Πόσα θες να μας τρελάνεις...
Επειδή 'λεφτά μπορεί να έχουμε'... αλλά τα ταμεία είναι άδεια, προτείνω να αρχίσουμε να κάνουμε έναν πανελλήνιο έρανο -αν χρειαστεί διακαναλικό όπως εκείνους που συνδράμαμε για τις πληγείσες περιοχές απ’ όπου πέρασε το τσουνάμι- και να μαζέψουμε όσα περισσότερα γίνεται από εκείνα τα αναδρομικά που ζητούν οι πρώην βουλευτές μας! Τους λυπάται και σπαράζει η καρδιά μου να τους σκέφτομαι ειδικά τώρα σε τέτοιες περιόδους κρίσης... τους κακόμοιρους!
Η συγκεκριμένη κίνηση θα βοηθήσει και τους ίδιους άμεσα αλλά κι εμάς που: α) δεν θα νιώθουμε ότι τους χρωστάμε, αφού... το κράτος είμαστε εμείς και β) δεν πρόκειται να οδηγήσουμε τη χώρα σε έναν ακόμη δανεισμό για να τους ξεχρεώσει, από τον οποίο δανεισμό πάλι εμείς θα επιβαρυνθούμε! Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός...
Επιπλέον δεν πρέπει να αγνοούμε και το τρίτον το... σπουδαιότερο: ότι αυτά που ζητάνε οι άνθρωποι είναι δεδουλευμένα! Βέέέβαια! Γιατί να πάει το τόσο δούλεμά τους στράφι!
Αυτό το δούλεμα δεν ξεπληρώνεται με τίποτα! Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αποτιμήσουμε σε χρήμα τα όσα μας έχουν προσφέρει...
Πρέπει να στα πω αγαπητέ μου, δεν θα μασήσω τα λόγια μου· οι λέξεις 'τσίπα' και 'φιλότιμο' έχουν πια χαθεί, αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
Βρε, δεν έχει μπέσα ο Ελληνας πια, δεν έχει φιλότιμο! Κι εξηγώ: Αν του πεις να συνδράμει καμιά άλλη χώρα, που περνά δύσκολες καταστάσεις, αμέσως τρέχει έστω κι από το υστέρημά του κάτι δίνει, αλλά τώρα που οι δικοί μας άνθρωποι βρίσκονται σε αυτήν τη δυσχερή θέση περί άλλα τυρβάζουμε όλοι μαζί!
Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο είναι αποτέλεσμα μιας κοπιώδους προσπάθειας του γράφοντος να μην δημοσιεύσει τις σκέψεις του για την άγρια δολοφονία του 44χρονου άνδρα στο κέντρο της Αθήνας... Κι αυτό γιατί το κείμενο που γράφτηκε για το συγκεκριμένο έγκλημα, κατ’ αρχήν ξεπερνούσε κατά πολύ τον συγκεκριμένο χώρο της στήλης και επιπλέον θα ήταν λειψό, αν δεν δημοσιευόταν ολόκληρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου