Το ποιημα της Κυριακης

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Η αγάπη
Κόλησε στα χείλη
Ενός επαγγελματία εραστη
Κι έπεσε σε επιθανάτιο ρόγχο.
Στα άδεια μάτια
Της πρώτης φιλενάδας μας
Ψάξαμε
Για τη χρυσόσκονη του «σ’ αγαπώ».
Ήταν αργά…
Φύγαμε,
Μόλις την ντύσαμε
Με χρώμα βυσσινί.
Μοιράσαμε τα παλιά της
Ενδύματα
Και ψάχναμε
Για σημαίες και οράματα.
Τότε ήταν που έφτασαν
Νύχτες λαίμαργες για έρωτα…
Επιστρέψαμε κι ασελγήσαμε
Πάνω στο πτώμα της
Γέμισε η ν’υχτα
Από αμέτρητα «σ’ αγαπώ»
Ήταν πολύ αργά
Γι αγάπη…