ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

Παρακολούθησα και τις δύο ταινίες που ακόμη παίζονται στους Κινηματογράφους! Πρώτα τη “Μαρία’’, που πραγματεύεται την τελευταία εβδομάδα της ζωής της μεγαλύτερης υψίφωνου του 20ου αιώνα με την Αντζελίνα Τζολί σε μια χολιγουντιανή παραγωγή και έπειτα

την ταινία “Υπάρχω’’ μια μικρή βιογραφία του μοναδικού Στέλιου Καζαντζίδη που υποδύεται ο Χρήστος Μάστορας.

Δύο πολύ εμβληματικές προσωπικότητες, δύο καλλιτέχνες πολύ ιδιαίτεροι, ξεχωριστοί λόγω της φωνής τους, δύο Έλληνες που έχουν κατακτήσει την κορυφή αλλά και πολύ δικαιολογημένα τους έχει αποδοθεί η έννοια του “μύθου’’, είναι τόσο η Μαρία Κάλλας όσο και ο Στέλιος Καζαντζίδης!

Και οι δύο ταινίες καταφέρνουν να αποδώσουν μια πραγατικότητα χειροπιαστή, του περασμένου αιώνα, παρουσιάζοντας άλλη λιγότερο άλλη περισσότερο ψήγματα της ιστορίας όχι μόνο των δύο συγκεκριμένων προσώπων αλλά και του περίγυρού τους!

Για μένα η μεγαλύτερη επιτυχία και των δύο αυτών ταινιών είναι ότι καταφέρνουν να επαναφέρουν αυτά τα δύο ιερά τέρατα της μουσικής πίσω στην επικαιρότητα!

Κυρίως για τους μικρότερους σε ηλικία, που για διάφορους λόγους έσπευσαν να παρακολουθήσουν τους πρωταγωνιστές των ταινιών, θεωρώ πως η “συνάντησή’’ τους με την πραγματικότητα και την αυθεντικότητα -δίχως “φτιασιδώματα’’- των φωνών αυτών των δύο καλλιτεχνών (της Μαρίας Κάλλας και του Στέλιου Καζαντζίδη), ίσως αποτελέσει το έναυσμα να κατανοήσουν πόσο πολλή δύναμη ενυπάρχει στην Αλήθεια, και πόσο μάταιο και λυπηρό είναι να προσπαθούν τεχνηέντως να σου πλασάρουν το ψέμμα και το ψεύτικο ως αληθινό.

Τελικά να καταλάβουν ότι άλλο σημαίνει “ζω’’ και άλλο “υπάρχω’’ !

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 8.1,25)