e-mail: Kakatsakisv@gmail.com
Τοξεύουν το μέλλον οι ματιές τους
Μάθαμε στα σχολειά μας, για παράδειγμα το λέω, για τον Ζάλογγο. Για τις Σουλιώτισσες που για να μην πέσουν στα χέρια των Τουρκαλβανών προτίμησαν να ρίξουν τα παιδιά τους στο βάραθρο, χορεύοντας τον χορό της αθανασίας, πριν πέσουν και οι ίδιες. Ας μάθουμε και για το Κουστογέρακο, για παράδειγμα το λέω κι αυτό, λοιπόν! Για τις λαμπρές σελίδες που έγραψαν στην ιστορία της Αντίστασης κατά των Γερμανών Κατακτητών οι Τριοχωρίτισσες. Για την επίθεση των γυναικών του Κουστογέρακου 'που ’χαν στηθεί για εκτέλεση κατά του πυροβολητή του γερμανικού αποσπάσματος' και για τις 'αποφάσεις των μανάδων Λειβαδά - Κουστογέρακου να θυσιάσουν τα μωροπαίδια τους που έκλαιγαν για να μην προδοθεί το κρυσφύγετό τους και να σωθούν συγχωριανές'. Με αφορμή τις τιμητικές εκδηλώσεις στο Ολοκαύτωμα των Τριών Χωριών που έγιναν στο Κουστογέρακο και στο Πολιτισμικό Κέντρο της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου, τελευταία, η παραπάνω αναφορά. Δεν ήμουν ούτε στη μία ούτε στην άλλη. Διάβασα όμως με προσοχή τα αγαπητικά αφιερώματα που έκανε για το θέμα αυτό στο τελευταίο της φύλλο (αρ. 532, 7.10.10) η εφ. 'Σελινιώτικα Νέα', που ειρήσθω εν παρόδω αποτελεί για μένα τον κυριότερο χώρο αναπνοής του σελινιώτικου εμείς. Ξεχωριστά τα αναγραφόμενα (από εκεί είναι και οι παραπάνω εντός εισαγωγικών σχετικές φράσεις) στην πρώτη σελίδα. Τα διάβασα κι είπα να τα μεταφέρω, μαζί με τη φωτογραφία που δείχνει κάποιες απ’ τις γυναίκες του Κουστογέρακου την ημέρα της Εκδήλωσης στο χωριό τους. Πηγάζουν απ’ το παρελθόν, κοντοστέκονται στο παρόν και τοξεύουν στο μέλλον οι ματιές τους! Προσέξτε τες...
Ποτέ δεν είναι αργά
Μια ακόμα τιμητική διάκριση για τον και συνεργάτη της εφημερίδας μας δρα Φιλοσοφίας καθηγητή και διευθυντή Παιδαγωγικών Ακαδημιών και επίτιμο σύμβουλο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Νίκο Πετρουλάκη. Από τον Φιλολογικό Σύλλογο 'Παρνασσός', τον αρχαιότερο μετά το Πανεπιστήμιο Αθηνών πνευματικό φάρο της πατρίδας μας (ίδρυση: 24.6.1865) αυτή τη φορά, η Εφορεία του οποίου τον εψήφισε κατά τη συνεδρία της στις 25.2.2010 ομοφώνως Επίτιμο Μέλος του. 'Εις την απόφασιν ταύτην ωδηγήθη η Εφορεία, μετά πρότασιν και εισήγησιν του Προέδρου, επιθυμούσα αφ’ ενός μεν, όπως τιμήση κατά τρόπον ιδιαίτερον το σπουδαίον επιστημονικόν και συγγραφικόν έργον Σας, αφ’ ετέρου δε όπως προβάλη την σημαντικήν συμβολήν Σας εις την παιδαγωγικήν επιστήμην και ιδία εις την εις την πατρίδα μας εφαρμογήν της', αναγράφεται, μεταξύ των άλλων, στην επιστολή που του εστάλη, φωτοτυπία της οποίας έφτασε στα χέρια μου. Η είδηση πάντως δεν είναι για μένα αυτή καθεαυτή η εν λόγω τιμητική διάκριση (κι αν έχει βραβευθεί ο Δάσκαλός μου στη Μετεκπαίδευση των Δασκάλων από πανεπιστημιακούς και άλλους πνευματικούς φορείς!) αλλά το θέμα που θα αναπτύξει, ύστερα από την παρουσίαση του έργου του που θα κάνει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης Κώστας Μπασέτας, κατά την εκδήλωση της αναγόρευσής του, τη μεθεπόμενη Δευτέρα 25 Οκτωβρίου, και που έχει τίτλο: 'Προς ένα ασφαλέστερο διαδίκτυο για τα παιδιά μας'. Ακριβώς λόγω του τίτλου. Είναι παρά ένα 90 χρονών ο εκ Παϊδοχωρίου Αποκορώνου ορμώμενος, πάντα έφηβος στη σκέψη Νίκος Πετρουλάκης. Κι είναι αυτή η παντοτινή εφηβεία του που τον έκανε ν’ ασχοληθεί ακόμα και με την Παιδαγωγική του Διαδικτύου. Του Διαδικτύου που το είδε ως παιδαγωγός σαν εργαλείο. Δείχνοντας επιπλέον τον δρόμο του 'ποτέ δεν είναι αργά', που φοβούνται ορισμένοι να τον περπατήσουν...
Μ’ ένα κοφτερό μαχαίρι
Αν ο κόσμος μας, σε αντίθεση μ’ αυτό που γράφει στο αφιερωμένο 'Εις Φραγκίσκα Φράϊζερ' ποίημά του ο Διονύσιος Σολωμός, δεν είναι 'όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος' μια φορά, ο κόσμος του Διαδικτύου δεν είναι 10 για να μην πω 100 φορές! Εκ των ων ουκ άνευ αυτό, αφού το Διαδίκτυο μας βάζει σ’ ένα εικονικό τοπίο που καμιά σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Με την έννοια αυτή και βεβαίως συμφωνώ με όσα έγραψε τις προάλλες στην εφημερίδα μας (5.10.2010) στο κατατοπιστικό άρθρο του με τίτλο 'Σε γνώρισα στο Facebook', ο φιλόλογος και εκ των υπευθύνων για τις διορθώσεις στην εφημερίδα μας, Ευάγγελος Εμμ. Βεργανελάκης. Όντως οι κίνδυνοι που ενεδρεύουν σε κάθε like ('μου αρέσει') για τα παιδιά (και για τους μεγάλους) είναι πολλοί. Όντως είναι ό,τι χειρότερο για ένα παιδί (μα και για έναν μεγάλο) να χάνεται με τις ώρες σε συνομιλίες με 'φίλους' και να απομακρύνεται από τη σφύζουσα πραγματικότητα. Όντως ο σφιχτός εναγκαλισμός του παιδιού (μα και του μεγάλου) με την οθόνη του υπολογιστή είναι μια άρρωστη κατάσταση που μπορεί να επιφέρει ακόμα και ανεπανόρθωτες ζημιές. Όντως, εν κατακλείδι, μ’ ένα κοφτερό μαχαίρι μοιάζει ο κόσμος του Διαδικτύου... Μ’ ένα μαχαίρι που αν δεν ξέρεις να το μεταχειριστείς (κι ένα παιδί ξέρει σίγουρα λιγότερα από έναν μεγάλο) σωστά, μπορεί εύκολα να κόψει τα χέρια σου. Αν όμως, ξέρεις, μπορείς να κάνεις μ’ αυτό ένα σωρό χρήσιμα και άκρως ενδιαφέροντα πράγματα. Από το να κόψεις ψωμί για να φάεις μέχρι ν’ ανοίξεις τρύπες σ’ ένα καλάμι και να κάμεις ένα γλυκόλαλο μπαμπιόλι...
Άρα, λοιπόν και επομένως: Επικίνδυνο μεν, για τα παιδιά, (αλλά και για τους μεγάλους), χρήσιμο και άκρως ενδιαφέρον, αν χρησιμοποιείται σωστά, δε, το Διαδίκτυο. Το ζητούμενο; Να μάθουν τα παιδιά (μάθουμε) τη σωστή χρήση του. Ένας ακόμα ρόλος για την οικογένεια και το σχολείο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου