ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΠΡΙ ΑΠΟ 40 ΧΡΟΝΙΑ
Η ζωή στην εξοχή
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Διακοπές πριν από 40 χρόνια στην εξοχή… Αρωμα μιας άλλης πολύ κοντινής για τους μεγάλους και πολύ μακρινής για τους μικρούς, εποχής! Χάρις σ’ ένα κείμενο που διδάσκονταν τα τότε Δευτεράκια, τα παιδιά της Β’ Δημοτικού, δηλαδή, στο Αναγνωστικό τους. Μαζί με δυο ποιήματα του Χάρη Σακελλαρίου “Το καλοκαίρι” και η “Βαρκούλα”.
Το “Αναγνωστικό Β’ Δημοτικού του Βασίλη Γ. Οικονομίδου (Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, Αθήνα 1976) η πηγή μου.
Οποία συγκίνησις για μένα τις προάλλες όταν το βρήκα μαζί με άλλα παλιά Αναγνωστικά! Χείμαρρος οι αναμνήσεις από την δασκαλική μου ζωή! Αλλα χρόνια τότε και βέβαια διαφορετικές οι διακοπές των παιδιών… Των τότε οχτάχρονων παιδιών…
Στους μαθητές μου, στους μαθητές του Δημ. Σχ. Στροβλών Σελίνου εκείνης της χρονιάς, η αφιέρωση!
Διακοπές πριν από 40 χρόνια στην εξοχή… Αρωμα μιας άλλης πολύ κοντινής για τους μεγάλους και πολύ μακρινής για τους μικρούς, εποχής! Χάρις σ’ ένα κείμενο που διδάσκονταν τα τότε Δευτεράκια, τα παιδιά της Β’ Δημοτικού, δηλαδή, στο Αναγνωστικό τους. Μαζί με δυο ποιήματα του Χάρη Σακελλαρίου “Το καλοκαίρι” και η “Βαρκούλα”.
Το “Αναγνωστικό Β’ Δημοτικού του Βασίλη Γ. Οικονομίδου (Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, Αθήνα 1976) η πηγή μου.
Οποία συγκίνησις για μένα τις προάλλες όταν το βρήκα μαζί με άλλα παλιά Αναγνωστικά! Χείμαρρος οι αναμνήσεις από την δασκαλική μου ζωή! Αλλα χρόνια τότε και βέβαια διαφορετικές οι διακοπές των παιδιών… Των τότε οχτάχρονων παιδιών…
Στους μαθητές μου, στους μαθητές του Δημ. Σχ. Στροβλών Σελίνου εκείνης της χρονιάς, η αφιέρωση!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
Η ζωή στην εξοχή
Τό καλοκαίρι οι οικογένειες του Κωστάκη και της της Ελενίτσας πήγαν στό εξοχικό τους κτήμα. Μαζί τους ήταν και η κυρά Γιαννούλα μέ τά δυό της παιδιά, τό Φώτη και τή Βασιλικούλα.
Στό διπλανό κτήμα μένει ή οικογένεια δυο άλλων παιδιών, του Μήτσου και της Ανθούλας.
Τά παιδιά μαζεύονται όλα μαζί, πότε στο ένα σπίτι, πότε στο άλλο, και περνούν ευχάριστα τις ώρες τους.
Ο τόπος πρασινίζει από τ’ αμπέλια. Τα κλήματα είναι φορτωμένα από γλυκά σταφύλια.
0ι συκιές κι οι αχλαδιές γεμάτες μυρωδάτα σύκα κι αχλάδια.
Σέ μικρή απόσταση είναι η θάλασσα, που είναι η μεγαλύτερη χαρά τών παιδιών. Παίζουν μέ τά κύματα, μαζεύουν κοχύλια, πιάνουν καβουράκια.
Μιάν ήμερα επέρασαν όλοι μαζί μέ τούς γονείς τους εκεί.
Η θάλασσα ήσυχη, απλώνεται ώς πέρα σάν καθρέφτης.
Τά παιδιά, μόλις έφτασαν, ανάπνευσαν βαθιά τό θαλασσινό αέρα, πού ήταν δροσερός και μοσχοβολούσε.
-Σήμερα θά κάμωμε ένα θαυμάσιο μπάνιο, φωνάζει ο Κωστάκης. Θά κολυμπήσωμε. Θά παίξωμε, όσο θέλομε.
-Θά κάμωμε και βουτιές, λέει ο Μήτσος.
-Και μακροβούτια, λέει ό Φώτης.
-Αταξίες όμως, όχι! φωνάζει η μητέρα του Κωστάκη. Θά γδυθήτε και θά βουτήξετε αμέσως.
Οποιος δέν είναι φρόνιμος δέ θά ξαναέρθη στη θάλασσα, νά τό ξέρετε!
Ο Κωστάκης βιάζεται νά βουτήξη, μα η μητέρα του φωνάζει:
-Κωστάκη, μη βιάζεσαι! Θά βουτήξετε όλοι μαζί. Ετοιμοι, εμπρός, μαρς ένα, δυο, τρία!
Μπλάφ! μπλούφ! μέσα στά νερά όλοι μαζί.
-Κρύα πού είναι ή θάλασσα! φωνάζουν.
-Βουτηχτήτε, βουτηχτήτε άμέσως μέσα φωνάζει η μητέρα του Κωστάκη.
Ο ένας πετά στόν άλλον νερά κι έτσι αναγκάζονται νά βουτηχτούν όλοι μέσα.
Ο Κωστάκης κι ο Μήτσος παίρνουν τώρα τά σωσίβια τους και κολυμπούν μ’ αυτά.
Ο Μήτσος έρχεται έξω έξω και φωνάζει:
-Νά ένα μεγάλο ψάρι! Και βουτά, τάχα γιά νά τo πιάση. Πιάνει την άμμο και την πετά ύστερα ψηλά.
Πώς γυαλίζουν όλα στό βυθό! Ασπρα, γαλάζια καί πράσινα. Μεριές μεριές φαίνεται κίτρινη η άμμος.
-Θα μάθωμε γρήγορα καλό κολύμπι με τα σωσίβια, λέει ο Κωστάκης.
Κι αλήθεια, τα παιδιά προοδεύουν πολύ στο κολύμπι. Γρήγορα θα μάθουν να κολυμπούν και να φεύγουν χωρίς σωσίβια.
Ο Φώτης, βουτηγμένος στην άκρη άκρη, χτυπά τα πόδια του και σηκώνει αφρούς.
Στό διπλανό κτήμα μένει ή οικογένεια δυο άλλων παιδιών, του Μήτσου και της Ανθούλας.
Τά παιδιά μαζεύονται όλα μαζί, πότε στο ένα σπίτι, πότε στο άλλο, και περνούν ευχάριστα τις ώρες τους.
Ο τόπος πρασινίζει από τ’ αμπέλια. Τα κλήματα είναι φορτωμένα από γλυκά σταφύλια.
0ι συκιές κι οι αχλαδιές γεμάτες μυρωδάτα σύκα κι αχλάδια.
Σέ μικρή απόσταση είναι η θάλασσα, που είναι η μεγαλύτερη χαρά τών παιδιών. Παίζουν μέ τά κύματα, μαζεύουν κοχύλια, πιάνουν καβουράκια.
Μιάν ήμερα επέρασαν όλοι μαζί μέ τούς γονείς τους εκεί.
Η θάλασσα ήσυχη, απλώνεται ώς πέρα σάν καθρέφτης.
Τά παιδιά, μόλις έφτασαν, ανάπνευσαν βαθιά τό θαλασσινό αέρα, πού ήταν δροσερός και μοσχοβολούσε.
-Σήμερα θά κάμωμε ένα θαυμάσιο μπάνιο, φωνάζει ο Κωστάκης. Θά κολυμπήσωμε. Θά παίξωμε, όσο θέλομε.
-Θά κάμωμε και βουτιές, λέει ο Μήτσος.
-Και μακροβούτια, λέει ό Φώτης.
-Αταξίες όμως, όχι! φωνάζει η μητέρα του Κωστάκη. Θά γδυθήτε και θά βουτήξετε αμέσως.
Οποιος δέν είναι φρόνιμος δέ θά ξαναέρθη στη θάλασσα, νά τό ξέρετε!
Ο Κωστάκης βιάζεται νά βουτήξη, μα η μητέρα του φωνάζει:
-Κωστάκη, μη βιάζεσαι! Θά βουτήξετε όλοι μαζί. Ετοιμοι, εμπρός, μαρς ένα, δυο, τρία!
Μπλάφ! μπλούφ! μέσα στά νερά όλοι μαζί.
-Κρύα πού είναι ή θάλασσα! φωνάζουν.
-Βουτηχτήτε, βουτηχτήτε άμέσως μέσα φωνάζει η μητέρα του Κωστάκη.
Ο ένας πετά στόν άλλον νερά κι έτσι αναγκάζονται νά βουτηχτούν όλοι μέσα.
Ο Κωστάκης κι ο Μήτσος παίρνουν τώρα τά σωσίβια τους και κολυμπούν μ’ αυτά.
Ο Μήτσος έρχεται έξω έξω και φωνάζει:
-Νά ένα μεγάλο ψάρι! Και βουτά, τάχα γιά νά τo πιάση. Πιάνει την άμμο και την πετά ύστερα ψηλά.
Πώς γυαλίζουν όλα στό βυθό! Ασπρα, γαλάζια καί πράσινα. Μεριές μεριές φαίνεται κίτρινη η άμμος.
-Θα μάθωμε γρήγορα καλό κολύμπι με τα σωσίβια, λέει ο Κωστάκης.
Κι αλήθεια, τα παιδιά προοδεύουν πολύ στο κολύμπι. Γρήγορα θα μάθουν να κολυμπούν και να φεύγουν χωρίς σωσίβια.
Ο Φώτης, βουτηγμένος στην άκρη άκρη, χτυπά τα πόδια του και σηκώνει αφρούς.
Τo καλοκαίρι
Καλοκαίρι, καλοκαίρι, τί καλά μας έχεις φέρει;
Φέρνω τού καιρού τή γλύκα τά κεράσια καΐ τά σύκα,
τά σταφύλια έχω στ’ αμπέλι και τό μέλι στην κυψέλη,
τ’ άνθη στην τριανταφυλλιά και στά δέντρα τά πουλιά.
Στρώνω ασήμια και χρυσάφια τά λιβάδια, τά χωράφια, κάνω τό γιαλό νά λάμπη, νά μοσκοβολούν οί κάμποι και στά γελαστά παιδάκια, πού αγαπούν τά παιγνιδάκια, φέρνω, πάντα χαρωπές, τις χρυσές τις διακοπές…
Χάρης Σακελλαρίου
H βαρκούλα
Μιά μικρή μικρή βαρκούλα μέσα στο γιαλό
άνοιξε πανί και φεύγει πάει στο καλό.
άνοιξε πανί και φεύγει πάει στο καλό.
Πάνω στο γαλάζιο κύμα ήσυχα γλιστρά
κι είναι σάν περιστεράκι μ’ ανοιχτά φτερά.
κι είναι σάν περιστεράκι μ’ ανοιχτά φτερά.
Φύσα, αγέρι μαϊστράλι πρύμα κι αλαφρά,
γιά νά πάη όπου γυρεύει κι όπου λαχταρά.
γιά νά πάη όπου γυρεύει κι όπου λαχταρά.
Νά ’ρθη πάλι με τής αύρας τά γλυκά φιλιά.
Ολοι θά τήν καρτερούμε μ’ ανοιχτή αγκαλιά.
Ολοι θά τήν καρτερούμε μ’ ανοιχτή αγκαλιά.
Χάρης Σακελλαρίου
Χανώτικα νέα (2. 062016)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/i-zoi-stin-exochi/#ixzz4CaWBUXld
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου