ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΔΙΑΧΥΤΟΣ Ο φόβος στην καθημερινότητά μας. Σε ατομικό, μα και

σε συλλογικό επίπεδο. Αν γίνει αυτό... Αν γίνει το άλλο... αν γίνει το πα-

ράλλο... Πάντα στο κακό ο νους μας, με αποτέλεσμα να μη ζούμε “μ’

ευγνωμοσύνη για την κάθε στιγμή”

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“KAI MONO όταν έχουμε πάψει να φοβόμαστε ζούμε πια πραγμα-

τικά την κάθε εμπειρία, οδυνηρή ή ευχάριστη· ζούμε μ’ ευγνωμοσύνη

για την κάθε στιγμή, ζούμε εν αφθονία”. Αυτά απ’ τη Ντόροθι Τόμπσον.

Απ’ τον δικό μας τον πραγματικά μεγάλο συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη

περίπου το ίδιο, αλλά στο πιο δυνατό. “Κοίταξε τον φόβο κατάματα κι

αυτός θα φοβηθεί και θα φύγει”, η εν είδει παραγγελίας συμβουλή

του.

ΔΙΑΧΥΤΟΣ Ο φόβος στην καθημερινότητά μας. Σε ατομικό, μα και

σε συλλογικό επίπεδο. Αν γίνει αυτό... Αν γίνει το άλλο... αν γίνει το πα-

ράλλο... Πάντα στο κακό ο νους μας, με αποτέλεσμα να μη ζούμε “μ’

ευγνωμοσύνη για την κάθε στιγμή”.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ κάναμε τις προάλλες για τα παραπάνω με

τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Τι τα θέλουμε και τι τα γυρεύουμε;

Τελικά στο χέρι του Θεού είμαστε. “Αμρι α Μούγκου”, για να χρησιμο-

ποιήσω τον τίτλο ενός απ’ τα μυθιστορήματα του Μιχάλη Καραγάτση.

ΠΑΝΤΩΣ, ΓΙΑ να το γυρίσω το πράγμα αλλιώς, αυτά που συμβαί-

νουν σήμερα στην Ελλάδα του 2013, έχουν ξεπεράσει ακόμα και τους

μεγαλύτερους φόβους μας. Οποιον αδράξει το δρεπάνι του Χάρου, τον

άδραξε.

ΝΑ ’ΣΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗΣ, ειδικευμένος στην... κοπτική - ραπτική

και να σου αναθέτουν να... ράβεις “κοστούμια”. Κανένα πρόβλημα. Ούτε

την τσόχα, ούτε τα ραφτικά δεν έχεις λόγο να σκέφτεσαι. Εσύ τη δου-

λειά που σου ανέθεσαν, έτσι όπως σου την ανέθεσαν, οφείλεις, με άκρα

συνέπεια, να κάνεις. Γι’ αυτήν σε πληρώνουν, άλλωστε!

Η ΛΟΥΚΑ Κατσέλη στον χαιρετισμό της στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

πρότεινε ένα εναλλακτικό σχέδιο εθνικής ανεξαρτησίας, παραγωγικής

ανασυγκρότησης και κοινωνικής συνοχής στην αντίθετη κατεύθυνση

της ακολουθούμενης πολιτικής. “Καημός της μη τυχόν και διαλυθεί η

Ευρωζώνη γιατί, εκτιμά ότι θα σωθεί η Ελλάδα. Αλλά η Ελλάδα κα-

ταρρέει εξαιτίας και της Ευρωζώνης”. Από τον “βοριά” στη στήλη του

“9 μποφόρ” (βλ. εφημ. “Χριστιανική”, Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013) το σχό-

λιο.

ΕΜΕΙΣ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕ τη Βάση τους στη Σούδα, για την υλο-

ποίηση των στρατηγικών τους στόχων κι αυτοί μας λένε “ευχαριστώ”.

Ούτε μας χρωστούν, ούτε τους χρωστούμε. Πάτσι!

ΤΟ ΣΩΣΤΟ, σωστό! Και ο Α.Ο. Χανίων κι όχι μόνο ο Α.Ο. Πλατανιάς

θα πρέπει να χρησιμοποιεί το γήπεδο Περιβολίων. Ξεκάθαρο το μή-

νυμα από τον Δήμο Χανίων. «Ή και οι δύο ή κανείς». Για να δούμε πώς

θα εξελιχθούν τα πράγματα στη συνέχεια...

“ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ να σμίξετε με φίλους να χαρείτε/ τιμόνι όσοι πιά-

σετε μόνο νερό να πιείτε!”. Πάντα σε ισχύ η μαντινάδα που μου έχει

στείλει εδώ και καιρό η μαντιναδολόγος της στήλης, η Νεκταρία Θεο-

δωρογλάκη. Ιδιαίτερα τον Αύγουστο που δεν ξελείπουν οι παρέες...

“ΤΟ ΓΟΡΔΙΟ, η πανάρχαια έδρα των βασιλιάδων της Φρυγίας, είχε

στην ακρόπολή του, τ’ ανάκτορα του Γόρδιου και του Μίδα, μα και τ’

αμάξι απ’ όπου πρωτογνώρισαν το Μίδα, κάποτε, σαν από τους θεούς

διαλεγμένο βασιλιά της Φρυγίας· κι ο ζυγός στ’ αμάξι ήταν έτσι δεμέ-

νος, με φλούδι από κρανιά, π’ ούτε αρχή ούτε τέλος εύρισκε κανείς! Κ’

έλεγε παλιός χρησμός: «Οποιος τον κόμπο λύσει, την Ασία θα κυβερ-

νήσει». Πήγε κι ο Αλέξανδρος να δει την ακρόπολη, με τ’ ανάκτορα και

τ’ αμάξι. Ακουσε και τον χρησμό και καταπιάστηκε να κερδίσει το «τά-

ξιμό» του, λύνοντας τον κόμπο!.. Μάταια πάλευε κει να βρει κάποιαν

άκρη! Τον έβλεπαν και δεν ήξεραν τι να κάνουν οι δικοί του. Τέλος,

σέρνει το ξίφος του και κόβει τον γόρδιο εκείνο δεσμό! Κι ο χρησμός

εκπληρώθηκε οπωσδήποτε!”. Από το βιβλίο του T.G. Droysen “Ιστορία

του Μεγάλου Αλεξάνδρου” (μετάφραση - εισαγωγή - σχόλια: Ρ.-Η.-Σ.

Αποστολίδη).

“Και τώρα, ξάφνου,/ ταινία «δημιουργική»/ γυρισμένη σε νησί μα-

κρινό/«ανατολίτικο» - μεσογειακό, ζεστό,/ «ζημένο» πολύ,/ φορέα

μνήμης «ανατατικής»/ γιομάτο βλάστηση, κήπους,/ συστάδες ελεύθε-

ρων δέντρων ψηλών/ ν’ ανεμίζουν μ’ ανοιξιάτικη αύρα,/ θέα οικείου

σκουροπράσινου/ ανακατωμένου πελάγους,/ χαμόγελα - λύπες,/

έρωτες και πόνους,/ περιδιάβαση αγαπημένων τάφων,/ τον έφερε

πάλι πίσω σ’ εκείνους τους απωθημένους κόσμους,/ ολότελα δικούς

πια,/ σε μια νέα υπαρξιακή σκέψη -/ πραγματικότητα...”.

Από την ποιητική σύνθεση του Ηρκου Ρένου Αποστολίδη

“Σπάσματα κ’ επανασυγκολλήσεις μνήμης”...

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (02.08.2013)