Ε' ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΒΑΡΥΠΕΤΡΟΥ ΧΑΝΙΩΝ
ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΣΤΕΚΕΙ ΟΛΟΡΘΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Για τα κοινά σηµεία της καθηµερινής ζωής των Βυζαντινών µε τη δική µας ο λόγος στον σηµερινό Παιδότοπο, από τη γνωστή δασκάλα του ∆ηµ. Σχ. Βαρυπέτρου Χανίων Αναστασία Κοκµοτού και τους µαθητές της. Για µια ξεχωριστή ‘‘κριτική’’ προσέγγιση, που έχει σαν βάση της το βιβλίο της Ιστορίας της Ε’ ∆ηµοτικού, ο λόγος. Για «µεγάλο ξάφνιασµα» των µαθητών της που βρίσκουν τόσες οµοιότητες της καθηµερινής ζωής στο Βυζάντιο µε το σήµερα, κάνει λόγο η ∆ασκάλα στο κείµενο της. «Σε κάθε µάθηµα το Βυζάντιο στέκει ολόρθο µπροστά µας», γράφει, µεταξύ των άλλων, συµπερασµατικά. Να χαίρεσαι τους µαθητές σου και να σε χαίρονται καλή µου συναδέλφισσα!
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης
ΜΕΓΑΛΟ ΞΑΦΝΙΑΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ
Φέτος, στην Ε΄ τάξη του σχολείου μας, στο μάθημα της Ιστορίας, μαθαίνουμε για το Βυζάντιο. Κι είναι μεγάλο ξάφνιασμα για τους μαθητές μου να βρίσκουν τόσες ομοιότητες μεταξύ της καθημερινής ζωής των Βυζαντινών και της δικής τους. Συνειδητοποιούν σιγά σιγά την κοινή καταγωγή μας και πώς ταξιδεύουν από γενιά σε γενιά οι γνώσεις, η γλώσσα, τα τραγούδια, τα έθιμα οι μικρές συνήθειες και τόσα άλλα, ανεξαρτήτως των αλλαγών που φέρνει ο χρόνος. Πέρυσι έμαθαν για το αθάνατο ελληνικό πνεύμα αλλά φέτος κατάλαβαν γιατί καίει το καντήλι στο σπίτι της γιαγιάς τους.
Η γλώσσα κατανοητή, οι παροιμίες και τα γνωμικά που ακούνε καθημερινά στο σπίτι τους, οι ψαλμοί της εκκλησίας μας ίδιοι. «Σώσον κύριε τον λαόν σου…..», ψέλνουν κι αυτά με την παρότρυνση του παπά κάθε φορά πού πάμε στην εκκλησία. Το πανηγύρι του χωριού μας ίδιο με τα βυζαντινά χρόνια. Η θεία λειτουργία πρώτα και κατόπιν το φαγητό κι ο χορός. “Μα έτσι κάνουμε κι εμείς”, μου λένε.
Η νηστεία και τα φαγητά. Σίτος, οίνος, έλαιον. Προϊόντα που δεν έλειπαν τότε, αλλά ούτε και σήμερα από το ελληνικό σπίτι και που δεν σχετίζονται μόνο με τη θρέψη την υλική, αλλά και την πνευματική. Πόσες τελετουργίες δεν συνδέονται με αυτά! Και πόσες ευχές! Οι θρησκευτικές γιορτές (Χριστούγεννα, Λαμπρή, Δεκαπενταύγουστος, ονομαστικές) αφορμή για τα οικογενειακά τραπέζια κι όσα αυτά συνεπάγονται. Τι βιώματα δίνουν στα παιδιά για μια ζωή! Τι να πρωτοπούμε; Σε κάθε μάθημα το Βυζάντιο στέκει ολόρθο μπροστά μας.
Η ελληνική γλώσσα –διεθνής της εποχής- «γράφει» τη ζωή του Χριστού για να Τον γνωρίσει όλος ο κόσμος. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Βυζάντιο είναι ο Χριστός. Βυζάντιο και χριστιανισμός. Ορθοδοξία και Ελλάδα. Ελλάδα και Ρωμιοσύνη. Λέξεις κι έννοιες αλληλένδετες. Κι όλη αυτή η ιστορική συνέχεια εκφράζεται με τη λέξη Ρωμιοσύνη, το ευλογημένο καταφύγιο που λέει κι ο Φ. Κόντογλου.
Η νέα τέχνη στα βυζαντινά χρόνια είναι η αγιογραφία. Οι Έλληνες-Ρωμιοί εγκατέλειψαν το μέτρο των αρχαίων Ελλήνων και εκφράστηκαν για πράγματα που είναι πάνω απ΄ τα μέτρα. Είναι ο πόθος για τα υπερφυσικά πράγματα, την αιωνιότητα, την πίστη στα μυστήρια και στο Θαύμα, στον κόσμο πέρα από τις αισθήσεις. Μια βυζαντινή εικόνα στέκει πέρα από τον υλικό κανόνα.
Ο βυζαντινός άνθρωπος είδε τα λόγια Του Χριστού σε αντιπαράθεση με τους αρχαίους σοφούς. Το Βυζάντιο είναι η βασιλεία της πίστης, η αθανασία.
Η δασκάλα της τάξης Αναστασία Κοκμοτού
ΤΟ ΜΑΘΑΜΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Φέτος, μάς λύθηκε η απορία γιατί ο Έλληνας είναι και Ρωμιός και γιατί «τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις…..» Οι Έλληνες ήταν υπόδουλοι των Ρωμαίων και υπήκοοι της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Όμως επειδή ήταν το κυρίαρχο στοιχείο στην ανατολική μεριά της (γλώσσα-φυλή), εξελληνίστηκε σε αυτές τις εκτάσεις. Κι επειδή η λέξη Έλληνας παρέπεμπε στο Δωδεκάθεο, επικράτησε η λέξη Ρωμαίος-Ρωμιός που σήμαινε χριστιανός. Κατερίνα Τουρνά, Κατερίνα Σηφάκη
Το 626 μ.Χ η Παναγία μας προστάτεψε την Πόλη από τους εχθρούς της. Γι΄ αυτό την αποκάλεσαν-ανάμεσα στα εκατοντάδες προσωνύμιά της- Στρατηγό. Έτσι, κάθε χρόνο στην γιορτή του Ευαγγελισμού και της 25ης Μαρτίου ψάλλουμε «Τη Υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια…» Εμμανουήλ Κλειδουχάκης, Ελπίδα Γιανναράκη
Πέρυσι ταξίδεψα με την οικογένειά μου στην Κωνσταντινούπολη. Μαζί μας ήταν κι ο συμμαθητής μου ο Γιώργος. Πιο πολύ μάς άρεσε η Αγια Σοφιά. Μόλις μπήκαμε μέσα μάς κόπηκε η ανάσα. Και η μιλιά. Κοιτάς τον θόλο της εκκλησίας και σε πιάνει κάτι, δεν ξέρω να το εξηγήσω. Αισθάνθηκα ότι εκεί κατοικεί ο Θεός. Είπαμε ότι θα ξαναπάμε όταν μεγαλώσουμε. Προκόπης Χατζημιχελάκης
Φέτος μάθαμε από πού προέρχονται τα ονόματά μας. Δανάη, Στέφανος, Βασιλική, Ελπίδα, Γιώργος, Άρτεμις. Είναι όλα ελληνικά. Εμμανουήλ και Μαρία, είναι εβραϊκά. Δανάη Αλυγιζάκη, Βασιλική Κυπραίου, Άρτεμις Κανδυλάκη, Κάλλια Αποστολάκη
Εμένα με λένε Βαλεντίνα και το όνομά μου είναι λατινικό. Πολύ φυσικό αφού ήμασταν για πολλά χρόνια υπόδουλοι των Ρωμαίων, κι αργότερα πότε εχθροί και πότε σύμμαχοι στην χιλιόχρονη ιστορία του Βυζαντίου, γι’ αυτό η ελληνική γλώσσα είναι έχει πολλές λατινικές λέξεις Βαλεντίνα Μπαλαντινάκη
Μεγάλη εντύπωση μού έκανε η εικόνα που δείχνει τον Όσιο Σισώη πάνω από τον τάφο του Μέγα Αλεξάνδρου να απορεί πώς είναι δυνατόν να πεθάνει αυτός, ο άνθρωπος φαινόμενο; Μαρία Γαλανάκη
Στον Πολιτιστικό Σύλλογο που πηγαίνουμε, τραγουδάμε ριζίτικα. Αυτό που μας αρέσει είναι το παρακάτω: Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η γης τονε τρομάζει\. Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός και σειέται ο πάνω κόσμος,\ κι ο κάτω κόσμος άνοιξε και τρίζουν τα θεμέλια\ κι η πλάκα τον ανατριχιά, πως να τονε σκεπάσει”.Γιώργος Αποστολάκης, Μαρία Κουρνιδάκη
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Oι εικόνες είναι από το βιβλίο της Ιστορίας της Ε’ Δημοτικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου