ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


ΒΙΑΖΟΜΑΙ να γράψω τα σημερινά 'πεταχτά', γιατί πρέπει να φύγω για το Νίππος. Εχω ξύσει το μολύβι μου, έχω δίπλα μου, πάνω στο γραφείο, τη γόμα, την ξύστρα και τις σημειώσεις μου, βεβαίως - βεβαίως και ξύνω το κεφάλι μου. Κατά τα ειωθότα...
ΚΑΙ ΜΕ σπασμένα τα φτερά μπορεί ο αητός ν’ αντέξει/ στην πιο μεγάλη θύελλα μονάχος να παλέψει. Διαβάζω ξανά και ξανά τούτη τη μαντινάδα που τη βρήκα στο φυλλαράκι του ημερολογίου μου. Ο αητός, ακριβώς γιατί είναι αητός, μπορεί. Η Ελλάδα μπορεί;
'ΚΑΚΟΤΟΠΙΕΣ ποτέ δεν λογαριάσαμε/ μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε'. Στους στίχους αυτούς του Οδυσσέα Ελύτη από το 'Τρελοβάπορο' πηγαίνει ο νους μου. Από κάπου πρέπει να κρατηθώ. Από κάπου πρέπει να κρατηθούμε.
ΥΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑ έντονων πιέσεων με διακύβευμα την εκταμίευση της 5ης δόσης το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ποιων έντονων πιέσεων; Το μαχαίρι στον λαιμό, όπως ξανάγραψα, μας έβαλαν.
ΠΑΡΤΕ ΜΕΤΡΑ! Πήραμε! Πάρτε κι άλλα! Πήραμε κι άλλα! Ακόμα περισσότερα, όλο και περισσότερα, όλο και περισσότερα...
ΤΗΝ ΩΡΑ που γράφω τη στήλη το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έχει μόλις αρχίσει. Εσείς ξέρετε τι αποτέλεσμα είχε, αν είχε κάποιο αποτέλεσμα. Αν ήταν για το 'θεαθήναι', αν ήταν για 'άλλοθι', αν ήταν ουσίας.
'Η ΕΛΛΑΔΑ ποτέ δεν πεθαίνει/ δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά/ μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει/ και ξανά προς τη δόξα τραβά'. Φοβάμαι ότι θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και οι κρατικοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί θα παίζουν τούτο το εμβατήριο, που είπε τις προάλλες ένας φίλος από τα παλιά. Οχι, δεν τον ρώτησα τι εννοεί. Κατάλαβα.
ΛΟΥΚΕΤΑ, λουκέτα, λουκέτα, λουκέτα, λουκέτα! Παντού λουκέτα! Πόνος ψυχής. Κάθε λουκέτο και μια πονεμένη ιστορία...
ΩΣΤΟΣΟ οι 'Αγανακτισμένοι' εξακολουθούν να πηγαίνουν πλατεία. Πλατεία Αγοράς, Πλατεία Συντάγματος, Πλατεία Λευκού Πύργου...
ΠΟΙΑ καριέρα, ποια καριέρα/ πάω να γίνω καμαριέρα! Το βρήκα στη σελίδα του φέισμπουκ 'Αγανακτισμένοι στα Χανιά' κι είπα να σας το μεταφέρω. Και για να το συνδέσω με το μισό ενός τετράστιχου που μου έστειλε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Παύλος (Παβλής) Πολυχρονάκης: 'Για την απόπειρα ο Στρος, πολύ ακριβά πληρώνει/ μα για το γδύσιμο σε μας, κανιούς τ’ αφτί δεν δρώνει'.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ο φιλόσοφος Αρίστιππος που απέκτησε πολύ μεγάλη περιουσία εγκωμιάζοντας τον βασιλιά είδε τον Διογένη να πλένει την φακή του και του είπε: 'Αν είχες εγκωμιάσει τον βασιλιά δεν θα έτρωγες φακή'. Ο Διογένης του απάντησε: 'Εάν έτρωγες φακή, δεν θα εγκωμίαζες τον βασιλιά'.
'Κάθε φορά/ που νοσταλγός ξαναγυρνώ/ οι μνήμες ζωντανές με συντροφεύουνε/ Το σπίτι βρίθει από χαρά. Νοιώθω/ της μάνας τη στοργή, τον ίσκιο του πατέρα/ το χαμόγελο της αδελφής, το γαύγισμα/ του σκύλου, το χρεμέτισμα του αλόγου/ τ’ απαλό κυμάτισμα του ανέμου/ και των φύλλων τα θροΐσματα./ Τα πάντα αγγίγματα ψυχής/ εκπέμπουν φως στολίζουνε/ μ’ εφήμερες χαρές την απεραντοσύνη/ των αέναων στιγμών του χρόνου'.
Το ποίημα 'Αγγίγματα ψυχής' του Ηλία Σιμόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)