστέρωμα, έγινε ξεστέρωμα! Ξε-στε-ρω-μα!

Η ξεστεριά λοιπόν, στην εκπνοή του «Χριστός Ανέστη» τους!

Προσφυής Βαγγέλη μου ο τίτλος στο ωραίο σου πόνημα!

Ένα πόνημα που δέχτηκαν αναγνώστες και κριτικοί, με ενθουσιασμό, και αγάπη, και αναγνώριση, για ότι ωραίο έσωσες κι εσύ με το βιωματικό σου πλούτο, προσφορά στις επετειακές εκδηλώσεις!

Που κατέθεσες, με πρόθεση καλού! Όλες οι αναφορές στην ξεστεριά σου μου άρεσαν, αλλά θέλω να τονίσω, τουλάχιστον το απόσπασμα τούτο από την εκδίκηση (σελίδα 69).

Ο λόγος εμπύρετος, μπορεί σθεναρά ν’ αποδίδει πλήρως και εναργώς το εσωτερικό λαϊκό βάρος, το πυρ των περιστάσεων ικανό να αναφλέγει στο φρόνημα του σύγχρονου Κρήτα, ξανά και ξανά, τόσους χρόνους, κατόπιν!

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ

Από χωριό σε χωριό κι από πόρτα σε πόρτα, οι μαντατοφόροι διαλαλούσαν κάτω από τη μύτη των Τούρκων, το τρανό χαμπάρι του Σηκωμού του γένους.
Ξωπίσω τους, οι κάθε λογής πολυλογάδες έλεγαν ολόκληρα παραμύθια, που στο τέλος τα πίστευαν κι ίδιοι!

Αναπετάριζαν οι καρδιές.

Άλλος λόγος δεν γινόταν, ακόμη και στα κατωμέρια, εκτός από τον Σηκωμό.

«Τώρα που θα σηκωθούμε»
«Δεν πρέπει να αργήσουμε»
Ο Μωριάς σηκώθηκε»
«Ο Ρώσικος στρατός μπήκε στη Βλαχιά»
«Ήρθε η ώρα»

Τέτοια…

«Αυτός ο Σηκωμός, δεν θα είναι σαν τους άλλους», σκεφτόταν ο Βασίλης ο Χάλης, το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, στο λημέρι του, στις Ρίζες της Μαδάρας, πάνω από το Θέρισο.

«Τώρα δε σηκώνεται μόνο η κεφαλή. Τώρα, τώρα σηκώνεται η ψυχή της. Αυτή κι αν σηκώνεται! Μπορεί να κακοπάθησε, να πλήγιασε, να μάτωσε, μα δε σάπισε»!

Η ιστορική σου εκδοχή, Βαγγέλη, καλωσορίζεται ακόμη, και τούτο μας δίνει χαρά, για το νήνεμο ταξίδεμα στα χέρια των αναγνωστών... Εικόνες, γεγονότα, Αγία Μετάληψη στον οίνο της Λαμπρής Κεράς και των αγώνων της.

Τα εφτά σου διηγήματα, με λόγο λιτό, έμπλεο στους χυμούς του ιδιώματος, δραστικό, με την «δόκιμη ισχύ» της λέξης, που αποδίδει η φλόγα του οράματος, και τον πόνο της λιγόψυχης καρδιάς!

Τα «προφορικά τροπάρια», δακρυσμένα και νοσταλγικά, σημάδεψαν τ’ αυτάκια του μικρού Βαγγέλη, ως ευθύβολα «ρεαλιστικά παραμύθια», εκεί, δίπλα στο πυρομάχι, με τη γιαγιά ν’ αφηγείται στο μικρό...

Κι η σπίθα τους, ήρθε κι άναψε «αφουνάρα» ιερή, στη μνήμη του παιδιού, που, γονιμοποιείται σήμερα!
Τίποτα δεν πάει χαμένο, λοιπόν!

Την συλλογή διηγημάτων, εκδίδουν τα Χανιώτικα Νέα και το Μουσείο Τυπογραφίας, κι ο συγγραφέας ευχαριστεί θερμά, στην εφημερίδα μας, όλους!

Ένα γλωσσάρι πυκνό, πλούσιο, ερμηνεύει τις κρητικοπούλες λέξεις θα’ λεγε κι ο Χατζηκωνσταντίνου.

Γράφει η εφημερίδας μας  Μνήμες και αναφορές ιστορικές καταθέτει ο Βαγγέλης Κακατσάκης μέσα από τα διηγήματά του.

Ευθύνη του Επαρχιακού Τύπου, η διατήρησή τους, ευθύνη που εδώ και 5 περίπου δεκαετίες έχουν αναλάβει τα Χ.Ν, για να μείνει άσβεστη η Ιστορική Μνήμη, να προστατευτεί η Λαογραφία, ν’ αναδειχτεί η ντοπιολαλιά...

Αλλά και δεν φείδεται λόγων ωραίων, και εύσημων που δηλώνονται πειστικά, και δίκαια για τον δημιουργό.

Δάσκαλος, δημοσιογράφος, ποιητής, λογοτέχνης, πάντοτε ξεχωρίζει, σ’ όποιο μετερίζι κι αν στέκεται...
Κι αυτό αποτυπώνεται στην επιτυχία που έχουν οι στήλες του, εδώ και δεκαετίες στα «Χανιώτικα Νέα».

Συμφωνώ με την εφημερίδα μας, τα αγαπημένα και σε ‘μένα «Χανιώτικα Νέα».

Συγχαρητήρια και ευχαριστήρια πολλά στον δημιουργό μας, και σε ευθεία αναφορά:

Βαγγέλη μου, πάντοτε υγιής, εμπνευσμένος κι ευαίσθητος, στις στοχαστικές σου αναζητήσεις, με ευγένεια και ανησυχία... Όπως τώρα!

Όλους σας ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ...

*λογοτέχνης - αρθρογράφος 

ΦΙΛΗ ΖΩΗΣ η πάντα φωτεινή ΦΩΤΕΙΝΗ, που γνωριστήκαμε πριν από πολλά χρόνια στην Κίσαμο Πόλη. Από καρδιάς το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩ,,, μου