ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“ΑΝΑΡΧΟΣ Θεός καταβέβηκε/ και εν τη Παρθένω κατώκησεν/ ερουρέμ, ερουρέμ, χέρου-ρερουρέμ/ χαίρε Δέσποινα!/ Βασιλεύς των όλων και Κύριος,/ ήλθες τον Αδάμ αναπλάσασθαι/ ερουμέμ ερουρέμ, χέρου-ρέρου-ρερουρέμ/ Χαίρε Αχραντε!/ Γηγενής σκιρτάτε και χαίρετε,/ τάξεις των Αγγέλων ευφραίνεσθε/ερουρέμ, ερουρέμ, χέρου-ρέρου-ρερουρέμ/ χαίρε Δέσποινα!/ Δέξου Βηθλεέμ τον Δεσπότην σου Βασιλέα πάντων και Κύριον/ ερουρέμ, ερουρέμ, χέρου - ρέρου - ρερουρέμ/ Χαίρε Δέσποινα!” Βυζαντινά Κάλαντα (Κοτύωρα Πόντου)

“ΖΕΣΤΑΘΗΚΕ η καρδιά του Θανάση. Άλλαξε όλος ο τόπος γύρα. Η σκοτεινή χούνη σαν να γιόμισε φως. Σαν να την κατοίκησαν άγγελοι κι όχι πια καλικαντζάροι. Έτσι ...ας τρέξει κι αυτός στο χωριό του. Να προφτάσει την εκκλησιά. Ν' ακούσει το «Δόξα εν υψίστοις...»” Γιώργος Αθάνας (από το διήγημα "Τα χριστουγεννιάτικα τσαρούχια")

“ΕΛΑΜΨΕ δε τότε ο ναός όλος και ήστραψεν επάνω εις τον θόλον ο Παντοκράτωρ με την μεγάλην κι επιβλητικήν μορφήν και ηκτινοβόλησε το επίχρυσον και λεπτουργημένον με μυρίας γλυφάς τέμπλον, με τας περικαλλείς, της αρίστης βυζαντινής τέχνης εικόνας του, με την μεγάλην εικόναν της γεννήσεως, όπου Παρθένος καθίζεται τα Χερουβείμ μιμουμένη, όπου θεσπεσίως μαρμαίρουσιν αι μορφαί του θείου Βρέφους και της αμώμου Λεχούς, όπου ζωνταναί παρίσταναι αι όψεις των αγγέλων, των μάγων και των ποιμένων...” Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Από το διήγημα "Στο Χριστό, στο Κάστρο".

“ΜΕΤΑ την Εκκλησία η σούπα περίμενε στο σπίτι και το οικογενειακό τραπέζι ζέσταινε τη φαμέλια και της έδινε αρχοντιά και ιερότητα. Ο παππούς και η γιαγιά, αν ζούσαν φυσικά, ο πατέρας και η μάνα, τα παιδιά, οι παραδουλεύτρες κι οι φαμέγιοι. Όλοι στο ίδιο τραπέζι, όλοι στην ίδια χαρά όλοι στην ίδια αγάπη”. Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης (Από το άρθρο του "Τα Χριστούγεννα στην Κρήτη".

“ΚΟΙΤΑΞΑΜΕ τον ξένο. Η κακομοιριά έβγαινε απ' όλο του το κορμί. Θα 'τανε πενηντάρης, λιγνός, κίτρινος, τα γένια του ψαρά κι αχτένιστα, μοιάζανε με αφάνα. Ούτε κασκέτο φορούσε ούτε παπούτσια. Ήταν σκεπασμένος με κάτι κουρέλια, που αφήνανε γυμνά εδώ και κει τα μέλη του. Μόλις βρέθηκε μέσα, γύρισε τα μάτια του γύρω φοβισμένα, σαν αγρίμι, και ύστερα κοίταξε και την πόρτα που την έκλεινε η κορμοστασιά του θείου μου του Δημήτρη. Έκανε μια κίνηση, σαν να 'θελε να ξεφύγει, μα ο παππούς μου του χαμογέλασε καλόβολα και του είπε με την γλυκειά φωνή του: "Γιατί; Κάτσε κειδά στο τζάκι, να ζεσταθείς, καψερέ...” Στέφανος Δάφνης (Από το διήγημα "Ο ξένος των Χριστουγέννων")

“ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ανήμερα ήρθε και χτύπησε την πόρτα του σπιτιού μας ο Χριστός, ο Χριστούλης. Κι έπαιξε και γέλασε μαζί μας. Πήρε κι έδωσε χαρά στο φτωχό το σπιτικό μας. Κι ήταν σαν να είχαν ανοίξει οι ουρανοί, έμοιαζε σαν να είχε σταματήσει το πεφταστέρι το άστρο το λαμπερό, πάνω από τη στέγη του σπιτιού μας εκείνη τη νύχτα...” Άλκης Τροπαιάτης (Από το διήγημα "Του Χριστού ανήμερα".)

“...Τι να προσφέρω σημάδι ευλάβειας/ κι υποταγής; Εμείς, άνθρωποι της παράφορης τούτης εποχής/ τι μπορούμε, δικό μας, ευτυχείς/ να του δώσουμε; Είναι ανάγκη/ να βρούμε την προσφορά./ Τίποτα δεν προσφέρει της ψυχής μας/ ο τόσος αγώνας./ Χρυσόν, λίβανον και σμύρναν/ άλλοτε, δώρα απλά./ Μας παιδεύει η ασυμπλήρωτη προσφορά./ Τώρα που πορεύομαι στο σκοτάδι,/ χωρίς τη χαρά των δώρων μονάχος,/ δεν έχω παρά τον εαυτό μου να δώσω./ Εν συντριβή βαδίζοντα!”
Από το ποίημα "Το ταξίδι των μάγων" της Ζωής Καρέλλη

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(hppt://petaxta.blogspot.com)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο