ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΔΩ, ΣΤΟ Νίππος, στη Μεσοχωριανή Παναγία, εγώ. Όπως κάθε

χρόνο τέτοια μέρα. Με την εικόνα της Κοίμησης των μαθητικών

ερώτων στις κόρες των ματιών μου. Με τη γεύση του άγγουρου

κοκκινάπιδου πάντα στον ουρανίσκο. Μόνο που εσύ, πάλι, λείπεις

, μάνα!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΕΚ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθση-

μανή τω χωρίω, κηδεύσατέ μου το σώμα· και Συ Υιέ και Θεέ μου,

παράλαβέ μου το πνεύμα”. Το εξαποστειλάριο της Κοιμήσεως της

Θεοτόκου.

ΕΚ ΠΕΡΑΤΩΝ κι αυτόν τον Αύγουστο συναθροίζονται στους γε-

νέθλιους τόπους των οι απανταχού. Οπως συναθροίστηκαν τότε

πάνω στα σύννεφα οι μαθητές του Χριστού, για να κατευοδώσουν

την Πάντων Χαρά, στους Ουρανούς, στη Γεθσημανή. Μόνο και

μόνο για να λειτουργηθούν την ημέρα της Χάρης της, για να μπο-

ρούν να λειτουργήσουν στη συνέχεια, συναθροίστηκαν, ετούτοι...

“ΕΔΩ Η Κυρά Γωνιά, η Παναγιά η Θυμιανή, η Κυρά Καλυβιανή και

τόσα άλλα ιερά ονόματα, που ημερώνουνε βουνά και κάμπους με

το γλυκύτατο όνομα της Μεγάλης Μάνας. Πανάρχαια μισοκαμένα

εικονίσματα κι αριστουργήματα Βυζαντινής τοιχογραφίας σε γκρε-

μισμένες εκκλησίες παρασταίνουνε τη Μεγαλόχαρη στις μεγάλες

στιγμές της ζωής της, Εισόδια, Ευαγγελισμός, Κοίμηση, Πλατυ-

τέρα, Γαλακτοτροφούσα και μαρτυρούνε τη βαθιά πίστη στην Παν-

σέβαστη Μητέρα του Θεού”. Από το βιβλίο “Ο Χριστός σημάδεψε

την Κρήτη” του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη.

ΕΔΩ, ΣΤΟ Νίππος, στη Μεσοχωριανή Παναγία, εγώ. Όπως κάθε

χρόνο τέτοια μέρα. Με την εικόνα της Κοίμησης των μαθητικών

ερώτων στις κόρες των ματιών μου. Με τη γεύση του άγγουρου

κοκκινάπιδου πάντα στον ουρανίσκο. Μόνο που εσύ, πάλι, λείπεις

απ’ το στασίδι σου, μάνα!

ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ πια! Ούτε στο σπίτι μας, στο κρεβάτι

που σε καθήλωσε τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής σου η

αρρώστια, με περιμένεις, για να σου φέρω αντίδωρο και να σου

πω τα “χρόνια πολλά” για τη γιορτή σου, Δέσποινα λεν τηνΠανα-

γιά, μάνα! Μην θαρρείς πως σε ξέχασα. Το ξέρω πως θα με περι-

μένεις στο νεκροταφείο του Αγιού-Αθανάση, εκεί όπου μαζί με τον

πατέρα μου,το τυραννισμένο κορμί σου βρήκε την ανάπαυση...

ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ καλοκαιριού λέει ο λαός μας τη σημερινή γιορτή

Της Κοίμησης της Παναγίας. Μπορεί να μην υπάρχει το δίπολο θά-

νατος - ανάσταση, διάχυτη, ωστόσο, είναι η αντίληψη ότι η ζωή

θριαμβεύει. Ένα βρέφος που το κρατά στα χέρια του ο Χριστός

είναι η ψυχή της Παναγίας. Και βρέφος για τον λαό μας σημαίνει

ζωή!

ΔΥΟ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ κι οι δυο για την Παναγία, σήμερα. “Παρ-

θένα Παναγία μας, θερμοπαρακαλούμε/ από την κρίση σώσε μας

και θα σου το χρωστούμε”. Η μαντινάδα που μου έστειλε ο Ηλίας

ο Σταματάκης. “Σε κάθε ζάλο της ζωής κάνουμε τον σταυρό μας,/

την Παναγία βοηθό θέλουμε στο πλευρό μας”. Από τη Νεκταρία

Θεοδωρογλάκη αυτή.

ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ της Κοίμησης κυριαρχούν τα πολυάριθμα πρό-

σωπα: Στο κέντρο πάνω στη νεκρική κλίνη βρίσκεται ξαπλωμένη η

κεκοιμημένη Θεοτόκος, ενώ στον κατακόρυφο άξονα κυριαρχεί η

μορφή του Χριστού που κρατά στα χέρια Του ένα μικρό βρέφος,

που δεν είναι άλλο από την ψυχή της Θεοτόκου. Γύρω Του άγγε-

λοι μέσα σε φωτεινή δόξα συμμετέχουν στο γεγονός, δίνοντας πα-

ράλληλα μια θριαμβευτική χροιά στα τελούμενα, ενώ άλλοι δύο,

στο ψηλότερο σημείο της εικόνας, ανοίγουν τις πύλες του ουρα-

νού για να υποδεχθούν την αγία ψυχή της. Γύρω από το σώμα της

Παναγίας, οι δώδεκα Απόστολοι και τρεις Ιεράρχες, οι Άγιοι Ιά-

κωβος ο Αδελφόθεος, Ιερόθεος Αθηνών και Διονύσιος Αρεοπαγί-

της, οι οποίοι κατά την παράδοση μεταφέρθηκαν και αυτοί με

νεφέλες στην Ιερουσαλήμ, κηδεύουν με συγκρατημένη θλίψη το

σεπτό σκήνωμα, ενώ τέλος οι μυροφόρες γυναίκες με έντονη την

έκφραση της οδύνης συμμετέχουν στο πένθος. Μπροστά από το

κρεβάτι με τη Θεοτόκο βλέπουμε τον Εβραίο Ιεφωνία, που επε-

χείρησε να βεβηλώσει το σώμα της με κομμένα τα χέρια και τον

Αρχάγγελο Μιχαήλ με προτεταμένο το πύρινο ξίφος του. (Πηγή:

xerouveim.blogspot.gr).

“Παναγία του κάλλους, Μακαρία Χελιδών/ Λυπητερή και Λυπη-

μένη/Ο γλυκασμός των Αγγέλων/ Ακριβή, Κρατίστη και Καλή/ Πα-

ναγία του πάθους και Παναγία της σαρκός/ Ροδινή, Ωραία και

μελαχρινή/ Κυρά της Πέτρας και Πελεκητή/ Αιματούσα, Αιματινή

και Θρηνοδούσα/ Δέσποινα, Δέσποινα Μακαρία”.

Βυζαντινός ύμνος του 7ου αι. για την Παναγία.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (15.08.2013)