Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Λυτρωμένος, αναπαμένος, ευχαριστημένος! Τούτος ο Χειμώνας θα ’ναι ο πιο γλυκύς κάτω από τα βλέφαρά σου που ’κλεισαν πάνω στο κρεβάτι εκστρατείας· ένα από τα ελάχιστά σου υπάρχοντα σε τούτον εδώ τον… κάτω κόσμο!
Το μπλε του Θεού που αγαπούσες ας είναι πια το μόνιμο χρώμα που θα αντικρίζεις Βασίλη.
Τούτος ο Χειμώνας που σε πήρε κάνοντάς σου το πιο ανεκτίμητο δώρο, αρχίζει να μας περονιάζει με την υγρασία του, κυρίως! Εμείς το λέμε που ’χουμε κι ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι μας…!!!
Μας περονιάζει μα όχι ως τα τόσο που περόνιαζε το δικό σου το λιπόσαρκο κορμί που έφερες σαν την “άδικη κατάρα” γύρω-τριγύρω στο κέντρο τούτης της πόλης που σε… “φιλοξενούσε” για περίπου δέκα χρόνια…
Και φίλους έκαμες κι εχθρούς έκαμες, ανθρώπους και ζώα που κάποιες νύχτες έγλυφαν τα πόδια σου ή ανέβαιναν πάνω στις κουβέρτες σου να βρουν κι αυτά λίγη “ξερή” ζεστασιά.
Ας είσαι -είσαι το ξέρω- καλά Βασίλη. Θα περάσει ανώδυνα τούτος ο Χειμώνας για σένα, ο Χειμώνας που δεν θα ψάχνεις γωνιά στο “Ερμής” να σύρεις το κρεβάτι σου να γείρεις να κοιμηθείς.
Ανώδυνος κι ανεπαίσθητος για σένα τούτος ο παγωμένος μήνας ο Δεκέμβρης που θα ’ρθει. Παράπονο δεν έχεις, η ψυχή δεν κρυώνει! Η ψυχή δεν έχει ανάγκη να φάει για να σταθεί στα πόδια της! Δεν έχει ανάγκη από δυο – τρία ή παραπάνω πενηντόλεπτα όσα το αντίτιμο των κουλουριών που πούλαγες…
Κι άλλα πολλά δεν έχεις τώρα πια ανάγκη, για σκέψου!
Ανάγκη να μιλήσεις, να ξεδώσεις, να ξεσπάσεις…
Εμείς ακόμη εδώ παλεύουμε τον δικό μας εγωισμό που έφυγες και δεν έχουμε ένα δικό μας άνθρωπο να μας προϋπαντήσει ή να μας αποχαιρετήσει πρωινά, μεσημέρια, απογεύματα, βράδια και νυχτιές, καθώς ερχόμαστε και φεύγουμε απ’ τις δουλειές μας!
Παλεύουμε τον εγωισμό μας που έφυγες και μας άφησες(!) και δεν μπορούμε να το χωνέψουμε… κι ας τώρα πια γνωρίζουμε πως ξεκουράστηκες, πως βρέθηκες στα ουράνια δώματα!
Καλή ξεκούραση Βασίλη, καλό και ήσυχο ύπνο ας γευθεί η κουρασμένη σου ψυχούλα!
Γεια σου Βασίλη…
Χανιώτικα νέα (29.11,2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου